Mara schreef:Ik zie toch heel erg tegen het stervensmoment op !
Heb meerdere malen van dichtbij meegemaakt, dat een waar kind des Heeren de aanzegging kreeg, IK KAN NIETS MEER VOOR JE DOEN.
Vreselijk. Dan komt het heel dichtbij en zit de dood niet meer in Amerika (wat hij voor de meesten van ons is)
Het is de vijand die verslagen moet worden.
Ik kan nooit begrijpen dat iemand zo vrijuit kan zeggen : ik ga naar de hemel.
Hoe weet je dat zo zeker ?
We zullen hier toch eerst het aardse moeten doorworstelen, het kan soms leuk zijn hier, maar toch, we hebben geen blijvende stad !
Toen mijn oudste kind pas geboren werd en er een ziekte werd gediagnostiseerd, kwam de boodschap dat hij maar 10 jr kon worden !
Dat was zo een ernstige boodschap !
Dacht je dat ik toen kon zeggen: Heere neem hem maar, natuurlijk niet.
Het was onbestaanbaar, we hadden een nieuw pril leven ontvangen, moesten we hem weer zo snel afstaan ?
Nee, Goddank ! niet.
Wij leven vanuit Het Wonder.
Neemt niet weg dat nog steeds de dood niet bij het leven hoort.
Het is de straf op de zonde ! Hoe kun je daar nu naar uitzien ?
Ja, de plaats waar je heen gaat (hemel of hel) kun je weten, móet je zelfs weten.
"zo is er dan nu geen verdoemenis voor degenen die in Christus Jezus zijn". Wie hier op aarde de toevlucht leerde nemen tot de Zaligmaker, die weet zich geborgen in Christus. Die weet ook dat hij/zij straks -onverdiend, uit genade alleen- de hemel zal binnengaan. "Wie in Hem gelooft zal niet verloren gaan, maar eeuwig leven hebben". Wie dat nog niet weet zou hier geen rustig moment meer moeten hebben, zo'n vreselijke plaats tegemoet te reizen, terwijl de Heere Jezus nog steeds zijn armen uitstrekt en het toeroept: wendt u naar Mij toe en wordt behouden!
Wij hebben dit leven van Hem ontvangen. We mogen dat ook dankbaar uit Zijn handen ontvangen en dat leven genieten. Ook dit gaf Hij, met aale zegeningen en genade daarin. Natuurlijk mogen we daar blij mee zijn. En toch zijn er momenten dat je uitziet naar de dag om bij Hem te zijn. De zonde weg, Hij voor altijd en eeuwig het middelpunt van onze lofprijzing.
Pas zei een predikant toen het over deze twee kanten ging: "gelukkig hoeven we niet te kiezen, wij bepalen niet het moment van sterven. We mogen het leven leven, maar moeten altijd bereid zijn".