Gelezen, gedacht, gehoord... [1]

[Zita]

Veel schoolbesturen hebben niet zoveel kaas gegeten van sollicitatiegesprekken, heb ik ondervonden. Vaak blijft het een beetje hangen in de sfeer van: 'acht u een filter op internet wenselijk?', 'zou u televisieprogramma's gebruiken in uw lessen?' enzovoorts. Eenmaal heb ik wel een prima gesprek gehad: vantevoren werd een soort protocol ter inzage gegeven, met de uiterlijke regels, rond kleding en tv enzo. 'Kunt u het daarmee eens zijn? Mooi. En kunt u ons dan eens uitleggen hoe u aan de leerlingen zou uitleggen wat bekering is?' Kijk, dan heb je het ergens over. En als bestuur weet je door het antwoord op de vraag heel veel.
Ik heb het ook een keer andersom meegemaakt: bestuursgesprek met zeven man. 'Komt u maar binnen. Kunt u ons iets vertellen over het werk van de Heere in uw leven?' Dat is een vraag die om vertrouwen vraagt, en om een juiste setting.

[Erasmiaan]

Of je kan het zo formuleren: als hij zich netjes aan de regels houd, dan nemen we de rest op de koop toe.

Ja, dat is wat Jongere zei. Dat zou een zorgelijke ontwikkeling zijn; we moeten van een persoon die Godsdienst onderwijst aan onze kinderen toch wel weten of hij die God (waarover hij moet onderwijzen) ook kent.

Hetgeen natuurlijk evengoed voor de ouders geldt, die ook (en vooral) godsdienstige opvoeding geven.

Ja maar daar gaat het nu toch even niet over? Ik snap dit soort opmerkingen nooit zo.

[Mister]

Of je kan het zo formuleren: als hij zich netjes aan de regels houd, dan nemen we de rest op de koop toe.

Ja, dat is wat Jongere zei. Dat zou een zorgelijke ontwikkeling zijn; we moeten van een persoon die Godsdienst onderwijst aan onze kinderen toch wel weten of hij die God (waarover hij moet onderwijzen) ook kent.

Hetgeen natuurlijk evengoed voor de ouders geldt, die ook (en vooral) godsdienstige opvoeding geven.

Ja maar daar gaat het nu toch even niet over? Ik snap dit soort opmerkingen nooit zo.

Gaat mij er om dat er dan expliciet naar de docent(en) gewezen wordt, terwijl kinderen meer thuis zijn, dan onder de hoede van de betreffende docent. Het belang van je opmerking geldt dus zeker voor de docent en ook (zeker) voor ouders. Het zijn vooral de ouders die de godsdienstige opvoeding geven, met name dan nog de moeders.

[Erasmiaan]

Hetgeen natuurlijk evengoed voor de ouders geldt, die ook (en vooral) godsdienstige opvoeding geven.

Ja maar daar gaat het nu toch even niet over? Ik snap dit soort opmerkingen nooit zo.

Gaat mij er om dat er dan expliciet naar de docent(en) gewezen wordt, terwijl kinderen meer thuis zijn, dan onder de hoede van de betreffende docent. Het belang van je opmerking geldt dus zeker voor de docent en ook (zeker) voor ouders. Het zijn vooral de ouders die de godsdienstige opvoeding geven, met name dan nog de moeders.

Maar het ging nu toch over sollicitatiegesprekken voor een (middelbare) school van een docent?

[Mister]

Hetgeen natuurlijk evengoed voor de ouders geldt, die ook (en vooral) godsdienstige opvoeding geven.

Ja maar daar gaat het nu toch even niet over? Ik snap dit soort opmerkingen nooit zo.

Gaat mij er om dat er dan expliciet naar de docent(en) gewezen wordt, terwijl kinderen meer thuis zijn, dan onder de hoede van de betreffende docent. Het belang van je opmerking geldt dus zeker voor de docent en ook (zeker) voor ouders. Het zijn vooral de ouders die de godsdienstige opvoeding geven, met name dan nog de moeders.

Maar het ging nu toch over sollicitatiegesprekken voor een (middelbare) school van een docent?

Ontken ik dat dan?

[Erasmiaan]

Ja maar daar gaat het nu toch even niet over? Ik snap dit soort opmerkingen nooit zo.

Gaat mij er om dat er dan expliciet naar de docent(en) gewezen wordt, terwijl kinderen meer thuis zijn, dan onder de hoede van de betreffende docent. Het belang van je opmerking geldt dus zeker voor de docent en ook (zeker) voor ouders. Het zijn vooral de ouders die de godsdienstige opvoeding geven, met name dan nog de moeders.

Maar het ging nu toch over sollicitatiegesprekken voor een (middelbare) school van een docent?

Ontken ik dat dan?

Die is goed. Nee, dat niet. Maar je dirigeert het gesprek een andere richting in, waar het nadrukkelijk niet over ging. Ik snap dat nooit zo.

[Mister]

Die is goed. Nee, dat niet. Maar je dirigeert het gesprek een andere richting in, waar het nadrukkelijk niet over ging. Ik snap dat nooit zo.

En al ik het goed begrijp is dat niet toegestaan?
Mijn opmerking was zuiver aanvullend bedoeld, om redenen die ik nu al twee maal uiteen gezet heb.

[Erasmiaan]

Die is goed. Nee, dat niet. Maar je dirigeert het gesprek een andere richting in, waar het nadrukkelijk niet over ging. Ik snap dat nooit zo.

En al ik het goed begrijp is dat niet toegestaan?
Mijn opmerking was zuiver aanvullend bedoeld, om redenen die ik nu al twee maal uiteen gezet heb.

Nee, ik snap dat nooit zo, dat zei ik.

Maar goed, ik kan me wel vinden in de opmerkingen van Zita. Het is te hopen dat schoolbesturen ook meelezen.

[Jongere]

Het probleem ervan is niet zozeer dat er over wordt gepraat, maar dat ze van plaats worden verwisseld met de kernzaken (waar hem niet naar werd gevraagd).
Ik ben bang dat dat iets is wat vaker gebeurt. Misschien ook wel in een discussie over het plaatje op de omslag.

Je kunt het ook zo formuleren: aan zijn geestelijke staat werd niet getwijfeld.

Dan zie je de geestelijke staat op hetzelfde niveau als de andere vragen. Met andere woorden: je streept broek, tv, etc. af en ook de verhouding met de Heere. Er niet naar vragen geeft dan inderdaad aan dat men dat gelooft (of er niet aan wil twijfelen).
Ik geloof niet dat ds. Uitslag het zo bedoelde. Het gaat om het belang van dingen. Als je een nieuwe leerkracht aanneemt, wil je weten hoe hij 'in zijn geloof staat'. Niet om af te vinken, of af/goed te keuren. Maar omdat het belangrijk is over die dingen te spreken.

[Erasmiaan]

Het probleem ervan is niet zozeer dat er over wordt gepraat, maar dat ze van plaats worden verwisseld met de kernzaken (waar hem niet naar werd gevraagd).
Ik ben bang dat dat iets is wat vaker gebeurt. Misschien ook wel in een discussie over het plaatje op de omslag.

Je kunt het ook zo formuleren: aan zijn geestelijke staat werd niet getwijfeld.

Dan zie je de geestelijke staat op hetzelfde niveau als de andere vragen. Met andere woorden: je streept broek, tv, etc. af en ook de verhouding met de Heere. Er niet naar vragen geeft dan inderdaad aan dat men dat gelooft (of er niet aan wil twijfelen).
Ik geloof niet dat ds. Uitslag het zo bedoelde. Het gaat om het belang van dingen. Als je een nieuwe leerkracht aanneemt, wil je weten hoe hij 'in zijn geloof staat'. Niet om af te vinken, of af/goed te keuren. Maar omdat het belangrijk is over die dingen te spreken.

Inderdaad. Je vergeet nog een stap te maken: het is belangrijk over die dingen te spreken omdat wij een deel van de geestelijke opvoeding van onze kinderen aan hem toevertrouwen. Overigens geeft het al dan niet confirmeren met bepaalde regels al wel aan hoe iemand ergens in staat. Maar een bestuur vergeet wel het belangrijkste als het daar bij blijft.

[huisman]

Er zijn geen topics over de HSV meer open dus plaats ik het mooie (hopelijk samenbindende) stuk in het RD maar hier.

De zesde olifant
29-01-2011 09:00 | Drs. W. de Kloe
Het boekje ”Vijf olifanten in een porseleinkast” van Willem J. Ouweneel gaat over twistappels binnen de christenheid: de schepping, homoseksualiteit, de vrouw, de Geest en de doop. Geschilpunten die vooral de evangelische beweging en veel minder de gereformeerde gezindte beroeren.

Het boek is beslist lezenswaardig. Niet alleen omdat het steeds een verwoording geeft van het conservatieve en het progressieve standpunt, maar ook vanwege de evaluatieve hoofdstukken waarin Ouweneel op zijn manier naar de verbinding zoekt.

Mammoet

Vijf olifanten in een porseleinkast. Laten we er voor het gemak toch maar van uitgaan dat ze ook een bedreiging vormen voor het reformatorische volksdeel. Je hoeft tenslotte niet helderziend te zijn om ook daar een beginnende verbrokkeling rond genoemde thema’s te ontwaren. En laten we de gezindte maar oneerbiedig aanduiden als porseleinkast: gevuld met kostbaarheden, maar wel kwetsbaar.

Recent is er een nieuw olifantje geboren. Na een lange zwangerschap kwam het eind 2010 ter wereld. Het heeft niet de tijd gehad om klein te blijven. Nog voor zijn geboorte was het uitgegroeid tot een mammoet. De gigantische voor- en tegenpoten vormen een bedreiging voor de porseleinkast.

Wat beweegt de voorstanders van de HSV? Ze vinden dat de taal van de Bijbel moet overeenstemmen met de taal van vandaag. Taal mag geen belemmering vormen voor het verstaan van Gods Woord. Ze zijn bang dat mensen afhaken, omdat ze niet meer begrijpen wat er staat. Ze zien dat jongeren al eerder grepen naar de NBV of Het Boek, vertalingen en parafrases die wel erg vrij zijn en in theologisch opzicht onbetrouwbaar. Ze willen de Statenvertaling bewaren voor het nageslacht. Want ze erkennen dat het een zeer betrouwbare vertaling is, die velen tot zegen geweest is in de geschiedenis van ons land. Juist om de Statenvertaling te bewaren, willen ze haar herzien, zodat zij opnieuw leesbaar en verstaanbaar wordt. Want ze zijn bewogen met het lot van hun onbekeerde medemens, ze hebben zijn heil op het oog.

Kanttekeningen

Wat beweegt de tegenstanders? Ze geloven dat de Statenvertaling door de Heere Zelf aan ons land geschonken is. Ze weten dat deze internationaal geroemd wordt omdat de vertalers de grondtaal nauwgezet hebben weergegeven in het Nederlands van de zeventiende eeuw.

Ze horen de geluiden dat jongeren de 17e-eeuwse taal niet meer verstaan. Tegelijk zien ze dat jongeren wel inspanningen verrichten om zich bijvoorbeeld computertaal eigen te maken. Ze vinden de herziening ook veel te ver gaan. Deze is niet beperkt gebleven tot taalkundige aanpassingen; er zijn ook vertaalkeuzes gemaakt, met wellicht theologische consequenties.

Ze zijn zich ervan bewust dat Gods Woord door een natuurlijk mens nooit verstaan zal worden, dat er altijd uitleggers, gezanten Gods, nodig zijn. Bij hen leeft de vrees dat een nieuwe vertaling tot verlies leidt, verlies van de kanttekeningen en van de verstaanbaarheid van ”oude schrijvers”. Ze zijn bang voor vernieuwingen als zodanig. Want waar zal het einde zijn? Ze wijzen op de geschiedenis van kerken die ons voorgingen op de weg naar oppervlakkigheid en wereldgelijkvormigheid.

Refoporselein

Twee forse poten; ertussen het porselein van gereformeerd Nederland. Porselein? Enerzijds gaat het vergelijk niet op: God houdt Zijn Kerk in stand, wat er ook gebeurt. Zij is Zijn oogappel. De spannende vraag is dan of de gezindte gelijk is aan de Kerk met hoofdletter, of dat het om twee verschillende werelden gaat, die elkaar niet meer verstaan.

Daarom ook een anderzijds. De stelling is verdedigbaar dat de kring steeds kwetsbaarder wordt. Gekwetst door aanvallen van buitenaf en van binnenuit, kruipt hij in zijn schulp en legt hij steeds meer accent op uiterlijkheden en traditie. Niets mis mee natuurlijk, zolang het niet ten koste gaat van de kern: een rijke Christus voor een arme zondaar.

Voor- en tegenpoten hebben veel gemeen: beide belijden dat Gods Woord van levensbelang is op reis naar de eeuwigheid. Er is gemeenschappelijke betrokkenheid op het behoud van zondaren. Waarom komen ze dan niet bij elkaar? Hoe heeft die olifant zo kunnen groeien? Waarom tolereren we dat hij het refoporselein verwoest?

Het is nodig dat voor- en tegenstanders met elkaar in gesprek gaan. Kerkelijke leiders moeten het voortouw nemen. Laat ze beginnen voor Gods aangezicht, Hem smekend om leiding en wijsheid. Daarna moet vastgelegd worden wat samenbindt: het Evangelie van vrije genade als de enige weg tot de zaligheid. Vervolgens moeten alle geschil- en kritiekpunten uitvoerig besproken worden. Waarbij voor- en tegenstanders respectvol naar elkaar luisteren, elkaars argumenten wegen en zoeken naar een gemeenschappelijke uitweg. Als die niet te vinden is? Dan opnieuw de weg van het gebed gegaan. Om vervolgens het gesprek te hervatten. Net zo lang tot de olifant verschrompeld is. Want deze olifant wordt door de wereld niet begrepen en door de duivel aangegrepen. Daar mogen we Gods eer en elkaars zielenheil niet voor overhebben.

[-DIA-]

Verduisterde oprechten...

In Ezechiel 36:26 staat: En Ik zal u een nieuw hart en een nieuwen geest geven in het binnenste van u.
Hieruit blijkt duidelijk dat alle ware eerst overtuigden wedergeboren zijn. Als een verstandig geoefende, naar Gods Woord en ondervinding, aan een ware overtuigde vraagt:
1. Is uw verstand ook zo verlicht?
2. Is uw oordeel niet eens met de vromen?
3. Is uw geweten niet wakker en levend?
4. Is uw geheugen niet geopend?
5. Is uw ongebogen wil niet gebogen?
6. Zijn uw genegenheden niet omgezet?
Zoals hier even tevoren getoond, is de wedergeboorte een onfeilbaar bewijs dat zulkeen uitverkoren is.
O, daar zal niet één ware overtuigde zijn, na ernstig onderzoek, al kan of durft hij geen ja te zeggen door donkerheid, ongeloof en bestrijding, of zijn tranen zullen op zulk een vraag menigmaal al getuigen van de waarheid in zijn binnenste.
O, geve de Heere dat een verduisterde, dit ooit lezend of horend, en denkend, is dat de wedergeboorte? Dat heb ik door Gods genade al zo lang ondervonden en bezeten, om de Heere de eer te geven van Zijn werk in hem, opdat vervuld worde: Den oprechte gaat het licht op in de duisternis. Och, geve de Heere aan alle verduisterde oprechten, die dit ooit zullen lezen of horen lezen, tot hun troost en blijdschap!

Uit "Der vromen ondervinding op weg naar de Hemel" door Lambertus Myseras

[albion]

Ik las net in het RD wat Dr. Aalders schreef. Ik heb het idee dat die mensen die hij beschrijft om het geloof vast te houden, tegenwoordig Farizeeën worden genoemd, omdat ze niet meelopen met de geldende gedachte hoe een christen moet leven. Maar volgens mij slaat hij de spijker op zijn kop, want je wordt als christen meer en meer een 'eenling' (ook niet meer begrepen door de 'broeders en zusters' van je kerkgenootschap).

[Mara]

Ja opmerkelijk he ? Je bent lid van een kerkverband, met "broeders en zusters" om je heen, en toch voel je je alleen !
Ook in bepaalde gezinnen en families, zijn er mensen die vanwege de wijze van geloven, apart staan.

[albion]

Het volgende lees ik uit het RD. Uitspraken over het gebed:

Uitspraak Luther: Van alle zware arbeid is bidden het zwaarst.
Uitspraak Bunyan: Wat een onoprechtheid als we in het openbaar bidden.
Uitspraak Matthew Henry: Vaak zijn onze gebeden meer van hetzelfde en daarom dor en krachteloos.

De auteur heeft eens ergens gelezen: William Bramwell dat zijn haren soms nat waren van het zweet als hij uit zijn binnenkamer kwam.

De citaten komen uit een recentie van: Taking Hold of God, Reformed and Puritan Perspectives on Prayer.