protje schreef:

Gian schreef:Stel, je bent een verlatene, en je ontmoet een ander waar je intens verliefd op wordt..
Dan is er wel genade nodig om Gods wil te doen.
Anders zou ik er althans aan toegeven.

Dapper de waarheid verdedigen is niet zo moeilijk met een gezegend huwelijk.

Uit ervaring kan ik je zeggen dat er genoeg genade is om het vol te houden bij een (jarenlang) niet gezegend huwelijk.

sterkte!

henriët schreef:

protje schreef:

Gian schreef:Stel, je bent een verlatene, en je ontmoet een ander waar je intens verliefd op wordt..
Dan is er wel genade nodig om Gods wil te doen.
Anders zou ik er althans aan toegeven.

Dapper de waarheid verdedigen is niet zo moeilijk met een gezegend huwelijk.

Uit ervaring kan ik je zeggen dat er genoeg genade is om het vol te houden bij een (jarenlang) niet gezegend huwelijk.

sterkte!

Bedoel je uit je naaste omgeving soms?

albion schreef:

henriët schreef:

protje schreef:

Gian schreef:Stel, je bent een verlatene, en je ontmoet een ander waar je intens verliefd op wordt..
Dan is er wel genade nodig om Gods wil te doen.
Anders zou ik er althans aan toegeven.

Dapper de waarheid verdedigen is niet zo moeilijk met een gezegend huwelijk.

Uit ervaring kan ik je zeggen dat er genoeg genade is om het vol te houden bij een (jarenlang) niet gezegend huwelijk.

sterkte!

Bedoel je uit je naaste omgeving soms?

nee,
ik geloof dat ik helemaal verkeerd heb gelezen..
althans een verkeerde interpretatie gemaakt heb..
ik dacht dus dat iemand hier schreef een jarenlang moeizaam huwelijk te hebben en dat zou ik erg vinden en wens ik sterkte, maar volgens mij heb ik t even helemaal niet goed gelezen,
excuses hiervoor

albion schreef:
Bedoel je uit je naaste omgeving soms?

Ook. Maar ook nog dichterbij.

Albion schreef:

henriëtte schreef:
sterkte!

Bedoel je uit je naaste omgeving soms?

protje schreef: Ook. Maar ook nog dichterbij.

henriëtte heeft je beter begrepen zie ik. Zij heeft sterkte gequote dat heb je even verkeerd gedaan.

Gian schreef:Stel, je bent een verlatene, en je ontmoet een ander waar je intens verliefd op wordt..
.

ja, dan wordt je dus dúbbel "gepakt"........enerzijds de klap dát je verlaten bent (los van de achtergrond daarvan, overspel daargelaten), en dan óók nog eens een "straf" dat je niet mag hertrouwen óndanks dát je verlaten bént.....

dubbelop "gepakt en gestraft" .......... en het overkomt in vrijwel de meeste gevallen de vrouw....

ik kan er niet in meegaan, sorry.

als je door je "liefhebbende wederhelft" bent verlaten (vrijwel altijd voor een nieuw liefje), en je wordt weer stráálverliefd.....nou.....dan zeg ik: wordt hopelijk nu wél gelukkig met je nieuwe vlam, en trouw maar fijn.......een mooie trouwdag en een mooie en fijne tijd gewenst!!

Wie een strenge (lees: Bijbelse) opvatting heeft over wanneer je wel en niet mag trouwen, dan komt dit (als het goed is) voort uit een vast geloof dat het doen van de wil van God de mens het meest gelukkig maakt.

De Bijbel is erg duidelijk: Overspel maakt (ook in het NT) een huwelijk kapot. In alle overige gevallen blijft een huwelijk in stand voor Gods aangezicht. In dat geval geldt de opdracht: samen bidden, samen er aan werken, beiden zelfverloochening beoefenen, in het vertrouwen dat God altijd zijn gunst bewijst aan hen die doen wat Hij in Zijn woord aanwijst als het goede.

Rens schreef:

Gian schreef:Stel, je bent een verlatene, en je ontmoet een ander waar je intens verliefd op wordt..
.

ja, dan wordt je dus dúbbel "gepakt"........enerzijds de klap dát je verlaten bent (los van de achtergrond daarvan, overspel daargelaten), en dan óók nog eens een "straf" dat je niet mag hertrouwen óndanks dát je verlaten bént.....

dubbelop "gepakt en gestraft" .......... en het overkomt in vrijwel de meeste gevallen de vrouw....

ik kan er niet in meegaan, sorry.

als je door je "liefhebbende wederhelft" bent verlaten (vrijwel altijd voor een nieuw liefje), en je wordt weer stráálverliefd.....nou.....dan zeg ik: wordt hopelijk nu wél gelukkig met je nieuwe vlam, en trouw maar fijn.......een mooie trouwdag en een mooie en fijne tijd gewenst!!

Ik denk dat de predikant en kerkenraad zich voldoende moeten verdiepen in de toedracht van een echtscheiding. Waar 2 kijven hebben er 2 schuld. Niemand is volmaakt, niemand is zonder zonde. Het is daarom goed om, als er echt problemen zijn, in een vroeg stadium hulp te zoeken. Spanningen kunnen hoog, ja zeer hoog oplopen waardoor er één (vaak is het de man) vertrekt. Die mede daardoor (en dat is natuurlijk nooit goed te praten) zijn liefde gezocht heeft bij een 'ander'. Maar dan heeft in zekere zin de vrouw daar ook schuld aan. Een verhaal heeft altijd 2 kanten, beide partijen moeten onderzocht worden. Daarom vind ik het ook goed dat er terughoudend gehandeld wordt ten aanzien van hertrouwen.

refo schreef:

Zonderling schreef:

refo schreef:Maar volgens mij is het 'verlaten' een theoretisch verhaal.
Zelden loopt toch iemand weg om weer vrijgezel te worden?
Er is altijd sprake van overspel van de ander.

'Zelden' in de 2e zin klopt.
'Altijd' in de 3e zin klopt niet.
Daarom klopt ook de conclusie in de 1e zin niet.

Zelden nadert tot nul. Verwaarloosbaar.
Het is een theoretische mogelijkheid.

Toch is dat niet het geval.
Het komt ook in de kerk vrij vaak voor, dat mensen uit elkaar willen, omdat ze niets meer voor elkaar voelen. Na de scheiding blijven ze dan vrijgezel.
Soms komt het jaren later weer tot een relatie, maar dat heeft dan geen invloed gehad op de scheiding.

waarom zegt men in de GG dat incest geen overspel/hoererij is?

ik ken een situatie van 'dichtbij' (die nu speelt) waar de man zijn dochters misbruikt heeft
de vrouw wil nu scheiden, maar mag dat niet van de kerkenraad, want er is geen sprake van overspel. men verwijst naar het nieuwe synoderapport
Pa kan ook niet meer thuiskomen, want anders moeten de dochters het huis uit.

ik vind het ongelofelijk. Alsof het niet een veel gruwelijker zonde is dat je je jaren aan je eigen kinderen vergrijpt dan dat je bijvoorbeeld een keer 'vreemd bent gegaan'

helma schreef:waarom zegt men in de GG dat incest geen overspel/hoererij is?

ik ken een situatie van 'dichtbij' (die nu speelt) waar de man zijn dochters misbruikt heeft
de vrouw wil nu scheiden, maar mag dat niet van de kerkenraad, want er is geen sprake van overspel. men verwijst naar het nieuwe synoderapport
Pa kan ook niet meer thuiskomen, want anders moeten de dochters het huis uit.

ik vind het ongelofelijk. Alsof het niet een veel gruwelijker zonde is dat je je jaren aan je eigen kinderen vergrijpt dan dat je bijvoorbeeld een keer 'vreemd bent gegaan'

Dat vind ik vreemd, dat men incest niet als overspel ziet. Overspel is volgens mij met iemand (sexuele) gemeenschap hebben, anders dan je wettige vrouw. En ik kan mij niet voorstellen dat de GG een dochter als wettige vrouw ziet.

helma schreef:waarom zegt men in de GG dat incest geen overspel/hoererij is?

ik ken een situatie van 'dichtbij' (die nu speelt) waar de man zijn dochters misbruikt heeft
de vrouw wil nu scheiden, maar mag dat niet van de kerkenraad, want er is geen sprake van overspel. men verwijst naar het nieuwe synoderapport

Dan heeft men het nieuwe synoderapport, met name punt 7.1.1 nog niet (goed) gelezen. Dat kan ook haast niet, want het is gisteren pas gepubliceerd.

Overigens verschilt het rapport op dat punt (bijbelse grond voor echtscheiding) niet met het vorige rapport (ik dacht uit 1987).

Ach, in praktisch alle gevallen is het besluit om te gaan scheiden al lang genomen, voordat de vraag gesteld wordt: Wat wil God eigenlijk in zo'n geval. Vervolgens zoekt men hun handelen met de meest creatieve Schrift-uitleggingen te rechtvaardigen (soms is men zelfs zo blasfemisch, dat men durft te zeggen: de Geest heeft me geopenbaard dat ik mag scheiden), in plaats van dat men zich wil laten corrigeren door de duidelijke regels van de Schrift.

Kortom, synodes kunnen hierover nadenken, en hierover duidelijke rapporten publiceren (trouwens, heel goed dát ze dat doen), maar het is een illusie om te denken dat mensen die met een moeilijke huwelijkssituatie zitten zich er iets van aan zullen trekken.

Misschien tijd dat er een rapport gepubliceerd wordt tegen de egocentrische tijdsgeest, want ik denk dat veel huwelijken de potentie hebben om heel gelukkig te worden, als beide partners zouden leren niet eerst aan zichzelf te denken (en te klagen wanneer er maar iets gebeurt wat hen niet zint), maar zelfverloochening. De oplossing die de Schrift leert, ook in situaties van moeilijke huwelijken, is: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen. Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht."

memento schreef:Kortom, synodes kunnen hierover nadenken, en hierover duidelijke rapporten publiceren (trouwens, heel goed dát ze dat doen), maar het is een illusie om te denken dat mensen die met een moeilijke huwelijkssituatie zitten zich er iets van aan zullen trekken.

Dat is ook niet het doel van dit rapport.
Het doel is om een bijbelse weg te wijzen, wanneer hertrouwen geoorloofd is; een vraag die steeds meer in de gemeenten gesteld wordt. Bovendien spreekt de (wereldlijke) rechter zich niet meer uit over de schuldvraag bij echtscheiding.

memento schreef:Misschien tijd dat er een rapport gepubliceerd wordt tegen de egocentrische tijdsgeest, want ik denk dat veel huwelijken de potentie hebben om heel gelukkig te worden, als beide partners zouden leren niet eerst aan zichzelf te denken (en te klagen wanneer er maar iets gebeurt wat hen niet zint), maar zelfverloochening. De oplossing die de Schrift leert, ook in situaties van moeilijke huwelijken, is: "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven. Neemt Mijn juk op u, en leert van Mij, dat Ik zachtmoedig ben en nederig van hart; en gij zult rust vinden voor uw zielen. Want Mijn juk is zacht, en Mijn last is licht."

Helemaal mee eens!

memento schreef:Ach, in praktisch alle gevallen is het besluit om te gaan scheiden al lang genomen, voordat de vraag gesteld wordt: Wat wil God eigenlijk in zo'n geval. Vervolgens zoekt men hun handelen met de meest creatieve Schrift-uitleggingen te rechtvaardigen (soms is men zelfs zo blasfemisch, dat men durft te zeggen: de Geest heeft me geopenbaard dat ik mag scheiden), in plaats van dat men zich wil laten corrigeren door de duidelijke regels van de Schrift.

Ik weet natuurlijk niet bij hoeveel echtscheidingen jij vanaf het eerste gevoel van ontevredenheid over het huwelijk op de hoogte gesteld en geraadpleegd wordt, maar het lijkt een beetje alsof je wel heel snel (of heel makkelijk) oordeelt. Mensen komen met hun plannen voor echtscheiding pas naar buiten als ze zelf al een heel traject hebben afgelegd. En ik kan me werkelijk niet voorstellen dat gelovigen, of op z'n minst mensen die trouw naar de kerk komen, zich absoluut niet afvragen wat God in dit geval zou willen. Ze laten zich in veel gevallen helaas niet gezeggen door het Woord.