• Huwelijk en scheiding en de kerken

JolandaOudshoorn schreef:Goed nieuws dus voor degene die van plan is zijn man of vrouw te verlaten. Hij/zij laat alleen de ander niet in de steek met veel verdriet, veel zorgen, maar zorgt er ook nog eens voor dat de ander voor altijd alleen blijft, nooit (meer) kinderen zal krijgen en het zwaard van de dreiging van overspel altijd boven zijn/haat hoofd blijft hangen. Dus als je een ander echt de grond in wil trappen en pijn wil doen... ga dan weg bij je echtgeno(o)t(e)

Je redeneerd hier vanuit de slachtoffer-gedachte. En die is niet juist. Zo'n vrouw is niet in de eerste plaats slachtoffer van haar kwaadwillende man, maar van haar eigen zonde. Hetzij de zonde van een verkeerde huwelijkspartner te trouwen, hetzij het huwelijk niet naar Gods woord te hebben ingevuld. En aan sommige zonden zitten minder prettige consequenties.

Miscanthus schreef:Ik vind dat de Heere Jezus in Matth 5:32 de verlaten vrouw in bescherming neemt. Daar wordt de zachtmoedigheid van Jezus openbaar en het geeft ons dus geen recht om onzachtmoedig en hard te oordelen over verlaten echtgenoten die willen hertrouwen.
Want het is niet goed dat de mens alleen zij. Ook dat is een waarheid die onverkort geldt. Dat is geen vrijbrief om maar naar hartelust te hertrouwen, maar moet ons wel aan het nadenken zetten als we willen oordelen over hertrouwde verlatenen.
Oordeelt niet, opdat gij niet veroordeeld wordt.
Wie zonder zonde is werpe de eerste steen.
Wie van ons moet dan niet afdruipen?

Het kan niet zo zijn dat de woorden van Jezus gebruikt worden om anderen me om de oren te slaan of om andermans oren te wassen. We moeten anderen de voeten wassen, Dat is het voorbeeld wat Jezus ons gegeven heeft. En we moeten Hem steeds meer gelijkvormig worden.
Laten we bescheiden zijn om de waarheid te misbruiken om liefdeloos en harteloze eisen te stellen, want de waarheid is zachtmoedigheid en liefde. En dan kan de Geest wel eens anders doen concluderen dan de letter voorschrijft.....

Miscantus, het gaat niet om veroordelen of de oren wassen. Wij worden door de Heere Jezus gewaarschuwd dat we overspel plegen, als we trouwen met een gescheiden man of vrouw (ongeacht om wat voor (on)geoorloofde reden deze man of vrouw gescheiden is). Ook voor deze zonde is vergeving, maar ik stem in met Joepie, dat we zonde nog wel zonde moeten blijven noemen! Deze waarschuwing moeten we m.i. derhalve ter harte nemen en niet om pastorale of zogenaamd lieve redenen aan de kant schuiven.

Miscanthus, ik kan me helemaal bij jou aansluiten.
Memento, wat bedoel je met de zonde van de verkeerde huwelijkspartner? Weet je soms van tevoren dat je toekomstige vreemd zal gaan, incest pleegt of je gaat mishandelen? Of dat hij/zij bij je weg zal gaan? Iedereen trouwt met de gedachte: dit is voor altijd en niemand denkt op zijn trouwdag aan scheiden oid.
Ik ken mensen die alles voor hun huwelijk hebben overgehad en dat ging soms heel ver, maar dat de ander echt niet meer wilde.
Het gaat hier niet om zomaar iets, maar over echte moeilijke dingen waarvoor ik bid dat het jullie allemaal bespaard zal blijven.

Plebe,

het ging NIET om een kerkelijk huwelijk dat nu verbroken is geworden.

de betrokken vrouw is gedurende dat huwelijk door de HEERE tot geloof getrokken.

het éérste, daar zal ik het antwoord op schuldig moeten blijven. ik ben er niet bij geweest om eerlijk te zijn.

Houd het hier aub algemeen.

Barryvrouw schreef:Houd het hier aub algemeen.

Ik hoop echter nog wél antwoord te krijgen op mijn vraag over de positie van "de man" in het geheel van deze topic Barryvrouw, heb jij daar enig idee over??

JolandaOudshoorn schreef:Miscanthus, ik kan me helemaal bij jou aansluiten.
Memento, wat bedoel je met de zonde van de verkeerde huwelijkspartner? Weet je soms van tevoren dat je toekomstige vreemd zal gaan, incest pleegt of je gaat mishandelen? Of dat hij/zij bij je weg zal gaan? Iedereen trouwt met de gedachte: dit is voor altijd en niemand denkt op zijn trouwdag aan scheiden oid.
Ik ken mensen die alles voor hun huwelijk hebben overgehad en dat ging soms heel ver, maar dat de ander echt niet meer wilde.
Het gaat hier niet om zomaar iets, maar over echte moeilijke dingen waarvoor ik bid dat het jullie allemaal bespaard zal blijven.

Well, als ervoor alles goed was, dan is er tijdens het huwelijk iets fout gegaan. En daarvoor ben je als huwelijkspartner mede voor verantwoordelijk. Tenzij naar eer en geweten gesteld kan worden: Ik heb alles gedaan wat ik kón doen, met de grootste wijsheid die er bestaat, is er sprake van schuld.*

* Dit geld trouwens voor alles, veel breder dan alleen het huwelijk. De bijbel stelt ons in alles schuldenaar, zelfs als we onze uiterste best doen.

Waarschuwing

We willen hier geen discussie over specifieke gevallen, behalve dan als het niet herleidbaar is over wie het gaat. Dus even concreet: de situatie van Petrus willen we niet besproken hebben hier op het forum.

Uw Moderator

Memento,

daarom stel ik ook de algemeen gerichte vraag, in het licht van deze topic: waar blijft de rol en positie van "dé man" in het licht van de Schrift.....................nu blijft álle aandacht gericht op de positie van "dé vrouw" in "huwelijk, scheiding en kerken"

ik hoop op antwoorden van de forumleden hoe zij die positie zien in het licht van de Schrift......................want die positie blijft volkomen onbelicht.

Petrus schreef:Memento,

daarom stel ik ook de algemeen gerichte vraag, in het licht van deze topic: waar blijft de rol en positie van "dé man" in het licht van de Schrift.....................nu blijft álle aandacht gericht op de positie van "dé vrouw" in "huwelijk, scheiding en kerken"

ik hoop op antwoorden van de forumleden hoe zij die positie zien in het licht van de Schrift......................want die positie blijft volkomen onbelicht.

Volgens mij gelden voor zowel man als vrouw dezelfde regels.

Een andere gedachte (die ik niet deel) kan zijn dat de Schrift met haar huwelijksmodel wél onderscheid maakt tussen man en vrouw, en dat de vrouw niet het recht heeft om te scheiden, omdat zij zich door de man moet laten leiden.

[quote="memento"]
Volgens mij gelden voor zowel man als vrouw dezelfde regels.
[quote]

Volgens mij Deut., maar weet niet exact. Daar word ongeveer het volgende gezegd: als een man overspel pleegt, mag hij niet hertrouwen, als de vrouw overspel pleegt, stenigen.
Posities worden dus in het oude testament onderscheiden. In het nieuwe testament kan zowel man als vrouw in de teksten worden ingevuld.

Tenzij naar eer en geweten gesteld kan worden: Ik heb alles gedaan wat ik kón doen, met de grootste wijsheid die er bestaat, is er sprake van schuld.

Deze situatie bedoel ik dus. Iemand die dus echt geen schuld er aan heeft.

JolandaOudshoorn schreef:Goed nieuws dus voor degene die van plan is zijn man of vrouw te verlaten. Hij/zij laat alleen de ander niet in de steek met veel verdriet, veel zorgen, maar zorgt er ook nog eens voor dat de ander voor altijd alleen blijft, nooit (meer) kinderen zal krijgen en het zwaard van de dreiging van overspel altijd boven zijn/haat hoofd blijft hangen. Dus als je een ander echt de grond in wil trappen en pijn wil doen... ga dan weg bij je echtgeno(o)t(e)

Alsof je dat niet zou doen door overspel te plegen

Vind dit een vreemde reactie.

Ik zal het NT nog eens opslaan of daar wel of niet een bijzondere positiebepaling staat verwoord voor de man.

Want in concreto is het nu nog stééds zo dat de vrouw zich door de man dient te laten leiden, want er staat met zoveel woorden dat de vrouw aan de man onderdanig behoort te zijn.

Het lijkt dus zo te zijn dat óók in het NT dat bijzondere onderscheid te worden gemaakt.

Wie éérder die bepalingen (of het tegenovergestelde) kan vinden, prima dan.

JolandaOudshoorn schreef:Tenzij naar eer en geweten gesteld kan worden: Ik heb alles gedaan wat ik kón doen, met de grootste wijsheid die er bestaat, is er sprake van schuld.

Deze situatie bedoel ik dus. Iemand die dus echt geen schuld er aan heeft.

Bij de vraag "hertrouwen of niet" gaat het er niet om of je schuld hebt of niet. Als je alles hebt gedaan wat je kon hoeft dat nog geen excuus te zijn om dus weer te hertrouwen...

De lijn in de GKV is volgens mij dat er niet wordt gekeken naar hoe het huwelijk is ingesteld, en niet naar of mensen schuldig zijn aan het daar niet goed mee omgaan of niet.