Charismatische gemeentes

[joy]

Ik moet wel zeggen dat ik het behoorlijk bevoogdend vind als de ene poster de andere met "lieve" begint aan te spreken. Toon wat respect.

Ja dat is zijn manier van doen, ook het probleem bij de ander leggen "er ziet jouw iets dwars" en "relax"
Dan is hij toch degene die er iets persoonlijk van maakt.

[Koninklijk]

Omdat als je elkaar benaderd en je bij voorbaat er al van uit gaat dat omdat hij (persoon) niet deel uitmaakt van jou stroming, een dwaalleer aanhangt, en er helemaal niets van begrijpt vind ik dit persoonlijk erg dom.

Even iets rechtzetten, zo denk ik zelf in geen geval, ik ben kerkelijk breed georiënteerd, ik verricht nog wel eens vrijwilligerswerk in een samen-op-weg kerk, waar soms de prediking een echte dwaalleer is, maar somtijds ik positief verrast wordt. Ik serveer zeker niet iedereen af buiten mijn eigen stroming om. Integendeel, ik ga van het positieve uit.

maar noem nou eens een inhoudelijk punt, wat volgens jullie zo fout is in de charismatische stroming, en kom nou niet aan met iemand die niet echt bleek genezen te zijn, of dat soort onzinnige discussies

Bijvoorbeeld: (en dit geldt vast niet voor alle gemeenten)
- de kijk op schepping/evolutie.
- Het automatisme van tongen spreken bij een gelovige.
- Visie op kinderdoop.
- Nadruk op keuze van de mens in plaats van genade alleen.
- Volgens mij kennen ze geen ambtsdragers.
- Theologische studies die ontbreken waardoor Bijbelkennis en dogmatiek op een heel laag vlammetje staat.
- Wereldse muziek.
- Veel nadruk op gebedsgenezing.
- Alverzoening, iedereen wordt zalig.
- De mens in z'n natuurlijke doodstaat en de totale verdorvenheid van de mens ontbreekt vaak.
- Welvaartsevangelie.
En vast nog veel meer punten die ik zou kunnen bedenken, maar daar heb ik nu even de tijd niet voor.

we hebben er gelijk een hoop onderwerpen bij, super.

de vraag is wel, stel dat er in een kerk, meer dan gemiddeld gepreekt wordt over, laat ik er eens een uitpikken, zeg genezing.
Zij vinden aan de hand van heel veel teksten, dat Jezus dit deed, dat Hij zijn discipelen dit opdroeg, heel veel voorbeelden in de bijbel oude en nieuwe testament enz enz,

stel dat de focus daar meer oplicht dan bijv bij jou in de kerk, is het dan gelijk helemaal fout en een dwaalleer ? of er weer andere zijn die zeggen dat God niemand meer geneest, en dit gestopt is bij de laatste apostel, zijn dat dan gelijk geen broers en zusters meer ?

onderwerpen zoals de kinderdoop, of tongentaal, ben jij er van overtuigd dat, dit gelijk helemaal fout is of zelfs demonisch, vaak liggen dingen wat genuanceerder.

waar ik zelf mee te maken, heb gehad en dat is persoonlijk, je door bepaalde periodes heen gaat ""ontwikkeling"" je bijv bij een evangelisatie conferentie ben geweest, je meer beseft dat er elke, dag vreselijk veel mensen een verloren leven lijden en verloren gaan, maar, of missies, of Israel, of apostolisch, weduwe en wezen, en uiteindelijk volwassen wordt en het over het komplete pakket gaat ..

soms slaan mensen door, zo ook kerken, maar ze gelijk allemaal af serveren Mmm doe ik niet meer.

ik weet niet of de moderators het goed vinden als we er een uit halen, en dit bespreken op dit onderwerp "" charismatische beweging"" wat denk jij ?

en anders maken we er gewoon een nieuw onderwerp van .

[JCRyle]

@JCRyle is dit je ervaring of praat je iemand na? Daar ben ik wel benieuwd naar.

Mag ik vragen waarom je deze vraag stelt? Naar aanleiding van wat? Ik snap dat je reageert op een posting, maar ik zie de link/verband niet.

Omdat ik dit soort opmerkingen heel vaak hoor, terwijl het geen beleving is maar elkaar napraten.
Dezeopmerking komt bij Boston vandaan, het gevaar is dat mensen op de naald gaan zitten wachten, zie ook een vraag op refoweb, mag ik om zondekennis bidden, terwijl je met zondekennis verloren gaat.

Ellende verlossing en dankbaarheid zijn er alle drie of er is er niet een ( ds P. Beekhuis).

Om eerlijk te zijn vind ik dergelijke reacties een gevaarlijke ondertoon hebben. En het gaat mij hierom alleen om de inhoud. Maar als er gesteld wordt dat er niet voor ontdekking aan ons zondaarsbestaan gebeden mag worden, bid dan maar niet. Want juist het bidden om het werk van de Heilige Geest in ons leven is noodzakelijk. En we weten allebei wat er staat over de komst van Gods Geest. In de weg van ontdekking, ontgronding en ontbloting leert een volk hier op aarde een afgesneden zaak. Als dat niet als noodzaak geacht wordt is het einde zoek. Van nature zit een mens op de troon en om nu eens koning af te worden, dat is een les die geleerd moet worden.
Houd het daar op? Nee! En dan komen we bij de uitspraak van wijlen ds. Beekhuis. Een door God gewerkte ellendekennis houdt het niet uit buiten Christus. Ware ellendekennis drijft uit naar Christus. 'Is er dan nog een Middel om die welverdiende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen?'. Deze vraag is ons aller bekend, maar let op het gegeven van de welverdiende straf. De ontdekte zondaar wordt uitgedreven tot de Middelaar van God gegeven. Daarom het beeld van de naald en de draad: het één volgt het ander op. Maar het is wel eerst de ontdekking aan ons Godsgemis en zondaarsbestaan dat voorop gaat. En de naald van de draad trekt de zondaar tot de kennis van Christus. "Want die Mij vindt, vindt het leven, en trekt een welgevallen van den HEERE.". En dat komt in de vruchten van ware dankbaarheid openbaar. Het is een simpele uitdrukking, maar ons aller bekend: Als we niet weten waar we van verlost zijn, weten we ook niet waar we dankbaar voor moeten zijn. Net als de uitdrukking: het begint niet met Jezus. Nee het begint niet met Hem, maar het drijft wel uit naar Hem. Want waar God in het leven komt, wordt er een verlangen geboren naar de Heere Jezus.

Je zult wellicht denken: naprater, dat is dan maar zo. Maar dan stel ik jou de vraag (waar ik geen antwoord op hoeft en ik stel hem evenzo aan mezelf): Is zalig worden nu een onmogelijkheid geworden bij ons vandaan? Want God werkt door de onmogelijkheid heen. Dat zie je overal in Gods Woord terug komen: door de onmogelijkheid heen!

[samanthi]

@JCRyle is dit je ervaring of praat je iemand na? Daar ben ik wel benieuwd naar.

Mag ik vragen waarom je deze vraag stelt? Naar aanleiding van wat? Ik snap dat je reageert op een posting, maar ik zie de link/verband niet.

Omdat ik dit soort opmerkingen heel vaak hoor, terwijl het geen beleving is maar elkaar napraten.
Dezeopmerking komt bij Boston vandaan, het gevaar is dat mensen op de naald gaan zitten wachten, zie ook een vraag op refoweb, mag ik om zondekennis bidden, terwijl je met zondekennis verloren gaat.

Ellende verlossing en dankbaarheid zijn er alle drie of er is er niet een ( ds P. Beekhuis).

Om eerlijk te zijn vind ik dergelijke reacties een gevaarlijke ondertoon hebben. En het gaat mij hierom alleen om de inhoud. Maar als er gesteld wordt dat er niet voor ontdekking aan ons zondaarsbestaan gebeden mag worden, bid dan maar niet. Want juist het bidden om het werk van de Heilige Geest in ons leven is noodzakelijk. En we weten allebei wat er staat over de komst van Gods Geest. In de weg van ontdekking, ontgronding en ontbloting leert een volk hier op aarde een afgesneden zaak. Als dat niet als noodzaak geacht wordt is het einde zoek. Van nature zit een mens op de troon en om nu eens koning af te worden, dat is een les die geleerd moet worden.
Houd het daar op? Nee! En dan komen we bij de uitspraak van wijlen ds. Beekhuis. Een door God gewerkte ellendekennis houdt het niet uit buiten Christus. Ware ellendekennis drijft uit naar Christus. 'Is er dan nog een Middel om die welverdiende straf te ontgaan en wederom tot genade te komen?'. Deze vraag is ons aller bekend, maar let op het gegeven van de welverdiende straf. De ontdekte zondaar wordt uitgedreven tot de Middelaar van God gegeven. Daarom het beeld van de naald en de draad: het één volgt het ander op. Maar het is wel eerst de ontdekking aan ons Godsgemis en zondaarsbestaan dat voorop gaat. En de naald van de draad trekt de zondaar tot de kennis van Christus. "Want die Mij vindt, vindt het leven, en trekt een welgevallen van den HEERE.". En dat komt in de vruchten van ware dankbaarheid openbaar. Het is een simpele uitdrukking, maar ons aller bekend: Als we niet weten waar we van verlost zijn, weten we ook niet waar we dankbaar voor moeten zijn. Net als de uitdrukking: het begint niet met Jezus. Nee het begint niet met Hem, maar het drijft wel uit naar Hem. Want waar God in het leven komt, wordt er een verlangen geboren naar de Heere Jezus.

Je zult wellicht denken: naprater, dat is dan maar zo. Maar dan stel ik jou de vraag (waar ik geen antwoord op hoeft en ik stel hem evenzo aan mezelf): Is zalig worden nu een onmogelijkheid geworden bij ons vandaan? Want God werkt door de onmogelijkheid heen. Dat zie je overal in Gods Woord terug komen: door de onmogelijkheid heen!

God werkt door Zijn Woord en Geest, het is onmogelijk bij de mens vandaan, maar door wedergeboorte geeft God er alles bij, ja klein als bij een baby, maar groeiend in Zijn genade, voor Zacheus, onmogelijk, maar hij ging met Jezus en beleed zijn zonden, Levi in het tolhuis, als Jezus niet langs gekomen was en hem geroepen had was er niet van hem terecht gekomen.
Toch lees ik nergens dat iemand naar de Heere Jezus toe gaat en zegt het is voor mij een onmogelijkheid,
wie tot Hem komt stuurt Hij niet weg, in het grieks staat er een dubbele ontkenning, niet niet.

Als mensen komen met bijbedoelingen dat zegt Hij dat ook, jullie komen voor de broden (...)

Maar de weg voorschrijven is echt helemaal fout, in de Bijbel zie je dat niet, daat zie je een vrouw wiens hart geopent wordt, een man die het uitroept wat moet ik doen, een man die op water wijst kan ik gedoopt worden, een vrouw bij de waterput die met de Heere Jezus in gesprek gaat en gaat vertellen dat de Heere alles van haar weet, alles wat ze gedaan hebt. zo veel verschillende manieren, in allen komen de drie elementen voor en niet die liep in zijn ellende en die in zijn verlossing oid, trek het niet uitelkaar.

[JCRyle]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid. Daar is een orde in de wijze waarin het geleerd en doorleefd wordt. Dat is niet schematisch, dat is niet hypercalvinistisch, dat is de gewone weg die God ons voorhoud in de Schrift. Dat is niet het op een hoop schuiven, dat is Bijbels-evenwichtig. Is het uit elkaar trekken van de hoofdzaken? Nee. Want het vloeit uit elkaar voort en vloeit in elkaar over. Het is verbonden aan elkaar.

[huisman]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid. Daar is een orde in de wijze waarin het geleerd en doorleefd wordt. Dat is niet schematisch, dat is niet hypercalvinistisch, dat is de gewone weg die God ons voorhoud in de Schrift. Dat is niet het op een hoop schuiven, dat is Bijbels-evenwichtig. Is het uit elkaar trekken van de hoofdzaken? Nee. Want het vloeit uit elkaar voort en vloeit in elkaar over. Het is verbonden aan elkaar.

Volkomen eens. GG@CGK kan bljkbaar toch!

[samanthi]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid. Daar is een orde in de wijze waarin het geleerd en doorleefd wordt. Dat is niet schematisch, dat is niet hypercalvinistisch, dat is de gewone weg die God ons voorhoud in de Schrift. Dat is niet het op een hoop schuiven, dat is Bijbels-evenwichtig. Is het uit elkaar trekken van de hoofdzaken? Nee. Want het vloeit uit elkaar voort en vloeit in elkaar over. Het is verbonden aan elkaar.

Geef eens Bijbelse voorbeelden waar het precies zo gaat als jij vindt dat het gaat de drie stukken worden gekend door ieder kind van God. Ik weet niet wat ik verkeerd zeg.

[Herman]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid

Juist formuleren wil ook wat. Op deze wijze de zaken formuleren, maakt van bevinding een nieuwe wet. Ik hoef niks te kennen. Als ik maar gekend ben door Hem, dan is het goed.

[ejvl]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid. Daar is een orde in de wijze waarin het geleerd en doorleefd wordt. Dat is niet schematisch, dat is niet hypercalvinistisch, dat is de gewone weg die God ons voorhoud in de Schrift. Dat is niet het op een hoop schuiven, dat is Bijbels-evenwichtig. Is het uit elkaar trekken van de hoofdzaken? Nee. Want het vloeit uit elkaar voort en vloeit in elkaar over. Het is verbonden aan elkaar.

Volkomen eens. GG@CGK kan bljkbaar toch!

Ik denk dat niemand iets op 1 hoop gooit, echter ken ik wel voorbeelden van mensen die zeggen dat hun in het stuk der dankbaarheid pas inzicht kregen van hoeveel kwaad en zonden ze verlost waren. Het stuk der ellende kan enorm zijn met veel impact, het kan echter ook klein zijn. Zoals ik eerder schreef, het is genoeg als het uitdrijft naar Christus. Niemand begint zomaar opeens naar Christus te gaan. Daar gebeurd altijd iets aan vooraf, wat aan het stuk der ellende toegeschreven kan worden.
De 3 stukken horen bij elkaar, ik denk dat je het met onderstaand wel eens bent?
- Je kunt geen ellende hebben zonder verlossing. (anders is het geen echte ellende, maar een eigen medelijden of berouw)
- Je kunt geen ellende hebben zonder dankbaarheid. (idem)
- Je kunt geen verlossing hebben zonder ellende. (waarvan ben je anders verlost)
- Je kunt geen verlossing hebben zonder dankbaarheid. (anders is het geen verlossing, want bij de verlossing hoort dankbaarheid)
- Je kunt geen dankbaarheid hebben zonder ellende. (terugzien van welke grote schuld je verlost bent en dat Jezus naar je om heeft willen zien)
- Je kunt geen dankbaarheid hebben zonder verlossing. (lijkt me voor zich spreken)

[JCRyle]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid. Daar is een orde in de wijze waarin het geleerd en doorleefd wordt. Dat is niet schematisch, dat is niet hypercalvinistisch, dat is de gewone weg die God ons voorhoud in de Schrift. Dat is niet het op een hoop schuiven, dat is Bijbels-evenwichtig. Is het uit elkaar trekken van de hoofdzaken? Nee. Want het vloeit uit elkaar voort en vloeit in elkaar over. Het is verbonden aan elkaar.

Geef eens Bijbelse voorbeelden waar het precies zo gaat als jij vindt dat het gaat de drie stukken worden gekend door ieder kind van God. Ik weet niet wat ik verkeerd zeg.

Lees het boek Handelingen alleen al en je zult vele voorbeelden vinden.

[JCRyle]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid

Juist formuleren wil ook wat. Op deze wijze de zaken formuleren, maakt van bevinding een nieuwe wet. Ik hoef niks te kennen. Als ik maar gekend ben door Hem, dan is het goed.

Dat is niet Bijbels. Het gaat zeker om het gekend zijn door Christus. Maar er zijn zaken die gekend moeten worden tot zaligheid in Christus. En wil je dit ontkennen ga je allereerst tegen de Schrift in en vervolgens tegen de Belijdenis.

[huisman]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid. Daar is een orde in de wijze waarin het geleerd en doorleefd wordt. Dat is niet schematisch, dat is niet hypercalvinistisch, dat is de gewone weg die God ons voorhoud in de Schrift. Dat is niet het op een hoop schuiven, dat is Bijbels-evenwichtig. Is het uit elkaar trekken van de hoofdzaken? Nee. Want het vloeit uit elkaar voort en vloeit in elkaar over. Het is verbonden aan elkaar.

Geef eens Bijbelse voorbeelden waar het precies zo gaat als jij vindt dat het gaat de drie stukken worden gekend door ieder kind van God. Ik weet niet wat ik verkeerd zeg.

Bv Psalm 130, gelijkenis van de verloren zoon, Jeremia 31,Ezechiel 36. De indeling van de Romeinenbrief enz.
Overal zien wij in Gods Woord de chronologie van ellende, verlossing en dankbaarheid. Prof Baars heeft in een publicatie van de TUA ook laten zien dat de opstellers van de H.C. de volgorde van deze stukken chronologisch hebben bedoeld.
Hier van afwijken lijkt mij niet naar de Schrift.

[Jantje]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid. Daar is een orde in de wijze waarin het geleerd en doorleefd wordt. Dat is niet schematisch, dat is niet hypercalvinistisch, dat is de gewone weg die God ons voorhoud in de Schrift. Dat is niet het op een hoop schuiven, dat is Bijbels-evenwichtig. Is het uit elkaar trekken van de hoofdzaken? Nee. Want het vloeit uit elkaar voort en vloeit in elkaar over. Het is verbonden aan elkaar.

Geef eens Bijbelse voorbeelden waar het precies zo gaat als jij vindt dat het gaat de drie stukken worden gekend door ieder kind van God. Ik weet niet wat ik verkeerd zeg.

Bv Psalm 130, gelijkenis van de verloren zoon, Jeremia 31,Ezechiel 36. De indeling van de Romeinenbrief enz.
Overal zien wij in Gods Woord de chronologie van ellende, verlossing en dankbaarheid. Prof Baars heeft in een publicatie van de TUA ook laten zien dat de opstellers van de H.C. de volgorde van deze stukken chronologisch hebben bedoeld.
Hier van afwijken lijkt mij niet naar de Schrift.

Hiervan afwijken ís niet naar de Schrift!
Tén éérste: hoe groot mijn zonden en ellenden zijn...;
ten twééde: hoe ik van mijn zonden verlost worde...;
ten derde: hoe men Gode voor zúlk een verlossing zál dankbaar zijn.

Hóe kun je dankbaar zijn voor iets wat je nog niet hebt meegemaakt?
Dat kan toch niet?
Je gaat toch pas naar de dokter om een middel ter verlossing van de kwaal, als je aan die kwaal ontdekt bent? En je bent de dokter dan toch pas dankbaar als je verlost bent van die kwaal?

[huisman]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid. Daar is een orde in de wijze waarin het geleerd en doorleefd wordt. Dat is niet schematisch, dat is niet hypercalvinistisch, dat is de gewone weg die God ons voorhoud in de Schrift. Dat is niet het op een hoop schuiven, dat is Bijbels-evenwichtig. Is het uit elkaar trekken van de hoofdzaken? Nee. Want het vloeit uit elkaar voort en vloeit in elkaar over. Het is verbonden aan elkaar.

Geef eens Bijbelse voorbeelden waar het precies zo gaat als jij vindt dat het gaat de drie stukken worden gekend door ieder kind van God. Ik weet niet wat ik verkeerd zeg.

Bv Psalm 130, gelijkenis van de verloren zoon, Jeremia 31,Ezechiel 36. De indeling van de Romeinenbrief enz.
Overal zien wij in Gods Woord de chronologie van ellende, verlossing en dankbaarheid. Prof Baars heeft in een publicatie van de TUA ook laten zien dat de opstellers van de H.C. de volgorde van deze stukken chronologisch hebben bedoeld.
Hier van afwijken lijkt mij niet naar de Schrift.

Hiervan afwijken ís niet naar de Schrift!
Tén éérste: hoe groot mijn zonden en ellenden zijn...;
ten twééde: hoe ik van mijn zonden verlost worde...;
ten derde: hoe men Gode voor zúlk een verlossing zál dankbaar zijn.

Hóe kun je dankbaar zijn voor iets wat je nog niet hebt meegemaakt?
Dat kan toch niet?
Je gaat toch pas naar de dokter om een middel ter verlossing van de kwaal, als je aan die kwaal ontdekt bent? En je bent de dokter dan toch pas dankbaar als je verlost bent van die kwaal?

Zeg ik wat anders? Heb jij mijn post wel gelezen?

[samanthi]

Levensgevaarlijk dit op één hoop schuiven van de drie stukken die gekend moeten worden tot zaligheid. Daar is een orde in de wijze waarin het geleerd en doorleefd wordt. Dat is niet schematisch, dat is niet hypercalvinistisch, dat is de gewone weg die God ons voorhoud in de Schrift. Dat is niet het op een hoop schuiven, dat is Bijbels-evenwichtig. Is het uit elkaar trekken van de hoofdzaken? Nee. Want het vloeit uit elkaar voort en vloeit in elkaar over. Het is verbonden aan elkaar.

Geef eens Bijbelse voorbeelden waar het precies zo gaat als jij vindt dat het gaat de drie stukken worden gekend door ieder kind van God. Ik weet niet wat ik verkeerd zeg.

Lees het boek Handelingen alleen al en je zult vele voorbeelden vinden.

Welke gedeelten?