Weet je DDD, ik ben zeer geïnteresseerd in de bedoeling van deze tekst....DDD schreef:Zou het niet handig zijn zich bij exegetische kwesties puntsgewijs en per zinsdeel op een deskundige te beroepen danwel een begrijpelijke serie argumenten met een conclusie te formuleren? Ik kan het nog net volgen, maar ik heb het idee dat Lien75 helemaal niet zo geïnteresseerd is in de bedoeling van de tekst, maar meer in de vraag hoe de tekst functioneert in de geloofsgemeenschap. Dat leidt tot een volkomen spraakverwarring.
Het geeft zoveel onderwijs. Onderwijs dat ook pijn doet. Wat onze oren niet streelt. Want we blijven het graag allemaal zelf doen... Of anders nog wel iets vanonszelf toevoegen. Zelfs na ontvangen genade. En juist dat zelf doen is zo dodelijk. ( en dat is juist iets dat ik proef uit de woorden van Marco, misschien ten onrechte?)Dat heeft niet te maken met hoe iets functioneert in de geloofsgemeenschap... Wat je daar ook mee mag bedoelen....
Maar te maken met onderwijs wat de Heere Zelf geeft. Ik moet niet groeien, maar minder worden. En Hij wordt meer en meer, hoe meer we Hem leren kennen, als we in Hem zijn. Ik kan gewoon niet anders dan de Rots aanwijzen. Omdat Hij de Waarheid is. Juist omdat in Hem alles te vinden is.
En juist omdat je merkt altijd in alles tekort te komen, is het zo'n troost dat onze Zaligheid in Hem vast en zeker is. Ook al of juist omdat ik niets van de werken terecht kan brengen...Ons levenshuis in Hem vast is. Niet omdat mijn huis er zo mooi uitziet. Met allemaal mooie goede werken. Maar omdat dat huis zo mooi is, omdat de Rots de vastigheid en stevigheid is en geeft. Niet omdat mijn benen zo sterk zijn.... Want je leert juist dat ze krachteloos zijn. Maar omdat Hij mijn benen sterk maakt! (Psalm147)
Zolang we nog denken iets zelf te kunnen doen. ... Zijn we nog net zo Rooms als de Paus. Leven we nog net zoals de schriftgeleerden enz het volk voorhielden. Een ieder buiten Hem.
Eerst hem kennen, door Hem gekend worden dan volgt de heilige levenswandel daaruit voort... Niet als iets apart's maar....
Wie laat ons zien wat de wil van God is? Doen wij dat zelf? Of laat de Geest ons dat zien?
En wanneer woont die Geest in ons? Als we Zijn Eigendom zijn, toch?
Wat citaten van Calvijn uit de institutie...
EnWij zijn niet vanonszelf: laat ons dus, voorzover het toch mogelijk is, onszelf en al het onze vergeten.. Aan de andere kant, wij zijn van God: laat ons dus Hem leven en sterven. Wij zijn van God: laat dus zijn wijsheid en al onze handelingen leiden. Wij zijn van God: etc
EnWant evenals dit de meest doeltreffende pestziekte is tot verderf der mensen, dat zij zichzelf gehoorzamen, zo is de enige haven der redding niets te weten en niets te willen van zichzelf, maar slechts de Heere te volgen, waar Hij voorgaat.
En zich te onderwerpen en onderdanig te zijn aan de Heilige Geest; opdat de mens niet meer zelf leve, maar Christus in zich late leven en regeren(Gal2 vers 20)