Nee, maar dwangmatig neurotisch zaken op scherp zetten leid op verdeeldheid dat het niet meer gaat over zaken waar het over hoort te gaan.Wilhelm schreef:
Biedt verstarring de oplossing dan?
Volgens mij zijn daar ook voorbeelden te over dat het dan een koude en kille vormendienst wordt.(Voorbeelden noem ik niet, die kan een ieder wel bedenken.)
met dank aan L.M.P. ScholtenAuto schreef:Nee, maar dwangmatig neurotisch zaken op scherp zetten leid op verdeeldheid dat het niet meer gaat over zaken waar het over hoort te gaan.Wilhelm schreef:
Biedt verstarring de oplossing dan?
Volgens mij zijn daar ook voorbeelden te over dat het dan een koude en kille vormendienst wordt.(Voorbeelden noem ik niet, die kan een ieder wel bedenken.)
wat krijgen we nu? een symposium over de onbekende psalmen .........
Nou, ik zie anders heel andere voorbeelden. Juist die 'oude vromen', zoals jij ze noemt, zijn heel mild als het gaat om bijzaken. En ik bedoel dan met hoofdzaken: datgene wat echt strikt onopgeefbaar is.Anker schreef:nee, en dat laatste is weer niet waar. Juist die oude echte vromen zijn wars van verandering en hebben dat ook niet nodig. Ze stralen wat uit wat veel meer en veel beter is dan verandering.Luther schreef:Met dit laatste stuk ben ik het helemaal eens, Anker!
De verbinding tussen dit topic en jouw post is dat mensen die star de verzuchting van de evangelist wegwuiven doorgaans mensen zijn, die jij typeert als de "vrome ouderling die het heel goed weet en zijn lesjes keurig op orde heeft maar waar niets vanuit gaat." En als ik Wilhelm goed heb begrepen, bedoelt hij dat ook.
Heb je wel eens naar de Reformatie gekeken?Auto schreef:Misschien omdat velen in zo'n situatie gezeten hebben, waar door veranderingen de prediking van vrije genade overging naar een surrogaat waar weinig smaak meer aan zit?Wilhelm schreef:Zucht...
Wat is die angst voor veranderen toch... ?
Voorbeelden genoeg in Gereformeerd Synodaal, Hervormd, CGK, etc.
Hendrikus schreef:In dit artikel http://www.dewaarheidsvriend.nl/blog/zu ... n-357.html wordt de berijming 1773 niet zonder reden een remonstrantse berijming genoemd.ejvl schreef: Welke behoudende psalmvertaling je ook zult maken, vernieuwing of verandering is vaak niet bespreekbaar of zal onenigheid tot resultaat hebben.
Ik ben het absoluut niet eens met De Waard.Johann Gottfried Walther schreef:Hendrikus schreef:In dit artikel http://www.dewaarheidsvriend.nl/blog/zu ... n-357.html wordt de berijming 1773 niet zonder reden een remonstrantse berijming genoemd.ejvl schreef: Welke behoudende psalmvertaling je ook zult maken, vernieuwing of verandering is vaak niet bespreekbaar of zal onenigheid tot resultaat hebben.
http://www.refdag.nl/opinie/psalmberijm ... t_1_424073
Een misverstand is als onkruid. Je kunt denken het uit de weg geruimd te hebben, maar opeens is het er weer. Zo’n misverstand is de mening dat de psalmberijming van 1773 een product is van de Verlichting en remonstrantse invloeden heeft ondergaan.
Het woord 'wezen' heeft een onpersoonlijk karakter. Wij hebben echter geen onpersoonlijke God Die Zich niet meer bemoeit met Zijn schepping, dat is puur verlichtingsdenken. En als al die eerbiedwaardige dichters het ook zo deden, is dat uiteraard nog argument. Ooit hoorde ik ds. Van Aalst er heel helder over spreken: Spreek de Heere nooit aan met 'eeuwig Wezen in de hemel" (of soortgelijke teksten). De Heere is immers een persoon en geen onpersoonlijk wezen.Maar een woord als ”Opperwezen” dan, en gelijksoortige woorden als ”Oppermajesteit” en ”Almacht” ter aanduiding van God? Als zodanig komen ze in de Bijbel niet voor. Maar dat wil niet zeggen dat ze ermee in strijd zijn. Het is een tamelijk frequent verschijnsel in de achttiende eeuw dat een persoon wordt aangeduid met een van zijn eigenschappen. De bedoelde woorden en uitdrukkingen kunnen dus alleen negatief beoordeeld worden als is vastgesteld dat de onberijmde psalmtekst geweld is aangedaan. Het woordgebruik in kwestie in religieuze teksten uit de achttiende eeuw kan niet aan verlichtingsdenken toegeschreven worden; het komt ook voor en na die tijd voor. We treffen het juist bij piëtistische auteurs veelvuldig aan! Een paar voorbeelden. Van Lodenstein spreekt God c.q. Jezus aan als ”heerlijk, heilig Wezen”, ”on-wraakelijke Wijsheid” en ”aanbiddelijke Ontzagg’lijkheid”. De gebroeders Groenewegen bedienen zich van aanspreekvormen als ”oneindig Oppermajesteit”, ”oneindig Opperwezen” en ”Wezen aller wezen”.
Toch kom ik soortgelijke uitspraken wel in sommige kerkverbanden tegen. Vaak als aanhef van een gebed. Vind het onpersoonlijk en haast blasfemisch als een predikant zijn gebeden begint met 'Ach, lief Wezen'Luther schreef:Ik ben het absoluut niet eens met De Waard.Johann Gottfried Walther schreef:Hendrikus schreef:In dit artikel http://www.dewaarheidsvriend.nl/blog/zu ... n-357.html wordt de berijming 1773 niet zonder reden een remonstrantse berijming genoemd.ejvl schreef: Welke behoudende psalmvertaling je ook zult maken, vernieuwing of verandering is vaak niet bespreekbaar of zal onenigheid tot resultaat hebben.
http://www.refdag.nl/opinie/psalmberijm ... t_1_424073
Een misverstand is als onkruid. Je kunt denken het uit de weg geruimd te hebben, maar opeens is het er weer. Zo’n misverstand is de mening dat de psalmberijming van 1773 een product is van de Verlichting en remonstrantse invloeden heeft ondergaan.
Een product uit een bepaalde tijd ademt namelijk altijd de geest van de tijd in.
Maar zelfs met de uitleg van De Waard over het woord 'deugd' klopt 1773 nog steeds niet. Het gaat daar om diegenen die rechtvaardig verklaard worden, omdat ze oprecht en rein van zeden, het pad der deugd betreden.
De passage waar ik nog meer moeite mee heb, is deze:Het woord 'wezen' heeft een onpersoonlijk karakter. Wij hebben echter geen onpersoonlijke God Die Zich niet meer bemoeit met Zijn schepping, dat is puur verlichtingsdenken. En als al die eerbiedwaardige dichters het ook zo deden, is dat uiteraard nog argument. Ooit hoorde ik ds. Van Aalst er heel helder over spreken: Spreek de Heere nooit aan met 'eeuwig Wezen in de hemel" (of soortgelijke teksten). De Heere is immers een persoon en geen onpersoonlijk wezen.Maar een woord als ”Opperwezen” dan, en gelijksoortige woorden als ”Oppermajesteit” en ”Almacht” ter aanduiding van God? Als zodanig komen ze in de Bijbel niet voor. Maar dat wil niet zeggen dat ze ermee in strijd zijn. Het is een tamelijk frequent verschijnsel in de achttiende eeuw dat een persoon wordt aangeduid met een van zijn eigenschappen. De bedoelde woorden en uitdrukkingen kunnen dus alleen negatief beoordeeld worden als is vastgesteld dat de onberijmde psalmtekst geweld is aangedaan. Het woordgebruik in kwestie in religieuze teksten uit de achttiende eeuw kan niet aan verlichtingsdenken toegeschreven worden; het komt ook voor en na die tijd voor. We treffen het juist bij piëtistische auteurs veelvuldig aan! Een paar voorbeelden. Van Lodenstein spreekt God c.q. Jezus aan als ”heerlijk, heilig Wezen”, ”on-wraakelijke Wijsheid” en ”aanbiddelijke Ontzagg’lijkheid”. De gebroeders Groenewegen bedienen zich van aanspreekvormen als ”oneindig Oppermajesteit”, ”oneindig Opperwezen” en ”Wezen aller wezen”.
Ik kan maar niet begrijpen waarom ze niet bidden zoals Christus ons zelf geleerd heeft: Onze Vader, die in de hemelen zijt...Mister schreef:
Toch kom ik soortgelijke uitspraken wel in sommige kerkverbanden tegen. Vaak als aanhef van een gebed. Vind het onpersoonlijk en haast blasfemisch als een predikant zijn gebeden begint met 'Ach, lief Wezen'
Psalmvers 4 van Psalm 1 is niet correct nee! Daar klopt iets niet.Luther schreef:Ik ben het absoluut niet eens met De Waard.Johann Gottfried Walther schreef:Hendrikus schreef:In dit artikel http://www.dewaarheidsvriend.nl/blog/zu ... n-357.html wordt de berijming 1773 niet zonder reden een remonstrantse berijming genoemd.ejvl schreef: Welke behoudende psalmvertaling je ook zult maken, vernieuwing of verandering is vaak niet bespreekbaar of zal onenigheid tot resultaat hebben.
http://www.refdag.nl/opinie/psalmberijm ... t_1_424073
Een misverstand is als onkruid. Je kunt denken het uit de weg geruimd te hebben, maar opeens is het er weer. Zo’n misverstand is de mening dat de psalmberijming van 1773 een product is van de Verlichting en remonstrantse invloeden heeft ondergaan.
Een product uit een bepaalde tijd ademt namelijk altijd de geest van de tijd in.
Maar zelfs met de uitleg van De Waard over het woord 'deugd' klopt 1773 nog steeds niet. Het gaat daar om diegenen die rechtvaardig verklaard worden, omdat ze oprecht en rein van zeden, het pad der deugd betreden.
We kunnen wel veranderen, maar Gods Woord doet dat niet. En God is ook onveranderlijk.Wilhelm schreef:Anker schreef:nee, en dat laatste is weer niet waar. Juist die oude echte vromen zijn wars van verandering en hebben dat ook niet nodig. Ze stralen wat uit wat veel meer en veel beter is dan verandering.Luther schreef:Met dit laatste stuk ben ik het helemaal eens, Anker!
De verbinding tussen dit topic en jouw post is dat mensen die star de verzuchting van de evangelist wegwuiven doorgaans mensen zijn, die jij typeert als de "vrome ouderling die het heel goed weet en zijn lesjes keurig op orde heeft maar waar niets vanuit gaat." En als ik Wilhelm goed heb begrepen, bedoelt hij dat ook.
Zucht...
Wat is die angst voor veranderen toch... ?
...en verwerkt in de voor- en naspelen van de te zingen psalmen...Wilhelm schreef:Elke verbetering is begonnen met een verandering Caprice
Zelfs de leer van de reformatie noemde men een "nije leer"
En om on-topic te gaan.
Is het jullie niet opgevallen in de preken van de afgelopen week (Goede Vrijdag / Pasen) hoeveel gezangen er in deze preken worden geciteerd?
Dat maakt voor oude versus nieuwe rijm tot niet uit.Luther schreef:...en verwerkt in de voor- en naspelen van de te zingen psalmen...Wilhelm schreef:Elke verbetering is begonnen met een verandering Caprice
Zelfs de leer van de reformatie noemde men een "nije leer"
En om on-topic te gaan.
Is het jullie niet opgevallen in de preken van de afgelopen week (Goede Vrijdag / Pasen) hoeveel gezangen er in deze preken worden geciteerd?
