aline1984 schreef:@ zeeuw, ambtenaar: als je mijn uitspraak omkeert, is er inderdaad sprake van een sterk oordeel: als iemand kritische vragen stelt over het houden van een weekdienst, is er geen honger naar het Woord enz. zo sterk bedoel ik het niet.

Doe het dan niet. Je geeft ook een verwijzing naar eten in een restaurant. Dat slaat een gesprek, wat m.i. de bedoeling van een forum is, direct dood.

Zeeuw schreef:

Herman schreef: Maar is er een 'Calvijn' te vinden waar we elke dag bij willen aanschuiven?

Tsja, basisvraag is of we het überhaupt zouden willen. Ik luister veel preken tijdens mijn 2 uur woon werk. Zou daarnaast niet dan nog iedere dag een kerkdienst bijwonen.

In de tijd van Calvijn was dat preek luisteren onderweg wel weer lastig natuurlijk

@zeeuw: er wordt helemaal geen discussie doodgeslagen. ik schrijf ook niet, wat jij postuleert. verder denk ik dat merel competent genoeg is om zelf in te gaan op mijn tegenargument.

hmm, ik zie het al: je hebt om 10.04 een les geleerd van de mod, die in je berichten knipte omdat die te veel op de persoon waren, en je wil die les nu met mij delen... vooruit, sympathiek

Zeeuw schreef: Dat zou mooi zijn. ‘We’ hebben het volgens mij zoveel drukker met andere zaken gekregen. Avonden van school, van de politiek, van het werk, van de gemeente enz enz. Agenda van december zou bijna een goede voorbereiding voor kerst in de weg staan.

Dat is eigenlijk een dooddoener. We hebben het niet druk, we maken ons druk.
Je kunt nauwelijks nog met iemand afspreken, eerst moeten agenda's getrokken worden en dan ergens in maart is er wel een gaatje.
Hoe deden de mensen dit vroeger dan met werkdagen van 12 uur en zonder apparaten die het werk overnamen? En afstanden lopend of op d fiets afgelegd moesten worden?
We zijn met allerlei media aan elkaar verbonden toch is de eenzaamheid groter dan ooit voor heel veel mensen!
Waar ligt ieder's prioriteit?
Op een catechisatieavond mochten wij niets anders inplannen. Cath ging altijd voor. Wilde je een sport doen en bleek de training op die avond te zijn, had je pech. Verjaardagen moest je dan eventueel na cath of op een ander tijdstip bezoeken.

Zeeuw schreef:Dat slaat een gesprek, wat m.i. de bedoeling van een forum is, direct dood.

Welnee. Ik las het niet zozeer als een oordeel, maar meer als een stelling. En daar kun je het vervolgens niet mee eens zijn.
We hoeven toch niet altijd op eieren te lopen?

aline1984 schreef:@zeeuw: er wordt helemaal geen discussie doodgeslagen. ik schrijf ook niet, wat jij postuleert. verder denk ik dat merel competent genoeg is om zelf in te gaan op mijn tegenargument.

hmm, ik zie het al: je hebt om 10.04 een les geleerd van de mod, die in je berichten knipte omdat die te veel op de persoon waren, en je wil die les nu met mij delen... vooruit, sympathiek

Nee, die les heb ik al 10 jaar geleden geleerd. Jij ook succes ermee.

Mara schreef:

Zeeuw schreef: Dat zou mooi zijn. ‘We’ hebben het volgens mij zoveel drukker met andere zaken gekregen. Avonden van school, van de politiek, van het werk, van de gemeente enz enz. Agenda van december zou bijna een goede voorbereiding voor kerst in de weg staan.

Dat is eigenlijk een dooddoener. We hebben het niet druk, we maken ons druk.
Je kunt nauwelijks nog met iemand afspreken, eerst moeten agenda's getrokken worden en dan ergens in maart is er wel een gaatje.
Hoe deden de mensen dit vroeger dan met werkdagen van 12 uur en zonder apparaten die het werk overnamen? En afstanden lopend of op d fiets afgelegd moesten worden?
We zijn met allerlei media aan elkaar verbonden toch is de eenzaamheid groter dan ooit voor heel veel mensen!
Waar ligt ieder's prioriteit?
Op een catechisatieavond mochten wij niets anders inplannen. Cath ging altijd voor. Wilde je een sport doen en bleek de training op die avond te zijn, had je pech. Verjaardagen moest je dan eventueel na cath of op een ander tijdstip bezoeken.

Zeeuw schreef:Dat slaat een gesprek, wat m.i. de bedoeling van een forum is, direct dood.

Welnee. Ik las het niet zozeer als een oordeel, maar meer als een stelling. En daar kun je het vervolgens niet mee eens zijn.
We hoeven toch niet altijd op eieren te lopen?

Ik weet dat ook altijd het argument komt ‘we maken ons druk’. Vindt dat iets te makkelijk. Er is gewoon veel te doen. Overigens schreef ik dat ik bv mijn woon-werkverkeer gebruik om bv preken te luisteren. Dit irt elke dag een dienst te hebben.
Ik voel me totaal niet eenzaam. Maar dat is met een jong gezin wsl anders dan op een andere leeftijd.

Maar deze week bv maandag kinderen sport, dinsdag vrouw sport, woensdag kerk, donderdag werk, vrijdag niets. Dat zijn keuzes wellicht, maar volgens mij ook gewoon normale zaken.
‘Vroeger’ werd er wellicht minder gesport en al zeker veel minder naar school gegaan. Mijn ouders werkten op 14-jarige leeftijd al volop bv.

Zeeuw schreef: Maar deze week bv maandag kinderen sport, dinsdag vrouw sport, woensdag kerk, donderdag werk, vrijdag niets. Dat zijn keuzes wellicht, maar volgens mij ook gewoon normale zaken.
‘Vroeger’ werd er wellicht minder gesport en al zeker veel minder naar school gegaan. Mijn ouders werkten op 14-jarige leeftijd al volop bv.

Er werd sowieso veel minder gesport en al helemaal niet door de ouders.
Huishouden en naar en van werk komen was al een sport op zich.
De jonge kinderen liggen vroeg in bed. Oudere kinderen zitten veelal op hun eigen kamer met oordopjes in.
Het is misschien wel veilig voor sommige mensen, om het excuus "te druk" te kunnen voeren.
Zoals je weet werk ik bij ouderen en de meest gehoorde reactie die ze krijgen van hun kinderen is: sorry mam, we hebben het druk.
Werken is natuurlijk het heilige huisje van deze tijd he.

Mara schreef:

Zeeuw schreef: Maar deze week bv maandag kinderen sport, dinsdag vrouw sport, woensdag kerk, donderdag werk, vrijdag niets. Dat zijn keuzes wellicht, maar volgens mij ook gewoon normale zaken.
‘Vroeger’ werd er wellicht minder gesport en al zeker veel minder naar school gegaan. Mijn ouders werkten op 14-jarige leeftijd al volop bv.

Er werd sowieso veel minder gesport en al helemaal niet door de ouders.
Huishouden en naar en van werk komen was al een sport op zich.
De jonge kinderen liggen vroeg in bed. Oudere kinderen zitten veelal op hun eigen kamer met oordopjes in.
Het is misschien wel veilig voor sommige mensen, om het excuus "te druk" te kunnen voeren.
Zoals je weet werk ik bij ouderen en de meest gehoorde reactie die ze krijgen van hun kinderen is: sorry mam, we hebben het druk.
Werken is natuurlijk het heilige huisje van deze tijd he.

Klopt. Ik had n burn-out nodig dat te beseffen. Nu echt anders. Maar als ik zie hoeveel keer ik nee moet zeggen. Er wordt, met de beste intenties, zoveel georganiseerd.

Overigens, wij gingen vroeger altijd trouw naar opa en oma. Maar de familie had wel gedoe met elkaar, wat nooit uitgesproken werd, maar als een schaduw overal overheen hing. Twas niet alles goud wat er blonk.

Nevenfuncties beter verdelen helpt ook. Nu worden veel dezelfde mensen voor verschillende functies gevraagd. Ik ben graag thuis 's avonds en probeer het daarom te beperken tot twee avonden per week weg. Nu lukt dat meestal ook, zeker gemiddeld genomen. Wel jammer dat 'leuke' dingen er dan bij in schieten.

Een weekdienst is dan juist een rustpunt.

Herman schreef:Een weekdienst is dan juist een rustpunt.

Dat is het zeker! Ik vind dat altijd heel fijn om dan in alle rust in de kerk te zitten.

eilander schreef:

Herman schreef:Een weekdienst is dan juist een rustpunt.

Dat is het zeker! Ik vind dat altijd heel fijn om dan in alle rust in de kerk te zitten.

de ene keer gaat dat wel een stuk beter dan de andere keer.
Soms ben je ontzettend moe na een lange dag werken, ben je bang dat je gedachten alle kanten op vliegen en je geen woord hoort en dan wordt je verrast dat je van a tot z geboeid bent.
Soms is dat helaas ook andersom

eilander schreef:Nevenfuncties beter verdelen helpt ook. Nu worden veel dezelfde mensen voor verschillende functies gevraagd. Ik ben graag thuis 's avonds en probeer het daarom te beperken tot twee avonden per week weg. Nu lukt dat meestal ook, zeker gemiddeld genomen. Wel jammer dat 'leuke' dingen er dan bij in schieten.

Klopt. Zoals bij alles: als ieder zich een beetje zou inzetten, kwam het werk niet steeds op dezelfde schouders neer.

Zeeuw schreef: Klopt. Ik had n burn-out nodig dat te beseffen. Nu echt anders. Maar als ik zie hoeveel keer ik nee moet zeggen. Er wordt, met de beste intenties, zoveel georganiseerd.

Ik moest ook NEE leren zeggen hoor. En als mensen gewend zijn dat je altijd positief reageert, gaan ze er op rekenen en bestaat het gevaar dat je je onder druk gezet voelt. Ook kan het "eervol" zijn als ze jou weer vragen voor iets en dan kun je ook bijna geen nee meer zeggen.
Maar hoe vaker je NEE zegt, hoe makkelijker het afgaat.
In het begin zijn sommige mensen boos, omdat ze het niet gewend zijn van je.
Maar dat went.
Ik voelde me ook verplicht om altijd de telefoon op te nemen. De eerste keer kreeg ik er hartkloppingen van, maar ook dat ging voorbij.

Zeeuw schreef:Overigens, wij gingen vroeger altijd trouw naar opa en oma. Maar de familie had wel gedoe met elkaar, wat nooit uitgesproken werd, maar als een schaduw overal overheen hing. Twas niet alles goud wat er blonk.

Tuurlijk niet en vaak zie je dat de familie uit elkaar valt als het ouderlijk huis ontruimd wordt.
Dan is er geen middelpunt meer.
En je moet niet elke week 2 uur rijden om naar je ouders te gaan.
Maar er zijn zoveel mogelijkheden.
Een mevrouw krijgt elke ochtend een appje van haar zoon. Of ze goed geslapen heeft, hoe haar dag eruit ziet, of ze zich goed voelt.
Op een dag kon ze niet terug appen, ze snapte zelf niet waarom.
Ze bleek een beroerte te hebben waarop haar zoon dus meteen actie kon ondernemen.
Dat heeft haar leven gered zei de specialist, want daarom was ze op tijd in het ziekenhuis.
Er zijn kinderen die elke dag eventjes bellen, of mailen, veel ouderen hebben een smartphone (gekregen).
Het gaat erom, de kinderen denken aan me, zijn bezorgd, leven met me mee.
En dat kan echt zonder verplichte bezoeken!

Maar goed, we dwalen af van de weekdiensten, tip zou ook kunnen zijn om een keer met je ouders naar een weekdienst te gaan.

Bertiel schreef:

eilander schreef:

Herman schreef:Een weekdienst is dan juist een rustpunt.

Dat is het zeker! Ik vind dat altijd heel fijn om dan in alle rust in de kerk te zitten.

de ene keer gaat dat wel een stuk beter dan de andere keer.
Soms ben je ontzettend moe na een lange dag werken, ben je bang dat je gedachten alle kanten op vliegen en je geen woord hoort en dan wordt je verrast dat je van a tot z geboeid bent.
Soms is dat helaas ook andersom

Zeker. Heel fijn is dat soms.