JolandaOudshoorn schreef:

eilander schreef:

JolandaOudshoorn schreef:Helpt het als ik een toelichting geef? En dat ik vermeld dat mijn oudste ook naar een reformatorische school (VO) gaat?
Positief aan een RF-school (of goede Christelijke school) vind ik dat er iedere dag (althans, daar wordt echt naar gestreefd) begonnen wordt met Woord en gebed. Wat mij betreft is dat de meerwaarde van een RF school.

Ik begrijp dan je stellingname helemaal niet.
Vroeger zat ik op een school waar de spreuk aan de muur hing (of nog steeds hangt misschien): "Alle vakken moeten dienen tot een beter verstaan van de Heilige Schrift" van Voetius. En zo is het ook.
Er zijn hopelijk wel meer momenten op de dag dan alleen bij het begin, waarop de Bijbelse levensbeschouwing aan bod komt: biologie, geschiedenis bijvoorbeeld.
En andersom gesteld: je wordt bij diverse vakken gevrijwaard van dingen waar je niets mee te maken wilt hebben.
Etc.

En natuurlijk weet ik ook wel dat er negatieve aspecten te noemen zijn. Maar de stelling "Wat mij betreft kan jij je kind net zo goed naar een seculiere school sturen" wijs ik radicaal af.

Het is meer dat ik in de omgeving mensen spreek die denken: mijn kind zit/gaat naar een Refo school, dus daar kan ze niets gebeuren. En dan zeg ik: maak je maar geen illusies. Daar gebeurt ook van alles. Vechtpartijen, drugsgebruik, pesten, verschillen en dwalingen in de leer. Of je nu naar een seculiere school gaat of een christelijke reformatorische school, je kan noot gerustgesteld achterover gaan zitten met het idee: het komt wel goed.

Ik kan me hier helemaal in vinden, gevrijwaard worden ze in geen geval, of zelfs juist niet.
@Eilander ik denk dat de grote tegenstander op RFscholen meer aanwezig is om je kinderen bij de Heere vandaan te halen dan je denkt. Vooral omdat het ons gerust stelt dat het toch een goede school is. Wees waakzaam!

Orchidee schreef:Heftig @Samanthi, sterkte!

Dank je wel.

samanthi schreef:Mijn buurjongen 25 jaar heeft zelfmoord gepleegd, hij laat een jongetje van 6 en een tweeling van 2 en een half achter.
We gaan vanmiddag naar de begrafenis.
Weer een bewijs dat we in een gebroken wereld leven.

Wat een onvoorstelbaar verdriet. En soms blijft het een raadsel hoe iemand zo ver komt. Heel heftig.

samanthi schreef:Mijn buurjongen 25 jaar heeft zelfmoord gepleegd, hij laat een jongetje van 6 en een tweeling van 2 en een half achter.
We gaan vanmiddag naar de begrafenis.
Weer een bewijs dat we in een gebroken wereld leven.

Ach, wat triest.

samanthi schreef:Mijn buurjongen 25 jaar heeft zelfmoord gepleegd, hij laat een jongetje van 6 en een tweeling van 2 en een half achter.
We gaan vanmiddag naar de begrafenis.
Weer een bewijs dat we in een gebroken wereld leven.

Heftig idd.

Maar we leven zo voor onszelf dat er geen oog is meer voor elkaar.

Als ik kijk naar wat ik nog over heb gehouden binnen de kerk? Dat is 1 stel en 1 kennis. Verder hebben al de vrienden gekozen voor de vader van mijn zoon.

Het gaat door...
http://www.rd.nl/vandaag/buitenland/dod ... -1.1111947
http://www.rd.nl/vandaag/buitenland/bom ... -1.1111859
http://www.rd.nl/opinie/commentaar/medi ... -1.1111939

Toch, om het even in perspectief te plaatsen, (zonder te willen bagatelliseren) was het 100 jaar geleden een stuk erger:

Toen was de eerste wereldoorlog namelijk gaande, met per dag gemiddelde 10.000 doden en 12.000 gewonden.
En tijdens de tweede wereldoorlog waren er gemiddeld per dag ongeveer 27.000 doden te betreuren.

ZWP schreef:Toch, om het even in perspectief te plaatsen, (zonder te willen bagatelliseren) was het 100 jaar geleden een stuk erger:

Toen was de eerste wereldoorlog namelijk gaande, met per dag gemiddelde 10.000 doden en 12.000 gewonden.
En tijdens de tweede wereldoorlog waren er gemiddeld per dag ongeveer 27.000 doden te betreuren.

Het kan waar zijn. Toch vraag ik me af wat er achter dit "het is altijd al zo geweest" en "toen was het nog erger" zit?
Het lijkt serieus dat we -of heel veel mensen- er liever niet mee geconfronteerd willen worden.
Het zijn voor mijn tekenen van de naderende komst van Christus op de wolken des hemels. Ik dacht dat we het toch
ook in dit licht moesten bekijken. En niet wegdrukken. God Zelf zegt in Zijn Woord: Ik zal de mensen bang maken.
En worden maar niet bang? Hoe ver moet het dan nog komen? Ik weet het: Tot op de dag dat... en de rest weten,
of kunnen we weten.

-DIA- schreef: Het kan waar zijn. Toch vraag ik me af wat er achter dit "het is altijd al zo geweest" en "toen was het nog erger" zit?
Het lijkt serieus dat we -of heel veel mensen- er liever niet mee geconfronteerd willen worden.
Het zijn voor mijn tekenen van de naderende komst van Christus op de wolken des hemels. Ik dacht dat we het toch
ook in dit licht moesten bekijken. En niet wegdrukken. God Zelf zegt in Zijn Woord: Ik zal de mensen bang maken.
En worden maar niet bang? Hoe ver moet het dan nog komen? Ik weet het: Tot op de dag dat... en de rest weten,
of kunnen we weten.

Dat heeft niets met wegdrukken te maken, het hoeft zelfs geen relativering te zijn. Wanneer je de gebeurtenissen in geschiedkundig opzicht plaatst, iets wat jij ook doet, kan je nooit met 100% zekerheid zeggen dat dit de eindtijd is. Al kan dat natuurlijk wel, er zijn op dit moment veel tekenen die er op duiden.
Ik ken ook niet veel christenen die zich veel bezighouden met de wederkomst van Christus. Als christen hoef je daar niet bang voor te zijn, dan kan het zelfs een verlossing wezen. Dat lees ik in je post niet terug.

Curatorium schreef:

-DIA- schreef: Het kan waar zijn. Toch vraag ik me af wat er achter dit "het is altijd al zo geweest" en "toen was het nog erger" zit?
Het lijkt serieus dat we -of heel veel mensen- er liever niet mee geconfronteerd willen worden.
Het zijn voor mijn tekenen van de naderende komst van Christus op de wolken des hemels. Ik dacht dat we het toch
ook in dit licht moesten bekijken. En niet wegdrukken. God Zelf zegt in Zijn Woord: Ik zal de mensen bang maken.
En worden maar niet bang? Hoe ver moet het dan nog komen? Ik weet het: Tot op de dag dat... en de rest weten,
of kunnen we weten.

Dat heeft niets met wegdrukken te maken, het hoeft zelfs geen relativering te zijn. Wanneer je de gebeurtenissen in geschiedkundig opzicht plaatst, iets wat jij ook doet, kan je nooit met 100% zekerheid zeggen dat dit de eindtijd is. Al kan dat natuurlijk wel, er zijn op dit moment veel tekenen die er op duiden.
Ik ken ook niet veel christenen die zich veel bezighouden met de wederkomst van Christus. Als christen hoef je daar niet bang voor te zijn, dan kan het zelfs een verlossing wezen. Dat lees ik in je post niet terug.

Dat is ook wat altijd gezegd wordt. Opvallend. Maar als de Kerk er zo veel op gaat wijzen, de verdrukkingen groter worden, nauwelijks nog geduld worden, en al de tekenen in de natuur, en oorlogen, geruchten van oorlogen, en toenemende onverdraagzaamheid, zodat bijna geen twee meer samen kunnen, hongersnood, natuurrampen, ziekten... de verkilling van de liefde, de brutaliteit van kinderen jegens hun ouders, de afval van de kerken, en als we ons niet vergissen te voortekenen van de openbaring van de komst van de antichrist, mij dunkt dat we dan toch deze zaken niet zo mogen afdoen door het niet serieus te nemen. Het is immers een gebod om op te tekenen der tijden te letten. Jezus nam het de theologen hoogst kwalijk dat zij wel de gewone tekenen van het weer konden onderscheiden en niet de tekenen der tijden. Moet dat dan ook van ons gezegd worden?
Niet bang zijn... tja.. iedereen zal het oordeel moeten ondergaan. De kerk samen met de wereld. Misschien beseffen we niet ten volle de hoge, grote, majesteit van God? Wie, ook van Gods kinderen, zou dan niet vrezen?

Als het goed is hoeven Gods kinderen niet te vrezen. Al zal de aardse zondige natuur altijd meetellen, maar ze weten ook dat ze van het sterven niet minder worden.

Lassie schreef:

samanthi schreef:Mijn buurjongen 25 jaar heeft zelfmoord gepleegd, hij laat een jongetje van 6 en een tweeling van 2 en een half achter.
We gaan vanmiddag naar de begrafenis.
Weer een bewijs dat we in een gebroken wereld leven.

Heftig idd.

Maar we leven zo voor onszelf dat er geen oog is meer voor elkaar.

Als ik kijk naar wat ik nog over heb gehouden binnen de kerk? Dat is 1 stel en 1 kennis. Verder hebben al de vrienden gekozen voor de vader van mijn zoon.

Ik weet je verhaal niet, maar hoe dan ook is het zo pijnlijk als mensen je verlaten, of niet meer bij je komen.
Gebrokenheid....verdriet....

ejvl schreef:Als het goed is hoeven Gods kinderen niet te vrezen. Al zal de aardse zondige natuur altijd meetellen, maar ze weten ook dat ze van het sterven niet minder worden.

Maar toch.... Johannes de ziener op Patmos, Daniel de zeer gewenste man, Jeremia de boetgezant... en vele anderen,
en wie bleef staande als de HEERE verscheen in Zijn grote majesteit en volmaakte heiligheid? Wij wel? Nee, dat wordt ook goed opgemerkt: We zijn niet bang. Ds. noemt het wel eens zo: Het is zo benauwd op de aarde omdat niemand echt benauwd is. Vat u het?

Terri schreef:

Lassie schreef:

Heftig idd.

Maar we leven zo voor onszelf dat er geen oog is meer voor elkaar.

Als ik kijk naar wat ik nog over heb gehouden binnen de kerk? Dat is 1 stel en 1 kennis. Verder hebben al de vrienden gekozen voor de vader van mijn zoon.

Ik weet je verhaal niet, maar hoe dan ook is het zo pijnlijk als mensen je verlaten, of niet meer bij je komen.
Gebrokenheid....verdriet....

Moeilijke en verdrietige dingen allemaal!
Toch vind ik het erg moeilijk hoe met sommige dingen om te gaan......
Elk verhaal heeft 2 kanten......

-DIA- schreef:

ejvl schreef:Als het goed is hoeven Gods kinderen niet te vrezen. Al zal de aardse zondige natuur altijd meetellen, maar ze weten ook dat ze van het sterven niet minder worden.

Maar toch.... Johannes de ziener op Patmos, Daniel de zeer gewenste man, Jeremia de boetgezant... en vele anderen,
en wie bleef staande als de HEERE verscheen in Zijn grote majesteit en volmaakte heiligheid? Wij wel? Nee, dat wordt ook goed opgemerkt: We zijn niet bang. Ds. noemt het wel eens zo: Het is zo benauwd op de aarde omdat niemand echt benauwd is. Vat u het?

Hier ben ik het mee eens. Ik denk dat we twee dingen goed moeten onderscheiden: vrees voor de oordelen over ons land (of over de wereld in het algemeen) is iets anders dan vrees voor onze persoonlijke toekomst.
Toen Potappel en (de latere ds.) Slager in 1953 hebben aangevoeld dat er oordelen op komst waren (de week voor de watersnoodramp) waren zij hier verslagen van. Was dat omdat ze niet zeker waren van hun persoonlijke aandeel in Christus? Welnee, daar geloof ik niets van. Maar dat maakt niet ongevoelig voor dit soort rampen, integendeel.