Verontrustende berichten

[huisman]

Ja Ik stel deze vraag met een doel, ik reageer op de stelling dat het te snel gaat met die cirkel.
Dat zijn uitspraken die mensen bij de Heere vandaan houden. Dat betekend niet dat ik ellendekennis ontkend, dat had u al in eerdere postings kunnen lezen. Dit lees ik in de Bijbel: Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christus wege: laat u met God verzoenen.
En niet ja maar dat gaat wel in een weg van bekering en berouw. Dan krijg je de neiging om daar op te gaan wachten.
Als je (door genade) gehoor geeft aan die oproep, heb je ergens verzoening voor nodig, toch? Anders neem ga je niet op deze oproep in.

Waar het mij om gaat, is dat ellende-verlossing-dankbaarheid ook zeker iets chronologisch heeft. Niet om ellendekennis als 'voorwaarde' op te werpen. Maar het gaat niet aan om de chronologie helemaal uit de Catechismus te halen. Zie ook de uitleg in het Schatboek.

De chronologie van ellende-verlossing-dankbaarheid is door de H.C. bedoeld en door de Schrift geleerd.
Zie de Romeinenbrief, Psalm 130 enz.
Prof Dr A. Baars heeft dit mooi beschreven in een apeldoornse studie over de H.C.

[Posthoorn]

De chronologie van ellende-verlossing-dankbaarheid is door de H.C. bedoeld en door de Schrift geleerd. Zie de Romeinenbrief, Psalm 130 enz.
Prof Dr A. Baars heeft dit mooi beschreven in een apeldoornse studie over de H.C.

Zie ook: http://www.rd.nl/opinie/chronologie-gew ... r-1.187052

[huisman]

De chronologie van ellende-verlossing-dankbaarheid is door de H.C. bedoeld en door de Schrift geleerd. Zie de Romeinenbrief, Psalm 130 enz.
Prof Dr A. Baars heeft dit mooi beschreven in een apeldoornse studie over de H.C.

Zie ook: http://www.rd.nl/opinie/chronologie-gew ... r-1.187052

Ik bedoel dit boekje.

[-DIA-]

Op 21 april 2015 publiceerde De Wachter Sions een stukje dat ik hier wel passend vind als antwoord op vragen die ik als vreemd moet beschouwen. Waarom moeten wij uitmaken hoeveel wij van die drie stikken van node hebben om te kennen. Het lijkt een standaardvraag van bepaalde critici te zijn geworden. Ik hoef daarom ook niet te antwoorden want er is ook genoeg over geschreven wat goed is te weten.

Ook dit is wel goed om eens te lezen. Ik weet dat er wat dit betreft nog veel meer en betere artikelen via Digibron zijn te vinden. Ik zou bijna zeggen met een bekend theoloog: Spant u een weinig in.
------------------------------------------------------------------------------------

De eenvoudige Heidelberger

Vorige maand was de Heidelbergse Catechismus enkele keren in het nieuws. We hebben via het Reformatorisch Dagblad kunnen vernemen dat de ChristenUnie haar grondslag opnieuw gaat formuleren. De Heidelbergse Catechismus zal niet meer worden genoemd. Er zal in de preambule nog wel verwezen worden naar de drie gereformeerde belijdenisgeschriften. Een preambule is een inleidende tekst. Ongetwijfeld zal er iets in komen te staan waaruit blijkt dat er inspiratie kan worden opgedaan uit de oude belijdenisgeschriften. De Catechismus mag dan nog wel inspirerend zijn, maar iemand die een andere koers vaart is daarop niet meer aanspreekbaar. En dat terwijl de Catechismus zulke belangrijke en concrete handvatten biedt voor het politiek handelen.

Nederlands Gereformeerde Kerken
Het tweede bericht over de Heidelbergse Catechismus was afkomstig van ds. K. Muller uit Emmeloord, schrijver van het jaaroverzicht in het Informatieboekje 2015 van de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK).
Deze predikant concludeert dat de prediking vanuit de Heidelbergse Catechismus in zijn kerkgenootschap zo goed als tot het verleden behoort. Ook stelt deze predikant dat de gewoonte om op zondag twee kerkdiensten te houden minder vaak de regel lijkt te zijn. ”Ik maak het in mijn omgeving niet meer mee dat er uit de catechismus wordt gepreekt”, licht de emeritus-predikant zijn opmerking in het Jaarboekje 2015 van de NGK toe. „Zelf deed ik het de laatste jaren ook niet meer. Vroeger, toen ik begon, wel. Ik ben een paar keer helemaal door de catechismus heengegaan. Maar op een gegeven moment houdt het op.”
De predikant begrijpt wel waarom de catechismuspreek onder druk staat. „Er is concurrentie van themadiensten, jeugddiensten of gezamenlijke diensten met andere kerken.”
Bovendien ervaren predikanten volgens hem toch afstand tot het 16e-eeuwse leerboek. „Het avondmaal bijvoorbeeld was toen actueel en wordt daarom breed uitgesponnen. Nu leeft dat nauwelijks meer. Bovendien mis je ook thema’s in de Heidelbergse Catechismus, zoals de visie op Israël of het thema missionair zijn.”

Volgens de predikant kan artikel 18 van het Akkoord voor Kerkelijk Samenleven (AKS), de kerkorde van de NGK, waarin staat dat de gemeente „regelmatig in de leer van de kerk wordt onderwezen aan de hand van de Heidelbergse Catechismus”, beter worden aangepast. „De praktijk wijkt duidelijk af van wat er in het AKS staat. Dan wordt het een dode letter.” Desalniettemin vindt hij dat jammer.
„Ik zie het eigenlijk wel als een verlies. Een van de voordelen van een regelmatige catechismusprediking is dat je gedwongen wordt bepaalde thema’s aan de orde te stellen. De verzoening, de opstanding: je kunt er als predikant niet omheen.”
Ds. C.T. de Groot, predikant van de NGK te Nunspeet, zou het zeer betreuren als er helemaal niet meer uit de Heidelbergse Catechismus zou worden gepreekt. „Het heeft zin om de orde van de catechismus te volgen. Via de trits ellende-verlossing-dankbaarheid, niet lineair maar circulair opgevat, komt de hele leer langs. Daar wordt de gemeente door gebouwd.”

Verlichting
Nu zouden we kunnen denken dat het in onbruik raken van de Heidelbergse Catechismus onze kerken niet raakt en dat het dus niet zo zinvol is ons hierin te verdiepen. De geest van de Verlichting gaat onze kerken echter niet voorbij. Daarom is het goed om lering te trekken uit ontwikkelingen die we zien bij andere kerkverbanden.
Prof. dr. A. Baars heeft enkele jaren geleden een brochure geschreven over de geschiedenis van de Heidelbergse Catechismus. Hij laat zien dat de positieve houding ten opzichte van de Heidelbergse Catechismus begint af te nemen tegen het einde van de 18e eeuw. In die periode krijgt de geest van de Verlichting brede invloed in de Nederlandse samenleving. Als gevolg hiervan worden steeds meer bezwaren genoemd tegen de Heidelbergse Catechismus. In de Nederlands Hervormde Kerk raakt de catechismusprediking in verval. De heersende theologische opvattingen in Nederland verwijderen zich meer en meer van de letter en de geest van de Heidelbergse Catechismus. In de tweede helft van de 19e eeuw wordt in grote delen van de Hervormde Kerk de wekelijkse catechismusprediking volledig achterwege gelaten ofwel verregaand aangepast aan de ’godsdienstige behoeften’ van de hoorders. Alleen in het orthodoxe deel van dit kerkverband, met name de Gereformeerde Bond, wil men nog vasthouden aan de belijdenisgeschriften en houdt men de prediking van de Heidelbergse Catechismus in ere.

Protestantse Kerk in Nederland
In de jaren vijftig van de 20e eeuw begint de teruggang van de catechismusprediking ook door te werken in de Gereformeerde Kerken in Nederland. Een kritische houding ten opzichte van de klassiek gereformeerde leer, een vrijere opvatting over de zondagsviering en de wens om speciale erediensten te beleggen over actuele thema’s, zijn de oorzaak van het in onbruik raken van de catechismuspreek.
In 2004 fuseren de Gereformeerde Kerken in Nederland met de Nederlandse Hervormde Kerk. In de kerkorde van de nieuw gevormde Protestantse Kerk in Nederland (PKN) wordt op een vage manier verwezen naar de mogelijkheid om een tweede dienst op de zondag te beleggen waarin leerstellige onderwerpen kunnen worden behandeld. Met een beetje goede wil zouden we kunnen veronderstellen dan men hiermee onder andere de Heidelbergse Catechismus bedoelt.

De gereformeerde gezindte
De kerken in de gereformeerde gezindte houden tot op de dag van vandaag vast aan de wekelijkse catechismuspreek in de tweede dienst op zondag. Toch wordt dit minder vanzelfsprekend. In de laatste jaren wordt ook in sommige van deze kerken kritiek geuit op oude standpunten in de Heidelbergse Catechismus. Waarom moet er gesproken worden over de mis als vervloekte afgoderij? De Roomse Kerk staat immers dicht bij ons? Men wenst de paus ook niet meer te zien als de antichrist. Men heeft steeds minder bezwaren tegen het doen van allerlei activiteiten op zondag. En dan denkt men zich daarvoor ook nog te kunnen beroepen op de Bijbel (o.a. op Markus 2:27).
Men vindt het dan al snel niet meer noodzakelijk om tweemaal naar de kerk te gaan op een zondag.

In deze postmoderne tijd willen mensen niet langer naar de kerk om onderwezen te worden in de leer van de Schrift. Zowel de ouderwetse taal als de inhoud van de Heidelbergse Catechismus spreekt een groeiend aantal mensen in onze tijd niet langer aan.
Het is uiterst zorgelijk als we merken dat mensen die jarenlang onder de catechismusprediking hebben gezeten nauwelijks kennis hebben van de meest wezenlijke zaken. De gevolgen hiervan kunnen niet uitblijven.
Mijn volk is uitgeroeid, omdat het zonder kennis is; dewijl gij de kennis verworpen hebt, heb Ik u ook verworpen, dat gij Mij het priesterambt niet zult bedienen; dewijl gij de wet uws Gods vergeten hebt, zal Ik ook uw kinderen vergeten (Hoséa 4:6).

Chronologisch of cyclisch
Er zou veel over te zeggen zijn, maar we zullen nog slechts één punt noemen. Er komt steeds meer weerstand tegen de chronologische volgorde van de Heidelbergse Catechismus in drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid. Onder ons is altijd geleerd dat dit de volgorde is die wordt ervaren als God in een mens gaat werken. Een christen ervaart eerst zijn zonde en ellende, voordat hij komt tot kennis van de verlossing in Christus. Dit wordt in onze tijd in toenemende mate tegengesproken.
Men stelt dat de drie stukken gezien moeten worden als drie aspecten van het geestelijk leven, die niet noodzakelijk in chronologische volgorde ervaren behoeven te worden. Het is in die visie ook mogelijk om na de verlossing van de mens, de ellende in te leven.
Het is maar net hoe iemand iets beleeft. De bevinding wordt dan niet meer getoetst aan Gods Woord. Een levensgevaarlijke ontwikkeling! Laten we ons houden aan de oproep die dr. H.F. Kohlbrügge (1803-1875) deed op zijn sterfbed: ’De Heidelberger! De eenvoudige Heidelberger! Houdt daaraan vast, kinderen! Gij kunt uit uzelf niet één enkele waarheid verstaan; maar het is alles begrepen in deze catechismus, zoals ik het u geleerd heb.’

PS Ik zie net dat ook de Romeinenbrief word genoemd, dat lijkt me ook een heel goed voorbeeld van de chronologie zoals die door de HC wordt aangehouden. Zullen we het dan maar bij Paulus en de rest van de Schrift houden?

[DGG]

Ik ondersteun dit artikel van harte.
Maar het is een chronologie, wáárlangs God Zijn volk bekeert inderdaad alléén in de volgorde ellende, daarna de verlossing en vervolgens de dankbaarheid. Dit is een cirkel die ná de bekering steeds weer opnieuw herbeleeft wordt. En dát bedoel ik. Als iemand bekeert is, maar hij blijft altijd en immer in de ellende hangen, dan moet die persoon afvragen waarom hij niets van de verlossing en de dankbaarheid kent. Want als je niets weet van de verlossing en de dankbaarheid, ben je God, met eerbied gesproken ondankbaar voor Zijn lijden en sterven. En dat is net zo erg als dat men dankbaar is voor de ellendestaat waarin men van nature leeft en wat men helemaal niet kent en nooit gemist heeft. Iemand die bekeert is, heeft dus steeds weer opnieuw ellendekennis (kennis van zijn zonden), is steeds weer opnieuw beseffende van die verlossing en daar ook steeds weer opnieuw dankbaar voor.
U doet voorkomen of men alleen maar diep in de ellendekennis zit, o.a. met dat voorbeeld over de woestijn. Maar als het goed is zal élk van Gods kinderen een Elim tegen komen en dankbaar wezen dat men bij zo'n bron verkwikking mag ontvangen; en dat zál voor de één vaker zijn dan voor de ander. Maar toch, als men nooit een Elim ziet, dan klopt er iets niet. En als men nóóit of minder vaak over één van de drie stukken spreekt, in deze discussie draait het voornamelijk om de stukken van verlossing en dankbaarheid, dan klopt er dus net zo min iets als dat men het nooit over de ellende heeft. Sommigen zijn altijd somber, zien alles in het wereldgebeuren pessimistisch en zien in elk nieuwsfeit wat voor ons als christenen bedreigend is, Gods oordeel. En natuurlijk, Gods oordelen hangen laag over ons land en de wereld. Maar dat betekent absoluut niet dat we dan sombere gedachten moeten gaan koesteren. Want er staat in de bijbel iets heel anders, zie m.n. Psalm 72!!!
Ik hoorde eens een predikant zeggen dat, als men het altijd alléén maar over de ellende heeft, en nooit over de verlossing en de dankbaarheid, men nog nooit iets van de ellende gekend heeft. Immers, je kunt niets gevoelen van je verlossing en dankbaarheid tonen als je er geen weet van hebt hoe zwaar en menigmaal de zonden zijn en hoe een Godswonder het is dat God naar zulk een mensenkind, een Adamsnakomeling wilde omzien, door Zijn zoon te geven tot een rantsoen voor velen, Zijn volk! Hoe dieper de ellende- en zondekennis - Hoe groter de dankbaarheid die men Gode voor de verlossing schuldig is!
Hier nog een mooi artikel hierover (Ik hoop niet dat het bij voorbaat 'afgekraakt' wordt omdat de predikant, wijlen ds. J. Kot, Hersteld Hervormd was...): http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/749 ... et-niet-o/

[DGG]

Op 21 april 2015 publiceerde De Wachter Sions een stukje dat ik hier wel passend vind als antwoord op vragen die ik als vreemd moet beschouwen. Waarom moeten wij uitmaken hoeveel wij van die drie stikken van node hebben om te kennen. Het lijkt een standaardvraag van bepaalde critici te zijn geworden. Ik hoef daarom ook niet te antwoorden want er is ook genoeg over geschreven wat goed is te weten.

Ook dit is wel goed om eens te lezen. Ik weet dat er wat dit betreft nog veel meer en betere artikelen via Digibron zijn te vinden. Ik zou bijna zeggen met een bekend theoloog: Spant u een weinig in.
------------------------------------------------------------------------------------

De eenvoudige Heidelberger

Vorige maand was de Heidelbergse Catechismus enkele keren in het nieuws. We hebben via het Reformatorisch Dagblad kunnen vernemen dat de ChristenUnie haar grondslag opnieuw gaat formuleren. De Heidelbergse Catechismus zal niet meer worden genoemd. Er zal in de preambule nog wel verwezen worden naar de drie gereformeerde belijdenisgeschriften. Een preambule is een inleidende tekst. Ongetwijfeld zal er iets in komen te staan waaruit blijkt dat er inspiratie kan worden opgedaan uit de oude belijdenisgeschriften. De Catechismus mag dan nog wel inspirerend zijn, maar iemand die een andere koers vaart is daarop niet meer aanspreekbaar. En dat terwijl de Catechismus zulke belangrijke en concrete handvatten biedt voor het politiek handelen.

Nederlands Gereformeerde Kerken
Het tweede bericht over de Heidelbergse Catechismus was afkomstig van ds. K. Muller uit Emmeloord, schrijver van het jaaroverzicht in het Informatieboekje 2015 van de Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK).
Deze predikant concludeert dat de prediking vanuit de Heidelbergse Catechismus in zijn kerkgenootschap zo goed als tot het verleden behoort. Ook stelt deze predikant dat de gewoonte om op zondag twee kerkdiensten te houden minder vaak de regel lijkt te zijn. ”Ik maak het in mijn omgeving niet meer mee dat er uit de catechismus wordt gepreekt”, licht de emeritus-predikant zijn opmerking in het Jaarboekje 2015 van de NGK toe. „Zelf deed ik het de laatste jaren ook niet meer. Vroeger, toen ik begon, wel. Ik ben een paar keer helemaal door de catechismus heengegaan. Maar op een gegeven moment houdt het op.”
De predikant begrijpt wel waarom de catechismuspreek onder druk staat. „Er is concurrentie van themadiensten, jeugddiensten of gezamenlijke diensten met andere kerken.”
Bovendien ervaren predikanten volgens hem toch afstand tot het 16e-eeuwse leerboek. „Het avondmaal bijvoorbeeld was toen actueel en wordt daarom breed uitgesponnen. Nu leeft dat nauwelijks meer. Bovendien mis je ook thema’s in de Heidelbergse Catechismus, zoals de visie op Israël of het thema missionair zijn.”

Volgens de predikant kan artikel 18 van het Akkoord voor Kerkelijk Samenleven (AKS), de kerkorde van de NGK, waarin staat dat de gemeente „regelmatig in de leer van de kerk wordt onderwezen aan de hand van de Heidelbergse Catechismus”, beter worden aangepast. „De praktijk wijkt duidelijk af van wat er in het AKS staat. Dan wordt het een dode letter.” Desalniettemin vindt hij dat jammer.
„Ik zie het eigenlijk wel als een verlies. Een van de voordelen van een regelmatige catechismusprediking is dat je gedwongen wordt bepaalde thema’s aan de orde te stellen. De verzoening, de opstanding: je kunt er als predikant niet omheen.”
Ds. C.T. de Groot, predikant van de NGK te Nunspeet, zou het zeer betreuren als er helemaal niet meer uit de Heidelbergse Catechismus zou worden gepreekt. „Het heeft zin om de orde van de catechismus te volgen. Via de trits ellende-verlossing-dankbaarheid, niet lineair maar circulair opgevat, komt de hele leer langs. Daar wordt de gemeente door gebouwd.”

Verlichting
Nu zouden we kunnen denken dat het in onbruik raken van de Heidelbergse Catechismus onze kerken niet raakt en dat het dus niet zo zinvol is ons hierin te verdiepen. De geest van de Verlichting gaat onze kerken echter niet voorbij. Daarom is het goed om lering te trekken uit ontwikkelingen die we zien bij andere kerkverbanden.
Prof. dr. A. Baars heeft enkele jaren geleden een brochure geschreven over de geschiedenis van de Heidelbergse Catechismus. Hij laat zien dat de positieve houding ten opzichte van de Heidelbergse Catechismus begint af te nemen tegen het einde van de 18e eeuw. In die periode krijgt de geest van de Verlichting brede invloed in de Nederlandse samenleving. Als gevolg hiervan worden steeds meer bezwaren genoemd tegen de Heidelbergse Catechismus. In de Nederlands Hervormde Kerk raakt de catechismusprediking in verval. De heersende theologische opvattingen in Nederland verwijderen zich meer en meer van de letter en de geest van de Heidelbergse Catechismus. In de tweede helft van de 19e eeuw wordt in grote delen van de Hervormde Kerk de wekelijkse catechismusprediking volledig achterwege gelaten ofwel verregaand aangepast aan de ’godsdienstige behoeften’ van de hoorders. Alleen in het orthodoxe deel van dit kerkverband, met name de Gereformeerde Bond, wil men nog vasthouden aan de belijdenisgeschriften en houdt men de prediking van de Heidelbergse Catechismus in ere.

Protestantse Kerk in Nederland
In de jaren vijftig van de 20e eeuw begint de teruggang van de catechismusprediking ook door te werken in de Gereformeerde Kerken in Nederland. Een kritische houding ten opzichte van de klassiek gereformeerde leer, een vrijere opvatting over de zondagsviering en de wens om speciale erediensten te beleggen over actuele thema’s, zijn de oorzaak van het in onbruik raken van de catechismuspreek.
In 2004 fuseren de Gereformeerde Kerken in Nederland met de Nederlandse Hervormde Kerk. In de kerkorde van de nieuw gevormde Protestantse Kerk in Nederland (PKN) wordt op een vage manier verwezen naar de mogelijkheid om een tweede dienst op de zondag te beleggen waarin leerstellige onderwerpen kunnen worden behandeld. Met een beetje goede wil zouden we kunnen veronderstellen dan men hiermee onder andere de Heidelbergse Catechismus bedoelt.

De gereformeerde gezindte
De kerken in de gereformeerde gezindte houden tot op de dag van vandaag vast aan de wekelijkse catechismuspreek in de tweede dienst op zondag. Toch wordt dit minder vanzelfsprekend. In de laatste jaren wordt ook in sommige van deze kerken kritiek geuit op oude standpunten in de Heidelbergse Catechismus. Waarom moet er gesproken worden over de mis als vervloekte afgoderij? De Roomse Kerk staat immers dicht bij ons? Men wenst de paus ook niet meer te zien als de antichrist. Men heeft steeds minder bezwaren tegen het doen van allerlei activiteiten op zondag. En dan denkt men zich daarvoor ook nog te kunnen beroepen op de Bijbel (o.a. op Markus 2:27).
Men vindt het dan al snel niet meer noodzakelijk om tweemaal naar de kerk te gaan op een zondag.

In deze postmoderne tijd willen mensen niet langer naar de kerk om onderwezen te worden in de leer van de Schrift. Zowel de ouderwetse taal als de inhoud van de Heidelbergse Catechismus spreekt een groeiend aantal mensen in onze tijd niet langer aan.
Het is uiterst zorgelijk als we merken dat mensen die jarenlang onder de catechismusprediking hebben gezeten nauwelijks kennis hebben van de meest wezenlijke zaken. De gevolgen hiervan kunnen niet uitblijven.
Mijn volk is uitgeroeid, omdat het zonder kennis is; dewijl gij de kennis verworpen hebt, heb Ik u ook verworpen, dat gij Mij het priesterambt niet zult bedienen; dewijl gij de wet uws Gods vergeten hebt, zal Ik ook uw kinderen vergeten (Hoséa 4:6).

Chronologisch of cyclisch
Er zou veel over te zeggen zijn, maar we zullen nog slechts één punt noemen. Er komt steeds meer weerstand tegen de chronologische volgorde van de Heidelbergse Catechismus in drie stukken: ellende, verlossing en dankbaarheid. Onder ons is altijd geleerd dat dit de volgorde is die wordt ervaren als God in een mens gaat werken. Een christen ervaart eerst zijn zonde en ellende, voordat hij komt tot kennis van de verlossing in Christus. Dit wordt in onze tijd in toenemende mate tegengesproken.
Men stelt dat de drie stukken gezien moeten worden als drie aspecten van het geestelijk leven, die niet noodzakelijk in chronologische volgorde ervaren behoeven te worden. Het is in die visie ook mogelijk om na de verlossing van de mens, de ellende in te leven.
Het is maar net hoe iemand iets beleeft. De bevinding wordt dan niet meer getoetst aan Gods Woord. Een levensgevaarlijke ontwikkeling! Laten we ons houden aan de oproep die dr. H.F. Kohlbrügge (1803-1875) deed op zijn sterfbed: ’De Heidelberger! De eenvoudige Heidelberger! Houdt daaraan vast, kinderen! Gij kunt uit uzelf niet één enkele waarheid verstaan; maar het is alles begrepen in deze catechismus, zoals ik het u geleerd heb.’

PS Ik zie net dat ook de Romeinenbrief word genoemd, dat lijkt me ook een heel goed voorbeeld van de chronologie zoals die door de HC wordt aangehouden. Zullen we het dan maar bij Paulus en de rest van de Schrift houden?

Graag zou ik van u ook nog een onderbouwend antwoord willen ontvangen, als u daartoe mogelijk bent, op de laatste 3 topics die ik, DGG, gaf, met daarin vragen en opmerkingen, a.d.v. de H.C. en het lied van ds. R.M. Mc. Cheyne, hierboven.
Ik heb trouwens nooit ontkend dat het niet chronologisch zou zijn. Maar naast dat het chronologisch is, is het ook steeds weer een cirkel: ellende - verlossing - dankbaarheid, ellende - verlossing - dankbaarheid, ellende - verlossing - dankbaarheid, enzovoort. Steeds weer opnieuw en steeds weer in die volgorde.
Het is niet ellende, ellende, ellende, ellende, ellende...

[DGG]

Als je geen ellendekennis hebt, kun je er ook niet van verlost worden en er ook niet dankbaar voor zijn.
Iemand die niets gevoeld van de dodelijke kwaal waarin hij verkeert, gaat niet naar de dokter om er verlost van te worden en is dus sowieso niet dankbaar.
Als je niets kent van de verlossing van de ellende en zonde, kun je er ook niet dankbaar voor zijn.
Iemand die niet verlost wil worden van de dodelijke kwaal (wegens ongeloof of twijfel), beseft niet wat die verlossing betekend.
Als je niets kent van de dankbaarheid, besef je ook niets van het wonder van de verlossing van de zonde en ellende, omdat het nooit te bevatten zal zijn wat dit voor een eeuwig wonder is.
Iemand die niet dankbaar is, omdat hij denkt dat het 'normaal' is, beseft ook niet hoe groot het wonder is van de verlossing, van de grenzeloze diepte van de ellende.

[-DIA-]

Het is nu te laat om nog wat te schrijven.
Ik las vanavond een goede catechismusverklaring in het Gereformeerd Weekblad (Hervormd) door ds. I. Kiviet. Voor de zekerheid, ds. Kievit onderbouwt zijn verklaring goed, en ik geloof dat ik niets vindt waar ik iets tegen kan hebben. Begin maar eens bij zondag 1 en 2. Zeker de moeite waard om te begrijpen wat ik bedoel.

http://www.digibron.nl/search/results?q ... onDate_ASC

Ik hoop nu te gaan slapen. Het is intussen nacht. We zullen DV morgen, wellicht later op de dag wel even weer online komen. Dan zullen we de reacties wellicht wel zien.

[ejvl]

De chronologie van ellende-verlossing-dankbaarheid is door de H.C. bedoeld en door de Schrift geleerd.
Zie de Romeinenbrief, Psalm 130 enz.
Prof Dr A. Baars heeft dit mooi beschreven in een apeldoornse studie over de H.C.

Ik denk niet dat iemand hier de chronologie zal ontkennen. Het gaat er o.a om dat het stuk der ellende nooit een grond kan zijn.
Zoals ik eerder schreef, er is altijd een door God gewerkte "reden" dat een mens de toevlucht tot Christus zal nemen. Wat deze "reden" is, kan natuurlijk verschillend zijn. En hoe diep en hoe ver dit gaat natuurlijk ook. Het is in ieder geval genoeg om de toevlucht tot Christus te nemen. Dit kan bij de een zeer diep gaan, en bij de ander schijnbaar niet.
Het is zeker niet zo dat het stuk der ellende eerst ten volle beleefd moet worden, het verdiept zich steeds meer, immers:
Want hoe zou een onbekeerde zondaar zijn/haar ellende kunnen voelen, als niet God Zelf met Zijn Geest ons dat duidelijk maakt. Als hij/zij niet eerst door de Heere is verlost! (citaat ds J Hoekman, http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/176 ... techismus/)

[DGG]

Het is nu te laat om nog wat te schrijven.
Ik las vanavond een goede catechismusverklaring in het Gereformeerd Weekblad (Hervormd) door ds. I. Kiviet. Voor de zekerheid, ds. Kievit onderbouwt zijn verklaring goed, en ik geloof dat ik niets vindt waar ik iets tegen kan hebben. Begin maar eens bij zondag 1 en 2. Zeker de moeite waard om te begrijpen wat ik bedoel.

http://www.digibron.nl/search/results?q ... onDate_ASC

Ik hoop nu te gaan slapen. Het is intussen nacht. We zullen DV morgen, wellicht later op de dag wel even weer online komen. Dan zullen we de reacties wellicht wel zien.

Reacties op wat?
Ik zou graag éérst reactie ontvangen, zie bovenstaande topics van de afgelopen 2 á 3 dagen... Je kunt wel weer met een verklaring van dominee a of predikant b komen. Maar als ik iets neerschrijf van Spurgeon reageer je daar ook niet op. Dus graag inhoudelijke reacties en niet er om heen draaien en zeggen dat ik dit of dat maar eens moet lezen, want wat daar staat kunt u het niet mee oneens zijn. Dus met andere woorden: "Wat u voor citaten aandraagt, staan geen onjuistheden en en die kloppen dus." (volgens u). Maar andere citaten, waar u het niet mee eens bent, die doet u af als remonstrants, Pelagiaans, of Arminiaans...

[huisman]

De chronologie van ellende-verlossing-dankbaarheid is door de H.C. bedoeld en door de Schrift geleerd.
Zie de Romeinenbrief, Psalm 130 enz.
Prof Dr A. Baars heeft dit mooi beschreven in een apeldoornse studie over de H.C.

Ik denk niet dat iemand hier de chronologie zal ontkennen. Het gaat er o.a om dat het stuk der ellende nooit een grond kan zijn.
Zoals ik eerder schreef, er is altijd een door God gewerkte "reden" dat een mens de toevlucht tot Christus zal nemen. Wat deze "reden" is, kan natuurlijk verschillend zijn. En hoe diep en hoe ver dit gaat natuurlijk ook. Het is in ieder geval genoeg om de toevlucht tot Christus te nemen. Dit kan bij de een zeer diep gaan, en bij de ander schijnbaar niet.
Het is zeker niet zo dat het stuk der ellende eerst ten volle beleefd moet worden, het verdiept zich steeds meer, immers:
Want hoe zou een onbekeerde zondaar zijn/haar ellende kunnen voelen, als niet God Zelf met Zijn Geest ons dat duidelijk maakt. Als hij/zij niet eerst door de Heere is verlost! (citaat ds J Hoekman, http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/176 ... techismus/)

Erg oneens met deze predikant. Dit is dus juist de chronologie ontkennen. De Schrift en onze H.C. leren ons deze geestelijke volgorde. Alleen ellendekennis is niet genoeg maar hetgeestelijke leven begint er altijd mee.
Een verbroken hart en een verslagen geest is noodzakelijk .

[Jeremiah]

Het is nu te laat om nog wat te schrijven.
Ik las vanavond een goede catechismusverklaring in het Gereformeerd Weekblad (Hervormd) door ds. I. Kiviet. Voor de zekerheid, ds. Kievit onderbouwt zijn verklaring goed, en ik geloof dat ik niets vindt waar ik iets tegen kan hebben. Begin maar eens bij zondag 1 en 2. Zeker de moeite waard om te begrijpen wat ik bedoel.

http://www.digibron.nl/search/results?q ... onDate_ASC

Ik hoop nu te gaan slapen. Het is intussen nacht. We zullen DV morgen, wellicht later op de dag wel even weer online komen. Dan zullen we de reacties wellicht wel zien.

Reacties op wat?
Ik zou graag éérst reactie ontvangen, zie bovenstaande topics van de afgelopen 2 á 3 dagen... Je kunt wel weer met een verklaring van dominee a of predikant b komen. Maar als ik iets neerschrijf van Spurgeon reageer je daar ook niet op. Dus graag inhoudelijke reacties en niet er om heen draaien en zeggen dat ik dit of dat maar eens moet lezen, want wat daar staat kunt u het niet mee oneens zijn. Dus met andere woorden: "Wat u voor citaten aandraagt, staan geen onjuistheden en en die kloppen dus." (volgens u). Maar andere citaten, waar u het niet mee eens bent, die doet u af als remonstrants, Pelagiaans, of Arminiaans...

Men haalt hier regelmatig Spurgeon en Ds Harinck aan, maar die 2 zijn toch niet het einde van alle tegenspraak?

[DGG]

Het is nu te laat om nog wat te schrijven.
Ik las vanavond een goede catechismusverklaring in het Gereformeerd Weekblad (Hervormd) door ds. I. Kiviet. Voor de zekerheid, ds. Kievit onderbouwt zijn verklaring goed, en ik geloof dat ik niets vindt waar ik iets tegen kan hebben. Begin maar eens bij zondag 1 en 2. Zeker de moeite waard om te begrijpen wat ik bedoel.

http://www.digibron.nl/search/results?q ... onDate_ASC

Ik hoop nu te gaan slapen. Het is intussen nacht. We zullen DV morgen, wellicht later op de dag wel even weer online komen. Dan zullen we de reacties wellicht wel zien.

Reacties op wat?
Ik zou graag éérst reactie ontvangen, zie bovenstaande topics van de afgelopen 2 á 3 dagen... Je kunt wel weer met een verklaring van dominee a of predikant b komen. Maar als ik iets neerschrijf van Spurgeon reageer je daar ook niet op. Dus graag inhoudelijke reacties en niet er om heen draaien en zeggen dat ik dit of dat maar eens moet lezen, want wat daar staat kunt u het niet mee oneens zijn. Dus met andere woorden: "Wat u voor citaten aandraagt, staan geen onjuistheden en en die kloppen dus." (volgens u). Maar andere citaten, waar u het niet mee eens bent, die doet u af als remonstrants, Pelagiaans, of Arminiaans...

Men haalt hier regelmatig Spurgeon en Ds Harinck aan, maar die 2 zijn toch niet het einde van alle tegenspraak?

Nee, net zo min als ds. Steenblok, ds. Roos, ds. Kieviet en anderen.
Eigenlijk moet de bijbel en de formulieren van enigheid als uitgangspunt genoemd worden; niet een preek of predikant die in 'ons straatje past' en zeker niet de tweespraak van Bart en Kees door ds. Van Reenen, want dat is bijzonder en mooi om te lezen, maar het is géén bijbels voorbeeld.

[samanthi]

De chronologie van ellende-verlossing-dankbaarheid is door de H.C. bedoeld en door de Schrift geleerd.
Zie de Romeinenbrief, Psalm 130 enz.
Prof Dr A. Baars heeft dit mooi beschreven in een apeldoornse studie over de H.C.

Ik denk niet dat iemand hier de chronologie zal ontkennen. Het gaat er o.a om dat het stuk der ellende nooit een grond kan zijn.
Zoals ik eerder schreef, er is altijd een door God gewerkte "reden" dat een mens de toevlucht tot Christus zal nemen. Wat deze "reden" is, kan natuurlijk verschillend zijn. En hoe diep en hoe ver dit gaat natuurlijk ook. Het is in ieder geval genoeg om de toevlucht tot Christus te nemen. Dit kan bij de een zeer diep gaan, en bij de ander schijnbaar niet.
Het is zeker niet zo dat het stuk der ellende eerst ten volle beleefd moet worden, het verdiept zich steeds meer, immers:
Want hoe zou een onbekeerde zondaar zijn/haar ellende kunnen voelen, als niet God Zelf met Zijn Geest ons dat duidelijk maakt. Als hij/zij niet eerst door de Heere is verlost! (citaat ds J Hoekman, http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/176 ... techismus/)

Erg oneens met deze predikant. Dit is dus juist de chronologie ontkennen. De Schrift en onze H.C. leren ons deze geestelijke volgorde. Alleen ellendekennis is niet genoeg maar hetgeestelijke leven begint er altijd mee.
Een verbroken hart en een verslagen geest is noodzakelijk .

Ik weet niet of ik dit echt zo uit de Bijbel kan halen. Ik zie bij Zacheus dat hij zijn zonden belijd nadat de Heere in zijn huis kwam. Van Levi in het tolhuis lezen we niets wat er voor af zou zijn en de bezetene van Gadara lag te schelden aan de voeten van de Heere Jezus. In het boek Sleutel en Spiegel van ds A C Uitslag kun je hierover lezen. Ik bedoel dit niet om over de ellende heen te stappen, maar omdat er in de Bijbel staat: De wind blaast waarheen hij wilt enz... Is het duidelijk dat we de weg niet voor kunnen schrijven, we zouden mensen tegenhouden die dat anders voelen of het er niet voor houden.

[-DIA-]

Het is nu te laat om nog wat te schrijven.
Ik las vanavond een goede catechismusverklaring in het Gereformeerd Weekblad (Hervormd) door ds. I. Kiviet. Voor de zekerheid, ds. Kievit onderbouwt zijn verklaring goed, en ik geloof dat ik niets vindt waar ik iets tegen kan hebben. Begin maar eens bij zondag 1 en 2. Zeker de moeite waard om te begrijpen wat ik bedoel.

http://www.digibron.nl/search/results?q ... onDate_ASC

Ik hoop nu te gaan slapen. Het is intussen nacht. We zullen DV morgen, wellicht later op de dag wel even weer online komen. Dan zullen we de reacties wellicht wel zien.

Reacties op wat?
Ik zou graag éérst reactie ontvangen, zie bovenstaande topics van de afgelopen 2 á 3 dagen... Je kunt wel weer met een verklaring van dominee a of predikant b komen. Maar als ik iets neerschrijf van Spurgeon reageer je daar ook niet op. Dus graag inhoudelijke reacties en niet er om heen draaien en zeggen dat ik dit of dat maar eens moet lezen, want wat daar staat kunt u het niet mee oneens zijn. Dus met andere woorden: "Wat u voor citaten aandraagt, staan geen onjuistheden en en die kloppen dus." (volgens u). Maar andere citaten, waar u het niet mee eens bent, die doet u af als remonstrants, Pelagiaans, of Arminiaans...

Men haalt hier regelmatig Spurgeon en Ds Harinck aan, maar die 2 zijn toch niet het einde van alle tegenspraak?

Nee, net zo min als ds. Steenblok, ds. Roos, ds. Kieviet en anderen.
Eigenlijk moet de bijbel en de formulieren van enigheid als uitgangspunt genoemd worden; niet een preek of predikant die in 'ons straatje past' en zeker niet de tweespraak van Bart en Kees door ds. Van Reenen, want dat is bijzonder en mooi om te lezen, maar het is géén bijbels voorbeeld.

Daar ben ik het mee eens. Bovendien is ds. C. Harinck niet representatief voor de (rechterflank) van de Gereformeerde Gemeenten en andere behoudende kerken. Er zijn in de (O)GG(iN) nog altijd mensen die zich niet in prediker kunnen vinden. Ik geloof dat dit wat anders ligt bij ds. Kievit en ds. Roos. Als ik me niet vergis zijn deze meer 'van de oude stempel', en daar heb ik ook minder, of eigenlijk geen bezwaren tegen gehoord.