Ik ken mensen (christelijk en niet-christelijk) die vanwege een handicap letterlijk miljoenen gekost hebben, bezien over hun hele leven. Als ik dat zie, ben ik blij dat we die kosten gezamenlijk dragen.Erasmiaan schreef:Een antwoord zou kunnen zijn: wij vinden dat de diaconie daarvoor is, om in te springen bij mensen die het nodig hebben. Of: wij doen zelf de arme en hulpbehoevende christenen handreiking, als ze dat nodig hebben.memento schreef:Weet ik. Maar ik heb van de gemoedsbezwaarden die ik ken en gesproken heb eigenlijk nog nooit een beargumenteerd antwoord gehad op mijn stelling (zoals in mijn vorige post uitgelegd en beargumenteerd)Tiberius schreef:Toch zijn er circa 5500 mensen aangesloten bij de Stichting Gemoedsbezwaarden tegen Verzekeringen, een stichting die opgericht is door de werkgroep Verzekeringen van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, maar ook openstaat voor leden van andere kerkverbanden.memento schreef:Ik vindt niet-verzekeren erg on-christelijk.
En het is nog maar zeer de vraag of wat God van ons vraagt met betrekking tot de zwakke en hulpbehoevende medemens in door middel van een zorgverzekering moet worden gerealiseerd.
Maar laten we alsjeblieft geen nieuwe discussie over verzekeren beginnen.
M.i. is de meest principiële oplossing voor gemoedsbezwaarden (volgens de definitie zoals Tib hierboven geeft) om een zorgverzekering af te sluiten, zodat je meebetaalt aan de zorg van mensen bij wie de kosten ondraagbaar hoog zijn (ook voor de meeste diakoniën trouwens), maar er voor jezelf geen gebruik van maken.