Dorsvloer vol confetti

[Luther]

Er heeft nog steeds niemand durven reageren.
Ds R. van de Kamp heeft mijns inziens gelijk.
Het wordt tijd dat die zuil omver gaat en dat we trots de wereld ingaan, laten zien waar we voor strijden.

Ik lees nergens dat een christen offensief moet gaan strijden en al helemaal niet met trots. Dus dat lijkt me een verkeerde gevolgtrekking uit het stukje van ds. Van de Kamp.

Joannah zegt ook niet dat ds. Van de Kamp dat zegt.
Een christen moet wel offensief strijden en een christen mag/moet ook trots de wereld ingaan. Niet trots op zichzelf, maar trots op de Schepper van hemel en aarde. Dat mag van mij wel eens wat meer blijken in onze (en allereerst mijn) uitingen naar de wereld.

Nee, dat weet ik. Dat zegt Joannah. Maar ik ben het met die woordkeuze niet eens. Trots heeft een negatieve lading, en dat behoort een christen nooit uit te stralen. De vruchten van de Geest uit Galaten 5: 22 lijken me een beter richtsnoer.

[Joannah]

"de vader was erg trots op zijn pasgboren zoontje" klinkt dat negatief?
Word dan echt ieder woord op een waagschaaltje gelegd?

[Luther]

"de vader was erg trots op zijn pasgboren zoontje" klinkt dat negatief?
Word dan echt ieder woord op een waagschaaltje gelegd?

Die zin gaat nog, maar ik zou 'm zelf niet gebruiken, denk ik.

[Tiberius]

Ik word er een beetje moe van om bij elke boek- of filmrecensie te lezen, dat die zo goed is, omdat die ons een spiegel voor zou houden of dat we beschaamd tot onszelf in moeten keren. Daar heb ik geen afhakers voor nodig.

Oké. Maar je laat een boek toch niet liggen omdat een ander er iets van vindt dat jou niet aanstaat?

Welnee. Maar zeg ik dat dan ergens? Ik stem alleen maar van harte in met Afgewezen, dat ik een beetje flauw word van al die boeken die je een spiegel voor zouden houden, zodat we ons collectief moeten gaan zitten schamen. Daar voel ik me zeker niet door aangesproken.

De reden dat ik dergelijke boeken laat liggen, worden door Memento aangegeven.

[Tiberius]

Overigens heeft nog niemand gereageerd op de stellingname van ds. R. van de Kamp in dit verband:
In dat kader wil ik ook de oproep van ds. R. van de Kamp in 'In Contact' citeren:

De reformatorische zuil heeft ons geen goed gebracht. Sterker nog, de refozuil heeft averechts gewerkt.
(...)
„De zuil is iets geworden waar we ons veilig in voelen. We kunnen ons er in terugtrekken, zodat we geen last hebben van de wereld. Dat is zó on-Bijbels.
(...)
Wij hebben ons omgedraaid, de wereld de rug toegekeerd en we zijn de zuil ingedoken. Daarom heeft de wereld ons te pakken en zijn wij gigantisch werelds geworden.
(...)
Wereldgelijkvormigheid is geen daad, maar een houding. Wij denken nog steeds: als wij ons reformatorisch onderwijs houden, dan komt het nog wel goed. Maar we verwachten teveel van dat onderwijs.
(...)
Onze zuil is de wereld met een reformatorisch sausje. Wij doen precies dezelfde dingen in de zuil als de wereld ook doet. We maken ons druk over materiële zaken, over wonen, vakanties en kleding.

Er heeft nog steeds niemand durven reageren.
Ds R. van de Kamp heeft mijns inziens gelijk.

Afgewezen heeft daar indirect al op gereageerd.
In eigen woorden samengevat: het is een beetje vreemd om te bijten in de hand die jou voedt, of in dit geval ergens tegen te schoppen als je er zelf je brood in verdient. Terwijl als je in de wereld werkzaam bent, is het goed dat die zuil er is.
Ik dacht ook, dat die zuil daar voor bedoeld was: een plekje om even met en onder elkaar te zijn, niet om er je hele leven in te hangen.

[helma]

Het is waar dat ik in de reformatorische zuil zit, en van de voordelen ook gebruik maak.
Maar toch ga ik me er steeds ongemakkelijker voelen. Want ik denk dat het niet de bedoeling is dat we ons zo apart zetten van de wereld om lekker knus bij elkaar te zitten. En we niet veel naar de wereld uitstralen.
we worden opgeroepen vreemdeling te zijn in de wereld. Zijn we dat wel? Of zijn we alleen maar 'vreemd'. Is alleen ons uiterlijk maar anders?
Ik las vanmorgen nog bij Ds Veldkamp (verklaring Ezechiël): als de kerk alleen in uiterlijke verschijningsvorm zich onderscheidt van de wereld is er voor de kerk geen toekomst.
En ik denk dat dat inmiddels het geval is...(daarin sluit ik me helemaal bij het artikel van Ds. R van de Kamp aan)
Wat onderscheidt ons van het Israël in de dagen van Ezechiël? Ja we houden krampachtig vast aan voorschriften waaruit we zelf nog kiezen wat ons het beste past ook. En we menen daar ook God nog een dienst mee te bewijzen.
En ik sluit mezelf helemaal in in dat 'wij' ; ook al loop ik het risico dat mensen vinden dat ik de juiste dingen zeg om me toch goed te voelen. Ik doe het ook helemaal niet goed. Ook niet in mijn gezin. Daar betrapte ik me ook op tijdens het lezen van de dorsvloer. Hoe vaak in de opvoeding leg ik dingen op, niet in de eerste plaats omdat ik overtuigd ben dat God dat van me vraagt, maar om de evt. reacties van mijn omgeving.
Voor mezelf vind ik het horen bij de reformatorische zuil een worsteling. En toch hoor ik erbij en doe ik er aan mee.

Het gaat er niet om dat wij het goed hebben met elkaar. (hebben we het eigenlijk wel echt goed???)
maar we moeten een licht zijn in de wereld. De Heere heeft gezegd dat hij ons uitzendt als schapen onder de wolven. En wij kruipen knus in een schaapskooi bij elkaar uit angst voor de wolven. En als er dan een schaap uit de schaapskooi dwaalt en dreigt te veranderen in een wolf dan halen we onze schouders op en we willen niet nadenken over hoe dat nu komt. Of we daar misschien zelf niet schuldig aan staan. Terwijl er nog veel meer jonge schapen staan te dringen om de schaapskooi te ontvluchten. En Prins Imanuël heeft inmiddels de kooi misschien al wel verlaten zonder dat we er erg in hebben omdat we zo druk zijn met organiseren van al onze Refo-uitjes zodat we bijvoorbeeld toch voor weinig geld goed en in merk gekleed kunnen gaan.
We maken ons druk om de juiste kleding terwijl er (jonge) mensen verloren gaan.
En ik doe er zelf aan mee, dus denk niet dat ik alleen van me afwijs naar een ander. Ik hou me ook krampachtig vast aan de Refovoorschriften en getuig ook niet tegen mijn ongelovige buurvrouw.
Dus afgewezen heeft gelijk als ze me hypocriet vindt.

[Josephus]

Ik stem alleen maar van harte in met Afgewezen, dat ik een beetje flauw word van al die boeken die je een spiegel voor zouden houden, zodat we ons collectief moeten gaan zitten schamen. Daar voel ik me zeker niet door aangesproken.

Maar naar mijn idee laat je dan te veel je oren hangen naar de mening van een ander. De kans is immers ook aanwezig dat jij aan het lezen van dit boek helemaal geen 'spiegelgevoel' overhoudt. Daarom schreef ik al eerder dat het er uiteindelijk op neerkomt of je zelf dit boek wil lezen of niet. Jij wil dat blijkbaar niet en dat is je goed recht. Anderen willen dat wel en ook dat is hun goed recht.

[Tiberius]

Dus afgewezen heeft gelijk als ze me hypocriet vindt.

Nee, hypocriet zou ik jou niet willen noemen. Zeker niet en ik denk van Afgewezen evenmin.

Waar het om gaat is het volgende.
Er zijn hier een aantal mensen, die hun hele leven in de zuil verkeren: reformatorische basisschool, reformatorische middelbare school, reformatorisch hoger onderwijs, werkzaam bij een reformatorische werkgever, etc. Mensen die in de praktijk van het leven zelden een niet-refo tegenkomen. Laten we die groep maar even gemakshalve groep I noemen, de insiders.
Dan is er nog een andere groep, de groep O, de outsiders. Mensen die naar een (hooguit) christelijke school zijn gegaan, nu werken in de seculiere maatschappij. Mensen die in de praktijk alleen maar refo's tegenkomen in de kerk en verder nauwelijks.

Ik reken me tot de groep O. Er werken bij ons op kantoor slechts drie religieuze mensen: een moslim, een GKV-er en een GG-er (dat ben ik dus). Verder alleen maar mensen die nergens aan doen. En dan heb ik het nog 'makkelijk', omdat men bij ons niet vijandig is, maar hooguit met interesse van je standpunten kennis neemt en het daarvoor laat. Er zullen ook mensen in groep O zitten, die continu moeten knokken voor hun geloof, tegen de tijdgeest in, etc.

Nu zie je hier, dat mensen uit groep I de refozuil verafschuwen (terwijl het nota bene hun bestaansgrond is). Terwijl de mensen uit groep O juist blij zijn met activiteiten uit de refozuil, zoals beurzen etc, omdat je daar gezellig met "eigen mensen" kan spreken; nu eens niet als een wereldvreemd mannetje dat 's zondags in het pak naar de kerk gaat, wordt aangekeken.

Het is misschien een beetje krom opgeschreven, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel of wat onze intentie is (ik meen ook een beetje voor Afgewezen te kunnen spreken).

[Tiberius]

Ik stem alleen maar van harte in met Afgewezen, dat ik een beetje flauw word van al die boeken die je een spiegel voor zouden houden, zodat we ons collectief moeten gaan zitten schamen. Daar voel ik me zeker niet door aangesproken.

Maar naar mijn idee laat je dan te veel je oren hangen naar de mening van een ander. De kans is immers ook aanwezig dat jij aan het lezen van dit boek helemaal geen 'spiegelgevoel' overhoudt. Daarom schreef ik al eerder dat het er uiteindelijk op neerkomt of je zelf dit boek wil lezen of niet. Jij wil dat blijkbaar niet en dat is je goed recht. Anderen willen dat wel en ook dat is hun goed recht.

Ik zei al, Josephus, dat dat spiegelgevoel mij een wat wee gevoel bezorgt, maar me er niet van afhoudt om zo'n boek te lezen. Zie daarvoor de reden die Memento aangeeft.

[refo]

Wat grappig. De refozuil een bestaansgrond. Als we dat gaan denken zijn we al verder weg dan we denken.

Groep nul vindt het heel gezellig in de zuil. Nu snap ik Tiberius ook beter. Gewoon, gezellig. En de leer nemen we erbij.

[Joannah]

Het is waar dat ik in de reformatorische zuil zit, en van de voordelen ook gebruik maak.
Maar toch ga ik me er steeds ongemakkelijker voelen. Want ik denk dat het niet de bedoeling is dat we ons zo apart zetten van de wereld om lekker knus bij elkaar te zitten. En we niet veel naar de wereld uitstralen.
we worden opgeroepen vreemdeling te zijn in de wereld. Zijn we dat wel? Of zijn we alleen maar 'vreemd'. Is alleen ons uiterlijk maar anders?
Ik las vanmorgen nog bij Ds Veldkamp (verklaring Ezechiël): als de kerk alleen in uiterlijke verschijningsvorm zich onderscheidt van de wereld is er voor de kerk geen toekomst.
En ik denk dat dat inmiddels het geval is...(daarin sluit ik me helemaal bij het artikel van Ds. R van de Kamp aan)
Wat onderscheidt ons van het Israël in de dagen van Ezechiël? Ja we houden krampachtig vast aan voorschriften waaruit we zelf nog kiezen wat ons het beste past ook. En we menen daar ook God nog een dienst mee te bewijzen.
En ik sluit mezelf helemaal in in dat 'wij' ; ook al loop ik het risico dat mensen vinden dat ik de juiste dingen zeg om me toch goed te voelen. Ik doe het ook helemaal niet goed. Ook niet in mijn gezin. Daar betrapte ik me ook op tijdens het lezen van de dorsvloer. Hoe vaak in de opvoeding leg ik dingen op, niet in de eerste plaats omdat ik overtuigd ben dat God dat van me vraagt, maar om de evt. reacties van mijn omgeving.
Voor mezelf vind ik het horen bij de reformatorische zuil een worsteling. En toch hoor ik erbij en doe ik er aan mee.

Het gaat er niet om dat wij het goed hebben met elkaar. (hebben we het eigenlijk wel echt goed???)
maar we moeten een licht zijn in de wereld. De Heere heeft gezegd dat hij ons uitzendt als schapen onder de wolven. En wij kruipen knus in een schaapskooi bij elkaar uit angst voor de wolven. En als er dan een schaap uit de schaapskooi dwaalt en dreigt te veranderen in een wolf dan halen we onze schouders op en we willen niet nadenken over hoe dat nu komt. Of we daar misschien zelf niet schuldig aan staan. Terwijl er nog veel meer jonge schapen staan te dringen om de schaapskooi te ontvluchten. En Prins Imanuël heeft inmiddels de kooi misschien al wel verlaten zonder dat we er erg in hebben omdat we zo druk zijn met organiseren van al onze Refo-uitjes zodat we bijvoorbeeld toch voor weinig geld goed en in merk gekleed kunnen gaan.
We maken ons druk om de juiste kleding terwijl er (jonge) mensen verloren gaan.
En ik doe er zelf aan mee, dus denk niet dat ik alleen van me afwijs naar een ander. Ik hou me ook krampachtig vast aan de Refovoorschriften en getuig ook niet tegen mijn ongelovige buurvrouw.
Dus afgewezen heeft gelijk als ze me hypocriet vindt.

Mooie, openhartige, eerlijke post.Eerlijk naar jezelf, eerlijk naar de medeforummers.
Bewonderenswaardig.

[Tiberius]

Wat grappig. De refozuil een bestaansgrond. Als we dat gaan denken zijn we al verder weg dan we denken.

Toch is die groep veel groter dan je (mogelijk) denkt. En dat die mensen zich soms wat onbehagelijk gaan voelen, kan ik me ook wel weer voorstellen.
Maar om dan een hele zuil af te gaan zitten kammen, vind ik wat ver gaan.

Nu snap ik Tiberius ook beter.

Het is overigens groep O (van outsider).

[memento]

Het probleem is ook voor niemand het bestaan van een zuil. Maar het feit dat die zuil ENKEL EN ALLEEN bestaat uit uitwendige vorm (bv. een christelijke school waarvan geen van de meesters/juffen/leraars gelooft). Een zuil heeft slechts waarde, wanneer het een waar geloof als kern heeft. Anders is het ijdele traditie, die jongeren eerder afschrikt van een waar geloof, dan dat het tot jaloersheid wekt.

[Josephus]

Ik zei al, Josephus, dat dat spiegelgevoel mij een wat wee gevoel bezorgt, maar me er niet van afhoudt om zo'n boek te lezen. Zie daarvoor de reden die Memento aangeeft.

De aanduiding 'zo'n boek' is me te generaliserend. Je kunt hooguit zeggen dat de thematiek raakvlakken heeft met andere boeken, maar dan nog is de insteek van Franca Treur een andere en blijft haar boek als kunstuiting uniek. Daarom vind ik het iets te makkelijk dat Memento een boek afraadt dat hij zelf niet eens gelezen heeft. Iemand mag best zeggen dat hij of zij zelf niet de behoefte voelt om het boek te lezen, maar houd het daar dan bij en ga niet proberen je eigen mening van een objectief en/of moraliserend sausje te voorzien. Zeker bij kunst werkt zoiets toch niet.

[refo]

De zuil bestaat helemaal niet. Je zou haast zeggen: was er maar een zuil.
Een verzameling voetstukjes, ja. Maar een zuil? Nee.

En dat ware geloof is erg veel aanwezig. Het wordt alleen gediskwalificeerd door andere mensen. Net als in de tijd van Jezus' omwandeling. De geestelijke leidslieden hadden slechts oog voor uiterlijkheden, die ook nog door God Zelf waren ingesteld, dat weer wel.

En nu? AD 2010? Precies andersom. Alleen nog oog voor geestelijkheden, wat op het oog nog Bijbels is ook, dat weer wel.

Maar het klopt toch niet. Want omdat geloof dan iets wordt wat tussen de oren komt te zitten (in tegenstelling tot de uiterlijke inzettingen) is er geen vastigheid meer, want dat is vluchtig (zo genoten, zo weer toegesloten, komt niet voor niets in de tale Kanaäns voor) en mist de vaste grond. Een beleving, zelfs in overeenstemming met Gods Woord kan nooit in de plaats komen van Gods Woord Zelf. Maar dat is wel de stalenkaart die gehanteerd wordt.

In beide gevallen AD 33 en AD 2010 blijft er een kerkvolk achter wat in verwarring is. Ik geloof in Gods naar mij toe, maar iedereen zegt dat het niks is. Dus zal het wel niks zijn. Dan blijven er allemaal walmende vlaswiekjes over.