Standenleer of Evangelieprediking

[entiteitxx]

.

Ik kan hier natuurlijk nog wel 100 vragen over stellen.

Dat begrijp ik!
Het mag eventueel wel, hoor.

Mijn belangrijkste vraag is toch wel deze, wat gebeurt erin jouw visie met een mens die wel ellendekennis kent (in jouw visie voorafgaand aan de wedergeboorte) en die wordt weggenomen uit dit tijdelijk leven? Is deze zalig of niet? Zo ja, dan was deze mens toch wel wedergeboren, zo nee behoort ellendekennis in jouw visie dan tot de 'algemene genade' ?

Entiteitxx, de Heere bewaart de uitverkorenen in dit leven totdat Hij hen zaligmakend roept, zij tot geloof gekomen zijn en gerechtvaardigd worden. Ik denk niet dat ik hier anders over denk dan jij.

Maar een ellendekennis zonder dat er het geloof bij is gekomen (even de jonggestorven kinderen buiten beschouwing gelaten), kan toch niet voldoende zijn tot zaligheid.

Ik zie het niet zo dat ik ellendekennis 'algemene genade' zou willen noemen. Ik heb ook enkele malen meegemaakt dat iemand die ik goed kende tot ruimte kwam. Soms waren er in de dagen of weken daarvóór treffende dingen dat anderen tot elkaar zeiden: Wat moeten we dáár nu van denken en een hoop geboren werd dat het een werk uit God was. Nu, God zal dan heus zijn doel wel bereiken en zo iemand zal niet weggenomen worden voordat Hij waarlijk door de Geest en het geloof met Christus verenigd is.

M.vr.gr.,
Zonderling

Ok, heel duidelijk antwoord, ik kan me er wel in vinden eigenlijk.

[entiteitxx]

De vraag van entiteitxx lijkt me een zeer redelijke vraag. Ze raakt in elk geval aan de belofte dat God Zijn werk zal voleindigen als Hij er ook aan is begonnen. Wij kunnen het werk van God nu eenmaal niet narekenen. En daarmee ligt de standenleer al meteen in de prullenbak. En daar hoort ze ook thuis, mijns inziens.

Dat eerste vind ik heel mooi dat je dat zegt. dat laatste is nu wel weer jammer. De 'standenleer' is naar mijn mening ook bedoeld om predikingen praktikaal te maken, begrijpelijk zodat ook het 'gewone' kerkvolk het verstaat ( en niet alleen de profs en theologen). Wat dit betreft is de standenleer een enorme doelmisser, mede doordat teveel is geschematiseerd waardoor Gods vrijmachtigheid geminimaliseerd is. En toch, een prediking zonder standen/kenmerken bestaat niet.

[Dies]

entiteitxx schrijft: Dat eerste vind ik heel mooi dat je dat zegt. dat laatste is nu wel weer jammer. De 'standenleer' is naar mijn mening ook bedoeld om predikingen praktikaal te maken, begrijpelijk zodat ook het 'gewone' kerkvolk het verstaat ( en niet alleen de profs en theologen). Wat dit betreft is de standenleer een enorme doelmisser, mede doordat teveel is geschematiseerd waardoor Gods vrijmachtigheid geminimaliseerd is. En toch, een prediking zonder standen/kenmerken bestaat niet.

De standenleer is zo ontzettend ingewikkeld gemaakt waardoor een gewoon mens door de bomen het bos niet meer kan zien. Ik kan er dus niets praktisch aan ontdekken. Maar misschien komt dat wel door het oubollige taalgebruik waarin het steevast verpakt wordt.

Waarom trouwens moet er bij voorbaat voorgespiegeld worden wat er geestelijk allemaal gaat passeren. Om het als meetlat naast je eigen leven te leggen? Dan wordt het weer zo'n maatstaf van echtheid. Het is me ook nooit duidelijk geworden hoe dat nu zit met de lagere en de hogere 'standen': het had er alles van dat je - zolang je de clou nog niet geleerd had - je nog compleet verloren zou liggen. Misschien verkeerd begrepen, maar dat kan dan ook heel makkelijk liggen aan de manier waarop het gepresenteerd wordt.

[cosmo]

En toch, een prediking zonder standen/kenmerken bestaat niet.

Deze stelling zou ik graag nader toegelicht zien.

[entiteitxx]

entiteitxx schrijft: Dat eerste vind ik heel mooi dat je dat zegt. dat laatste is nu wel weer jammer. De 'standenleer' is naar mijn mening ook bedoeld om predikingen praktikaal te maken, begrijpelijk zodat ook het 'gewone' kerkvolk het verstaat ( en niet alleen de profs en theologen). Wat dit betreft is de standenleer een enorme doelmisser, mede doordat teveel is geschematiseerd waardoor Gods vrijmachtigheid geminimaliseerd is. En toch, een prediking zonder standen/kenmerken bestaat niet.

De standenleer is zo ontzettend ingewikkeld gemaakt waardoor een gewoon mens door de bomen het bos niet meer kan zien. Ik kan er dus niets praktisch aan ontdekken. Maar misschien komt dat wel door het oubollige taalgebruik waarin het steevast verpakt wordt.

Waarom trouwens moet er bij voorbaat voorgespiegeld worden wat er geestelijk allemaal gaat passeren. Om het als meetlat naast je eigen leven te leggen? Dan wordt het weer zo'n maatstaf van echtheid. Het is me ook nooit duidelijk geworden hoe dat nu zit met de lagere en de hogere 'standen': het had er alles van dat je - zolang je de clou nog niet geleerd had - je nog compleet verloren zou liggen. Misschien verkeerd begrepen, maar dat kan dan ook heel makkelijk liggen aan de manier waarop het gepresenteerd wordt.

ok..... back to basic. Hoe had jij het dan graag gezien hoe een gereformeerde preek eruit zou zien.

[entiteitxx]

En toch, een prediking zonder standen/kenmerken bestaat niet.

Deze stelling zou ik graag nader toegelicht zien.

Bijvoorbeeld door het drietal: ellende - verlossing - dankbaarheid

[entiteitxx]

Het valt me trouwens nu pas op dat ik het helemaal niet eens ben met de titel van de topic. Het woordje of vind ik discutabel

[cosmo]

En toch, een prediking zonder standen/kenmerken bestaat niet.

Deze stelling zou ik graag nader toegelicht zien.

Bijvoorbeeld door het drietal: ellende - verlossing - dankbaarheid

Je stelt dat een preek zonder de zgn. standen niet mogelijk is. Ik vraag mij af waarom dat zo is, je hebt dat nog niet nader omschreven.

Je noemt nu ellende, verlossing en dankbaarheid. Dat zijn mijns inziens geen opeenvolgende fasen met een vast kader, maar drie begrippen die omschrijven wat een gelovige tegelijkertijd zou kunnen ervaren.

[entiteitxx]

En toch, een prediking zonder standen/kenmerken bestaat niet.

Deze stelling zou ik graag nader toegelicht zien.

Bijvoorbeeld door het drietal: ellende - verlossing - dankbaarheid

Je stelt dat een preek zonder de zgn. standen niet mogelijk is. Ik vraag mij af waarom dat zo is, je hebt dat nog niet nader omschreven.

Je noemt nu ellende, verlossing en dankbaarheid. Dat zijn mijns inziens geen fasen met een vast kader, maar drie begrippen die omschrijven wat een gelovige tegelijkertijd zou kunnen ervaren.

Dit bedoel ik dus, door het woordje tegelijkertijd en de woorden 'zou kunnen' ben je weer midden in de standenleer terecht gekomen.

[Afgewezen]

Entiteitxx, ik vind je een beetje zwabberig.
Je pleit voor een standenleer, maar toch weer niet die van ds. Moerkerken. Je bent het met Zonderling eens, maar gaat dan toch weer pleiten voor een standenleer (welke dan eigenlijk?), terwijl Zonderling helemaal niets van een standenleer wil weten.

Wat wil je nu eigenlijk?

[Zonderling]

Entiteitxx, ik vind je een beetje zwabberig.
Je pleit voor een standenleer, maar toch weer niet die van ds. Moerkerken. Je bent het met Zonderling eens, maar gaat dan toch weer pleiten voor een standenleer (welke dan eigenlijk?), terwijl Zonderling helemaal niets van een standenleer wil weten.

Wat wil je nu eigenlijk?

Afgewezen, volgens mij is Entiteitxx het met mij alleen op een bepaald onderdeel eens, verder zijn er zeker verschillen. Ik denk dat Entiteitxx en ik het erover eens zijn dat we het over de standenleer niet eens zijn.

Trouwens, ik wil wel van standen weten (zoals ik geschreven heb), maar dan alleen in de betekenis van groei en wasdom van het geloof en leven des geloofs.

[Dies]

Entiteitxx schrijft:

ok..... back to basic. Hoe had jij het dan graag gezien hoe een gereformeerde preek eruit zou zien.

Als een goede gereformeerde preek altijd een schema over de tekst zou moeten leggen waarin de standen van het genadeleven - of het nu een groot of klein schema betreft doet er niet toe - dan maakt het niet eens uit over welke tekst het gaat. Elke preek is dan toch hetzelfde. Naar mijn mening waren dat dus geen goede preken.

Een preek moet primair schriftverklarend zijn. Zodra dat evenwichtig en praktisch en op deze tijd en het evangelie betrokken gebeurt, Zonder overspannen vertaalslagen van het oude naar het nieuwe testament, dan is er wat mij betreft sprake van een goede gereformeerde preek. Calvijns preken voldoen dus ook aan dat criterium. ---knip---

Edit> Spreek met respect over kerkverbanden en ambtsdragers, aub; mvg TB

[JALP]

Ik zie dit topic nadat ik een poosje offline geweest ben. Ik weet niet wat er allemaal gezegd is, want om nou 9 pagina's door te gaan lezen is wat veel.

Eén ding wil ik er over zeggen. Ik kom zelf uit de 'zware' (om dat woord maar te gebruiken) hoek van de gereformeerde gezindte.

Ook bij ons in de gemeente wordt vaak de zgn. standenleer gepreekt. Ik heb daar echter relativerend naar leren luisteren. Niet in de zin van dit en dat moet allemaal gebeuren voordat je Gods kind bent, maar het is meer een herkenning voor Gods Kind. Het kan zijn dat een kind van God zich voelt als bij Pi-Hachiroth, of als een Jakob bij Bethel of Pniël of wat dan ook.
Ik denk dus dat het geen voorwaarden zijn om tot het geloof te komen, maar veel meer herkenningspunten voor het volk van God. Zo hoor ik ook wel dat je eerst Kerst en dan Pasen moet beleven etc. Maar ook dat is overdrachtelijk gesproken.

[JolandaOudshoorn]

Vaak heb ik ook wel gedacht: zo'n kenmerkenpreek, heerlijk. Je kijkt gewoon aan welke "voorwaarden" je al voldoet, dan weet je of je er al bent en anders wat je nog moet doen. Net een afstreeplijstje. Ik kwam er alleen al snel achter dat, zelfs al voldeed je aan al die kenmerken nog geen rust vond. Ik mocht ook ontdekken dat die rust alleen te vinden is in de zoen- en kruisverdienste van mijn, van onze Heere Jezus Christus.

[rj]

Ik vraag me eigenlijk af wat het gevolg is van deze beide standpunten met betrekking de prediking en/of de pastorale zorg. Zal een evangelist die het standen leer toegedaan is anders spreken en handelen in zijn arbeid als de ander? Is er verschil in het omgaan met zielen tussen deze twee?