Het is en boeiende discussie, maar daarbij wil ik twee vragen plaatsen:
1. Wat zijn de motieven voor het voeren van deze discussie?
2. Is deze discussie zodanig dat de lezer een objectief beeld krijgt?
Toelichting:
Kranendonk zet het in de krant en heeft dus ook bedoelingen naar de lezers toe. Wil hij de lezer gewoon informeren? Is het hem te doen om reacties van de lezers in de trend van: "Ik weet nu wat beter wat er aan de hand is?"
Dat mensen geinformeerd worden is duidelijk. Dat ze wat meer inzicht krijgen in de beweegredenen van Spruyt, en waarom niet iedereen daar gelukkig mee is klopt ook. Maar om dat alles aan de lezer te kunnen overbrengen is de negatieve toonzetting die hij gebruikt nog niet nodig. Veel informatie is zo subjectief als het maar kan. Schreef Kranendonk zijn brief puur uit journalistiek oogpunt, dan was hij objectief gebleven en had hij het oordeel over deze stap aan de lezers overgelaten. Nu merk je duidelijk dat hij zijn uiterste best doet om niet alleen Spruyt van zijn ongelijk te overtuigen, maar ook de lezers te willen duidelijk maken hoe slecht deze beslissing van Spuyt wel is.
Kortom, goed dat deze briefwisseling in de krant staat, maar het had Kranendonk gesierd als hij zijn brieven iets anders had geschreven.
In het "ik mag jou wel-smsje" zit wel een stuk sarcasme... als je de brief van Spruyt leest zie je namelijk dat hij helemaal niet blij is met de manier waarop de discussie loopt.
De toon van Kranendonk is gewoon erg vervelend... ik doel op dit soort opmerkingen:
Gezien de negatieve toonzetting en de overduidelijke zwartmakerij, is het niet raar dat Spruyt dit als een dolksteek tussen de schouderbladen voelt. Om dan eerst een flauwe opmerking over onafhankelijk willen zijn te maken en vervolgens te zeggen "Ik wil gewoon een goede discussie tussen ons tweeen" vind ik erg zwak. Dan had hij zijn eerste brief ook zo moeten schrijven dat er een normale discussie had kunnen ontstaan... maar gezien de toon van die eerste brief was dat al niet meer mogelijk. Als je iemand een beetje zwart gaat maken moet je niet vervolgens verwachten dat hij doet alsof er niets gebeurd is.Nu ik je stuk lees, constateer ik dat je mijn open brief hebt ervaren als een „dolk tussen iemands schouderbladen.” Ik kan me niet voorstellen dat iemand die de pin voelt van een mes in zijn rug zo’n sympathieke boodschap naar zijn belager zendt. Er rest mij dus geen andere conclusie dan dat jij onder invloed van anderen tot het oordeel bent gekomen. Dat valt me eerlijk gezegd tegen van een onafhankelijk denker zoals jij.
Het laatste wat me opvalt is de tegenstelling die gemaakt wordt tussen de liberale ideeen van zelfontplooiing en het realiseren van belangen en het bijbelse gedachtengoed dat de mens tot niets goeds in staat is. Waarom die zaken tegenover elkaar zetten? Dat alles wat we doen met zonde bevlekt is houdt toch niet in dat een focus op dingen als zelfontplooiing verkeerd is? Als de mens dan toch tot niets goeds in staat is, wat heeft politiek dan sowieso nog voor zin?
