Outfit ambtsdragers (uit: ontwikkelingen HHK)

[Marco]

Toch wel bijzonder dat er inmiddels al 8 pagina’s wordt gesproken over de outfit van deze predikant terwijl hij ook echt mooie dingen zegt. Ook zaken over de verhouding gezin en predikantschap of dat jawoorden binnen de kerk niet op gespannen voet mogen staan.
Volgens mij is dat iets belangwekkender dan al dit geneuzel.

Inderdaad. En ik denk dat deze predikant juist laat zien dat er een goede verhouding gezin - predikantschap kan zijn als je niet buiten de wereld zweeft, maar daar middenin staat. Zonder daarmee van de wereld te zijn. Daarmee geeft hij meer aan dan wanneer hij zich door zijn zwarte pak van de wereld zou afscheiden.

[J.C. Philpot]

.

[Erskinees]

Vanwege de schaarse kleding hoort een christen naar mijn mening niet in het zwembad of zomers op het strand. Een dominee dus ook niet. In de Romeinse tijd waren de christenen niet in de badhuizen. En deze wieleroutfit is ook strak (onkuis). Dus dat vind ik niet gepast. Ik vraag me af waarom je niet op een gewone fiets kunt ontspannen. Daar is niet per definitie een racefiets voor nodig.
Het gaat niet om buitenkant of vormgeving, maar waar kleding voor bedoeld is. Om te bedekken. Niet om te onthullen.

Waarom staat strak gelijk aan onkuis? Om gelijk maar in detail te treden: als ik me niet vergis zijn fietsbroekjes zo samengesteld dat de vormen bij het geslachtsdeel in geen geval goed zichtbaar zijn. Daar is de stof dikker o.i.d. Dat is echt een verschil met bijvoorbeeld ateletiekkleding.

Je vraagt je af waarom je op een normale fiets niet kunt ontspannen. Of je kunt ontspannen van iets is persoonlijk. De een ontspant van een rustige activiteit, de ander pas na het uitlaten van alle energie door eerst te sporten. Voor sommige personen is daar dus echt een racefiets voor nodig. Je kunt jouw manieren van ontspannen dus niet toepassen op anderen.

[Zeeuw]

Een predikant is een dienaar van Gods Woord. Niet alleen zondags, maar zeker ook door de week is dat ook in zijn dagelijks leven te zien en te horen. Hij is namens God Zelf uitgezonden in de wijngaard. Daar hoort geen wereldgelijkvormigheid bij. Ik zag zelfs het merk van Jumbo-Visma op de bidon.

Met welke tas/krat doe jij boodschappen? Ik heb er hier eentje waarop Jumbo staat en een tas waarop Action staat. En?
Dit is zo typisch. Steeds meer slappe voorbeelden aandragen om je punt te maken. Ik heb een bidon waar Toyota op staat.

Onzin. Je weet heus wel dat Jumbo-Visma een wielerploeg is die meedoet aan de grootste sportverdwazing die er bestaat. En anders moet je maar eens de Wikipedia-pagina lezen.

Ja, en? Dus zijn er logischerwijze veel bidons van. Doe jij boodschappen bij de Jumbo? Je weet wel, die sponsor van die wielerploeg en van Max Verstappen.
Ik denk dat de opmerking van Bertiel hier wel op zijn plaats is. Gelukkig geeft je elders aan dat terechtwijzing goed is.

Komt dit te dichtbij GG-lid?

[Bogerman]

Wat een gedoe. Ten eerste is dit geen interview in de strikte zin van het woord. Dit is meer een reportage, waarin de predikant inzicht geeft in zijn leven. En dat is als predikant, als vader en als iemand die ook vrije tijd heeft.
Ten tweede: predikant-zijn geeft af en toe stress. Stevig fietsen of racefietsen is dan heerlijk om daar even los van te komen. Niks mis mee. Ten derde: het ambt zit niet in het pak. Wie zonder pak geen ambtsdrager kan zijn, kan dat met een pak ook niet. En wie zonder pak zijn ambtsdragers niet respecteert, doet dat ook niet met een pak. Dat wil zeggen: zo lang de kleding op zich niet aanstootgevend is. Fietskleding is dat niet.
Ten vierde: omdat er vroeger niet aan racefietsen gedaan werd, is het niet gezegd dat dat nu niet mag, of dat dat wereldgelijkvormig is. Er zijn wel meer dingen die vroeger niet gedaan werden. Autorijden, telefoneren, brieven schrijven, een leesbril gebruiken... Allemaal dingen die ooit nieuw waren. Door alle nieuwe dingen bij voorbaat te verketteren plaats je jezelf buiten de realiteit. Dat is niet de bedoeling. De Schrift leert ons niet dat we onszelf buiten de realiteit moeten plaatsen. Integendeel. En als de ouden nooit geracefietst hebben, kunnen we slechts concluderen dat de ouden iets gemist hebben (of zoiets).
Ten vijfde, minstens net zo belangrijk: Fietsen in de natuur op een gewone fiets (of erger nog: een elektrische fiets) is niet te vergelijken met fietsen op een racefiets. Net zomin als wandelen hetzelfde is als 100 meter sprint of een halve marathon lopen.

(Race)fietskleding vind ik dus wel aanstootgevend.
Het ging over bewegen. Dat gewoon fietsen wat anders is dan racefietsen zal waar zijn, maar je hoeft niet perse te racefietsen om te kunnen bewegen. Nergens voor nodig, zeker niet als het aanstoot geeft. Dat geldt ook voor hardlopen of een stevige wandeling maken. Waar staat in de Bijbel dat je moet ontspannen door al je energie eruit te gooien?
Ik zie dat er ook alweer gezegd is dat dit geneuzel is. Dan hebt u de diepte van wat ik heb bedoeld niet gevoeld. Dat dit niet meer aangevoeld wordt op een reformatorisch forum, is een bevestiging dat de dingen toch aan het veranderen zijn onder de jongere generatie.

[Marco]

Wat een gedoe. Ten eerste is dit geen interview in de strikte zin van het woord. Dit is meer een reportage, waarin de predikant inzicht geeft in zijn leven. En dat is als predikant, als vader en als iemand die ook vrije tijd heeft.
Ten tweede: predikant-zijn geeft af en toe stress. Stevig fietsen of racefietsen is dan heerlijk om daar even los van te komen. Niks mis mee. Ten derde: het ambt zit niet in het pak. Wie zonder pak geen ambtsdrager kan zijn, kan dat met een pak ook niet. En wie zonder pak zijn ambtsdragers niet respecteert, doet dat ook niet met een pak. Dat wil zeggen: zo lang de kleding op zich niet aanstootgevend is. Fietskleding is dat niet.
Ten vierde: omdat er vroeger niet aan racefietsen gedaan werd, is het niet gezegd dat dat nu niet mag, of dat dat wereldgelijkvormig is. Er zijn wel meer dingen die vroeger niet gedaan werden. Autorijden, telefoneren, brieven schrijven, een leesbril gebruiken... Allemaal dingen die ooit nieuw waren. Door alle nieuwe dingen bij voorbaat te verketteren plaats je jezelf buiten de realiteit. Dat is niet de bedoeling. De Schrift leert ons niet dat we onszelf buiten de realiteit moeten plaatsen. Integendeel. En als de ouden nooit geracefietst hebben, kunnen we slechts concluderen dat de ouden iets gemist hebben (of zoiets).
Ten vijfde, minstens net zo belangrijk: Fietsen in de natuur op een gewone fiets (of erger nog: een elektrische fiets) is niet te vergelijken met fietsen op een racefiets. Net zomin als wandelen hetzelfde is als 100 meter sprint of een halve marathon lopen.

(Race)fietskleding vind ik dus wel aanstootgevend.
Het ging over bewegen. Dat gewoon fietsen wat anders is dan racefietsen zal waar zijn, maar je hoeft niet perse te racefietsen om te kunnen bewegen. Nergens voor nodig, zeker niet als het aanstoot geeft. Dat geldt ook voor hardlopen of een stevige wandeling maken. Waar staat in de Bijbel dat je moet ontspannen door al je energie eruit te gooien?
Ik zie dat er ook alweer gezegd is dat dit geneuzel is. Dan hebt u de diepte van wat ik heb bedoeld niet gevoeld. Dat dit niet meer aangevoeld wordt op een reformatorisch forum, is een bevestiging dat de dingen toch aan het veranderen zijn onder de jongere generatie.

Je neemt er dus aanstoot aan. Zie ook de opmerking van Erskinees:
https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... %3A37%20pm
Is fietskleding ook aanstootgevend als je buurman er mee rondfietst?

[KDD]

Ik vind het al ongepast dat een dominee op youtube komt. Daarom luister ik nooit naar een preek die daarop staan. Onze vroegere dominee zou het verschrikkelijk gevonden hebben als hij geweten zou hebben dat zijn preken daar terecht zouden komen.

[Zeeuw]

Ik denk dat het voor sommigen goed is eens een preek van deze ds te luisteren: https://www.hhggoes.nl/kerkdienst/diens ... lukas-2-49. Misschien dat ze beschaamd worden in het, met grote woorden soms, aanstoot nemen.

[Ad Anker]

Dan hebt u de diepte van wat ik heb bedoeld niet gevoeld. 

Leg dat eens uit?

Ik vind ook wat van de reportage en zou er zo niet voor kiezen. Anderzijds wil ik er echt geen oordeel over geven.

Onlangs las ik een boekbespreking door de hoofdredacteur van de Saambinder waarin iemand voor gek gezet werd. Ik vind dat vele malen verwerpelijker dan deze outfit.

[Erskinees]

Dat dit niet meer aangevoeld wordt op een reformatorisch forum, is een bevestiging dat de dingen toch aan het veranderen zijn onder de jongere generatie.

Gelukkig maar. Ik vind dat een gunstige ontwikkeling in onze gezindte. Wat eerst onterecht als hoofdzaken werd gezien, zien we nu als bijzaken.

[Maanenschijn]

Ik vraag nogmaals, nu specifiek aan jou, waar je anders de grens moet trekken. Vindt jij dat een predikant dan bijvoorbeeld ook op zaterdag in voetbalkleding en -schoenen een balletje kan trappen op de plaatselijke voetbalclub? Of dat je als predikant kunt meedoen met de marathon in de stad?

Dank voor je inhoudelijke reactie. Ik heb mogelijk de intentie van je opmerking verkeerd beoordeeld en daarom (te) scherp gereageerd.

Ik denk dat de grens ligt bij een combinatie van zaken. Allereerst zal de grens liggen bij jezelf: in hoeverre ben je in je eigen gemoed verzekerd. Overigens is dit een heel moeilijke, het menselijk hart is bedrieglijk. Daarom: wees nauw voor jezelf.
Als tweede ligt de grens bij de ander. Hiervoor verwijs ik graag naar Romeinen 14. Als een Godvrezend medemens moeite in zijn geweten van mijn gedrag ondervind, zal ik mij daaraan moeten aanpassen.

Dit bovenstaande is wat mij betreft zeker voor alle mensen, ongeacht ambt. Zij die een ambt bekleden hebben een groter verantwoordelijkheid, omdat hun taak belemmerd kan worden door de aanstoot die zij geven. Hierin kan de werking van de Geest worden weerstaan. Ik denk dat predikanten dat ook zeker als een worsteling ervaren: Ben ik een belemmering (menselijkerwijze) voor mijn bediening? Dat aanstoot geven is ook omgeving/cultuur bepaald. In Kazachstan is het niet ongebruikelijk dat er op zondag wordt gewerkt, ook door (is mijn overtuiging) Gods volk. Het is voor de predikant daar niet tot aanstoot voor zijn omgeving. Dat zou hier heel anders zijn. Daarom is de grens ook niet precies aan te wijzen, maar berust die in mijn overtuiging bij deze die aanwijzingen, samenvattend:

1) ben ik in mijn gemoed verzekerd,
2) breng ik een geloofsgenoot in gewetensnood,
3) staat mijn handelen de (ambtelijke) boodschap ik de weg.

En in deze casus: ja, ik vind het niet verstandig dat de predikant in zijn pakje op de racefiets stapt voor de camera.

[Bogerman]

Dan hebt u de diepte van wat ik heb bedoeld niet gevoeld. 

Leg dat eens uit?

Ik vind ook wat van de reportage en zou er zo niet voor kiezen. Anderzijds wil ik er echt geen oordeel over geven.

Onlangs las ik een boekbespreking door de hoofdredacteur van de Saambinder waarin iemand voor gek gezet werd. Ik vind dat vele malen verwerpelijker dan deze outfit.

Nee dat wil ik niet uitleggen. Ik heb hiervoor genoeg toegelicht. Die boekbespreking vond ik juist goed.

[ejvl]

Wat een gedoe. Ten eerste is dit geen interview in de strikte zin van het woord. Dit is meer een reportage, waarin de predikant inzicht geeft in zijn leven. En dat is als predikant, als vader en als iemand die ook vrije tijd heeft.
Ten tweede: predikant-zijn geeft af en toe stress. Stevig fietsen of racefietsen is dan heerlijk om daar even los van te komen. Niks mis mee. Ten derde: het ambt zit niet in het pak. Wie zonder pak geen ambtsdrager kan zijn, kan dat met een pak ook niet. En wie zonder pak zijn ambtsdragers niet respecteert, doet dat ook niet met een pak. Dat wil zeggen: zo lang de kleding op zich niet aanstootgevend is. Fietskleding is dat niet.
Ten vierde: omdat er vroeger niet aan racefietsen gedaan werd, is het niet gezegd dat dat nu niet mag, of dat dat wereldgelijkvormig is. Er zijn wel meer dingen die vroeger niet gedaan werden. Autorijden, telefoneren, brieven schrijven, een leesbril gebruiken... Allemaal dingen die ooit nieuw waren. Door alle nieuwe dingen bij voorbaat te verketteren plaats je jezelf buiten de realiteit. Dat is niet de bedoeling. De Schrift leert ons niet dat we onszelf buiten de realiteit moeten plaatsen. Integendeel. En als de ouden nooit geracefietst hebben, kunnen we slechts concluderen dat de ouden iets gemist hebben (of zoiets).
Ten vijfde, minstens net zo belangrijk: Fietsen in de natuur op een gewone fiets (of erger nog: een elektrische fiets) is niet te vergelijken met fietsen op een racefiets. Net zomin als wandelen hetzelfde is als 100 meter sprint of een halve marathon lopen.

(Race)fietskleding vind ik dus wel aanstootgevend.
Het ging over bewegen. Dat gewoon fietsen wat anders is dan racefietsen zal waar zijn, maar je hoeft niet perse te racefietsen om te kunnen bewegen. Nergens voor nodig, zeker niet als het aanstoot geeft. Dat geldt ook voor hardlopen of een stevige wandeling maken. Waar staat in de Bijbel dat je moet ontspannen door al je energie eruit te gooien?
Ik zie dat er ook alweer gezegd is dat dit geneuzel is. Dan hebt u de diepte van wat ik heb bedoeld niet gevoeld. Dat dit niet meer aangevoeld wordt op een reformatorisch forum, is een bevestiging dat de dingen toch aan het veranderen zijn onder de jongere generatie.

Ik kan mij niet voorstellen dat je zoiets aanstootgevend vind.
https://www.decathlon.nl/p/wielrenbroek ... R-p-120496

[Bogerman]

Wat een gedoe. Ten eerste is dit geen interview in de strikte zin van het woord. Dit is meer een reportage, waarin de predikant inzicht geeft in zijn leven. En dat is als predikant, als vader en als iemand die ook vrije tijd heeft.
Ten tweede: predikant-zijn geeft af en toe stress. Stevig fietsen of racefietsen is dan heerlijk om daar even los van te komen. Niks mis mee. Ten derde: het ambt zit niet in het pak. Wie zonder pak geen ambtsdrager kan zijn, kan dat met een pak ook niet. En wie zonder pak zijn ambtsdragers niet respecteert, doet dat ook niet met een pak. Dat wil zeggen: zo lang de kleding op zich niet aanstootgevend is. Fietskleding is dat niet.
Ten vierde: omdat er vroeger niet aan racefietsen gedaan werd, is het niet gezegd dat dat nu niet mag, of dat dat wereldgelijkvormig is. Er zijn wel meer dingen die vroeger niet gedaan werden. Autorijden, telefoneren, brieven schrijven, een leesbril gebruiken... Allemaal dingen die ooit nieuw waren. Door alle nieuwe dingen bij voorbaat te verketteren plaats je jezelf buiten de realiteit. Dat is niet de bedoeling. De Schrift leert ons niet dat we onszelf buiten de realiteit moeten plaatsen. Integendeel. En als de ouden nooit geracefietst hebben, kunnen we slechts concluderen dat de ouden iets gemist hebben (of zoiets).
Ten vijfde, minstens net zo belangrijk: Fietsen in de natuur op een gewone fiets (of erger nog: een elektrische fiets) is niet te vergelijken met fietsen op een racefiets. Net zomin als wandelen hetzelfde is als 100 meter sprint of een halve marathon lopen.

(Race)fietskleding vind ik dus wel aanstootgevend.
Het ging over bewegen. Dat gewoon fietsen wat anders is dan racefietsen zal waar zijn, maar je hoeft niet perse te racefietsen om te kunnen bewegen. Nergens voor nodig, zeker niet als het aanstoot geeft. Dat geldt ook voor hardlopen of een stevige wandeling maken. Waar staat in de Bijbel dat je moet ontspannen door al je energie eruit te gooien?
Ik zie dat er ook alweer gezegd is dat dit geneuzel is. Dan hebt u de diepte van wat ik heb bedoeld niet gevoeld. Dat dit niet meer aangevoeld wordt op een reformatorisch forum, is een bevestiging dat de dingen toch aan het veranderen zijn onder de jongere generatie.

Ik kan mij niet voorstellen dat je zoiets aanstootgevend vind.
https://www.decathlon.nl/p/wielrenbroek ... R-p-120496

Strakke kleding, waar je alle lichaamsvormen in ziet, maakt dat kleding niet meer bedekkend is. Wij mogen met onze kleding anderen nooit aanzetten tot onreine gedachten. Dus ik vind dit wel aanstootgevend!!

[GerefGemeente-lid]

Ik vraag nogmaals, nu specifiek aan jou, waar je anders de grens moet trekken. Vindt jij dat een predikant dan bijvoorbeeld ook op zaterdag in voetbalkleding en -schoenen een balletje kan trappen op de plaatselijke voetbalclub? Of dat je als predikant kunt meedoen met de marathon in de stad?

Dank voor je inhoudelijke reactie. Ik heb mogelijk de intentie van je opmerking verkeerd beoordeeld en daarom (te) scherp gereageerd.

Ik denk dat de grens ligt bij een combinatie van zaken. Allereerst zal de grens liggen bij jezelf: in hoeverre ben je in je eigen gemoed verzekerd. Overigens is dit een heel moeilijke, het menselijk hart is bedrieglijk. Daarom: wees nauw voor jezelf.
Als tweede ligt de grens bij de ander. Hiervoor verwijs ik graag naar Romeinen 14. Als een Godvrezend medemens moeite in zijn geweten van mijn gedrag ondervind, zal ik mij daaraan moeten aanpassen.

Dit bovenstaande is wat mij betreft zeker voor alle mensen, ongeacht ambt. Zij die een ambt bekleden hebben een groter verantwoordelijkheid, omdat hun taak belemmerd kan worden door de aanstoot die zij geven. Hierin kan de werking van de Geest worden weerstaan. Ik denk dat predikanten dat ook zeker als een worsteling ervaren: Ben ik een belemmering (menselijkerwijze) voor mijn bediening? Dat aanstoot geven is ook omgeving/cultuur bepaald. In Kazachstan is het niet ongebruikelijk dat er op zondag wordt gewerkt, ook door (is mijn overtuiging) Gods volk. Het is voor de predikant daar niet tot aanstoot voor zijn omgeving. Dat zou hier heel anders zijn. Daarom is de grens ook niet precies aan te wijzen, maar berust die in mijn overtuiging bij deze die aanwijzingen, samenvattend:

1) ben ik in mijn gemoed verzekerd,
2) breng ik een geloofsgenoot in gewetensnood,
3) staat mijn handelen de (ambtelijke) boodschap ik de weg.

En in deze casus: ja, ik vind het niet verstandig dat de predikant in zijn pakje op de racefiets stapt voor de camera.

Eveneens dank voor je inhoudelijke reactie. Scherp zijn is nooit verkeerd en dat dwingt mij weer om mijn mening te nogmaals te toetsen aan Gods Woord. En dat kan nooit kwaad.

Ik ben het verder helemaal met deze reactie eens.