Prediking is Christusprediking?

[-DIA-]

Wie van harte belijdt, zondaar te zijn en zonder God verloren te gaan, kan, mag en moet bij Christus aankloppen.

Ik denk dit juist het punt is waar -DIA- op doelt: het van harte belijden zondaar te zijn. Dat is een plek waar een mens zomaar niet komt!

Maar dat is wel iets waar men mee naar Christus mag, nee moet, gaan.
Ook als iemand bang is geen zondekennis te hebben, of bang is niet voldoende zijn verlorenheid te voelen, of denkt Christus niet genoeg nodig te hebben.
Met alles, ook daarmee, naar Chirstus!

Nog één keer een verantwoording van de leer der reformatie. Hoe kan een zondaar een een rechtvaardig God samen gaan?
Ik weet niet hoe vaak ik al een verantwoording van de leer heb moeten geven. Je zou haast gaan geloven dat je hier een sektariër bent als je dit geloof belijdt...
Een beetje kennis leert: Ik ga nergens mee naar Christus. Nee ik probeer Hem uit handen te blijven! Ja, ik kan nog wel wat zeggen, maar mijn hart... en daar komt het maar op aan. Of mijn hart overgebogen is. Ik denk dat niet iedereen dat hier meer overneemt, en de bevinding ervan ook niet zo kent: Dat ik van nature een hater Gods en van mijn naaste ben. Als een mens door God wordt opgezocht, gaat die dan naar Christus? Ziet hij Hem dan als eerste? Of krijgt hij te doen met zijn schuld? Zijn staat voor God, dat hij niet voor God kan bestaan, en zich leert kennen als een geheel verlorene? Dat hij God gaat billijken in Zijn recht? Nee, als het goed ligt zal het niet gaan om de hemel of over de hel. Daar weet een overtuigde ziel toch wel van. Dan is het is naar recht verloren. En desondanks komt er een betrekking op alle deugden Gods, waarin niet meer en niet minder is. Een zondaar die met wel met eigen bloed zijn vonnis wil ondertekenen. Dit is toch wonderlijk! Of niet?

Ik merk dat het verloren gaan er tegenwoordig niet meer bij hoeft. Men lijkt zomaar ineens te leven en van de angsten der wedergeboorte weet men niets. Er lijk zomaar ineens plek voor Christus te zijn. Dat is ook de reden waarom mij telkens weer verantwoording wordt gevraagd, dat staat voor mij vast.
Ik moet dan concluderen dat er toch iets in de prediking is veranderd. Ik heb het meer genoemd: Een ziel die door God wordt getrokken krijgt allereerst te maken met zijn schuld en daartegenover een rechtvaardig God Wiens deugden hij liever krijgt dan eigen behoud. En dan is er echt geen meer of minder in de deugd van Gods barmhartigheid en zijn recht. Dit wordt dan toch een paradox? Hoe kan God met een mens van doen hebben zonder schending van één van Zijn deugden? Naar recht moet hij verloren gaan, dat is wel het eerste wat geleerd wordt. Het is al vele malen hier gezegd, maar men leeft en leest er blijkbaar overheen? Hoe zou dan een mens die in Gods oog en in eigen oog verdoemelijk is tot Christus kunnen gaan? Ik hoef op een reformatorisch forum niet telkens opnieuw verantwoording af te leggen van de reformatorische leer? En juist dit gebeurt elke keer weer. En dat maakt me diep bedroefd.

[dennis]

Er kan zeker sprake zijn van verschillen tussen ware gelovigen, als het gaat om overtuigingen en de kennis van hun zonden. Dat is ook volkomen Bijbels. De weg die de Heere met Paulus ging was een andere dan die met Lydia.

Maar de Heere Jezus Christus krijgt uiteindelijk pas echt waarde voor ons als we Hem echt nodig hebben leren krijgen in zijn ambten. Dus als Profeet, omdat Zijn Woord ons richtsnoer wordt, Priester, omdat Hij alleen onze schuld kan wegnemen, en als Koning, omdat we bereidwillig worden gemaakt om Hem te volgen.
Een oppervlakkige keuze voor Hem zal uiteindelijk geen stand houden. De Schrift waarschuwt niet voor niets voor het tijdgeloof dat Hem terstond met vreugde aanneemt, maar het is voor een tijd.

Ik geloof dat het veroordelen van jezelf, zoals verwoord in de mail van Dia, een wezenlijk deel vormt van de weg die de zondaar gaat. Hij leert inzien dat hij verloren is, om eigen schuld, en belijdt: U o Heere doet geen onrecht als U mij voorbij gaat.

Maar, als er dan voor het eerst iets gezien mag worden van wie deze Heere, in Jezus Christus, wil zijn voor een verloren zondaar, dan komt er de verwondering.
Hij mag mij wegdoen, maar Hij doet dat niet. 'Wie tot Mij komt, zal ik geenszins uitwerpen.
Dat wordt dan een wonder voor je.

[-DIA-]

Er kan zeker sprake zijn van verschillen tussen ware gelovigen, als het gaat om overtuigingen en de kennis van hun zonden. Dat is ook volkomen Bijbels. De weg die de Heere met Paulus ging was een andere dan die met Lydia.

Maar de Heere Jezus Christus krijgt uiteindelijk pas echt waarde voor ons als we Hem echt nodig hebben leren krijgen in zijn ambten. Dus als Profeet, omdat Zijn Woord ons richtsnoer wordt, Priester, omdat Hij alleen onze schuld kan wegnemen, en als Koning, omdat we bereidwillig worden gemaakt om Hem te volgen.
Een oppervlakkige keuze voor Hem zal uiteindelijk geen stand houden. De Schrift waarschuwt niet voor niets voor het tijdgeloof dat Hem terstond met vreugde aanneemt, maar het is voor een tijd.

Ik geloof dat het veroordelen van jezelf, zoals verwoord in de mail van Dia, een wezenlijk deel vormt van de weg die de zondaar gaat. Hij leert inzien dat hij verloren is, om eigen schuld, en belijdt: U o Heere doet geen onrecht als U mij voorbij gaat.

Maar, als er dan voor het eerst iets gezien mag worden van wie deze Heere, in Jezus Christus, wil zijn voor een verloren zondaar, dan komt er de verwondering.
Hij mag mij wegdoen, maar Hij doet dat niet. 'Wie tot Mij komt, zal ik geenszins uitwerpen.
Dat wordt dan een wonder voor je.

Bij dat laatste punt wordt wel opgemerkt: door de traliën van het Woord. Daarmee is er nog geen dadelijke en zakelijke afhandeling. Maar voor de rest geloof ik dat het wel juist is verwoord. Maar laten we ook bedenken dat veel mensen in deze tijd voor de rechtshandeling blijven staan. En ieder zal toch voor de Rechter gedagvaard worden: zo niet in het eerste van de weg, dan wordt wel uitgedrukt een rechtshandeling in de poort, en dat is van vlak voor het sterven.
Vaak gaat ook Gods volk nu met de nachtschuit naar huis. Ik geloof dat dit ook weinig meer verstaan wordt.

[ejvl]

Nog één keer een verantwoording van de leer der reformatie.[/i] Hoe kan een zondaar een een rechtvaardig God samen gaan?
Ik weet niet hoe vaak ik al een verantwoording van de leer heb moeten geven. Je zou haast gaan geloven dat je hier een sektariër bent als je dit geloof belijdt...
Een beetje kennis leert: Ik ga nergens mee naar Christus. Nee ik probeer Hem uit handen te blijven! Ja, ik kan nog wel wat zeggen, maar mijn hart... en daar komt het maar op aan. Of mijn hart overgebogen is.

Waarheid, maar wat doen we ermee? Naar Christus, Hij kan en wil het goede geven. Het gebed kan dan zijn: Heere, ik zoek u vanuit mijzelf niet, ik probeer u uit handen te blijven, maar toch kom ik tot U om genade.

Dat ik van nature een hater Gods en van mijn naaste ben.

Ook waarheid, maar wat doen we ermee? Christus is het die het juiste geven kan en wil.

Als een mens door God wordt opgezocht, gaat die dan naar Christus? Ziet hij Hem dan als eerste? Of krijgt hij te doen met zijn schuld? Zijn staat voor God, dat hij niet voor God kan bestaan, en zich leert kennen als een geheel verlorene?

Met eerbied gesproken: God werkt achter de schermen al lang in en met de mens. Zonder dat hij er vanaf weet of dit wel van God afkomt, in eigen gewaarwording is het de dood en kan het nog alle kanten op. Daarom moet een mens ook nooit streven naar zondekennis, God is het die dit werkt, en Hij weet prcies hoeveel een mens nodig heeft. En zeker zal het stuk der ellende gekend moeten worden. Maar ook hier geldt: Ben je bang dat je niet genoeg ellendekennis hebt? Naar Christus, Hij kan en wil het geven.

Dat hij God gaat billijken in Zijn recht? Nee, als het goed ligt zal het niet gaan om de hemel of over de hel. Daar weet een overtuigde ziel toch wel van. Dan is het is naar recht verloren. En desondanks komt er een betrekking op alle deugden Gods, waarin niet meer en niet minder is. Een zondaar die met wel met eigen bloed zijn vonnis wil ondertekenen. Dit is toch wonderlijk! Of niet?

Om met Marco (eerdere post) te spreken: Wie van harte belijdt, zondaar te zijn en zonder God verloren te gaan, kan, mag en moet bij Christus aankloppen. En hij zal worden opengedaan. Daarmee is aan Gods recht voldaan: door Christus. Gods recht is niet dat de zondaar zich zo-en-zo moet voelen, of op een bepaalde manier tot Christus gebracht worden. Gods recht wordt voldaan door Christus' bloed. En niet anders.

Ik merk dat het verloren gaan er tegenwoordig niet meer bij hoeft. Men lijkt zomaar ineens te leven en van de angsten der wedergeboorte weet men niets. Er lijk zomaar ineens plek voor Christus te zijn. Dat is ook de reden waarom mij telkens weer verantwoording wordt gevraagd, dat staat voor mij vast.

Er is hier op het forum niemand die het stuk der ellende wil overslaan, wel menselijke beperkingen en menselijke voorwaarden die stellen dat het eerst zo en zo beleefd moet worden.

Ik moet dan concluderen dat er toch iets in de prediking is veranderd. Ik heb het meer genoemd: Een ziel die door God wordt getrokken krijgt allereerst te maken met zijn schuld en daartegenover een rechtvaardig God Wiens deugden hij liever krijgt dan eigen behoud. En dan is er echt geen meer of minder in de deugd van Gods barmhartigheid en zijn recht. Dit wordt dan toch een paradox? Hoe kan God met een mens van doen hebben zonder schending van één van Zijn deugden? Naar recht moet hij verloren gaan, dat is wel het eerste wat geleerd wordt. Het is al vele malen hier gezegd, maar men leeft en leest er blijkbaar overheen? Hoe zou dan een mens die in Gods oog en in eigen oog verdoemelijk is tot Christus kunnen gaan? Ik hoef op een reformatorisch forum niet telkens opnieuw verantwoording af te leggen van de reformatorische leer? En juist dit gebeurt elke keer weer. En dat maakt me diep bedroefd.

Lees je werken van Puriteinen? Spurgeon? Waar wijzen deze op? Alleen op Christus, ook als je bang bent geen ellendekennis te hebben, bang bent niet genoeg te gevoelen, bang bent God niet lief te hebben, dan wijzen zij juist op Christus, met alles naar Christus, dat is de reformatorische leer.
Als dit nu verdacht is, is de prediking inderdaad (helaas) veranderd,

Hoe kun je nu tot Christus gaan als je verdoemelijk bent? Dan moet je juist tot Christus gaan!
We hoeven niet naar kenmerken en bewijzen in onszelf te zoeken voordat wij het met Christus wagen. Dat is een zielverwoestende dwaling.
Zomaar iets wat in een preek van Spurgeon staat.

Ik wil je echt vragen onderstaande preek door te lezen.
http://www.downloadpreken.com/artikelen/A035.pdf

[ejvl]

Als aanvulling:
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/229 ... prekingen/
Onze theologie is dikwijls erg beperkt. We besteden dikwijls alleen aandacht aan de bekeringsweg. Dit is persoonlijk wel het belangrijkste, maar God is er voor de tijd en de eeuwigheid, voor lichaam en ziel. Gods heil in Christus is troost in leven en sterven.

[Johann Gottfried Walther]

Lees je werken van Puriteinen? Spurgeon? Waar wijzen deze op? Alleen op Christus, ook als je bang bent geen ellendekennis te hebben, bang bent niet genoeg te gevoelen, bang bent God niet lief te hebben, dan wijzen zij juist op Christus, met alles naar Christus, dat is de reformatorische leer.
Als dit nu verdacht is, is de prediking inderdaad (helaas) veranderd,

Iemand als Ralph Erskine verwijst zondaren, ook al hebben ze geen zondekennis, denken ze dat ze verworpen zijn, ze geen geloof hebben tot Christus.

‘Indien gij na dit alles zoudt zeggen: ‘Ik kan Hem niet aannemen, ik kan niet geloven, ik kan niet tot Hem komen;’ wel, het is waar, gij kunt niets doen. Maar daar is iets dat ik u vragen moet, of gij het doen kunt. En dat is: Kunt gij Hem weigeren? Kunt gij Hem verwerpen? Kunt gij het tegen Hem blijven uithouden?’

Geen mens komt toch Christus dan door God, geen mens komt uit eigen beweging tot Jezus Christus dan door de Heilige Geest.
Maar Christus dient gepreekt te worden, en de predikant moet de mensen bewegen tot het geloof. (2 Kor5v11)
De Heere God leidt tot Christus, maar dan moeten wij geen omwegen zoeken, en bedenken, en God niet de wet voorschrijven.

[-DIA-]

Als aanvulling:
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/229 ... prekingen/
Onze theologie is dikwijls erg beperkt. We besteden dikwijls alleen aandacht aan de bekeringsweg. Dit is persoonlijk wel het belangrijkste, maar God is er voor de tijd en de eeuwigheid, voor lichaam en ziel. Gods heil in Christus is troost in leven en sterven.

Als ik het zeggen mag: De naam Gereformeerde Gemeente is niet zaligmakend. Ook belijdend lid zijn niet, en dat
geldt trouwens voor elk kerkverband.
En met de aangehaalde leer durf ik het niet te wagen. En gaan we door, dan wordt het me zo mogelijk nog moeilijker
om gewoon vrij voor de leer uit te komen op dit forum. Het is een wonder als iemand nog de oude leer overneemt.
En daarvan heb ik belijdenis afgelegd. Mag ik dan anders zeggen, tegen mijn geweten in?

[-DIA-]

Lees je werken van Puriteinen? Spurgeon? Waar wijzen deze op? Alleen op Christus, ook als je bang bent geen ellendekennis te hebben, bang bent niet genoeg te gevoelen, bang bent God niet lief te hebben, dan wijzen zij juist op Christus, met alles naar Christus, dat is de reformatorische leer.
Als dit nu verdacht is, is de prediking inderdaad (helaas) veranderd,

Iemand als Ralph Erskine verwijst zondaren, ook al hebben ze geen zondekennis, denken ze dat ze verworpen zijn, ze geen geloof hebben tot Christus.

‘Indien gij na dit alles zoudt zeggen: ‘Ik kan Hem niet aannemen, ik kan niet geloven, ik kan niet tot Hem komen;’ wel, het is waar, gij kunt niets doen. Maar daar is iets dat ik u vragen moet, of gij het doen kunt. En dat is: Kunt gij Hem weigeren? Kunt gij Hem verwerpen? Kunt gij het tegen Hem blijven uithouden?’

Geen mens komt toch Christus dan door God, geen mens komt uit eigen beweging tot Jezus Christus dan door de Heilige Geest.
Maar Christus dient gepreekt te worden, en de predikant moet de mensen bewegen tot het geloof. (2 Kor5v11)
De Heere God leidt tot Christus, maar dan moeten wij geen omwegen zoeken, en bedenken, en God niet de wet voorschrijven.

Christus zegt ook Zelf: Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Maar gaan tot Christus komt niet uit de mens.
Een prediker kan niet anders dan wijzen op deze enige Weg ter behoudenis: Christus Jezus en Dien gekruisigd.
Wat hadden we anders dan nog verwacht?

Trouwens begrijpt u met welk oogmerk en uit welke grond Ralph Erskine hier spreekt?

[Mister]

Bij dat laatste punt wordt wel opgemerkt: door de traliën van het Woord. Daarmee is er nog geen dadelijke en zakelijke afhandeling. Maar voor de rest geloof ik dat het wel juist is verwoord. Maar laten we ook bedenken dat veel mensen in deze tijd voor de rechtshandeling blijven staan. En ieder zal toch voor de Rechter gedagvaard worden: zo niet in het eerste van de weg, dan wordt wel uitgedrukt ,een rechtshandeling in de poort en dat is van vlak voor het sterven.
Vaak gaat ook Gods volk nu met de nachtschuit naar huis. Ik geloof dat dit ook weinig meer verstaan wordt.

Voor zover ik zo snel kan nagaan zijn alle de onderstreepte uitdrukkingen ook niet terug te vinden in de SV. Dan is het ook niet zo verwonderlijk dat dit 'ook weinig meer verstaan wordt.'

[-DIA-]

Bij dat laatste punt wordt wel opgemerkt: door de traliën van het Woord. Daarmee is er nog geen dadelijke en zakelijke afhandeling. Maar voor de rest geloof ik dat het wel juist is verwoord. Maar laten we ook bedenken dat veel mensen in deze tijd voor de rechtshandeling blijven staan. En ieder zal toch voor de Rechter gedagvaard worden: zo niet in het eerste van de weg, dan wordt wel uitgedrukt ,een rechtshandeling in de poort en dat is van vlak voor het sterven.
Vaak gaat ook Gods volk nu met de nachtschuit naar huis. Ik geloof dat dit ook weinig meer verstaan wordt.

Voor zover ik zo snel kan nagaan zijn alle de onderstreepte uitdrukkingen ook niet terug te vinden in de SV. Dan is het ook niet zo verwonderlijk dat dit 'ook weinig meer verstaan wordt.'

Ik begrijp dat het moeilijk te verstaan is, de termen worden nauwelijks meer gebruikt en nog minder beleefd.
Ze zijn ook niet rechtstreeks uit de Bijbeltekst ontleend.

[Luther]

Bij dat laatste punt wordt wel opgemerkt: door de traliën van het Woord. Daarmee is er nog geen dadelijke en zakelijke afhandeling. Maar voor de rest geloof ik dat het wel juist is verwoord. Maar laten we ook bedenken dat veel mensen in deze tijd voor de rechtshandeling blijven staan. En ieder zal toch voor de Rechter gedagvaard worden: zo niet in het eerste van de weg, dan wordt wel uitgedrukt ,een rechtshandeling in de poort en dat is van vlak voor het sterven.
Vaak gaat ook Gods volk nu met de nachtschuit naar huis. Ik geloof dat dit ook weinig meer verstaan wordt.

Voor zover ik zo snel kan nagaan zijn alle de onderstreepte uitdrukkingen ook niet terug te vinden in de SV. Dan is het ook niet zo verwonderlijk dat dit 'ook weinig meer verstaan wordt.'

Ik begrijp dat het moeilijk te verstaan is, de termen worden nauwelijks meer gebruikt en nog minder beleefd.
Ze zijn ook niet rechtstreeks uit de Bijbeltekst ontleend.

Zie vetgedrukte zin: Inderdaad! En daarom moeten we maar eenvoudig Bijbels blijven spreken!
Wie door het geloof op Christus mocht zien, is gerechtvaardigd! Zo iemand is zondaar voor God geworden en kon niet anders dan de toevlucht nemen tot Hem. Daarna moet er niet nog iets bij, maar dat ís reeds het eeuwige leven, dat is Gods recht voldaan, dadelijk en zakelijk!

[Mister]

Bij dat laatste punt wordt wel opgemerkt: door de traliën van het Woord. Daarmee is er nog geen dadelijke en zakelijke afhandeling. Maar voor de rest geloof ik dat het wel juist is verwoord. Maar laten we ook bedenken dat veel mensen in deze tijd voor de rechtshandeling blijven staan. En ieder zal toch voor de Rechter gedagvaard worden: zo niet in het eerste van de weg, dan wordt wel uitgedrukt ,een rechtshandeling in de poort en dat is van vlak voor het sterven.
Vaak gaat ook Gods volk nu met de nachtschuit naar huis. Ik geloof dat dit ook weinig meer verstaan wordt.

Voor zover ik zo snel kan nagaan zijn alle de onderstreepte uitdrukkingen ook niet terug te vinden in de SV. Dan is het ook niet zo verwonderlijk dat dit 'ook weinig meer verstaan wordt.'

Ik begrijp dat het moeilijk te verstaan is, de termen worden nauwelijks meer gebruikt en nog minder beleefd.
Ze zijn ook niet rechtstreeks uit de Bijbeltekst ontleend.

Zie vetgedrukte zin: Inderdaad! En daarom moeten we maar eenvoudig Bijbels blijven spreken!
Wie door het geloof op Christus mocht zien, is gerechtvaardigd! Zo iemand is zondaar voor God geworden en kon niet anders dan de toevlucht nemen tot Hem. Daarna moet er niet nog iets bij, maar dat ís reeds het eeuwige leven, dat is Gods recht voldaan, dadelijk en zakelijk!

Inderdaad!

[Curatorium]

Zie vetgedrukte zin: Inderdaad! En daarom moeten we maar eenvoudig Bijbels blijven spreken!
Wie door het geloof op Christus mocht zien, is gerechtvaardigd! Zo iemand is zondaar voor God geworden en kon niet anders dan de toevlucht nemen tot Hem. Daarna moet er niet nog iets bij, maar dat ís reeds het eeuwige leven, dat is Gods recht voldaan, dadelijk en zakelijk!

Gelukkig is dat nou die 'oude leer', dat woord valt vaak in dit topic. Maar juist dit is een mooie samenvatting van die leer.

[ejvl]

Een reactie uit "weekdiensten" anders wordt het offtopic daar.

Moet dat dan nog een vraag zijn? Het lijkt wel of niemand (zelfs niet meer verstandelijk) de Schriftuurlijk-bevindelijke prediking kent. Ik begrijp de vraag wel, maar dat zegt heel veel over de tijd waarin we nu leven.
De Heere Jezus Zelf sprak: Doch de Zoon des mensen, als Hij komt, zal Hij ook geloof vinden op de aarde?
Wij oordelen daar niet over vanzelf, maar we hebben wel de tijden waar te nemen.

Zou je dan enkele oudvaders of puriteinen willen noemen die dat op die manier leerden? Over de rechtshandeling, of vierschaar, of tralieen des woords?
Allen leerden het stuk der ellende, allen leerden het eenzijdig Godswerk, maar ook:
Een eerder stukje van Luther:
Wie door het geloof op Christus mocht zien, is gerechtvaardigd! Zo iemand is zondaar voor God geworden en kon niet anders dan de toevlucht nemen tot Hem. Daarna moet er niet nog iets bij, maar dat ís reeds het eeuwige leven, dat is Gods recht voldaan, dadelijk en zakelijk!

[Marco]

Dat de mens uit zichzelf niet tot Christus zal gaan ontkent niemand hier. Een mens die bij Christus uitkomt en Hem aanneemt is daar door een wonder van de Geest gekomen. Juist degene die een systeem heeft hoe de mens daartoe gedrongen wordt, kleedt dat wonder uit. Wie bovendien nog een oordeel vóór het tot geloof komen plaatst, maakt van God een bizar persoon. Christus heeft je dan maar half verlost, want je moet nog wel door Gods oordeel heen. Je doet daarmee geen recht aan het volkomen offer van Christus.

Voor het overige: je kunt allerlei heel mooie termen hebben die vroeger werden gebruikt. Die worden inderdaad niet meer verstaan, en dat is maar goed ook. Nog niet eens omdat ze bij voorbaat onjuist zijn, maar ook omdat de termen niet zaligmakend zijn. Wij zijn als christenen in de eenentwintigste eeuw geplaatst. We zouden daarom toch tenminste in laat-twintigste eeuwse taal moeten kunnen duidelijk maken wat we geloven, en waarop we dat baseren (dwz: minimaal een globale Bijbelse onderbouwing geven).