Hertalen

[MoesTuin]

We kunnen ons enkel maar vastklemmen aan dé Rots
Dé Rots tot behoudt en redding.
Dat Hij ons maar vasthouden zal en dat zal Hij, zolang we naar Hem opzien, in Geloof en Vertrouwen.

Als ik iets niet zo goed begrijp, probeer ik het terug te halen vanuit het lied
Zou het niet bedoeld worden zoals in onderstaande lied?

Vaste Rots van mijn behoud,
als de zonde mij benauwt,
laat mij steunen op Uw trouw,
laat mij rusten in Uw schaûw,
waar het bloed door U gestort,
mij de Bron des Levens wordt.

Jezus, niet mijn eigen kracht,
niet het werk door mij volbracht,
niet het offer dat ik breng,
niet de tranen die ik pleng,
schoon ik ganse nachten ween,
kunnen redden, Gij alleen.


Zie, ik breng voor mijn behoud
U geen wierook, mirr' of goud.
Moede kom ik, arm en naakt,
tot de God, Die zalig maakt,
Die de arme kleedt en voedt,
Die de zondaar leven doet.

Eenmaal als de stonde slaat,
dat dit lichaam sterven gaat,
als mijn ziel uit d' aardse woôn
opklimt tot des Rechters troon,-
Rots der eeuwen, in Uw schoot
berg mijn ziele voor de dood.

[Sheba]

In de hele Schrift is Christus het fundament. En wordt ook nog eens de Rots of rotsteen genoemd. En het vervolgens in een gelijkenis gaat over op wat voor fundament je moet bouwen... Zand of rots, geloof of werken, dan ivoor ik graag de exegetische bezwaren tegen het gelijkstellen van Christus met de rotsteen. Dit is dus geen inlegkunde, maar uitleg overeenkomstig de Schrift.

Het gaat (mij) niet om het gelijkstellen van Christus met de rotssteen. Dat kan best. Het gaat mij er alleen om, dat er heel vaak de nadruk wordt gelegd op het bouwen op die steen, en niet meer om wat Christus er bij gezegd heeft: wie mijn woorden hoort en ze doet, zal ik gelijkstellen aan die man.

We weten allemaal dat zo iemand alleen maar kan overleven als hij zijn vertrouwen op Christus stelt, dus de invulling van die rots is het probleem niet. Wel dat de uitleg van deze gelijkenis daar zó naartoe wordt getrokken dat Jezus' opdracht om leer en leven met elkaar in overeenstemming te laten zijn volkomen onderuit wordt gehaald.

Volgens mij ben ik aldoor heel duidelijk geweest. Alle werken zijn niets als het niet het fundament Christus heeft. Dan is het op zand gebouwd.... Het stellen van vertrouwen op Christus zou ik zo omschrijven. Dat is weten dat je gerechtvaardigd bent uit het geloof, jouw zonden zijn vergeven. Niet alleen voor anderen, maar ook van mij.
De rots, Christus, de Bron. Vanuit Zijn vergevende Liefde vergeven, vanuit Zijn Barmhartigheid barmhartig zijn voor anderen etc.etc.En dan zijn het niet mijn werken die zalig maken, niet mijn offers die ik breng. Het is Zijn werk, Zijn offer enz. Het is Christus die mij zaligmaakt. Omdat Hij mijn onvolkomen vergeving, onvolkomen barmhartigheid enz enz Volkomen maakt door Zijn verzoenend bloed.

Zo hou je geloof en werken bij elkaar. De echte goede werken komen uit de Bron voort. Zijn gefundeerd in Christus.
En inderdaad, dat lied wat Moestuin aanhaalt.... Lees het maar eens goed.

[Wittewrongel]

Lien75 mooi geantwoord ik ben het helemaal met je eens.

Verstuurd vanaf mijn GT-I9300 met Tapatalk

[Marco]

In de hele Schrift is Christus het fundament. En wordt ook nog eens de Rots of rotsteen genoemd. En het vervolgens in een gelijkenis gaat over op wat voor fundament je moet bouwen... Zand of rots, geloof of werken, dan ivoor ik graag de exegetische bezwaren tegen het gelijkstellen van Christus met de rotsteen. Dit is dus geen inlegkunde, maar uitleg overeenkomstig de Schrift.

Het gaat (mij) niet om het gelijkstellen van Christus met de rotssteen. Dat kan best. Het gaat mij er alleen om, dat er heel vaak de nadruk wordt gelegd op het bouwen op die steen, en niet meer om wat Christus er bij gezegd heeft: wie mijn woorden hoort en ze doet, zal ik gelijkstellen aan die man.

We weten allemaal dat zo iemand alleen maar kan overleven als hij zijn vertrouwen op Christus stelt, dus de invulling van die rots is het probleem niet. Wel dat de uitleg van deze gelijkenis daar zó naartoe wordt getrokken dat Jezus' opdracht om leer en leven met elkaar in overeenstemming te laten zijn volkomen onderuit wordt gehaald.

Volgens mij ben ik aldoor heel duidelijk geweest. Alle werken zijn niets als het niet het fundament Christus heeft. Dan is het op zand gebouwd.... Het stellen van vertrouwen op Christus zou ik zo omschrijven. Dat is weten dat je gerechtvaardigd bent uit het geloof, jouw zonden zijn vergeven. Niet alleen voor anderen, maar ook van mij.
De rots, Christus, de Bron. Vanuit Zijn vergevende Liefde vergeven, vanuit Zijn Barmhartigheid barmhartig zijn voor anderen etc.etc.En dan zijn het niet mijn werken die zalig maken, niet mijn offers die ik breng. Het is Zijn werk, Zijn offer enz. Het is Christus die mij zaligmaakt. Omdat Hij mijn onvolkomen vergeving, onvolkomen barmhartigheid enz enz Volkomen maakt door Zijn verzoenend bloed.

Zo hou je geloof en werken bij elkaar. De echte goede werken komen uit de Bron voort. Zijn gefundeerd in Christus.
En inderdaad, dat lied wat Moestuin aanhaalt.... Lees het maar eens goed.

Je bent heel duidelijk, en wat je zegt klopt helemaal. Het is alleen niet de hoofdsom van de gelijkenis. Jezus wil daar iets duidelijk maken wat kennelijk nogal moeilijk te begrijpen is. In plaats van hameren op het door iedereen hier erkende feit dat we het volledig van Christus moeten hebben en niets uit onszelf kunnen doen, moeten we ons liever afvragen hoe we Jezus' woorden kunnen doen, in plaats van die opdracht, die Hij zo duidelijk geeft compleet te negeren en alleen op de plaatjes in de gelijkenis in te gaan. Daar wordt de zaak alleen maar dringender van. Niet ieder die zegt 'Heere, Heere', maar...

[Sheba]

Je bent heel duidelijk, en wat je zegt klopt helemaal. Het is alleen niet de hoofdsom van de gelijkenis. Jezus wil daar iets duidelijk maken wat kennelijk nogal moeilijk te begrijpen is. In plaats van hameren op het door iedereen hier erkende feit dat we het volledig van Christus moeten hebben en niets uit onszelf kunnen doen, moeten we ons liever afvragen hoe we Jezus' woorden kunnen doen, in plaats van die opdracht, die Hij zo duidelijk geeft compleet te negeren en alleen op de plaatjes in de gelijkenis in te gaan. Daar wordt de zaak alleen maar dringender van. Niet ieder die zegt 'Heere, Heere', maar...

De hoofdgedachte van de gelijkenis is dat het huis, ons leven op de rots gefundeerd moet zijn...
Niet meer en niet minder.
En wanneer het huis op de rots is gebouwd is het stevig. Het huis is niet stevig door het bouwen maar door de rots. Die vastigheid geeft.... Daar komt alles uit voort. En niet door de mens die op die rots zit.

De tekst Heere, Heere uit Matth 7 vers 21 en 22,
Daar draait het erom dat zij die al die dingen gedaan hadden in Zijn Naam, daarvan zegt Jezus in vers 23, Ik heb u nooit gekend! Hij legt in de gelijkenis van de wijze en dwaze bouwer uit wat Hij daarmee bedoelt. Namelijk ze gingen aan het werk zonder het zijn op het fundament. Ipv dat de vrucht gegeven werd door het gebouwd zijn op het fundament.
Dus het horen en doen is dus op het fundament komen en blijven staan. En dan geldt dat een goede boom goede vruchten voortbrengt (vers17)

[Marco]

Dan kan je de inleiding van Jezus op deze gelijkenis dus schrappen..

Verstuurd van mijn GT-S5360 met Tapatalk

[Sheba]

Dan kan je de inleiding van Jezus op deze gelijkenis dus schrappen..

Verstuurd van mijn GT-S5360 met Tapatalk

Nee, want alles wat de Heere daar ons voorhoudt is vrucht van Hem! Niet van jou. En die vrucht geeft Hij als je fundament Christus is.
En dat gaat niet buiten je om. Maar je moet rechtvaardigmaking en heiliging niet uit elkaar trekken. Ze komen uit dezelfde Bron op.

[Marco]

Dan kan je de inleiding van Jezus op deze gelijkenis dus schrappen..

Verstuurd van mijn GT-S5360 met Tapatalk

Nee, want alles wat de Heere daar ons voorhoudt is vrucht van Hem! Niet van jou. En die vrucht geeft Hij als je fundament Christus is.
En dat gaat niet buiten je om. Maar je moet rechtvaardigmaking en heiliging niet uit elkaar trekken. Ze komen uit dezelfde Bron op.

Juist omdat rechtvaardigmaking en heiliging niet uit elkaar getrokken mogen worden is een actieve houding vereist. Dat lijkt in tegenstelling te zijn met het feit dat alles wat we doen, vrucht van Hem is, maar is het niet.

Hett is een van de mysteries van de Bijbel. Er ligt de opdracht om zich te bekeren (zo ongeveer alle profeten uit het OT hebben niets anders geroepen), maar als we dat doen, hebben we dat niet op ons eigen conto te schrijven.

[eilander]

Dan kan je de inleiding van Jezus op deze gelijkenis dus schrappen..

Verstuurd van mijn GT-S5360 met Tapatalk

Nee, want alles wat de Heere daar ons voorhoudt is vrucht van Hem! Niet van jou. En die vrucht geeft Hij als je fundament Christus is.
En dat gaat niet buiten je om. Maar je moet rechtvaardigmaking en heiliging niet uit elkaar trekken. Ze komen uit dezelfde Bron op.

Juist omdat rechtvaardigmaking en heiliging niet uit elkaar getrokken mogen worden is een actieve houding vereist. Dat lijkt in tegenstelling te zijn met het feit dat alles wat we doen, vrucht van Hem is, maar is het niet.

Hett is een van de mysteries van de Bijbel. Er ligt de opdracht om zich te bekeren (zo ongeveer alle profeten uit het OT hebben niets anders geroepen), maar als we dat doen, hebben we dat niet op ons eigen conto te schrijven.

Sterker nog, we brengen er helemaal niets van terecht. Daarom hebben we dagelijks Christus nodig, Die volmaakt de wil van Zijn Vader heeft gedaan.

[Sheba]

Dan kan je de inleiding van Jezus op deze gelijkenis dus schrappen..

Verstuurd van mijn GT-S5360 met Tapatalk

Nee, want alles wat de Heere daar ons voorhoudt is vrucht van Hem! Niet van jou. En die vrucht geeft Hij als je fundament Christus is.
En dat gaat niet buiten je om. Maar je moet rechtvaardigmaking en heiliging niet uit elkaar trekken. Ze komen uit dezelfde Bron op.

Juist omdat rechtvaardigmaking en heiliging niet uit elkaar getrokken mogen worden is een actieve houding vereist. Dat lijkt in tegenstelling te zijn met het feit dat alles wat we doen, vrucht van Hem is, maar is het niet.

Hett is een van de mysteries van de Bijbel. Er ligt de opdracht om zich te bekeren (zo ongeveer alle profeten uit het OT hebben niets anders geroepen), maar als we dat doen, hebben we dat niet op ons eigen conto te schrijven.

Sterker nog, we brengen er helemaal niets van terecht. Daarom hebben we dagelijks Christus nodig, Die volmaakt de wil van Zijn Vader heeft gedaan.

En omdat we er helemaal niets van terecht brengen moet je bij de Bron de Rots zijn. Die alles is wat wij niet Zijn. En vandaar uit komen de vruchten.... Wanneer je de nadruk op onze daden gaat leggen, liggen ze niet meer (helemaal) in Hem. En daarom ook het bouwen op de Rots als hoofdbetekenis. Omdat in Hem alles is.
Iemand is een christen in de ware zin van het Woord, die in Hem is, die uit Hem alles ontvangt etc. En dan is het gebed wit U mij barmhartig doen zijn, enz. En niet wilt U mij helpen barmhartig te zijn. Wanneer we denken zelf barmhartig te moeten met misschien een beetje hulp van Hen, kent nog steeds zichzelf niet. Nl dat wij alleen onbarmhartig zijn...

[Marco]

Lien,

Hoezeer ik het met je eens ben met wat je schrijft over niet uit jezelf kunnen doen, geloof ik nog steeds dat je de nuance van het schriftgedeelte uit Mattheüs wegdrukt. Je kunt de Bergrede lezen als een verschijning van de Wet die de zonde aanduidt, in de zin dat wij alles wat daarin staat nooit volmaakt kunnen doen, en dan heb je gelijk. Wij kunnen daar uit onszelf niets van. Maar je mist dan toch een element dat er ook in zit, en m.i. net zo belangrijk is, namelijk, dat geloven en leven één zijn. Geloven is niet: mooie praatjes hebben over God, studeren uit de Bijbel, en de laatste punt of komma verklaren. Niet dat er met bijbelstudie iets mis is, maar dat is niet de essentie.

Geloven is een band hebben met Christus, of, beter gesteld, Christus heeft een band met jou. En dan kan het niet anders, dan dat leer en leven één zijn. In de bergrede staan een heleboel aanwijzingen, hoe daarmee om te gaan. Bijvoorbeeld, hoe om te gaan met vergeving, hoe te bidden. En ook dat dat niet de gemakkelijke optie is, het is een smalle weg en een nauwe poort. Dat je het koninkrijk van God moet zoeken, en de rest komt bovendien.

Dat is ook de boodschap van Mat 7: 21 en 22. Deze mensen gaan niet aan het werk zonder op het fundament te zijn, nee, ze gaan niet aan het werk (en daaruit blijkt dat ze niet in het fundament zijn). Ze profeteren wel, en drijven wel demonen uit, maar hun vruchten zijn kwaad. Ze kijken niet om naar de armen, gevangenen, en zijn niet bereid, hun bezit te delen.

Lees de bergrede ook eens in Lucas 6. De nadruk ligt op horen en doen. Op de vruchten die de boom laten kennen.
Voor de gelijkenis zegt Jezus: "En wat noemt gij Mij, Heere, Heere! en doet niet hetgeen Ik zeg?" (Luc 6:46).
Natuurlijk is dat een oproep om in Hem te geloven, maar het gaat weldegelijk verder dan dat. Het is een oproep om het leven te heiligen. En dat past ook bij de toon van de bergrede: een heel praktisch betoog dat op het aardse leven slaat.
De gelijkenissen van het goed gefundeerde huis en van het huis op het zand sluiten de bergrede af. Je kunt ze niet los daarvan lezen.

En zelfs al zou je ze los lezen, dan moet je nog steeds goed lezen: er staat niet: 'wie zijn huis op de Rots bouwt, zal ik vergelijken met iemand die mijn woorden doet', maar andersom: wie mijn woorden doet, is te vergelijken met iemand die zijn huis op een rots gebouwd heeft. Let wel: 'een' rots, niet eens 'de' rots.

En dat is een toon die in het NT nog vaak terug zal komen. Paulus' brieven staan er vol mee. Kolossenzen 3 bijvoorbeeld: Paulus gaat uit van rechtvaardig gemaakte christenen, en besteedt toch een halve brief aan het streven naar een heilig leven. Die aansporing hebben we kennelijk hard nodig..

Rechtvaardigmaking en heiliging kunnen niet uit elkaar getrokken worden. Maar heiliging gaat niet vanzelf. Op de een of andere manier moeten we daarnaar streven. Zelfs al weten we dat we dat uit onszelf niet kunnen.

Kortom: deze gelijkenis is inderdaad een oproep (indirect), om op Jezus je huis te bouwen, maar gaat veel verder dan dat. Het is tegelijk een oproep tot bekering van het hele dagelijkse leven. En dat is een element dat niet uit deze tekst (laat staan uit de hele bergrede!) gepoetst mag worden.

[Sheba]

Lien,

Hoezeer ik het met je eens ben met wat je schrijft over niet uit jezelf kunnen doen, geloof ik nog steeds dat je de nuance van het schriftgedeelte uit Mattheüs wegdrukt. Je kunt de Bergrede lezen als een verschijning van de Wet die de zonde aanduidt, in de zin dat wij alles wat daarin staat nooit volmaakt kunnen doen, en dan heb je gelijk. Wij kunnen daar uit onszelf niets van. Maar je mist dan toch een element dat er ook in zit, en m.i. net zo belangrijk is, namelijk, dat geloven en leven één zijn. Geloven is niet: mooie praatjes hebben over God, studeren uit de Bijbel, en de laatste punt of komma verklaren. Niet dat er met bijbelstudie iets mis is, maar dat is niet de essentie.

Geloven is een band hebben met Christus, of, beter gesteld, Christus heeft een band met jou. En dan kan het niet anders, dan dat leer en leven één zijn. In de bergrede staan een heleboel aanwijzingen, hoe daarmee om te gaan. Bijvoorbeeld, hoe om te gaan met vergeving, hoe te bidden. En ook dat dat niet de gemakkelijke optie is, het is een smalle weg en een nauwe poort. Dat je het koninkrijk van God moet zoeken, en de rest komt bovendien.

Dat is ook de boodschap van Mat 7: 21 en 22. Deze mensen gaan niet aan het werk zonder op het fundament te zijn, nee, ze gaan niet aan het werk (en daaruit blijkt dat ze niet in het fundament zijn). Ze profeteren wel, en drijven wel demonen uit, maar hun vruchten zijn kwaad. Ze kijken niet om naar de armen, gevangenen, en zijn niet bereid, hun bezit te delen.

Lees de bergrede ook eens in Lucas 6. De nadruk ligt op horen en doen. Op de vruchten die de boom laten kennen.
Voor de gelijkenis zegt Jezus: "En wat noemt gij Mij, Heere, Heere! en doet niet hetgeen Ik zeg?" (Luc 6:46).
Natuurlijk is dat een oproep om in Hem te geloven, maar het gaat weldegelijk verder dan dat. Het is een oproep om het leven te heiligen. En dat past ook bij de toon van de bergrede: een heel praktisch betoog dat op het aardse leven slaat.
De gelijkenissen van het goed gefundeerde huis en van het huis op het zand sluiten de bergrede af. Je kunt ze niet los daarvan lezen.

En zelfs al zou je ze los lezen, dan moet je nog steeds goed lezen: er staat niet: 'wie zijn huis op de Rots bouwt, zal ik vergelijken met iemand die mijn woorden doet', maar andersom: wie mijn woorden doet, is te vergelijken met iemand die zijn huis op een rots gebouwd heeft. Let wel: 'een' rots, niet eens 'de' rots.

En dat is een toon die in het NT nog vaak terug zal komen. Paulus' brieven staan er vol mee. Kolossenzen 3 bijvoorbeeld: Paulus gaat uit van rechtvaardig gemaakte christenen, en besteedt toch een halve brief aan het streven naar een heilig leven. Die aansporing hebben we kennelijk hard nodig..

Rechtvaardigmaking en heiliging kunnen niet uit elkaar getrokken worden. Maar heiliging gaat niet vanzelf. Op de een of andere manier moeten we daarnaar streven. Zelfs al weten we dat we dat uit onszelf niet kunnen.

Kortom: deze gelijkenis is inderdaad een oproep (indirect), om op Jezus je huis te bouwen, maar gaat veel verder dan dat. Het is tegelijk een oproep tot bekering van het hele dagelijkse leven. En dat is een element dat niet uit deze tekst (laat staan uit de hele bergrede!) gepoetst mag worden.

Ik kan weer een uitgebreid antwoord geven, maar dan verval ik in herhaling. Jij zegt volgens mij nu in feite in je laatste alinea waar ik juist tegen reageer... Namelijk dat wij dus onszelf bekeren van onze dagelijkse levenswandel. Nee, het is juist Hij die het in ons werkt. Lijkt een klein verschil... Maar het is een verschil van levensbelang. Het is onder andere een van de strijdpunten van Luther geweest. Wanneer iemand gerechtvaardigd is door het geloof, zal hij ook erkennen dat alles van Hem komt. Omdat in de mens zelf niets dan de dood gevonden wordt. En ja dan volgen daar de vruchten, een christelijke levenswandel. En een mens in Christus heeft ook het verlangen naar een heilige levenswandel. Niet om iets te zijn, maar om te leven tot eer van Hem. Maar niet als iets van hemzelf, de mens, maar wat Hij ons doet zijn. Christus doet ons de nieuwe mens aan, wij trekken niet zelf de nieuwe mens aan. De Geest werkt in hen die in Christus zijn ook het verlangen naar een heilige levenswandel.... Maar doet diezelfde mens er ook van overtuigen dat die wandel alleen in Christus te vinden is.

Een kind van God bidt of God hem in Christus, barmhartig, lankmoedig of wat dan ook doet zijn. Niet Heere laat mij barmhartig zijn, laat mij vergeven. Maar Heere leer mij te vergeven vanuit Uw vergevende Liefde. Laat mij Barmhartig zijn vanuit uw Barmhartigheid... Zolang we nog denken zelf iets goeds te kunnen doen, kennen we onszelf nog niet! In mij is niets dan dood. ook in de daden die ik doe. Alleen in Hem en vanuit Hem is het leven. En wanneer we gerechtvaardigd zijn door het geloof in en door en uit Hem.... Dan is daar de vrucht. (Die Hij geeft)
Dat hoort bijelkaar. En is er ook. Maar die vrucht wordt niet door de mens zelf voortgebracht. Alleen in Hem en door Hem!
in de hemel zal dan Gods kind een nieuw lichaam krijgen, dat niet meer zondigt. op aarde, ook na ontvangen genade, blijven we zonde.

En daarom kan het bouwen op de rots niet uitelkaar worden gehaald. Je huis is op het zand gebouwd of op de rots. Het huis op de rots vond zijn stevigheid vanuit de rots! Het huis, dat er misschien wel net zo mooi uitzag aan de buitenkant, vond zijn zwakheid hierin dat het niet gefundeerd was op de rots. Het huis zelf gaf geen stevigheid. Het vindt zijn stevigheid alleen vanuit het fundament. Het huis zonder het fundament is zwak!
de discussie over de betekenis van de rots ga ik niet meer aan. Eerst betrek je het wel op Christus, nu is het volgens jou nog maar de vraag!

Christus is onze levensader. Onze Bron ons fundament. Zoals het water van een Bron uit de Bron zelf komt. zo komt de Christelijke levenswandel uit Hem. en brengen we dat niet zelf toe...

Een vraag kunnen wij barmhartig zijn? Kunnen wij vergeven? De mens buiten Christus denkt dat te kunnen. De mens in Christus heeft leren zien daar niets, geen millimeter van terecht te brengen.

Alle christelijke levenswandel buiten Hem is ten diepste geen christelijke levenswandel. Is ten diepste geen heilige levenswandel. Hij maakt heilig wat onheilig is!

De mensen in matheus wat jij aanhaalt waren niet in Hem, en profeteerden, en wierpen dus geen duivelen uit vanuit Hem, of door Hem. Jezus kende hen niet. Heeft en zelfs nooit gekend! Hoe kan je dan zeggen dat ze op het fundament waren? Ze deden het in zijn Naam, maar zij kende Hem niet! Zij erkende Hem niet. Ze leefde in eigen gerechtigheid....

En dan nog tot slot een tekst uit de brief van Paulus aan de gelovigen in Christus Jezus :
Want wij zijn zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus tot goede werken, welke God voorbereid heeft, opdat wij indezelve zouden wandelen. ( hfst 2 vers 10)

[Marco]

Even heel kort, maar niet kortaf bedoeld:

Ik kan weer een uitgebreid antwoord geven, maar dan verval ik in herhaling. Jij zegt volgens mij nu in feite in je laatste alinea waar ik juist tegen reageer... Namelijk dat wij dus onszelf bekeren van onze dagelijkse levenswandel.

De halve bijbel roept op tot bekering. Dus ikzelf verzin dat niet. Maar let op: als ik stel dat wij ons moeten bekeren, is dat nog net iets anders dan wat je bedoelt met 'onszelf' bekeren.

Nee, het is juist Hij die het in ons werkt. Lijkt een klein verschil... Maar het is een verschil van levensbelang. Het is onder andere een van de strijdpunten van Luther geweest. Wanneer iemand gerechtvaardigd is door het geloof, zal hij ook erkennen dat alles van Hem komt. Omdat in de mens zelf niets dan de dood gevonden wordt. En ja dan volgen daar de vruchten, een christelijke levenswandel. En een mens in Christus heeft ook het verlangen naar een heilige levenswandel. Niet om iets te zijn, maar om te leven tot eer van Hem. Maar niet als iets van hemzelf, de mens, maar wat Hij ons doet zijn. Christus doet ons de nieuwe mens aan, wij trekken niet zelf de nieuwe mens aan. De Geest werkt in hen die in Christus zijn ook het verlangen naar een heilige levenswandel.... Maar doet diezelfde mens er ook van overtuigen dat die wandel alleen in Christus te vinden is.

Een kind van God bidt of God hem in Christus, barmhartig, lankmoedig of wat dan ook doet zijn. Niet Heere laat mij barmhartig zijn, laat mij vergeven. Maar Heere leer mij te vergeven vanuit Uw vergevende Liefde. Laat mij Barmhartig zijn vanuit uw Barmhartigheid... Zolang we nog denken zelf iets goeds te kunnen doen, kennen we onszelf nog niet! In mij is niets dan dood. ook in de daden die ik doe. Alleen in Hem en vanuit Hem is het leven. En wanneer we gerechtvaardigd zijn door het geloof in en door en uit Hem.... Dan is daar de vrucht. (Die Hij geeft)
Dat hoort bijelkaar. En is er ook. Maar die vrucht wordt niet door de mens zelf voortgebracht. Alleen in Hem en door Hem!
in de hemel zal dan Gods kind een nieuw lichaam krijgen, dat niet meer zondigt. op aarde, ook na ontvangen genade, blijven we zonde.

En daarom kan het bouwen op de rots niet uitelkaar worden gehaald. Je huis is op het zand gebouwd of op de rots. Het huis op de rots vond zijn stevigheid vanuit de rots! Het huis, dat er misschien wel net zo mooi uitzag aan de buitenkant, vond zijn zwakheid hierin dat het niet gefundeerd was op de rots. Het huis zelf gaf geen stevigheid. Het vindt zijn stevigheid alleen vanuit het fundament. Het huis zonder het fundament is zwak!!

Je valt inderdaad in herhaling...

de discussie over de betekenis van de rots ga ik niet meer aan. Eerst betrek je het wel op Christus, nu is het volgens jou nog maar de vraag!

Ik heb gezegd dat je het rustig op Christus mag betrekken, maar dat het niet de hoofdzaak van de vergelijking is. Daarnaast is de manier van vertellen en uit het feit dat Jezus 'een' rots en niet 'de' rots noemt, is voor mij reden om aan deze uitleg te twijfelen.

Christus is onze levensader. Onze Bron ons fundament. Zoals het water van een Bron uit de Bron zelf komt. zo komt de Christelijke levenswandel uit Hem. en brengen we dat niet zelf toe...

Een vraag kunnen wij barmhartig zijn? Kunnen wij vergeven? De mens buiten Christus denkt dat te kunnen. De mens in Christus heeft leren zien daar niets, geen millimeter van terecht te brengen.

Alle christelijke levenswandel buiten Hem is ten diepste geen christelijke levenswandel. Is ten diepste geen heilige levenswandel. Hij maakt heilig wat onheilig is!

De mensen in matheus wat jij aanhaalt waren niet in Hem, en profeteerden, en wierpen dus geen duivelen uit vanuit Hem, of door Hem. Jezus kende hen niet. Heeft en zelfs nooit gekend! Hoe kan je dan zeggen dat ze op het fundament waren? !

Dat zeg ik dus niet!

Ze deden het in zijn Naam, maar zij kende Hem niet! Zij erkende Hem niet. Ze leefde in eigen gerechtigheid....

.. en dat kon iedereen zien aan het feit dat ze niet deden wat Hij opdroeg.

[Sheba]

Ik heb je opmerking over Mattheus verkeerd begrepen. je zei dat ze niet in het fundament waren en dat dat bleek uit hun werken... Maar dat onderstreept juist dat het zijn op het fundament een voorwaarde is om een heilige levenswandel te hebben. dat dat onlosmakelijk met elkaar verbonden is.
Overigens dachten zij zelf wel goed bezig te zijn, zonder dat ze bij het fundament waren uitgekomen. Dat blijkt uit de woorden dat zij nooit gekend zijn door Hem. Dat zij Hem niet kende... . en doordat dat zo was waren hun werken geen vruchten. het begint bij Hem en niet bij de vruchten... Wij hebben in Uw naam dit en dat gedaan... Zonder die Naam te kennen.

En dat als je leest waar de gelijkenis van het huis op de rots staat is het kennen van Hem, het fundament zeker van groot belang is omdat alles wat daaruit niet voortkomt niets is. Want hij plaatst dat juist na de bergrede. waar de heilige levenswandel voorgehouden wordt. Maar dat dat alleen kan vanuit Hem. Om Hem draait het, niet de mens. Hij is wel degelijk de hoofdzaak!

Dat is ook de boodschap van Mat 7: 21 en 22. Deze mensen gaan niet aan het werk zonder op het fundament te zijn, nee, ze gaan niet aan het werk (en daaruit blijkt dat ze niet in het fundament zijn).

De halve bijbel roept op tot bekering. Dus ikzelf verzin dat niet. Maar let op: als ik stel dat wij ons moeten bekeren, is dat nog net iets anders dan wat je bedoelt met 'onszelf' bekeren.

En waarom zou de Heere ons nu oproepen tot bekering? als wij onszelf niet kunnen bekeren? is dat onder andere nu juist niet om alles van Hem te verwachten? Zo ook met de oproep Barmhartig te zijn, elkaar te vergeven... Niet om het zelf te doen, maar het in, of uit en door Hem te doen.

Verder heb ik nergens gezegd dat doen niet aan de orde is. Maar dat het doen voortkomt vanuit het gefundeerd zijn Christus. En Hij het in ons werkt....Dat het verlangen daartoe zelfs door Hem gewerkt wordt. Dat is wat anders dat ik het zelf gaan doen. Dat ik barmhartig ga zijn etc.

Afgelopen zondag nog zo,'n mooi voorbeeld gehoord. Een kind wil iets doen waarvan je van te voren weet dat lukt niet, dat kan het kind nog niet...Toch laat je het het zelf doen, omdat het zo graag wil...
Even later komt het kind natuurlijk met de hulpvraag want het lukt niet. En ga jij het natuurlijk voor hem doen

Ook een mens, na ontvangen genade, wil het zo graag zelf doen. Maar het lukt niet. Binnen een minuut hebben wij al niet meer voldaan aan de oproep van een heilige levenswandel. Maar in Hem wordt alles geschonken...

Dit was in een preek nav psalm 147. Waar staar: de Heere houdt de zachtmoedige staande. (De zachtmoedige houdt zichzelf niet staande, doet het niet zelf, maar de Heere die groot is en geweldig in kracht. Zijn wijsheid is niet te meten. De Heere die geen vreugde vindt in de kracht van het paard, Die geen behagen schenkt in de spierkracht van de man,)

Ik heb gezegd dat je het rustig op Christus mag betrekken, maar dat het niet de hoofdzaak van de vergelijking is. Daarnaast is de manier van vertellen en uit het feit dat Jezus 'een' rots en niet 'de' rots noemt, is voor mij reden om aan deze uitleg te twijfelen.

Hier spreek je jezelf m.i tegen. En het hus wordt op een fundament gebouwd. Dat lijkt mij een hoofdzaak, het belangrijkste. De christelijke levenswandel is op het fundament gebouwd. Krijgt zijn stevigheid door het fundament. En Als je daar geen Christus voor kan zetten, waar is het dan op gebouwd? Want je laat de mogelijkheid open om te twijfelen aan rots/Christus

Maar goed, ik stop ermee. Misschien dat een ander duidelijker kan zijn!

[DDD]

Zou het niet handig zijn zich bij exegetische kwesties puntsgewijs en per zinsdeel op een deskundige te beroepen danwel een begrijpelijke serie argumenten met een conclusie te formuleren? Ik kan het nog net volgen, maar ik heb het idee dat Lien75 helemaal niet zo geïnteresseerd is in de bedoeling van de tekst, maar meer in de vraag hoe de tekst functioneert in de geloofsgemeenschap. Dat leidt tot een volkomen spraakverwarring.