J.C. Philpot schreef:Wellicht ligt er een taak voor het Reformatorische onderwijs om een landelijke onafhankelijke vertrouwenscomissie in te stellen, waar leerlingen met hun klachten terecht kunnen en ook echt serieus genomen worden. Volgens mij hebben kerken soms ook zo'n meldpunt.

Dat gaat natuurlijk niet gebeuren. En dan, als er opgetreden moet worden zal dat weinig opleveren, mijns inziens. Veel bestuurders in de reformatorische wereld hebben verschillende petten op en komen elkaar in verschillende gremia telkens weer tegen. Die gaan nooit al te kritisch zijn, meer een kwestie van pappen en nathouden.

J.C. Philpot schreef:

parsifal schreef:Dit zijn m.i. het soort visies die leiden tot het onder de pet houden van andere misstanden. Hier wordt niet met modder gegooid ofzo. Als de misstanden er zijn en door de school zo goed als ontkent worden in de pers, dan is het begrijpelijk dat je je uitspreekt. "Victim blaming" lijkt me niet op zijn plaats.

Ik ben van mening dat de verantwoordelijkheid bij de leraren en de school ligt, en ben zeker niet voor het onder de pet houden van misstanden.

Het verwijt van Victim Blaming raakt me overigens wel. Het is niet mijn bedoeling om de schuld bij het slachtoffer te leggen - de schuldigen zijn de leraren die zich hebben misdragen. Toch vind ik dat er goede alternatieven moeten zijn (als die er nu niet zouden zijn) voor het naar de seculiere pers stappen.

Wellicht ligt er een taak voor het Reformatorische onderwijs om een landelijke onafhankelijke vertrouwenscomissie in te stellen, waar leerlingen met hun klachten terecht kunnen en ook echt serieus genomen worden. Volgens mij hebben kerken soms ook zo'n meldpunt.

Ik ben het deels met je eens. In dit geval van Lotte lijkt zij te reageren op iets wat al in de pers besproken wordt. Dat verandert wat mij betreft de zaak wel degelijk. Ik hoop dat dit opgepakt wordt.
Het lijkt me echt pijnlijk als "homo" vaak als scheldwoord wordt gebruikt en dat je dit eigenlijk niet bespreekbaar kunt maken zonder dat jezelf uit de kast gedwongen wordt. Dan gaat het niet meer echt om de standpunten van de school.

Het meest pijnlijke en typerende vind ik haar uitspraak: 'Had gewoon één keer sorry gezegd. Had erkend dat het mij pijn heeft gedaan en had beloofd om dit voortaan anders te doen. Dan was dat hele artikel er nooit gekomen. Dan had ik er geen moment over gedacht.'
Daarmee roert ze (waarschijnlijk onbewust) één van de grootste problemen in de reformatorische gezindte aan: geen sorry kunnen zeggen, alles maar toedekken met eigengerechtigheid en/of een vroom sausje.

Tiberius schreef: Daarmee roert ze (waarschijnlijk onbewust) één van de grootste problemen in de reformatorische gezindte aan: geen sorry kunnen zeggen, alles maar toedekken met eigengerechtigheid en/of een vroom sausje.

Dat kunnen relatief maar weinig mensen. Of het wordt een sorry, maar.........
Ook het vergeving schenken lijkt een zeldzaamheid.

Toch kan ik mij voorstellen dat er situaties zijn waarin je ouders moet informeren over prive-gedrag van leerlingen, ook op het gebied van sexualiteit. Als kinderen van 15, 16 deelnemen in een orgie, dan zouden ook seculiere mensen daar wellicht geen bezwaar tegen hebben.

Schokkend vind ik vooral de onvolwassen en goddeloze houding die sommige leraren aannemen in de klas, als ik deze leerlingen mag geloven. Ik probeer mij voor te stellen dat dat onveilig voelt. Ik vermoed dat ik er zelf iets van gezegd zou hebben of zelfs naar de teamleider was gestapt, maar niet iedereen is hetzelfde.

Tiberius schreef:Het meest pijnlijke en typerende vind ik haar uitspraak: 'Had gewoon één keer sorry gezegd. Had erkend dat het mij pijn heeft gedaan en had beloofd om dit voortaan anders te doen. Dan was dat hele artikel er nooit gekomen. Dan had ik er geen moment over gedacht.'
Daarmee roert ze (waarschijnlijk onbewust) één van de grootste problemen in de reformatorische gezindte aan: geen sorry kunnen zeggen, alles maar toedekken met eigengerechtigheid en/of een vroom sausje.

Datzelfde bedacht ik me ook ja. Ze erkennen dat er dingen zijn fout gegaan. Zeg daar dan ook sorry voor. Ruiterlijk.

DDD schreef:Toch kan ik mij voorstellen dat er situaties zijn waarin je ouders moet informeren over prive-gedrag van leerlingen, ook op het gebied van sexualiteit. Als kinderen van 15, 16 deelnemen in een orgie, dan zouden ook seculiere mensen daar wellicht geen bezwaar tegen hebben.

Schokkend vind ik vooral de onvolwassen en goddeloze houding die sommige leraren aannemen in de klas, als ik deze leerlingen mag geloven. Ik probeer mij voor te stellen dat dat onveilig voelt. Ik vermoed dat ik er zelf iets van gezegd zou hebben of zelfs naar de teamleider was gestapt, maar niet iedereen is hetzelfde.

Het lijkt me dat je als school ouders mag informeren over zaken die ze te weten zijn gekomen in een niet-vertrouwens situatie. Dingen die een leerling tegen een leraar zegt vragen om een andere reactie dan twee meisjes die zoenend in het fietsenhok zijn gezien (of zelfs hand in hand lopend). Het is een beetje als de vertrouwenspositie van een predikant: Hij moet zwijgen over wat in een pastoraal gesprek wordt gezegd, maar als hij op een andere manier te weten komt over bijvoorbeeld crimineelgedrag mag/moet hij gewoon naar de politie gaan.

Ik kreeg de indruk dat in de eerste berichtgeving vooral op situaties vergelijkbaar met de tweede werd gedoeld als ouders werden ingeschakeld. Uit dit bericht van Lotte krijg ik de indruk dat mensen in een vertrouwenspositie niet te vertrouwen waren.

Mistig schreef:

Tiberius schreef:Het meest pijnlijke en typerende vind ik haar uitspraak: 'Had gewoon één keer sorry gezegd. Had erkend dat het mij pijn heeft gedaan en had beloofd om dit voortaan anders te doen. Dan was dat hele artikel er nooit gekomen. Dan had ik er geen moment over gedacht.'
Daarmee roert ze (waarschijnlijk onbewust) één van de grootste problemen in de reformatorische gezindte aan: geen sorry kunnen zeggen, alles maar toedekken met eigengerechtigheid en/of een vroom sausje.

Datzelfde bedacht ik me ook ja. Ze erkennen dat er dingen zijn fout gegaan. Zeg daar dan ook sorry voor. Ruiterlijk.

Nu erkennen ze het onder druk van de media. Het is de vraag of ze dat anders ook zouden doen.

Ambtenaar schreef:

J.C. Philpot schreef:Wellicht ligt er een taak voor het Reformatorische onderwijs om een landelijke onafhankelijke vertrouwenscomissie in te stellen, waar leerlingen met hun klachten terecht kunnen en ook echt serieus genomen worden. Volgens mij hebben kerken soms ook zo'n meldpunt.

Dat gaat natuurlijk niet gebeuren. En dan, als er opgetreden moet worden zal dat weinig opleveren, mijns inziens. Veel bestuurders in de reformatorische wereld hebben verschillende petten op en komen elkaar in verschillende gremia telkens weer tegen. Die gaan nooit al te kritisch zijn, meer een kwestie van pappen en nathouden.

Die is er al: https://www.vgs.nl/klachtencommissie/

Mara schreef:

Tiberius schreef: Daarmee roert ze (waarschijnlijk onbewust) één van de grootste problemen in de reformatorische gezindte aan: geen sorry kunnen zeggen, alles maar toedekken met eigengerechtigheid en/of een vroom sausje.

Dat kunnen relatief maar weinig mensen. Of het wordt een sorry, maar.........
Ook het vergeving schenken lijkt een zeldzaamheid.

Ik heb daar een vraag over. Ik betrap mezelf ook wel eens dat ik goed inzicht lijk te hebben in fouten die gemaakt worden in onze gezindte. Ik maak echter zelf onderdeel uit van die gezindte en daarmee zijn het ook mijn fouten.
Hoe zit dat in bovenstaande stellige conclusies? Zijn dat ook de fouten van Mara en Tiberius?

Ik kijk er meer vanaf een afstandje naar, dus kan niet persé zeggen dat ik er onderdeel van uit maak.

Tegelijkertijd is het ook weer niet zo dat je alle fouten van een bepaalde groepering waar je zelf bijhoort hoeft toe te eigenen. Het kan zijn dat je tot een ‘bezwaarde’ minderheid behoort die juist die fouten ziet. (Uiteraard realiserend dat een andere minderheid weer meer oog heeft voor de fouten van een meerderheid waartoe ik behoor).
Bijvoorbeeld ik woon nu in Brabant. Het meerendeel van de Brabanders leeft vanaf november tot en met februari in een roes van carnavalvoorbereiding. Toch zie ik dat niet specifiek als ‘mijn fout’ (als je dat althans als fout wilt bestempelen).
Zelfde geldt voor voetbal in Nederland. Toen we in Duitsland waren en met een Duitser in gesprek gingen, zei hij dat wij uit het land van <een of andere bekende voetballer> kwamen. Geen idee, ik had nog nooit van die beste man gehoord.

Anderzijds sluit ik niet uit dat ik me daar zelf ook aan bezondig of bezondigd heb. Dan is het wel goed om te weten.

Ad Anker schreef: Ik heb daar een vraag over. Ik betrap mezelf ook wel eens dat ik goed inzicht lijk te hebben in fouten die gemaakt worden in onze gezindte. Ik maak echter zelf onderdeel uit van die gezindte en daarmee zijn het ook mijn fouten.
Hoe zit dat in bovenstaande stellige conclusies? Zijn dat ook de fouten van Mara en Tiberius?

Het gaat niet alleen over onze gezindte.
Ik kan met de hart op mijn hart zeggen dat ik makkelijk en graag de minste wil zijn en iemand van harte wil vergeven als me dat gevraagd wordt.
Het eenzijdig vergeven, dus iemand vergeven zonder dat hij/zij daarom vraagt, vond ik lastiger. Maar de Heere vraagt dit wel van ons, dus dan moet het.
En dat schept zo'n ruimte, want wrok maakt je tot een wrak.

Andersom is het mij ook weleens niet geschonken.
En dat heeft mij weleens in gewetensnood gebracht omdat de persoon in kwestie kort daarna overleed.

Ik heb het niet over sorry of foutje, maar echt over vergeving vragen/geven. Dat gaat dus wel verder dan dat!

Mooie eerlijke kwetsbare reacties @ Mara en @ Tiberius.

Inderdaad. Mooie reacties. Dank daarvoor. Al moet ik nog wel denken over het is gelijkteken van Tiberius tussen horen bij de Gereformeerde gezindte en mensen die in een carnavalsroes verkeren. Ik denk dat daar een onderscheid is.

De profeten spraken ook over het oordeel n.a.v. de zonde van het volk van Israël en sloten zichzelf erbij in. Wij en onze vaders... Die gedachte hoor je ook nu terug n.a.v. de verschillende omstandigheden. Maar dit te beleven is nog weer anders.

Het is niet zozeer een is-gelijk-teken maar een illustratie van mijn gedachtegang.
Bovendien zou ik dan liever een groter-dan-teken plaatsen, omdat de leden van de gereformeerde gezindte beter weten en de carnavalsvierders over het algemeen niet.