Gelezen, gedacht, gehoord...

[huisman]

Mijn twee puberdochters (18 en 17) kwamen thuis met de volgende filmpjes:
https://youtu.be/s_oWWnuGNVs?feature=shared
https://youtu.be/FCWw4SHZWUQ?feature=shared
https://youtu.be/HPkUuXh9LtY?feature=shared

In deze filmpjes geeft Elsbeth, een jongvolwassene, een inkijkje in haar transitieproces van refo naar atheïst. Mijn dochters zijn er best wel van onder de indruk, temeer omdat ze in hun hart ook al afscheid genomen hebben /aan het nemen zijn van alles wat refo is.
Ik vind de filmpjes aan de ene kant best eerlijk, aan de andere kant ook schokkend. Afscheid nemen van een stuk refocultuur vind ik niet zo'n ramp, afscheid nemen van het geloof is dodelijk.
Als ouders volgen we deze filmpjes ook op de voet. Enerzijds tot opscherping, anderzijds omdat het tot veel gesprek aan tafel, op de bank en in de auto leidt.

Ik zou heel blij zijn als meerdere refoforummers de video's zouden willen bekijken en van een mening voorzien. Iets zegt me dat deze filmpjes in de breedte van de gereformeerde gezindte bekeken (gaan) worden. Ik hoop van harte dat dit tot een eerlijk gesprek leidt en dat de inhoud niet direct bij het grof vuil wordt gezet. Elsbeth geeft een eerlijke mening, maar wat is jullie eerlijke mening? Hebben jullie tips voor mij om mee te nemen in het gesprek met de dochters?
En als dit in een verkeerd draadje gepost is, dan is er vast wel een begripvolle Moderator die deze post op de juiste plek wil zetten.

Filmpje 1 heb ik bekeken en eerlijk gezegd begrijp ik wel waarom zij afhaakt. Ik mis in de omschrijving van haar omgeving een liefde voor God.

De meeste ‘afhakers’ hebben een ‘eigen’ subjectieve beleving van hun omgeving en houden die voor de waarheid. Zeker degenen die met hun ‘verhaal’ de publiciteit zoeken. Afhaken is voor sommigen een verdienmodel en voor anderen een soort missionaire drive om anderen tot afhaken te bewegen.
Wat is voor deze ‘afhaker’ het motief om haar verhaal te doen op youtube?

[Robbie]

Mijn twee puberdochters (18 en 17) kwamen thuis met de volgende filmpjes:
https://youtu.be/s_oWWnuGNVs?feature=shared
https://youtu.be/FCWw4SHZWUQ?feature=shared
https://youtu.be/HPkUuXh9LtY?feature=shared

In deze filmpjes geeft Elsbeth, een jongvolwassene, een inkijkje in haar transitieproces van refo naar atheïst. Mijn dochters zijn er best wel van onder de indruk, temeer omdat ze in hun hart ook al afscheid genomen hebben /aan het nemen zijn van alles wat refo is.
Ik vind de filmpjes aan de ene kant best eerlijk, aan de andere kant ook schokkend. Afscheid nemen van een stuk refocultuur vind ik niet zo'n ramp, afscheid nemen van het geloof is dodelijk.
Als ouders volgen we deze filmpjes ook op de voet. Enerzijds tot opscherping, anderzijds omdat het tot veel gesprek aan tafel, op de bank en in de auto leidt.

Ik zou heel blij zijn als meerdere refoforummers de video's zouden willen bekijken en van een mening voorzien. Iets zegt me dat deze filmpjes in de breedte van de gereformeerde gezindte bekeken (gaan) worden. Ik hoop van harte dat dit tot een eerlijk gesprek leidt en dat de inhoud niet direct bij het grof vuil wordt gezet. Elsbeth geeft een eerlijke mening, maar wat is jullie eerlijke mening? Hebben jullie tips voor mij om mee te nemen in het gesprek met de dochters?
En als dit in een verkeerd draadje gepost is, dan is er vast wel een begripvolle Moderator die deze post op de juiste plek wil zetten.

Filmpje 1 heb ik bekeken en eerlijk gezegd begrijp ik wel waarom zij afhaakt. Ik mis in de omschrijving van haar omgeving een liefde voor God.

De meeste ‘afhakers’ hebben een ‘eigen’ subjectieve beleving van hun omgeving en houden die voor de waarheid. Zeker degenen die met hun ‘verhaal’ de publiciteit zoeken. Afhaken is voor sommigen een verdienmodel en voor anderen een soort missionaire drive om anderen tot afhaken te bewegen.
Wat is voor deze ‘afhaker’ het motief om haar verhaal te doen op youtube?

Dat zou ik ook wel eens willen weten. Het lijkt me dat je alleen zoveel energie in filmpjes maken steekt, als je het belangrijk vindt. Praat ze tegen publiek of tegen zichzelf?
Feit blijft wel dat de filmpjes met aandacht worden gevolgd.

[DDD]

Mijn twee puberdochters (18 en 17) kwamen thuis met de volgende filmpjes:
https://youtu.be/s_oWWnuGNVs?feature=shared
https://youtu.be/FCWw4SHZWUQ?feature=shared
https://youtu.be/HPkUuXh9LtY?feature=shared

In deze filmpjes geeft Elsbeth, een jongvolwassene, een inkijkje in haar transitieproces van refo naar atheïst. Mijn dochters zijn er best wel van onder de indruk, temeer omdat ze in hun hart ook al afscheid genomen hebben /aan het nemen zijn van alles wat refo is.
Ik vind de filmpjes aan de ene kant best eerlijk, aan de andere kant ook schokkend. Afscheid nemen van een stuk refocultuur vind ik niet zo'n ramp, afscheid nemen van het geloof is dodelijk.
Als ouders volgen we deze filmpjes ook op de voet. Enerzijds tot opscherping, anderzijds omdat het tot veel gesprek aan tafel, op de bank en in de auto leidt.

Ik zou heel blij zijn als meerdere refoforummers de video's zouden willen bekijken en van een mening voorzien. Iets zegt me dat deze filmpjes in de breedte van de gereformeerde gezindte bekeken (gaan) worden. Ik hoop van harte dat dit tot een eerlijk gesprek leidt en dat de inhoud niet direct bij het grof vuil wordt gezet. Elsbeth geeft een eerlijke mening, maar wat is jullie eerlijke mening? Hebben jullie tips voor mij om mee te nemen in het gesprek met de dochters?
En als dit in een verkeerd draadje gepost is, dan is er vast wel een begripvolle Moderator die deze post op de juiste plek wil zetten.

Filmpje 1 heb ik bekeken en eerlijk gezegd begrijp ik wel waarom zij afhaakt. Ik mis in de omschrijving van haar omgeving een liefde voor God.

De meeste ‘afhakers’ hebben een ‘eigen’ subjectieve beleving van hun omgeving en houden die voor de waarheid. Zeker degenen die met hun ‘verhaal’ de publiciteit zoeken. Afhaken is voor sommigen een verdienmodel en voor anderen een soort missionaire drive om anderen tot afhaken te bewegen.
Wat is voor deze ‘afhaker’ het motief om haar verhaal te doen op youtube?

Dit klinkt nogal lomp in mijn oren. Moet dat nu zo?

[huisman]

Mijn twee puberdochters (18 en 17) kwamen thuis met de volgende filmpjes:
https://youtu.be/s_oWWnuGNVs?feature=shared
https://youtu.be/FCWw4SHZWUQ?feature=shared
https://youtu.be/HPkUuXh9LtY?feature=shared

In deze filmpjes geeft Elsbeth, een jongvolwassene, een inkijkje in haar transitieproces van refo naar atheïst. Mijn dochters zijn er best wel van onder de indruk, temeer omdat ze in hun hart ook al afscheid genomen hebben /aan het nemen zijn van alles wat refo is.
Ik vind de filmpjes aan de ene kant best eerlijk, aan de andere kant ook schokkend. Afscheid nemen van een stuk refocultuur vind ik niet zo'n ramp, afscheid nemen van het geloof is dodelijk.
Als ouders volgen we deze filmpjes ook op de voet. Enerzijds tot opscherping, anderzijds omdat het tot veel gesprek aan tafel, op de bank en in de auto leidt.

Ik zou heel blij zijn als meerdere refoforummers de video's zouden willen bekijken en van een mening voorzien. Iets zegt me dat deze filmpjes in de breedte van de gereformeerde gezindte bekeken (gaan) worden. Ik hoop van harte dat dit tot een eerlijk gesprek leidt en dat de inhoud niet direct bij het grof vuil wordt gezet. Elsbeth geeft een eerlijke mening, maar wat is jullie eerlijke mening? Hebben jullie tips voor mij om mee te nemen in het gesprek met de dochters?
En als dit in een verkeerd draadje gepost is, dan is er vast wel een begripvolle Moderator die deze post op de juiste plek wil zetten.

Filmpje 1 heb ik bekeken en eerlijk gezegd begrijp ik wel waarom zij afhaakt. Ik mis in de omschrijving van haar omgeving een liefde voor God.

De meeste ‘afhakers’ hebben een ‘eigen’ subjectieve beleving van hun omgeving en houden die voor de waarheid. Zeker degenen die met hun ‘verhaal’ de publiciteit zoeken. Afhaken is voor sommigen een verdienmodel en voor anderen een soort missionaire drive om anderen tot afhaken te bewegen.
Wat is voor deze ‘afhaker’ het motief om haar verhaal te doen op youtube?

Dit klinkt nogal lomp in mijn oren. Moet dat nu zo?

Lomp? Gewoon een feitelijke observatie. Ik zag vorige week een interessant gesprek tussen Tim Keller en Don Carson over kerkmensen die afhaken en over onkerkelijke mensen die tot geloof komen. Die zeiden over afhakers ongeveer hetzelfde als ik en zijn toch iets anders gebakerd dan huisman.

[DDD]

De aanhalingstekens trekken zelfs de authenticiteit van de ervaringen van de ander in twijfel. Dat kan ook echt wat netter en met respect, als je het al zou moeten willen.

[merel]

Mijn twee puberdochters (18 en 17) kwamen thuis met de volgende filmpjes:
https://youtu.be/s_oWWnuGNVs?feature=shared
https://youtu.be/FCWw4SHZWUQ?feature=shared
https://youtu.be/HPkUuXh9LtY?feature=shared

In deze filmpjes geeft Elsbeth, een jongvolwassene, een inkijkje in haar transitieproces van refo naar atheïst. Mijn dochters zijn er best wel van onder de indruk, temeer omdat ze in hun hart ook al afscheid genomen hebben /aan het nemen zijn van alles wat refo is.
Ik vind de filmpjes aan de ene kant best eerlijk, aan de andere kant ook schokkend. Afscheid nemen van een stuk refocultuur vind ik niet zo'n ramp, afscheid nemen van het geloof is dodelijk.
Als ouders volgen we deze filmpjes ook op de voet. Enerzijds tot opscherping, anderzijds omdat het tot veel gesprek aan tafel, op de bank en in de auto leidt.

Ik zou heel blij zijn als meerdere refoforummers de video's zouden willen bekijken en van een mening voorzien. Iets zegt me dat deze filmpjes in de breedte van de gereformeerde gezindte bekeken (gaan) worden. Ik hoop van harte dat dit tot een eerlijk gesprek leidt en dat de inhoud niet direct bij het grof vuil wordt gezet. Elsbeth geeft een eerlijke mening, maar wat is jullie eerlijke mening? Hebben jullie tips voor mij om mee te nemen in het gesprek met de dochters?
En als dit in een verkeerd draadje gepost is, dan is er vast wel een begripvolle Moderator die deze post op de juiste plek wil zetten.

Filmpje 1 heb ik bekeken en eerlijk gezegd begrijp ik wel waarom zij afhaakt. Ik mis in de omschrijving van haar omgeving een liefde voor God.

De meeste ‘afhakers’ hebben een ‘eigen’ subjectieve beleving van hun omgeving en houden die voor de waarheid. Zeker degenen die met hun ‘verhaal’ de publiciteit zoeken. Afhaken is voor sommigen een verdienmodel en voor anderen een soort missionaire drive om anderen tot afhaken te bewegen.
Wat is voor deze ‘afhaker’ het motief om haar verhaal te doen op youtube?

Ongeacht haar motief is blijkbaar bij haar en ook bij anderen de liefde voor God niet binnen gekomen. Ik vond haar verhaal een schrijnende opsomming van wettische regels en angst. Het deed mij denken aan Franca Treur.

[De Rijssenaar]

Ik vind de filmpjes een beetje saai omdat ze heel lang allemaal feiten noemt.. Maar denk wel dat dit impact gaat hebben.. Tvalt me op dat ze vooral spreekt over de verwachtingen van de groep, en niet echt inhoudelijk ingaat waarom het geloof niet waar zou zijn.. Snap wel dat je iets kan vinden van het refo systeem... Ik vind de dingen soms heel herkenbaar.. Soms denk ik ook: er zijn zoveel mensen die trouw refo zijn, maar dan geen hoop hebben.. Komt ook niet echt aantrekkelijk over

[Marijn_M]

Mijn twee puberdochters (18 en 17) kwamen thuis met de volgende filmpjes:
https://youtu.be/s_oWWnuGNVs?feature=shared
https://youtu.be/FCWw4SHZWUQ?feature=shared
https://youtu.be/HPkUuXh9LtY?feature=shared

In deze filmpjes geeft Elsbeth, een jongvolwassene, een inkijkje in haar transitieproces van refo naar atheïst. Mijn dochters zijn er best wel van onder de indruk, temeer omdat ze in hun hart ook al afscheid genomen hebben /aan het nemen zijn van alles wat refo is.
Ik vind de filmpjes aan de ene kant best eerlijk, aan de andere kant ook schokkend. Afscheid nemen van een stuk refocultuur vind ik niet zo'n ramp, afscheid nemen van het geloof is dodelijk.
Als ouders volgen we deze filmpjes ook op de voet. Enerzijds tot opscherping, anderzijds omdat het tot veel gesprek aan tafel, op de bank en in de auto leidt.

Ik zou heel blij zijn als meerdere refoforummers de video's zouden willen bekijken en van een mening voorzien. Iets zegt me dat deze filmpjes in de breedte van de gereformeerde gezindte bekeken (gaan) worden. Ik hoop van harte dat dit tot een eerlijk gesprek leidt en dat de inhoud niet direct bij het grof vuil wordt gezet. Elsbeth geeft een eerlijke mening, maar wat is jullie eerlijke mening? Hebben jullie tips voor mij om mee te nemen in het gesprek met de dochters?
En als dit in een verkeerd draadje gepost is, dan is er vast wel een begripvolle Moderator die deze post op de juiste plek wil zetten.

Filmpje 1 heb ik bekeken en eerlijk gezegd begrijp ik wel waarom zij afhaakt. Ik mis in de omschrijving van haar omgeving een liefde voor God.

De meeste ‘afhakers’ hebben een ‘eigen’ subjectieve beleving van hun omgeving en houden die voor de waarheid. Zeker degenen die met hun ‘verhaal’ de publiciteit zoeken. Afhaken is voor sommigen een verdienmodel en voor anderen een soort missionaire drive om anderen tot afhaken te bewegen.
Wat is voor deze ‘afhaker’ het motief om haar verhaal te doen op youtube?

Dat zou ik ook wel eens willen weten. Het lijkt me dat je alleen zoveel energie in filmpjes maken steekt, als je het belangrijk vindt. Praat ze tegen publiek of tegen zichzelf?
Feit blijft wel dat de filmpjes met aandacht worden gevolgd.

Ik kan niet in haar hart kijken. Ik denk dat haar motief niet zozeer is om mensen van het geloof af te trekken, maar om anderen die hetzelfde doormaken te laten weten: je bent niet gek, en je bent niet alleen. Ze heeft zelf rouw doorgemaakt om wat ze verloor — de zekerheid, de gemeenschap, het houvast. En juist omdat ze weet hoe pijnlijk dat proces is, wil ze misschien anderen helpen die er ook doorheen gaan. Niet als ‘missiedrang’, maar uit menselijkheid. Dat verdient op z’n minst mededogen, ook als je haar conclusies niet deelt.

[De Rijssenaar]

Maar denk ook wel: als iemand echt niet wil, dan moet je dat denk ook accepteren.. Want God wil gediend worden uit vrijheid, en niet omdat het moet. Anders krijg je vormen dienst... Ze zeggen ook altijd dat als je bekeerd wordt dat je dan ook echt gaat willen, dat het niet een moeten is maar ook willen. Dus zij wil niet, dan kun je daar ook verder niks mee.. Je kunt dan alleen nog waar waarschuwen.. De moslims dwingen altijd. Zo zijn wij als christenen niet

[huisman]

Mijn twee puberdochters (18 en 17) kwamen thuis met de volgende filmpjes:
https://youtu.be/s_oWWnuGNVs?feature=shared
https://youtu.be/FCWw4SHZWUQ?feature=shared
https://youtu.be/HPkUuXh9LtY?feature=shared

In deze filmpjes geeft Elsbeth, een jongvolwassene, een inkijkje in haar transitieproces van refo naar atheïst. Mijn dochters zijn er best wel van onder de indruk, temeer omdat ze in hun hart ook al afscheid genomen hebben /aan het nemen zijn van alles wat refo is.
Ik vind de filmpjes aan de ene kant best eerlijk, aan de andere kant ook schokkend. Afscheid nemen van een stuk refocultuur vind ik niet zo'n ramp, afscheid nemen van het geloof is dodelijk.
Als ouders volgen we deze filmpjes ook op de voet. Enerzijds tot opscherping, anderzijds omdat het tot veel gesprek aan tafel, op de bank en in de auto leidt.

Ik zou heel blij zijn als meerdere refoforummers de video's zouden willen bekijken en van een mening voorzien. Iets zegt me dat deze filmpjes in de breedte van de gereformeerde gezindte bekeken (gaan) worden. Ik hoop van harte dat dit tot een eerlijk gesprek leidt en dat de inhoud niet direct bij het grof vuil wordt gezet. Elsbeth geeft een eerlijke mening, maar wat is jullie eerlijke mening? Hebben jullie tips voor mij om mee te nemen in het gesprek met de dochters?
En als dit in een verkeerd draadje gepost is, dan is er vast wel een begripvolle Moderator die deze post op de juiste plek wil zetten.

Filmpje 1 heb ik bekeken en eerlijk gezegd begrijp ik wel waarom zij afhaakt. Ik mis in de omschrijving van haar omgeving een liefde voor God.

De meeste ‘afhakers’ hebben een ‘eigen’ subjectieve beleving van hun omgeving en houden die voor de waarheid. Zeker degenen die met hun ‘verhaal’ de publiciteit zoeken. Afhaken is voor sommigen een verdienmodel en voor anderen een soort missionaire drive om anderen tot afhaken te bewegen.
Wat is voor deze ‘afhaker’ het motief om haar verhaal te doen op youtube?

Ongeacht haar motief is blijkbaar bij haar en ook bij anderen de liefde voor God niet binnen gekomen. Ik vond haar verhaal een schrijnende opsomming van wettische regels en angst. Het deed mij denken aan Franca Treur.

Vaak wordt vergeten dat de niet-afhakers uit hetzelfde gezin of bredere omgeving wel de liefde voor God ervaarden tijdens de opvoeding. Maar ja die schrijven geen boek of exposeren zichzelf op youtube.
Ik heb helaas met enige regelmaat afhakers gesproken. De meesten waren eerlijk en gaven niet de opvoeding, de kerk, de dominee enz. de schuld. Ze geloofden simpelweg niet in God en trokken daar hun consequentie uit.

[huisman]

De aanhalingstekens trekken zelfs de authenticiteit van de ervaringen van de ander in twijfel. Dat kan ook echt wat netter en met respect, als je het al zou moeten willen.

Niet de authenticiteit maar wel de objectiviteit. Vandaar mijn aanhalingstekens.

[Maanenschijn]

Ik heb nog geen kans gehad om de filmpjes te bekijken, hoop dat nog te doen.

Ik denk dat ik het met Huisman eens ben. Als er vanuit intrinsieke betrokkenheid (door gewoonte, door gemeenschapszin, door gemeende vroomheid, etc) of vanuit een gewerkt geloof geen betrekking is op de Heere God, dan is er innerlijk niets wat ons/onze kinderen bij de kerk houd.
Dan kunnen er binnen één gezin, met de zelfde opvoeding, verschillende uitkomsten ontstaan: de één gaat mee naar de kerk om ‘herrie’ thuis te voorkomen, een kind met een sterke mening gaat niet meer mee en een derde voelt dat de Heere trekt.

Wat vooral wel belangrijk is in de opvoeding, zou ik ook tegen @Robbie willen zeggen: voelen de kinderen dat het geloof van pa/ma echt is? Voelen de kinderen dat regeltjes er niet zijn uit gewoonte of ‘om de mensen’, maar dat daar de Heere God mee gediend wordt? Als je het gesprek kunt voeren over wat de Heere heeft gedaan voor je ziel, dan valt het gesprek over de regeltjes vaak wel weg.

Als laatste zou ik willen zeggen: als refo-dom zijn we voor een groot deel een lege huls geworden. Nette kerkmensen zonder levende verbinding met Christus van de Kerk. Zaterdagavond had ik een aangenaam bezoek waar we het ook over deze dingen hadden met elkaar. Mijn bezoek vertelde dat een predikant uit (ik meen) Schotland een gemeente diende van 15 leden. Men vroeg hem, toen hij op de Veluwe logeerde: ‘bent u niet jaloers op de vele kerkgangers?’ Naar aanleiding van het antwoord op zijn vraag naar het aantal avondmaalgangers was zijn conclusie: ‘Onze kerken verschillen niet zo veel van elkaar. Het enige verschil is dat bij jullie de niet-gelovigen nog in de kerk zitten, bij ons niet’.

(Het is weer een lange lap tekst geworden… )

[DDD]

De aanhalingstekens trekken zelfs de authenticiteit van de ervaringen van de ander in twijfel. Dat kan ook echt wat netter en met respect, als je het al zou moeten willen.

Niet de authenticiteit maar wel de objectiviteit. Vandaar mijn aanhalingstekens.

Dat is overbodig. Eigen ervaringen zijn niet objectief.

[Wim Anker]

Ik heb nog geen kans gehad om de filmpjes te bekijken, hoop dat nog te doen.

Ik denk dat ik het met Huisman eens ben. Als er vanuit intrinsieke betrokkenheid (door gewoonte, door gemeenschapszin, door gemeende vroomheid, etc) of vanuit een gewerkt geloof geen betrekking is op de Heere God, dan is er innerlijk niets wat ons/onze kinderen bij de kerk houd.
Dan kunnen er binnen één gezin, met de zelfde opvoeding, verschillende uitkomsten ontstaan: de één gaat mee naar de kerk om ‘herrie’ thuis te voorkomen, een kind met een sterke mening gaat niet meer mee en een derde voelt dat de Heere trekt.

Wat vooral wel belangrijk is in de opvoeding, zou ik ook tegen @Robbie willen zeggen: voelen de kinderen dat het geloof van pa/ma echt is? Voelen de kinderen dat regeltjes er niet zijn uit gewoonte of ‘om de mensen’, maar dat daar de Heere God mee gediend wordt? Als je het gesprek kunt voeren over wat de Heere heeft gedaan voor je ziel, dan valt het gesprek over de regeltjes vaak wel weg.

Als laatste zou ik willen zeggen: als refo-dom zijn we voor een groot deel een lege huls geworden. Nette kerkmensen zonder levende verbinding met Christus van de Kerk. Zaterdagavond had ik een aangenaam bezoek waar we het ook over deze dingen hadden met elkaar. Mijn bezoek vertelde dat een predikant uit (ik meen) Schotland een gemeente diende van 15 leden. Men vroeg hem, toen hij op de Veluwe logeerde: ‘bent u niet jaloers op de vele kerkgangers?’ Naar aanleiding van het antwoord op zijn vraag naar het aantal avondmaalgangers was zijn conclusie: ‘Onze kerken verschillen niet zo veel van elkaar. Het enige verschil is dat bij jullie de niet-gelovigen nog in de kerk zitten, bij ons niet’.

(Het is weer een lange lap tekst geworden… )

Altijd zeer bemoedigend voor de - gelovige - christenen die hun kinderen een andere weg (hebben) zien gaan. Weggezet als nette kerkmensen zonder levende verbinding met Christus.

[J.C. Philpot]

Altijd zeer bemoedigend voor de - gelovige - christenen die hun kinderen een andere weg (hebben) zien gaan. Weggezet als nette kerkmensen zonder levende verbinding met Christus.

Het geloof verbindt de arme zondaar met de volkomen Christus. Maanenschijn heeft het hier dus niet over de "- gelovige - christenen", maar over de ongelovige kerkganger.

En dan is dit een scherpe constatering die niet naar het vlees is, maar dat is wel hoe de schrift er over schrijft. Er zijn slechts twee wegen in de schrift, en niet een derde tussenweg.