Gelezen (geloofsopbouwend)

[J.C. Philpot]

Bovendien is het doel van de vrees die de Geest van God, die als een geest van dienstbaarheid, in de ziel werkt, om ons ertoe te brengen met berouw terug te keren naar God door Jezus Christus. Maar dit andere vrezen (van de duivel) heeft het kenmerk om een mens (...) volledig weg te drijven van God en van Zijn genade in Christus, zoals duidelijk zal blijken als gij maar een eenvoudig en eerlijk antwoord geeft op de volgende vragen.

Deze vrees drijft een mens van God weg.

Vraag 1.
Doen deze vrezen u niet twijfelen of er ooit een werk van genade in uw ziel gewerkt is?
Antw.
Ja, zeer zeker, dat doen ze.

Vraag 2.
Doen deze vrezen u niet twijfelen of uw eerste vrezen ooit door de Heilige Geest van God gewerkt zijn?
Antw.
Ja, zeer zeker, dat doen ze.

Vraag 3.
Doen deze vrezen u niet twijfelen of gij ooit werkelijk enige ware troost uit het Woord en de Geest van God ontvangen hebt?
Antw.
Ja, zeer zeker, dat doen ze.

Vraag 4.
Vindt gij niet, vermengd met deze vrezen, duidelijke beweringen dat uw eerste troosten ofwel uit uw verbeelding waren, of van de duivel, en een vrucht van zijn misleidingen?
Antw.
Ja, zeer zeker, dat doe ik.

Vraag 5.
Verzwakken deze vrezen niet uw hart in het gebed?
Antw.
Ja, dat doen ze.

Vraag 6.
Weerhouden deze vrezen u er niet van om de belofte van zaligheid door Jezus Christus aan te nemen?
Antw.
Ja; want ik denk, als ik voorheen misleid was, als ik voorheen getroost werd door een geest van misleiding, waarom zou dat dan niet weer zo zijn? Daarom ben ik bang om de belofte aan te nemen.

Vraag 7.
Hebben deze vrezen niet de neiging uw hart te verharden en u wanhopig te maken?
Antw.
Ja, zeer zeker, dat doen ze.

Vraag 8.
Belemmeren deze vrezen u niet om profijt te hebben van het horen of lezen van het Woord?
Antw.
Ja, zeer zeker, want wat ik ook hoor of lees, ik denk dat niets goeds op mij betrekking heeft.

Vraag 9.
Hebben deze vrezen niet de neiging om godslasterlijke gedachten tegen God in uw hart op te wekken?
Antw.
Ja, tot bijna mijn verstrooiing toe.

Vraag 10.
Doen deze vrezen u soms niet denken dat het voor u tevergeefs is om nog langer op de HEERE te wachten?
Antw.
Ja, zeer zeker; en ik ben vaak bijna tot de conclusie gekomen dat ik niet langer zal lezen, bidden, horen, omgaan met Gods volk, of iets dergelijks.

Welnu, arme Christen, ik ben blij dat gij mij zo eerlijk hebt geantwoord; maar, bid ik u, kijk terug naar uw antwoord. Hoeveel van God, denkt gij, zit er in deze dingen? Hoeveel van Zijn Geest en de genade van Zijn Woord? Helemaal niets; want het kan niet zijn dat deze dingen de ware en natuurlijke gevolgen zijn van de werking van de Geest van God: nee, zelfs niet als een geest van dienstbaarheid. Dit zijn niet Zijn daden. Ziet gij niet de duidelijke poot van de duivel erin; ja, in elk van uw tien belijdenissen? Is er niet duidelijk grote slechtheid in elk van de gevolgen van deze vrees? (...) Daarom, als deze eerste soort van vrezen opnieuw in uw ziel komt, nadat de geest van aanneming met u is geweest, weet dan dat zij niet van de Geest van God komt, maar duidelijk van de geest van de duivel, want zij zijn een leugen in zichzelf, en hun gevolgen zijn zondig en duivels.

Ds. J. Bunyan

[J.C. Philpot]

In verdediging van Gottschalk: Redding door goddelijke genade

Met één betekenis, één mond, en één geest, verklaren en bevestigen de meest gezegende vaders van de Kerk de onwrikbare waarheid van Gods voorkennis en predestinatie, zowel met betrekking tot de uitverkorenen tot heerlijkheid als de verworpenen tot straf (hoewel niet tot zonde). De vaders stellen moedig dat Gods besluit ons hier een onveranderlijke orde laat zien, niet van gebeurtenissen in de tijd, noch van zaken die op een bepaald moment beginnen, maar van de eeuwige bedoelingen van God. Zij bevestigen dat geen van de uitverkorenen kan verloren gaan — en dat geen van de verworpenen gered kan worden, vanwege hun harde en onboetvaardige harten. De waarheid van de heilige Schrift en de autoriteit van de heilige orthodoxe vaders verklaren dit in volmaakte harmonie, en zij verlangen van ons dat wij het zonder enige twijfel geloven en aanvaarden.

Daarom, zelfs als u de oppervlakkigheid van de ongelukkige monnik Gottschalk veroordeelt, zijn roekeloosheid afkeurt en zijn luidruchtige brutaliteit bekritiseert, moet u daarom de goddelijke waarheid niet ontkennen.
Volgens het katholieke geloof heeft de almachtige God — al vóór de grondlegging van de wereld, en voordat Hij iets schiep — vanaf het allereerste begin bepaalde zielen voorbestemd voor Zijn koninkrijk, door Zijn eigen vrije liefde, overeenkomstig de zekere, rechtvaardige, onveranderlijke motieven van Zijn eeuwige voornemen. Geen van deze zielen zal verloren gaan, want Zijn genade beschermt hen. Andere zielen heeft Hij door Zijn rechtvaardig oordeel voorbestemd tot de dood, vanwege hun verwijtbare goddeloosheid, die Hij voorzag. Geen van deze zielen kan gered worden — niet omdat Gods macht hen fel verhindert, maar vanwege het onbeheerste en voortdurende kwaad van hun eigen slechtheid.

(...) De menselijke natuur heeft in zichzelf geen gevoelens die streven naar waarachtig leven, tenzij die persoon wordt opgewekt en tot leven wordt gebracht door Hem die zegt: "Deze mijn zoon was dood en is weer levend geworden; hij was verloren en is gevonden" (Lukas 15:24), en wordt verlevendigd door de Geest van wie de apostel zegt: "De letter doodt, maar de Geest maakt levend" (2 Kor. 3:6).

Ds. R. (Remigius) van Lyon (gestorven in 875)

[J.C. Philpot]

Elke Christen een Evangelist

Er is niets kouder dan een Christen die niet werkt voor de zaligheid van anderen. Gij kunt armoede niet als een excuus gebruiken; de weduwe die haar twee kleine muntjes gaf, zal u beschuldigen (Lukas 21:2-4). Petrus sprak: "Zilver en goud heb ik niet" (Handelingen 3:6). Paulus was zo arm, dat hij dikwijls honger leed en het noodzakelijke voedsel ontbeerde (Filippenzen 4:12). En van nederige afkomst te zijn is ook geen excuus. De apostelen waren obscure mannen uit obscure families. Of zijt gij ongeleerd? Ook dat is geen excuus. De apostelen waren ongeletterd (Handelingen 4:13). Zijt gij zwak van lichaam? Dat is ook geen excuus. Timotheüs was een persoon die dikwijls aan ziekten leed (1 Timotheüs 5:23). Een ieder kan zijn naaste dienen, zo hij slechts bereid is zijn deel te doen.

Ziet op de bomen die geen vrucht dragen. Ziet hoe sterk, majestueus, glad en hoog zij zijn. Maar indien wij een hof hadden, zouden wij veel liever granaatappels en vruchtdragende olijfbomen hebben. De hoge, vruchteloze bomen zijn aangenaam voor het oog, maar zij zijn van geen praktisch nut, of zeer weinig. Zij zijn als mensen die slechts op zichzelf gericht zijn. Zulke mensen zijn geschikt om verbrand te worden! (De bomen zijn ten minste nog nuttig voor beschutting en voor het bouwen van huizen.) Zulke zelfgerichte mensen waren de dwaze maagden, die wel kuis, discreet en ingetogen waren, maar anderen niet dienden (Mattheüs 25:1-13). Daarom werden zij overgeleverd om te worden verbrand. Zulken waren ook zij die Christus niet voedden (Mattheüs 25:41-46). Christus beschuldigt hen niet van persoonlijke zonden, overspel, meineed of iets dergelijks; Hij beschuldigt hen slechts ervan dat zij geen praktische dienst bewezen aan anderen. Zo’n zelfgericht persoon was de man die zijn talent begroef (Lukas 19:11-28). Zijn privéleven was vlekkeloos, maar hij diende zijn naaste nooit.

Hoe kan zulk een persoon een Christen zijn? Ik vraag u: indien gij zuurdeeg mengdet met meel, maar het maakte het meel niet rijzen, zou het nog zuurdeeg genoemd worden? Indien een geur de kamer niet vulde met zijn geur, zou het nog parfum genoemd worden?

Zegt niet tot mij: "Het is onmogelijk voor mij om anderen te beïnvloeden." Indien gij een Christen zijt, is het onmogelijk dat gij anderen niet beïnvloedt! Zoals de elementen die uw menselijke natuur uitmaken elkaar niet tegenspreken, zo ook in dit: het behoort tot de natuur van een Christen om anderen te beïnvloeden. Dus krenkt God niet. Indien gij zegt: "De zon kan niet schijnen," krenkt gij Hem. Indien gij zegt: "Ik, een Christen, kan anderen niet dienen," hebt gij Hem gekrenkt en Hem een leugenaar genoemd. Het is gemakkelijker voor de zon om niet te schijnen dan voor een Christen om dat niet te doen. Het is gemakkelijker voor licht zelf om duisternis te zijn dan voor een Christen om geen licht te geven. Zegt dus niet tot mij dat het onmogelijk is voor u als Christen om anderen te beïnvloeden, want het is het tegenovergestelde dat onmogelijk is. Krenkt God niet.

Indien wij onze zaken ordelijk regelen, zullen deze dingen zeker vanzelf volgen. Het is niet mogelijk dat het licht van een Christen verborgen blijft. Zo schitterend een lamp kan niet verborgen worden!

Ds. J. Chrysostomus (347 – 407 AD)
Homilie 20 over de Handelingen der Apostelen

[J.C. Philpot]

Eens, terwijl ik het veld inging, viel deze zin in mijn ziel: "Uw gerechtigheid is in de hemel." En ik dacht, en zag daarbij met de ogen van mijn ziel Jezus Christus aan de rechterhand van God; daar, zeg ik, was mijn gerechtigheid; zodat, waar ik ook was, of wat ik ook deed, God niet kon zeggen van mij: "het ontbreekt hem aan mijn gerechtigheid," want die was voor Hem. Ik zag ook, bovendien, dat het niet mijn goede gesteldheid van hart was die mijn gerechtigheid beter maakte, noch mijn slechte gesteldheid die mijn gerechtigheid slechter maakte; want mijn gerechtigheid was Jezus Christus zelf, "Dezelfde gisteren, en heden, en in der eeuwigheid" (Hebr. 13:8). Nu vielen mijn ketenen inderdaad van mijn benen. Ik werd verlost van mijn verdrukkingen en boeien; mijn verzoekingen vluchtten ook weg; zodat vanaf die tijd die vreselijke Schriftwoorden van God [over de onvergeeflijke zonde] ophielden mij te verontrusten. Nu keerde ik huiswaarts, mij verheugend in de genade en liefde van God.

Ds. J. Bunyan

[J.C. Philpot]

Christus koos ons

"Gij hebt Mij niet uitverkoren," zegt Christus, "maar Ik heb u uitverkoren" (Johannes 15:16). Zulk een genade is onuitsprekelijk. Wat waren wij, zonder Christus' uitverkiezing, toen wij leeg waren van liefde? Waren wij niet slechts zondig en verloren? Wij hebben Hem niet ertoe gebracht ons te verkiezen door in Hem te geloven; want indien Christus hen verkoos die reeds geloofden, dan hadden wij Hem vóór Hem uitverkoren. Hoe kon Hij dan zeggen: "Gij hebt Mij niet uitverkoren," tenzij Zijn barmhartigheid onze geloofsaanvaarding vóórging?

Hier ligt de dwaling van hen die zeggen dat God ons vóór de grondlegging der wereld verkoos, niet om ons rechtvaardig te maken, maar omdat Hij voorzag dat wij rechtvaardig zouden zijn. Dit is niet de leer van Hem Die zei: "Gij hebt Mij niet uitverkoren." Wij werden niet uitverkoren vanwege onze rechtvaardigheid, want wij konden niet rechtvaardig zijn zonder uitverkiezing. Genade is geen genade meer, indien menselijke goedheid voorafgaat. Luister, ondankbare ziel, luister! "Gij hebt Mij niet uitverkoren, maar Ik heb u uitverkoren." Zeg niet: "Ik ben uitverkoren omdat ik eerst geloofd heb." Indien gij eerst geloofde, hadt gij Hem reeds uitverkoren. Maar luister: "Gij hebt Mij niet uitverkoren."

En zeg niet: "Vóór ik geloofde, was ik reeds uitverkoren vanwege mijn goede werken." Welke goede werken kunnen het geloof voorafgaan, daar de apostel Paulus zegt: "Al wat niet uit geloof is, is zonde" (Romeinen 14:23)? Wat zullen wij dan zeggen als wij deze woorden horen: "Gij hebt Mij niet uitverkoren"? Wij zullen dit zeggen: Wij waren boos, en wij werden uitverkoren opdat wij goed zouden worden door de genade van Hem Die ons uitverkoren heeft. Want de zaligheid is niet door genade indien onze goedheid eerst kwam; maar zij is door genade — en daarom vond Gods genade ons niet goed, maar maakt zij ons goed.

Dr. A.A. van Hippo
Commentaar op Johannes 15:16

[J.C. Philpot]

"De vreze des HEEREN" is zowel de werkzame oorzaak, die een waarachtig Christen gewillig beweegt tot het vervullen van al zijn plicht jegens de mensen, alsook het doel waartoe hij al zijn werken richt. De vreze des HEEREN is een ontzagvolle eerbied voor de goddelijke majesteit. Soms komt zij voort uit het geloof in de barmhartigheid en goedheid van God. Wanneer het hart des mensen eenmaal een zoete smaak van Gods goedheid heeft gesmaakt, en bevonden heeft dat al zijn geluk slechts bestaat in Zijn gunst, wordt het vervuld met een zodanig inwendig ontzag en eerbied, dat het Zijn majesteit voor niets zou willen mishagen. Veeleer zou het alles doen wat het weet Hem te behagen en Hem aangenaam te zijn.

Ds. W. (William) Gouge (1575–1653)

[Iemand]

1 Tim. 1:15 Dit woord is zeker en waardig om volledig ontvangen te worden: dat Jezus Christus in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken, van welke ik de eerste ben.

Ziedaar waarde broeders, wat wij u te zeggen hadden over de woorden van de heilige Paulus. Het is nu aan ons om daar ons profijt mee te doen, en deze schone en heilzame waarheid die hij ons verkondigt met geloof te omhelzen, en die op onszelf toe te passen tot onze stichting en troost.

U ziet de uitgestrektheid die hij geeft aan Gods goedgunstigheid in Jezus Christus. Want als hij zegt dat Hij in de wereld gekomen is om de zondaren zalig te maken, dan getuigt hij ons dat er geen mens is die niet op Hem zou kunnen en moeten hopen, en zich ervan verzekeren dat hij deel zal hebben aan Gods zaligheid als hij in Hem gelooft. Als er een mens zou zijn die geen zondaar is, dan geef ik toe dat Jezus niet gekomen is om hem zalig te maken. Maar aangezien de Schrift en onze eigen consciëntie ons leren dat alle mensen zondaren zijn, moeten wij erkennen dat geen mens het recht niet zou hebben om te geloven dat Jezus gekomen is om hem zalig te maken. Nader dan vrijmoedig de troon van Zijn genade, o mens, wie u ook bent. Laat de zonde, waarvan uw consciëntie u beschuldigt, u daar niet van terughouden. Deze grote Zaligmaker is in de wereld gekomen voor de zondaren. Vreest u de medicijnmeester omdat u ziek bent? Hij oefent zijn beroep en zijn liefde uit voor de zieken. Ditzelfde wat u vrees geeft, zou u moed en hoop moeten geven. U bent zondaar en Jezus is de Medicijnmeester en de Zaligmaker van zondaren. Wat blijft er dan verder over dan dat u gebruik maakt van Zijn goedheid, en uzelf aan Hem aanbiedt om deel te hebben aan Zijn zaligheid? Zijn Apostel roept u toe dat Zijn Meester in de wereld gekomen is om zondaren zalig te maken. Hij zegt het u niet alleen, hij bevestigt het u, en hij betuigt u dat het zeker is en waardig om volledig ontvangen te worden. Laat zijn getuigenis u raken. Wees niet zo ellendig om de heraut van de waarheid van een leugen te verdenken.

U zegt mij dat u hoop zou kunnen hebben op vergeving voor u, als u slechts schuldig was aan kleine en algemene overtredingen, maar dat uw zonden zo ernstig en zo groot zijn dat het onmogelijk is dat God ze niet zou straffen. Ellendige, waarom beperkt u Zijn genade? Waarom begrenst u Zijn goedgunstigheid?

Ten eerste zegt Hij dat Hij de zondaren zalig maakt, niet de kleine, of de gemiddelde, maar: ‘de zondaren’, in het algemeen. Waarom sluit u hen uit van het getal van zondaren, op wie deze naam en deze eigenschap beter past dan op alle anderen? Zie wat Hij heeft gedaan, en u zult er niet aan twijfelen dat Hij de grootste zondaren heeft willen zaligmaken. Hij heeft de dood aan het kruis geleden, Hij is vervloeking gemaakt voor degenen die Hij kwam zaligmaken. Houdt u de dood van de Zoon van God voor zo gering, dat u denkt dat die slechts gemiddelde zonden zou kunnen verzoenen?

Maar, om al uw wantrouwen van u weg te nemen: denk aan wat de heilige Paulus nog toevoegt, dat hij de eerste en de grootste van de zondaren was. Jezus heeft hem barmhartigheid gedaan, opdat deze genade het patroon en het voorbeeld zou zijn van die genade die wij van Hem moeten verwachten als wij geloven.

Voeg daarbij nog de voorbeelden van zoveel andere grote zondaren die Hij zalig gemaakt heeft, en van wie Hij ons de geschiedenis voorstelt in Zijn Schriften. Dit alles nadrukkelijk om ons de moed te geven om op Hem te hopen en in Hem te geloven. Hij heeft Adam de meest misdadige ongehoorzaamheid vergeven die ooit plaatsvond, David een overspel en een moord, Manasse de verschrikking en de schande van een afschuwelijk leven, de heilige Petrus het ontkennen van Zijn naam. Hij heeft Zacheüs in Zijn genade ontvangen na zijn onrecht en zijn bedrog, de overspelige vrouw na haar vlekken en haar onreinheden, de berouwvolle dief na de misdaden en schanddaden die hem lieten sterven aan het kruis.

Na zoveel zo nadrukkelijke beloften, en zoveel zo beroemde voorbeelden, als u vergaat, o zondaar, dan zal het uw fout zijn en niet die van de Zaligmaker. Het is niet de zaligheid waar het u aan ontbreekt, maar het geloof. De zaligheid is u aangeboden, en u hebt zich niet verwaardigd die te ontvangen. Maar ik hoop dat dit niet zal gebeuren, en dat u tenslotte uw hart zult openen op de stem van God, en zult geloven en gehoorzamen om deel te hebben aan Zijn Christus.

[J.C. Philpot]

Vanuit een besef van de liefde en goedertierenheid Gods tot de ziel. vanuit een zeker gevoel of hoop op barmhartigheid van God door Jezus Christus. Inderdaad, niets kan een sterkere verplichting op het hart leggen om God te vrezen, dan een besef van, of hoop op, barmhartigheid (Jer. 33:8, 9). Dit verwekt ware teerheid des harten, ware godzalige zachtmoedigheid des geestes; dit hecht waarlijk de genegenheden aan God; en in deze ware teerheid, zachtmoedigheid en gehechtheid der genegenheden tot God, ligt de ware kern van deze vreze des Heeren.

Ds. J. Bunyan

[J.C. Philpot]

Deze wereld schijnt vrolijk, Donatus, wanneer ik haar aanschouw vanuit deze schone hof, onder de schaduw van deze wijnstokken. Maar indien ik een hoge berg beklim en uitzie over de wijde landen, weet gij zeer wel wat ik zou zien. Roovers op de hoge rotsen, zeerovers op de zee, in de amfitheaters mensen vermoord om het gejuich der menigte te behagen. Het is een zieke wereld, Donatus, een ongelooflijk zieke wereld. Doch, midden daarin, heb ik een stil en heilig volk gevonden. Zij hebben een vreugde ontdekt die duizendmaal beter is dan enig genot van deze zondige wereld. Zij zijn veracht en vervolgd, maar zij trekken zich er niet aan. Zij hebben de wereld overwonnen. Dit volk, Donatus, zijn de Christenen, en ik ben één van hen.

Ds. C. (Cyprianus) van Carthago (210-258)

[J.C. Philpot]

Er is enig gevaar om te vervallen in een zachte en verwijfdachtige christendom, onder het voorwendsel van een verheven en etherische theologie. Het christendom is geboren tot verduring: het is geen uitheems gewas, maar een geharde plant, versterkt door de scherpe wind; niet zwak, noch kinderlijk, noch lafhartig. Het wandelt met vaste tred en rechte gestalte; het is vriendelijk, maar standvastig; het is zachtmoedig, maar eerlijk; het is kalm, maar niet buigzaam; bereidwillig, maar niet zwakzinnig; beslist, maar niet nors. Het vreest niet het strenge woord van veroordeling tegen dwaling te spreken, noch zijn stem te verheffen tegen de omringende boosheden, onder het voorwendsel dat het niet van deze wereld is.

Ds. H. (Horatius) Bonar

[J.C. Philpot]

De weldaden van het evangelie zijn in Christus. Zij bestaan niet buiten Hem. Zij zijn ons alleen in Hem. Zij kunnen niet van Hem gescheiden worden, alsof wij ze zelfstandig, zonder Hem, zouden kunnen bezitten.

Ds. Sinclair B. Ferguson

[J.C. Philpot]

De rechtvaardigheid van Gods eis tot mijn berouw wordt duidelijk als wij de gruwelijke aard van de zonde beschouwen. Zonde is het verzaken van Hem Die mij gemaakt heeft. Het is Hem Zijn recht ontzeggen om over mij te regeren. Het is het besluit om mijzelf te behagen; zodoende is het rebellie tegen de Almachtige. Zonde is geestelijke wetteloosheid en volkomen minachting voor Gods gezag. Het is in mijn hart zeggen: "Ik geef niet om wat God van mij verlangt, ik zal mijn eigen weg gaan; ik geef niet om wat Gods aanspraak op mij is, ik zal heer en meester over mijzelf zijn." Lezer, beseft gij dat dit de wijze is waarop gij hebt geleefd?

Ds. A.W. Pink

[KDD]

Tot onze waarschuwing en vertroosting willen wij dan samen lezen wat geschreven
staat: Hebreeën 2: 14 en 15. Wij lezen daar:
Overmits dan de kinderen des vleses en des bloeds deelachtig zijn, is Hij desgelijks
hieraan deelachtig geworden, opdat Hij door de dood teniet zou doen degene, die
het geweld des doods had, dat is de duivel; en verlossen zou al degenen, die met
vreze des doods, door al hun leven, aan de dienstbaarheid onderworpen waren.

Maar wat helpt mij dat alles, als ik mijn ellendige hut van vlees en bloed mijn leven
lang moet meedragen? Wie blust deze vlammen, die altijd weer in mijn hart
ontbranden? Vlammen van onreinheid, vlammen van opstand tegen Gods weg en wil,
vlammen van nijd, eerzucht en ijverzucht, die mij telkens dreigen te verstikken en alle
moed bij mij uitdoven? O, wie is het die mij daarvan verlost en mij rust geeft voor
mijn arme, heen en weer gedreven ziel? Wie zorgt ervoor dat al deze vurige pijlen van
den boze mij niet verbranden? O, waar ik het zo gewaar word, wat vlees en bloed in
mij uitwerken, moet ik daar niet mijn eigen doodvonnis ondertekenen en zeggen: ik
verdien ook niet anders dan de eeuwige verdoemenis? Is het niet billijk, dat de toorn
van God op mij rust en wie kan daarvoor bestaan?
Maar o, dan geschiedt het woord in de eeuwige vredesraad: „Ga heen, o Mijn Zoon,
Mijn Geliefde! Ga in deze duistere kerker van zonde en dood! En laat in deze nacht en
duisternis opnieuw het woord weerklinken: daar zij licht en daar was licht! Spoed U
daarheen en richt alles opnieuw op wat door Adams val verdorven en verwoest was!‟
En de Zoon? Hij was gehoorzaam tot de dood en betrad deze aarde, die niets anders
meer was geworden dan een vallei der schaduwen des doods! Hij kwam in deze
verpeste lucht, waar de heerschappij des doods alles had ingenomen.
Ach, geliefden! Wat verstaan wij arme mensen er eigenlijk van in welke diepte wij
van nature liggen? Ja, wij verstaan er zo weinig van, dat wij spelen als aan de rand van
een afgrond. We doen als de gevangenen in de eerste Franse revolutie, die voerden
onder elkaar in de kerkers, waarin zij opgesloten zaten, allerlei lichtzinnige
toneelstukjes op, terwijl alle morgens een lange lijst werd afgelezen van degenen
onder hen, die naar het schavot moesten. Zo doen ook wij in de kerker van zonde en
dood, waarin wij onbewust daarheen leven, tenzij de Heere ons de ogen komt openen.
Maar, de Vader heeft tot de Zoon gesproken: „Maak U op, Mijn Kind, naar deze
kerker! Er bevinden zich daarin sommigen, die Ik U heb gegeven tot Uw deel en
erfenis. Wilt u het op U nemen deze, die U van alle eeuwigheid geschonken zijn, te
verlossen uit hun gevangenis, waarin zij anders voor eeuwig moeten omkomen?‟
„Welaan, sprak de Zoon. Ik wil hun Goël en Heiland zijn, Ik wil hun vlees en bloed
aannemen om hen te verlossen van zonde, duivel en dood en van alle vijanden, die
hen bestrijden zolang zij in het aardse jammerdal wonen.‟

[J.C. Philpot]

Laat onze harten erkennen: "Ik ben arm en zwak.
Satan is te subtiel, te listig, te machtig voor mij—hij waakt voortdurend om voordeel te zoeken over mijn ziel.
De wereld dringt op mij aan met allerlei drukkingen, smeekbeden en voorwendingen.
Mijn eigen inwonende verdorvenheid is gewelddadig, woelig, verleidelijk en verstrikkend. Terwijl zij de zonde voortbrengt, strijdt zij in mij en tegen mij. Gelegenheden en mogelijkheden tot verzoeking zijn ontelbaar. Daarom zal ik alleen op God vertrouwen voor mijn bewaring. Ik zal voortdurend op Hem zien.

Ds. J. Owen

[J.C. Philpot]

Geloof is dus niet datgene wat sommige mensen in hun eigen ijdele waan en droom voor geloof houden. Zij horen en spreken wel veel over het geloof, maar als zij zien dat het geloof geen verbetering en goede werken voortbrengt, dan vervallen zij tot deze dwaling, dat zij zeggen: ‘Het geloof alleen is niet genoeg, je moet ook goede werken doen om rechtvaardig en zalig te worden.’ Als zij het Evangelie horen, dan menen zij dat zij door eigen kracht zelf in hun hart een gedachte moeten scheppen die spreekt: ‘Ik geloof!’ Dat houden zij dan voor het ware geloof. Het is echter maar een verzinsel en een denkbeeld in hun hoofd, waarvan zij in de grond van hun hart nooit iets ondervinden. Dit soort geloof doet niets, het werkt ook geen betering en bekering.

Het geloof echter is een Goddelijk werk ín ons dat ons vernieuwt en wederbaart uit God, dat de oude Adam doodt en ons tot geheel nieuwe mensen maakt van hart, gemoed, zin en al onze vermogens – ook de Heilige Geest met zich brengt. O, het geloof is een levende, werkzame, ijverige en machtige zaak, zodat het zeker onophoudelijk goed zal doen. Het vraagt er niet naar of er goede werken te doen zijn, maar voordat deze gevraagd worden, heeft het geloof ze al gedaan. Het is hierin ook altijd bezig. Wie echter deze werken niet doet, die is een mens zonder geloof, die om zich heen tast en grijpt naar geloof en goede werken, en echter niet verstaat wat geloof en goede werken zijn, maar er alleen veel over weet te praten en te zeggen.

Het geloof is een levend en vast gegrond vertrouwen op Gods genade in Christus, zo zeker dat het duizend keer daarvoor zou willen sterven. Dit vertrouwen en deze kennis van Gods genade maken ons ook vrolijk, vrijmoedig en vol liefde tot God en alle schepselen. Dit alles werkt de Heilige Geest door het geloof. Daarom zou ik maar oppassen voor je eigen valse gedachten en voor die nutteloze praters die veel weten te vertellen over geloof en goede werken, maar ondertussen grote dwazen zijn. Bid God dat Hij het geloof in je werkt, anders zul je het in eeuwigheid niet ontvangen, ook al verzin je en doe je zoveel als je maar wilt of kunt.

Ds. M. Luther
Via de blog van ds. P. de Vries