Gebedskringen

[Gian]

Ik ben er heel huiverig voor dat een kerkenraad het bidden van gemeenteleden in groepsverband verbiedt. Net zo huiverig ben ik voor het feit dat kerkenraadsleden niet welkom zijn/zich voelen op dergelijke bijeenkomsten. Als het goed is, is er een oprechte intentie en juicht een kerkenraad het alleen maar toe.

In veel gevallen is er sprake van een kloof, en ik ga er even vanuit dat in de kerken waar dit probleem speelt de kerkenraad gemiddeld een stuk ouder is (of gedragen kerkeraadsleden zich opeens net als de ouderen) dan de mensen van de gebedskring. Een kerkenraad die het gezamenlijk gebed in de zondagse diensten genoeg vindt en de jongere generatie die bij elkaar komen vanuit een innerlijk verlangen om gezamenlijk bidden. Alleen het gebed en de manier waarop het gebed gedaan wordt is vaak al erg verschillend. Waar de ouderen deftige woorden gebruiken, algemeen bidden met de gebruikelijke zinsnede's bidden de jongeren veel meer ongekunsteld. Die gebruiken hedendaagse taal, bidden persoonlijker en directer en stellen zich kwetsbaar op in een vertrouwelijke omgeving. Veel jongeren voelen zich daarom ook gecontroleerd en niet op hun gemak als er ouderlingen bijzijn terwijl de ouderlingen niet om weten te gaan met de openheid van de jeugd.
In dergelijke situaties is het noodzakelijk dat jong en oud op de knieën gaan, schuld belijden en er allebei hard aan werken om tot elkaar te komen. Daar is vertrouwen, eerlijkheid en openheid voor nodig.

[Tiberius]

Je moet het van twee kanten bekijken.
Ik denk niet, dat het goed wanneer een kerkenraad een gebedskring verbiedt, enkel en alleen omdat het niet onder ambtelijk toezicht staat. Anderzijds heeft zo'n kring, als het goed is, zeker niets te verbergen voor ambtsdragers, integendeel, dus dan is het alleen maar mooi om dat met ambtsdragers te delen; niet zozeer als toezichthouder dus, maar als deelnemer.

Inderdaad! Want soms merk je ook een weerzin om e.e.a. met ambtsdragers te bespreken, als men er naar vraagt.

Wel heel suggestief hoor.
Ik ben er heel huiverig voor dat een kerkenraad het bidden van gemeenteleden in groepsverband verbiedt. Net zo huiverig ben ik voor het feit dat kerkenraadsleden niet welkom zijn/zich voelen op dergelijke bijeenkomsten. Als het goed is, is er een oprechte intentie en juicht een kerkenraad het alleen maar toe.

Nee, dat is niet suggestief, dat is hooguit voorzichtig t.o.v. dit soort initiatieven die in het verleden nogal eens in activistisch evangelicalisme veranderden.

Dat kan zijn en dat zal best wel eens gebeuren.
Maar ik denk dat ontsporingen naar links of rechts geen reden mogen zijn om het goede gebruik tegen te houden. Je zag namelijk dat lange tijd in sommige gemeenten jeugdwerk tegengewerkt is, omdat dat farizeeërs zou kweken. Juist in zulke gemeentes zie je nu veel losgeslagen jeugd en probeert men alsnog het jeugdwerk van de grond te tillen.
Daarom zou ik zeggen: zolang een gebedskring open staat voor ambtsdragers die eens een keer op bezoek komen, is er geen enkele reden om het te verbieden. Integendeel: moedig het maar een beetje aan.
En inderdaad: laat dan een jongere ambtsdrager gaan als het een groepje met jongere mensen betreft. Het zijn meestal ook jongere ambtsdragers (althans in onze gemeente) die bij de jeugdverenigingen of op de zondagsschool op bezoek gaan. De verenigingen/zondagsscholen kunnen zo wat laten zien van hun werk en de kerkenraad blijft betrokken bij de kinderen/jongeren van de gemeente.

[memento]

Daarom zou ik zeggen: zolang een gebedskring open staat voor ambtsdragers die eens een keer op bezoek komen, is er geen enkele reden om het te verbieden. Integendeel: moedig het maar een beetje aan.

Ik ben wel een voorstander van een meer gemeente-zijn, juist als het gaat om de kern-dingen in de gemeente (bidden), maar tegelijkertijd acht ik toezicht vanuit de kerkenraad nodig. Zeker met grotere aantallen heb je een "gebeds-leider" nodig die zorgt dat alles met orde en stichting gebeurt. Maar ook om diepgang aan te brengen waar nodig (noties van onze zonden, Gods heiligheid, etc), en om theologische dwalingen die snel ontstaan (men zie de gezelschappen die na, en voor een deel tijdens, het Gereformeerd Piëtisme ontstaan zijn) te corrigeren.

Tevens ben ik voor een Puriteinse (zoals in Engeland nog steeds door veel baptisten gehandhaafd) invulling. Dus de leiding bij de predikant of ouderling, die begint met gebed om zegen over de bijeenkomst, daarna een Schrift-lezing en eventueel korte meditatie, daarna het oplezen van de noden in de gemeente en mogelijkheid voor de aanwezigen om gebedspunten aan te dragen, en daarna een bid-sessie, die begonnen wordt door de predikant, die vervolgens de sessie leidt en afsluit als iedereen die wil geweest is.

Ik denk dat het goed is om het Puriteinse beginsel te hanteren, dat alleen mensen mogen deelnemen die aan het avondmaal gaan of dat de komende keer van plan zijn. Niet-bekeerden mogen wel aanwezig zijn, maar moeten zwijgen, en worden meegenomen in het gebed van de predikant, die bidt om hun bekering.

Ik snap dat velen dat in onze refo-cultuur raar vinden, omdat bij ons onbekeerden meetellen. Maar traditioneel gezien zijn gebedsbijeenkomsten niet in de eerste plaats om de zieken en andere uiterlijke noden op te dragen (wat natuurlijk ook zijn plaats heeft), maar om te bidden om de geestelijke zaken. Om doorbraak in het persoonlijke geestelijke leven, om kracht in de geestelijke strijd, om groei in het geestelijke leven, om opwekking in de gemeente, etc. Dingen waarover de onbekeerde alleen maar theoretisch kan spreken. Terwijl gebedsbijeenkomsten juist zijn om het hart voor God, in het midden van Zijn kinderen, uit te storten.

[Tiberius]

Daarom zou ik zeggen: zolang een gebedskring open staat voor ambtsdragers die eens een keer op bezoek komen, is er geen enkele reden om het te verbieden. Integendeel: moedig het maar een beetje aan.

Ik ben wel een voorstander van een meer gemeente-zijn, juist als het gaat om de kern-dingen in de gemeente (bidden), maar tegelijkertijd acht ik toezicht vanuit de kerkenraad nodig. Zeker met grotere aantallen heb je een "gebeds-leider" nodig die zorgt dat alles met orde en stichting gebeurt. Maar ook om diepgang aan te brengen waar nodig (noties van onze zonden, Gods heiligheid, etc), en om theologische dwalingen die snel ontstaan (men zie de gezelschappen die na, en voor een deel tijdens, het Gereformeerd Piëtisme ontstaan zijn) te corrigeren.

Zulke gebedsgroepen zullen proberen een kerkenraadsbezoek tegen te houden, omdat ze zelf ook wel weten dat ze een andere koers varen. Dus daar kan een kerkenraad krachtig tegen waarschuwen; verbieden vind ik echt te ver gaan.

Tevens ben ik voor een Puriteinse (zoals in Engeland nog steeds door veel baptisten gehandhaafd) invulling. Dus de leiding bij de predikant of ouderling, die begint met gebed om zegen over de bijeenkomst, daarna een Schrift-lezing en eventueel korte meditatie, daarna het oplezen van de noden in de gemeente en mogelijkheid voor de aanwezigen om gebedspunten aan te dragen, en daarna een bid-sessie, die begonnen wordt door de predikant, die vervolgens de sessie leidt en afsluit als iedereen die wil geweest is.

Ik denk dat het goed is om het Puriteinse beginsel te hanteren, dat alleen mensen mogen deelnemen die aan het avondmaal gaan of dat de komende keer van plan zijn. Niet-bekeerden mogen wel aanwezig zijn, maar moeten zwijgen, en worden meegenomen in het gebed van de predikant, die bidt om hun bekering.

Ik snap dat velen dat in onze refo-cultuur raar vinden, omdat bij ons onbekeerden meetellen. Maar traditioneel gezien zijn gebedsbijeenkomsten niet in de eerste plaats om de zieken en andere uiterlijke noden op te dragen (wat natuurlijk ook zijn plaats heeft), maar om te bidden om de geestelijke zaken. Om doorbraak in het persoonlijke geestelijke leven, om kracht in de geestelijke strijd, om groei in het geestelijke leven, om opwekking in de gemeente, etc. Dingen waarover de onbekeerde alleen maar theoretisch kan spreken. Terwijl gebedsbijeenkomsten juist zijn om het hart voor God, in het midden van Zijn kinderen, uit te storten.

Nee, daar kan ik me niet in vinden.
Al was het alleen maar, dat ik een aantal mensen ken, die niet aan het avondmaal durven deelnemen, maar waarvan ik vast geloof dat de Heere in hen werkt; mensen zogezegd die beneden hun stand leven.

[memento]

Daarom zou ik zeggen: zolang een gebedskring open staat voor ambtsdragers die eens een keer op bezoek komen, is er geen enkele reden om het te verbieden. Integendeel: moedig het maar een beetje aan.

Ik ben wel een voorstander van een meer gemeente-zijn, juist als het gaat om de kern-dingen in de gemeente (bidden), maar tegelijkertijd acht ik toezicht vanuit de kerkenraad nodig. Zeker met grotere aantallen heb je een "gebeds-leider" nodig die zorgt dat alles met orde en stichting gebeurt. Maar ook om diepgang aan te brengen waar nodig (noties van onze zonden, Gods heiligheid, etc), en om theologische dwalingen die snel ontstaan (men zie de gezelschappen die na, en voor een deel tijdens, het Gereformeerd Piëtisme ontstaan zijn) te corrigeren.

Zulke gebedsgroepen zullen proberen een kerkenraadsbezoek tegen te houden, omdat ze zelf ook wel weten dat ze een andere koers varen. Dus daar kan een kerkenraad krachtig tegen waarschuwen; verbieden vind ik echt te ver gaan.

Ongehoorzaamheid aan de kerkenraad is tuchtwaardig. Juist als men de kerkenraad tegenhoudt, is een verbod m.i. zeer op zijn plaats.

Tevens ben ik voor een Puriteinse (zoals in Engeland nog steeds door veel baptisten gehandhaafd) invulling. Dus de leiding bij de predikant of ouderling, die begint met gebed om zegen over de bijeenkomst, daarna een Schrift-lezing en eventueel korte meditatie, daarna het oplezen van de noden in de gemeente en mogelijkheid voor de aanwezigen om gebedspunten aan te dragen, en daarna een bid-sessie, die begonnen wordt door de predikant, die vervolgens de sessie leidt en afsluit als iedereen die wil geweest is.

Ik denk dat het goed is om het Puriteinse beginsel te hanteren, dat alleen mensen mogen deelnemen die aan het avondmaal gaan of dat de komende keer van plan zijn. Niet-bekeerden mogen wel aanwezig zijn, maar moeten zwijgen, en worden meegenomen in het gebed van de predikant, die bidt om hun bekering.

Ik snap dat velen dat in onze refo-cultuur raar vinden, omdat bij ons onbekeerden meetellen. Maar traditioneel gezien zijn gebedsbijeenkomsten niet in de eerste plaats om de zieken en andere uiterlijke noden op te dragen (wat natuurlijk ook zijn plaats heeft), maar om te bidden om de geestelijke zaken. Om doorbraak in het persoonlijke geestelijke leven, om kracht in de geestelijke strijd, om groei in het geestelijke leven, om opwekking in de gemeente, etc. Dingen waarover de onbekeerde alleen maar theoretisch kan spreken. Terwijl gebedsbijeenkomsten juist zijn om het hart voor God, in het midden van Zijn kinderen, uit te storten.

Nee, daar kan ik me niet in vinden.
Al was het alleen maar, dat ik een aantal mensen ken, die niet aan het avondmaal durven deelnemen, maar waarvan ik vast geloof dat de Heere in hen werkt; mensen zogezegd die beneden hun stand leven.

Als de leidend ambtsdrager werkelijk meent dat zij onder hun stand leven, dient hij hun daar over te spreken, en ook aan te sporen deel te nemen aan het avondmaal. Niet deelnemen aan het avondmaal, maar wel als bekeerd doorgaan, kan niet. We moeten Gode meer gehoorzaam zijn dan mensen (en daar val je zelf ook onder). Ongehoorzaamheid aan God is een grote zonde.

[JolandaOudshoorn]

.

Tevens ben ik voor een Puriteinse (zoals in Engeland nog steeds door veel baptisten gehandhaafd) invulling. Dus de leiding bij de predikant of ouderling, die begint met gebed om zegen over de bijeenkomst, daarna een Schrift-lezing en eventueel korte meditatie, daarna het oplezen van de noden in de gemeente en mogelijkheid voor de aanwezigen om gebedspunten aan te dragen, en daarna een bid-sessie, die begonnen wordt door de predikant, die vervolgens de sessie leidt en afsluit als iedereen die wil geweest is.

Zo zou het misschien kunnen gaan in een grote groep, maar de predikant als gewoon deelnemer vind ik toch de voorkeur hebben. In kleinere verbanden is dit praktisch onmogelijk. Dan zou een predikant een groot deel van zijn tijd moeten doorbrengen met allerlei persoonlijke, kleine gebedsgroepen. Bij ons vindt men het wel fijn als gebedsgroepen worden gemeld, dan kan er dmv individuele bezoeken en gesprekken met een ambtsdrager toch worden toegezien op de invulling van een gebedssamenkomst.

[Tiberius]

Daarom zou ik zeggen: zolang een gebedskring open staat voor ambtsdragers die eens een keer op bezoek komen, is er geen enkele reden om het te verbieden. Integendeel: moedig het maar een beetje aan.

Ik ben wel een voorstander van een meer gemeente-zijn, juist als het gaat om de kern-dingen in de gemeente (bidden), maar tegelijkertijd acht ik toezicht vanuit de kerkenraad nodig. Zeker met grotere aantallen heb je een "gebeds-leider" nodig die zorgt dat alles met orde en stichting gebeurt. Maar ook om diepgang aan te brengen waar nodig (noties van onze zonden, Gods heiligheid, etc), en om theologische dwalingen die snel ontstaan (men zie de gezelschappen die na, en voor een deel tijdens, het Gereformeerd Piëtisme ontstaan zijn) te corrigeren.

Zulke gebedsgroepen zullen proberen een kerkenraadsbezoek tegen te houden, omdat ze zelf ook wel weten dat ze een andere koers varen. Dus daar kan een kerkenraad krachtig tegen waarschuwen; verbieden vind ik echt te ver gaan.

Ongehoorzaamheid aan de kerkenraad is tuchtwaardig. Juist als men de kerkenraad tegenhoudt, is een verbod m.i. zeer op zijn plaats.

Dat is zo, ja. Laat ik het dan zo zeggen: eerst enkele keren, met toenemende aandrang, vanuit de liefde waarschuwen. Meestal werkt dat beter uit, dan simpelweg verbieden (hoe terecht ook). Want in dat geval kap je een mogelijk goedbedoeld initiatief af en zullen de meeste deelnemers van die gebedsgroep uit de gemeente vertrekken.
Terwijl een beetje bijsturen de leden voor de gemeente behoudt.

En "onder toezicht van de kerkenraad" betekent wat mij betreft ook, dat een "gewoon" lidmaat de leiding heeft en de kerkenraad een paar keer per jaar op bezoek komt.

Tevens ben ik voor een Puriteinse (zoals in Engeland nog steeds door veel baptisten gehandhaafd) invulling. Dus de leiding bij de predikant of ouderling, die begint met gebed om zegen over de bijeenkomst, daarna een Schrift-lezing en eventueel korte meditatie, daarna het oplezen van de noden in de gemeente en mogelijkheid voor de aanwezigen om gebedspunten aan te dragen, en daarna een bid-sessie, die begonnen wordt door de predikant, die vervolgens de sessie leidt en afsluit als iedereen die wil geweest is.

Ik denk dat het goed is om het Puriteinse beginsel te hanteren, dat alleen mensen mogen deelnemen die aan het avondmaal gaan of dat de komende keer van plan zijn. Niet-bekeerden mogen wel aanwezig zijn, maar moeten zwijgen, en worden meegenomen in het gebed van de predikant, die bidt om hun bekering.

Ik snap dat velen dat in onze refo-cultuur raar vinden, omdat bij ons onbekeerden meetellen. Maar traditioneel gezien zijn gebedsbijeenkomsten niet in de eerste plaats om de zieken en andere uiterlijke noden op te dragen (wat natuurlijk ook zijn plaats heeft), maar om te bidden om de geestelijke zaken. Om doorbraak in het persoonlijke geestelijke leven, om kracht in de geestelijke strijd, om groei in het geestelijke leven, om opwekking in de gemeente, etc. Dingen waarover de onbekeerde alleen maar theoretisch kan spreken. Terwijl gebedsbijeenkomsten juist zijn om het hart voor God, in het midden van Zijn kinderen, uit te storten.

Nee, daar kan ik me niet in vinden.
Al was het alleen maar, dat ik een aantal mensen ken, die niet aan het avondmaal durven deelnemen, maar waarvan ik vast geloof dat de Heere in hen werkt; mensen zogezegd die beneden hun stand leven.

Als de leidend ambtsdrager werkelijk meent dat zij onder hun stand leven, dient hij hun daar over te spreken, en ook aan te sporen deel te nemen aan het avondmaal. Niet deelnemen aan het avondmaal, maar wel als bekeerd doorgaan, kan niet. We moeten Gode meer gehoorzaam zijn dan mensen (en daar val je zelf ook onder). Ongehoorzaamheid aan God is een grote zonde.

Avondsmaalsdeelname is m.i. een persoonlijke zaak tussen God en je ziel. Een ambtsdrager kan daar vanuit Gods Woord wel leiding aan geven, hij wordt daar zelfs toe geroepen, maar nooit dwingen.

[memento]

Als de leidend ambtsdrager werkelijk meent dat zij onder hun stand leven, dient hij hun daar over te spreken, en ook aan te sporen deel te nemen aan het avondmaal. Niet deelnemen aan het avondmaal, maar wel als bekeerd doorgaan, kan niet. We moeten Gode meer gehoorzaam zijn dan mensen (en daar val je zelf ook onder). Ongehoorzaamheid aan God is een grote zonde.

Avondsmaalsdeelname is m.i. een persoonlijke zaak tussen God en je ziel. Een ambtsdrager kan daar vanuit Gods Woord wel leiding aan geven, hij wordt daar zelfs toe geroepen, maar nooit dwingen.

Dwingen niet. Maar aangaan is de weg van het Woord. En ingaan tegen het Woord moet niet "beloond" worden, door iemand toch door te laten gaan als bekeerd. Want daarmee hou je de verkeerde gewoonte van avondmaalsmijding in stand. Tegen het Woord in.

[helma]

ik kan me niet voorstellen dat er gebedskringen zijn waar ambtsdragers geweerd worden.

[memento]

.

Tevens ben ik voor een Puriteinse (zoals in Engeland nog steeds door veel baptisten gehandhaafd) invulling. Dus de leiding bij de predikant of ouderling, die begint met gebed om zegen over de bijeenkomst, daarna een Schrift-lezing en eventueel korte meditatie, daarna het oplezen van de noden in de gemeente en mogelijkheid voor de aanwezigen om gebedspunten aan te dragen, en daarna een bid-sessie, die begonnen wordt door de predikant, die vervolgens de sessie leidt en afsluit als iedereen die wil geweest is.

Zo zou het misschien kunnen gaan in een grote groep, maar de predikant als gewoon deelnemer vind ik toch de voorkeur hebben. In kleinere verbanden is dit praktisch onmogelijk. Dan zou een predikant een groot deel van zijn tijd moeten doorbrengen met allerlei persoonlijke, kleine gebedsgroepen. Bij ons vindt men het wel fijn als gebedsgroepen worden gemeld, dan kan er dmv individuele bezoeken en gesprekken met een ambtsdrager toch worden toegezien op de invulling van een gebedssamenkomst.

Ik ben voor een ALTIJD toezicht van een ambtsdrager. Als daar geen ambtdrager beschikbaar voor is, zijn er te weinig ambtsdragers...

Een ambtsdrager (ouderling of predikant) dient namelijk toe te zien op de inhoud, en waar nodig wat meer diepgang te creëren. Leken-bijeenkomsten, zeker in intieme sfeer als kleine gebedskringen of gezelschappen, lopen snel uit in theologische dwalingen. Soms zelfs onbedoeld.

[Tiberius]

.

Tevens ben ik voor een Puriteinse (zoals in Engeland nog steeds door veel baptisten gehandhaafd) invulling. Dus de leiding bij de predikant of ouderling, die begint met gebed om zegen over de bijeenkomst, daarna een Schrift-lezing en eventueel korte meditatie, daarna het oplezen van de noden in de gemeente en mogelijkheid voor de aanwezigen om gebedspunten aan te dragen, en daarna een bid-sessie, die begonnen wordt door de predikant, die vervolgens de sessie leidt en afsluit als iedereen die wil geweest is.

Zo zou het misschien kunnen gaan in een grote groep, maar de predikant als gewoon deelnemer vind ik toch de voorkeur hebben. In kleinere verbanden is dit praktisch onmogelijk. Dan zou een predikant een groot deel van zijn tijd moeten doorbrengen met allerlei persoonlijke, kleine gebedsgroepen. Bij ons vindt men het wel fijn als gebedsgroepen worden gemeld, dan kan er dmv individuele bezoeken en gesprekken met een ambtsdrager toch worden toegezien op de invulling van een gebedssamenkomst.

Ik ben voor een ALTIJD toezicht van een ambtsdrager. Als daar geen ambtdrager beschikbaar voor is, zijn er te weinig ambtsdragers...

Een ambtsdrager (ouderling of predikant) dient namelijk toe te zien op de inhoud, en waar nodig wat meer diepgang te creëren. Leken-bijeenkomsten, zeker in intieme sfeer als kleine gebedskringen of gezelschappen, lopen snel uit in theologische dwalingen. Soms zelfs onbedoeld.

Bedoel je met ALTIJD bij elke samenkomst moet een ambtsdrager aanwezig zijn?
Maar waarom zou je dat willen, terwijl dat met een jeugdvereniging of zondagsschool, maar ook andere verenigingen (mannenvereniging, vrouwenvereniging, bijbelstudievereniging) niet het geval is?

[memento]

.

Tevens ben ik voor een Puriteinse (zoals in Engeland nog steeds door veel baptisten gehandhaafd) invulling. Dus de leiding bij de predikant of ouderling, die begint met gebed om zegen over de bijeenkomst, daarna een Schrift-lezing en eventueel korte meditatie, daarna het oplezen van de noden in de gemeente en mogelijkheid voor de aanwezigen om gebedspunten aan te dragen, en daarna een bid-sessie, die begonnen wordt door de predikant, die vervolgens de sessie leidt en afsluit als iedereen die wil geweest is.

Zo zou het misschien kunnen gaan in een grote groep, maar de predikant als gewoon deelnemer vind ik toch de voorkeur hebben. In kleinere verbanden is dit praktisch onmogelijk. Dan zou een predikant een groot deel van zijn tijd moeten doorbrengen met allerlei persoonlijke, kleine gebedsgroepen. Bij ons vindt men het wel fijn als gebedsgroepen worden gemeld, dan kan er dmv individuele bezoeken en gesprekken met een ambtsdrager toch worden toegezien op de invulling van een gebedssamenkomst.

Ik ben voor een ALTIJD toezicht van een ambtsdrager. Als daar geen ambtdrager beschikbaar voor is, zijn er te weinig ambtsdragers...

Een ambtsdrager (ouderling of predikant) dient namelijk toe te zien op de inhoud, en waar nodig wat meer diepgang te creëren. Leken-bijeenkomsten, zeker in intieme sfeer als kleine gebedskringen of gezelschappen, lopen snel uit in theologische dwalingen. Soms zelfs onbedoeld.

Bedoel je met ALTIJD bij elke samenkomst moet een ambtsdrager aanwezig zijn?
Maar waarom zou je dat willen, terwijl dat met een jeugdvereniging of zondagsschool, maar ook andere verenigingen (mannenvereniging, vrouwenvereniging, bijbelstudievereniging) niet het geval is?

Als het goed is is daar ook ambtelijk toezicht. Niet voor niets heeft de Dordtse Synode samenkomsten zonder aanwezigheid van een afgevaardigde van de kerkeraad verboden. Als de kerkenraad daar te weinig mankracht voor heeft, moet ze of uitgebreid worden (wat erg nodig is, zeker in wat meer rechtsere gemeenten, waar de kerkenraad vaak veels te klein is) of kan je ze bekwame mensen aanstellen als vertegenwoordiger van de kerkenraad. Alhoewel dat laatste een slechte oplossing is. Het is m.i. zéér te verkiezen dat er minstends 1 broeder bij elke activiteit binnen de kerkelijke gemeente aanwezig is. Zowel om toezicht te houden, als om betrokkenheid te tonen.

[JolandaOudshoorn]

Als het goed is is daar ook ambtelijk toezicht. Niet voor niets heeft de Dordtse Synode samenkomsten zonder aanwezigheid van een afgevaardigde van de kerkeraad verboden. Als de kerkenraad daar te weinig mankracht voor heeft, moet ze of uitgebreid worden (wat erg nodig is, zeker in wat meer rechtsere gemeenten, waar de kerkenraad vaak veels te klein is) of kan je ze bekwame mensen aanstellen als vertegenwoordiger van de kerkenraad. Alhoewel dat laatste een slechte oplossing is. Het is m.i. zéér te verkiezen dat er minstends 1 broeder bij elke activiteit binnen de kerkelijke gemeente aanwezig is. Zowel om toezicht te houden, als om betrokkenheid te tonen.

Lijkt mij zeer overdreven. dan zouden er op de zondagschool al 7 ambtsdragers iedere week moeten komen opdraven. Van mij mogen ze, daar niet van, maar dan ga je een te zware belasting leggen op deze mannen, temeer omdat er 's avonds ook nog eens meer dan 10 huisbijbelkringen zijn. Als er van iedere actviteit regelmatig een goed verslag wordt gegeven, dan is dat voldoende, we moeten wel redelijk blijven.

[Tiberius]

Zo zou het misschien kunnen gaan in een grote groep, maar de predikant als gewoon deelnemer vind ik toch de voorkeur hebben. In kleinere verbanden is dit praktisch onmogelijk. Dan zou een predikant een groot deel van zijn tijd moeten doorbrengen met allerlei persoonlijke, kleine gebedsgroepen. Bij ons vindt men het wel fijn als gebedsgroepen worden gemeld, dan kan er dmv individuele bezoeken en gesprekken met een ambtsdrager toch worden toegezien op de invulling van een gebedssamenkomst.

Ik ben voor een ALTIJD toezicht van een ambtsdrager. Als daar geen ambtdrager beschikbaar voor is, zijn er te weinig ambtsdragers...

Een ambtsdrager (ouderling of predikant) dient namelijk toe te zien op de inhoud, en waar nodig wat meer diepgang te creëren. Leken-bijeenkomsten, zeker in intieme sfeer als kleine gebedskringen of gezelschappen, lopen snel uit in theologische dwalingen. Soms zelfs onbedoeld.

Bedoel je met ALTIJD bij elke samenkomst moet een ambtsdrager aanwezig zijn?
Maar waarom zou je dat willen, terwijl dat met een jeugdvereniging of zondagsschool, maar ook andere verenigingen (mannenvereniging, vrouwenvereniging, bijbelstudievereniging) niet het geval is?

Als het goed is is daar ook ambtelijk toezicht. Niet voor niets heeft de Dordtse Synode samenkomsten zonder aanwezigheid van een afgevaardigde van de kerkeraad verboden. Als de kerkenraad daar te weinig mankracht voor heeft, moet ze of uitgebreid worden (wat erg nodig is, zeker in wat meer rechtsere gemeenten, waar de kerkenraad vaak veels te klein is) of kan je ze bekwame mensen aanstellen als vertegenwoordiger van de kerkenraad. Alhoewel dat laatste een slechte oplossing is. Het is m.i. zéér te verkiezen dat er minstends 1 broeder bij elke activiteit binnen de kerkelijke gemeente aanwezig is. Zowel om toezicht te houden, als om betrokkenheid te tonen.

Ambtelijk toezicht vind ik wat anders dan bij elke vergadering van elke vereniging, commissie of zondagsschool verplicht een ambtsdrager aanwezig te zijn.
Het eerste is gewenst en goed, maar het tweede is overbodig: er zijn voldoende lidmaten die volkomen bijbels leiding aan een vereniging, commissie, etc kunnen geven. Sterker nog: eigenlijk vind ik het de plicht van elk lid, man of vrouw, voor zover het in zijn of haar vermogen ligt, om zich in te zetten voor één of andere vereniging of commissie.
Maar wel inderdaad: ze staan onder toezicht van de kerkenraad; zij zal zich regelmatig op de hoogte stellen van het reilen en zeilen.

Toevoeging> Ik ben het helemaal met Jolanda eens.
En bovendien: waarom zou je dat willen?

[memento]

Als het goed is is daar ook ambtelijk toezicht. Niet voor niets heeft de Dordtse Synode samenkomsten zonder aanwezigheid van een afgevaardigde van de kerkeraad verboden. Als de kerkenraad daar te weinig mankracht voor heeft, moet ze of uitgebreid worden (wat erg nodig is, zeker in wat meer rechtsere gemeenten, waar de kerkenraad vaak veels te klein is) of kan je ze bekwame mensen aanstellen als vertegenwoordiger van de kerkenraad. Alhoewel dat laatste een slechte oplossing is. Het is m.i. zéér te verkiezen dat er minstends 1 broeder bij elke activiteit binnen de kerkelijke gemeente aanwezig is. Zowel om toezicht te houden, als om betrokkenheid te tonen.

Lijkt mij zeer overdreven. dan zouden er op de zondagschool al 7 ambtsdragers iedere week moeten komen opdraven. Van mij mogen ze, daar niet van, maar dan ga je een te zware belasting leggen op deze mannen, temeer omdat er 's avonds ook nog eens meer dan 10 huisbijbelkringen zijn. Als er van iedere actviteit regelmatig een goed verslag wordt gegeven, dan is dat voldoende, we moeten wel redelijk blijven.

Niet 7 ambtsdragers voor de zondagschool, maar gewoon eentje. Liefst dat die dan actief meedoet, dus als leiding ofzo. Dus: Dat bij elke vereniging minstends 1 kerkeraadslid meedraait. Gewoon betrokken zijn als kerkenraad.