Robert schreef:Wat 'nee'?
Went Christus zich niet tot die mens die zondekennis heeft?
Komt de zondekennis niet van God? Komt die dan van de mens zelf?

Of 'nee', de mens went zich niet af? Wat doet die mens dan, als hij niet aan het avondmaal gaat?
Of God niet dankbaar is voor de verlossing?

Niemand kan zichzelf redden, ook niet op grond van deze conclusies.

Afgewezen schreef:

Robert schreef:Christus went zich tot de mens, de mens wendt zich af onder het vrome mom van: "Ik kan me niet tot Christus wenden"
Dat is wat hier aan de hand is.

Nee.

Jawel, vergeet niet dat heel veel mensen met vrome woorden verloren gaan.

Onze predikant zij pas nog, wij zijn veel te vroom om zondaar te willen zijn en daar zit hem de kneep.

We blijven hangen in we kunnnen niet, we willen niet. In plaats dat we dat écht zo beleven is het een antwoord om niet te hoeven.

Er staan zoveel beloften in Gods Woord waarop we kunnen pleiten.
En echt, wanneer de Heere al deze middelen wil gebruiken en zegenen komen we echt niet uit bij onszelf, maar kunnen we niets ander dan de Heere grootmaken omdat Hij ons het eerst heeft liefgehad.

God is zo groot en machtig!
Hij heeft Zijn leven gegeven aan het kruis, zelfs de toorn van Zijn Vader moeten dragen.
Deze afschuwelijke lijdensweg is Hij gegaan om ons vrij te kopen.

Kunt u naar het kruis kijken en zeggen: Bijzonder hoor Jezus, maar voor mij is het niet nodig?

Afgewezen schreef:

Robert schreef:Wat 'nee'?
Went Christus zich niet tot die mens die zondekennis heeft?
Komt de zondekennis niet van God? Komt die dan van de mens zelf?

Of 'nee', de mens went zich niet af? Wat doet die mens dan, als hij niet aan het avondmaal gaat?
Of God niet dankbaar is voor de verlossing?

Niemand kan zichzelf redden, ook niet op grond van deze conclusies.

Christus redt, niet de mens.
De mens die Christus redding niet aanvaardt (om welke vrome smoes dan ook) die moet zichzelf redden.

Het aannemen van de aangeboden redding is niet 'zelf redden'.
Net zoals de man in het water die de toegestoken hand aangrijpt zichzelf niet gered heeft.

Mensen die erkennen dat ze zondig zijn en Christus nodig hebben maar toch zijn redding niet durven te accepteren
zijn als mensen die in het water liggen, erkennen dat ze in het water liggen en er alleen met hulp uit kunnen komen, de hand voor ogen
zien maar deze niet willen pakken omdat ze niet zeker zijn of die hand wel voor hen is.

Een klap in het gezicht van degene die de hand uitstrekt. (ik betrek het hier alleen op het voorbeeld)

Ik betwijfel of iemand die de aangerijkte hand niet aangrijpt wel erkent dat hij in het water ligt en dat hij hulp nodig heeft.
Misschien wel sociaal gewenst gepraat: "Ik lig in het water en ik heb hulp nodig" maar het is niet echt. Eigenlijk denkt die persoon
toch zelf wel uit het water te komen. "Een klein stukje zelf zwemmen" of "als ik iets meer kracht heb kan ik de hand steviger vasthouden."

Iemand die echt in doodsnood is die pakt de hand.
Alleen mensen die niet in doodsnood zijn zwemmen nog een handje. Ze zwemmen door tot er een betere and komt, of ze zelf meer kracht
hebben, of wat dan ook.

En het ergste van alles: ze raden andere drenkelingen ook af de hand te snel aan te nemen.

Robert, ik denk dat wij langs elkaar heen praten. Ik praat het niet goed dat mensen Christus verwerpen.
Maar ik weet ook dat een ontdekte zondaar uit zichzelf niet tot Christus kan komen. Dat is zijn nood, dat is zijn ongeloof. En het ergste is: hij kan er zelf geen verandering in brengen.
Gelukkig dat Christus ook gekomen is om díé nood te lenigen en dat Hij niet slechts een Zaligmaker is voor gewillige zondaars. Nee, Hij is gekomen om te zoeken en zalig te maken dat verloren was.
En dat is geen geleerd lesje, dat is realiteit.

Afgewezen schreef:Robert, ik denk dat wij langs elkaar heen praten. Ik praat het niet goed dat mensen Christus verwerpen.
Maar ik weet ook dat een ontdekte zondaar uit zichzelf niet tot Christus kan komen. Dat is zijn nood, dat is zijn ongeloof. En het ergste is: hij kan er zelf geen verandering in brengen.
Gelukkig dat Christus ook gekomen is om díé nood te lenigen en dat Hij niet slechts een Zaligmaker is voor gewillige zondaars. Nee, Hij is gekomen om te zoeken en zalig te maken dat verloren was.
En dat is geen geleerd lesje, dat is realiteit.

Pijnlijke onmacht, beschamende onwil.
Maar... wat is het wonder van Gods opzoekende zondaarsliefde zo groot, voor een verlorene!
Wat komt er dan een glans op het woord Genade!

Robert schreef:

Laten we elkaar daar in respecteren en niet meteen met een rechtzinnig of relativerend vingertje gaan wijzen.

Dat lijkt mij idd de beste houding.
Het is overigens geen forum-regel.

Overeenkomstig het gebruik binnen de doelgroep van het forum stel ik voor om de eerbiedskapitalen zo veel als mogelijk te handhaven.

caprice schreef:Want ik ben een vijand van God. Dus ik kom niet zomaar op dat plekje terecht. Daar moet de Heere me toch echt Zelf brengen.

En zo gaan hele stammen verloren. Een leven lang de 'waarheid' (lees leugen) gehad en geleefd naar 'eigen wegen'.
Om in het oordeel te moeten horen: 'je hebt niet gewild!'

ps. helemaal eens met de laatste post van Robert!!!

Gian schreef:

caprice schreef:Want ik ben een vijand van God. Dus ik kom niet zomaar op dat plekje terecht. Daar moet de Heere me toch echt Zelf brengen.

En zo gaan hele stammen verloren. Een leven lang de 'waarheid' (lees leugen) gehad en geleefd naar 'eigen wegen'.
Om in het oordeel te moeten horen: 'je hebt niet gewild!'

ps. helemaal eens met de laatste post van Robert!!!

Als je wat zelfkennis hebben mag, Gian, zul je weten dat er twee gedachtengangen achter kunnen zitten:

- Zorgeloosheid en een 'argument' om achter te verschuilen, en zo als maar verder van de Heere af te dwalen.

- Als uiting van inleving van onmacht en onwil, die bedroefd maakt, in de nood brengt (ik kan het niet zelf!) en daarom uitdrijft naar de Heere, als Hij dat geeft.

Jij benoemt alleen de eerste. Ik hoop dat je wat kennis hebt aan het tweede. Er staat ook in dat lieve Woord: 'ik vond benauwdheid en droefenis'. Niet alleen benauwdheid, maar ook droefenis! Anders was het een verloren zaak. Want als de uitwerking niet is zoals dat in het vierde vers van Psalm 116 verklaard ligt (Maar ik riep den Naam des HEEREN aan, zeggende : Och HEERE, bevrijd mijn ziel), is het een algemene overtuiging en geen waar zaligmakende. Zoeen zal er in zijn leven ook achterkomen wat in vers 5 verklaard ligt: De HEERE is genadig en rechtvaardig; en onze God is ontfermende.
Het zijn niet mijn ideeen. Dit is Gods Woord. De Heere werkt door het onmogelijke heen. Als Hij toont dat Hij een heilig en rechtvaardig God is, waar moet zich de ziel dan bergen? Hij doet geen afstand van Zijn rechtvaardigheid hoor. Maar als het Hem behaagt om Die gezegende Persoon in het leven te openbaren, dan zal de ziel mogen ervaren dat die Man zal zijn als een verberging tegen den wind en een schuilplaats tegen den vloed; als waterbeken in een dorre plaats, als de schaduw van een zwaren rotssteen in een dorstig land. (Jes. 32:2)

Iedereen kan tot Christus vluchten, zonder enige voorwaarde.
Ieder die tot Christus vlucht wordt behouden!
Voorwaarde is idd, dat je zonder iets mee te brengen tot Hem komt. Dus niet met je onwil komen, want voor je het weet wil je met je onwil zalig worden. En dat gaat niet.

Niet moeilijker maken als dat het is.

Soort 1 + 1 = 2 geloof dus

Kislev schreef:Soort 1 + 1 = 2 geloof dus

Ach, er worden wel meer formules gehanteerd.

Kislev schreef:Soort 1 + 1 = 2 geloof dus

Volgens onze vaderen is het ware geloof: kennen, toestemmen en vertrouwen (zie bijvoorbeeld het Kort Begrip). Of dat een soort 1+1=2 geloof is weet ik niet, maar wie dit geloof in Christus deelachtig is zal in der eeuwigheid niet meer verloren gaan. Het heeft God behaagt via het simpele intrument van het door Hem gewerkte geloof de zaligheid te schenken, zodat niet degene die gelooft, maar Hem in Wie gelooft word voor eeuwig de eer, lof en aanbidding gegeven zal worden.

Kislev schreef:Soort 1 + 1 = 2 geloof dus

Als jij genade door het lijden en sterven van Jezus Christus zo nodig wilt vergelijken met "1 + 1 = 2" dan is dat aan jou.
Ik vind het hoogst onbeschoft en grievend dat hier zo denigrerend gesproken wordt over het geloof en het offer van Christus.

Kennelijk is het te dwaas voor sommigen onder ons, hebben zij liever iets ingewikkelders. Maar dat wisten we
van Paulus al. Dat het voor de grieken een dwaasheid is.

Robert schreef:Als jij genade door het lijden en sterven van Jezus Christus zo nodig wilt vergelijken met "1 + 1 = 2" dan is dat aan jou.
Ik vind het hoogst onbeschoft en grievend dat hier zo denigrerend gesproken wordt over het geloof en het offer van Christus.

Beste Robert,
We moeten de discussie wel zuiver houden. Met de typering 1+1=2 had Kislev het over het type geloof, niet over het offer, lijden en sterven van de Heere Jezus. Dat de eenvoud van het evangelie velen een aanstoot is is echter inderdaad zo, zelfs voor veel van Gods kinderen.

Beste J.C. Philpot, ik weet dat kislev het niet zo bedoeldt, maar dat is feitelijk wel wat hij zegt.
De badinerende toon waarop gesproken wordt over het 'niets meer dan geloven en vertrouwen in Jezus Christus' als een simplistisch geloof....
En misschien is het ook wel simpel, en daarom te dwaas om te geloven. Maar ik geloof het evengoed, want ik kan niets anders.

De hele toon in het debat bij sommigen komt gewoon daar op neer: "Het is te simpel"
Goed, maak het dan maar ingewikkelder. Goede werken, aflaat, pelgrimstochten, 5x per dag bidden, krijgen van alle gaven van de Geest, uit je lichaam
treden door meditatie, jezelf martelen, etc. etc.
Er is meer dan genoeg te vinden in de religieuze supermarkt van het leven om het geloof ingewikkelder te maken.
Het is niet nieuw, dat de mensen het geloof te simpel vinden, dat vonden ze in de tijd van Paulus al. Die zei al dat het voor de Grieken een
dwaasheid was.