mayflower schreef:

monique schreef:

Tiberius schreef:Nee.
Abortus is moord, dus dat mag niet.

Bovendien: het babytje kan er niets aan doen dat het door een misdrijf ontvangen is.
Ook zal je er zelf later last van krijgen: schuldgevoelens t.o.v. het vermoorde babytje.

Wel is het belangrijk om in zo'n situatie hulp te zoeken, bijvoorbeeld bij de VBOK.

ja maar dat kind heeft niks theeft geen vader
een moeder dan wel maar die moet elke dag naar school en daarna werken
er word niet naar omgekeken
of naar een pleeggezin dan heeft dat kind geen leven denk ik

Bij zo'n opmerking, zou ik graag de vraag willen stellen; ben je een wederomgeboren christen ?

Bij zo'n vraag, zou ik graag de vraag willen stellen: Waarom zou iemand niet wederomgeboren kunnen zijn en er zo over kunnen denken? Staat dit zo in de Bijbel: als je wederomgeboren bent dan heb je deze standpunten?

JolandaOudshoorn schreef:

Margriet schreef:Kans dat je door verkrachting zwanger word minimaal?? Dat is bakerpraat. Dat niemand er mee te koop loopt is wel waar, maar daarom gebeurt het wel.
En ik denk dat je wel degelijk de pijn en het verdriet van het meisje onderschat.
Ik denk dat het heel goed is dat de ouders van het kind, die hun dochter goed kennen en over haar gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk, het beste kunnen oordelen deze beslissing kunnen nemen.
En zo licht zou ik over een keizersnee helemaal niet oordelen. Kijk de cijfers er maar op na!!

Nou, idd Margriet, een keizersnee is een behoorlijk zware ingreep. En inderdaad, ik zou de beslissing aan de ouders overlaten, want voor een twaalfjarige is een zwangerschap erg zwaar. (dat is een zwangerschap al voor een gezonde, volwassen vrouw)

Is bij een kwestie van leven en dood, genadetijd of eeuwigheid! de vraag wat 'ik vind' of wat 'de ouders oordelen', of geldt hier slechts wat God hierover in Zijn Woord zegt?

Het is uiteraard begrijpelijk, en dat klinkt ook het meest meelevend, om het vanuit het meisje en haar verdriet te benaderen. Maar is dat principieel ook de juiste weg? Bewust stel ik dit vragenderwijze.

Hierbij wil ik één voorbeeld noemen: De besnijdenis van de twee zonen van Mozes. Dit was een bloederig en pijnlijk gebeuren. Niet voor niets reageerde zijn vrouw(!) zo richting Mozes. Toch was het Gods wil en wet. En pas nu weten we, dankzij de moderne geneeskunst, dat dit voor deze kinderen en hun latere echtgenoten ook puur op medisch gebied beter was. Peniskanker komt (nagenoeg) niet voor bij besneden mannen, en baarmoederhalskanker niet bij de vrouwen van besneden mannen. Dus niet de 'zielige' lijn te kiezen, maar de principiële, door niet te doen wat wij vinden en oordelen, maar wat God van ons eist, alleen dan kunnen we zegen verwachten!

Jan schreef:

JolandaOudshoorn schreef:

Margriet schreef:Kans dat je door verkrachting zwanger word minimaal?? Dat is bakerpraat. Dat niemand er mee te koop loopt is wel waar, maar daarom gebeurt het wel.
En ik denk dat je wel degelijk de pijn en het verdriet van het meisje onderschat.
Ik denk dat het heel goed is dat de ouders van het kind, die hun dochter goed kennen en over haar gezondheid, zowel geestelijk als lichamelijk, het beste kunnen oordelen deze beslissing kunnen nemen.
En zo licht zou ik over een keizersnee helemaal niet oordelen. Kijk de cijfers er maar op na!!

Nou, idd Margriet, een keizersnee is een behoorlijk zware ingreep. En inderdaad, ik zou de beslissing aan de ouders overlaten, want voor een twaalfjarige is een zwangerschap erg zwaar. (dat is een zwangerschap al voor een gezonde, volwassen vrouw)

Is bij een kwestie van leven en dood, genadetijd of eeuwigheid! de vraag wat 'ik vind' of wat 'de ouders oordelen', of geldt hier slechts wat God hierover in Zijn Woord zegt?

Het is uiteraard begrijpelijk, en dat klinkt ook het meest meelevend, om het vanuit het meisje en haar verdriet te benaderen. Maar is dat principieel ook de juiste weg? Bewust stel ik dit vragenderwijze.

Hierbij wil ik één voorbeeld noemen: De besnijdenis van de twee zonen van Mozes. Dit was een bloederig en pijnlijk gebeuren. Niet voor niets reageerde zijn vrouw(!) zo richting Mozes. Toch was het Gods wil en wet. En pas nu weten we, dankzij de moderne geneeskunst, dat dit voor deze kinderen en hun latere echtgenoten ook puur op medisch gebied beter was. Peniskanker komt (nagenoeg) niet voor bij besneden mannen, en baarmoederhalskanker niet bij de vrouwen van besneden mannen. Dus niet de 'zielige' lijn te kiezen, maar de principiële, door niet te doen wat wij vinden en oordelen, maar wat God van ons eist, alleen dan kunnen we zegen verwachten!

Volgens mij reageerden wij juist niet vanuit een "meelevende" weg, hoewel dat ook mee mag tellen. Ik kijk slechts naar de medische kant! Kan dit meisje lichamelijk de zwangeschap voldragen en haar kindje ter wereld brengen? En aangezien ik niet haar ken, lijkt het mij goed dat de ouders, die haar wel kennen, daarover moeten oordelen, natuurlijk in samenspraak met de arts. Maar als ik kijk naar een gemiddelde 12-jarige, heb ik mijn vraagtekens of het medisch verantwoord is om een zwangerschap uit te dragen. en dan kom je toch in het dilemma van: wie moeten we voor laten gaan: moeder of kind?

JolandaOudshoorn schreef:... dan kom je toch in het dilemma van: wie moeten we voor laten gaan: moeder of kind?

Bij dit dilemma geldt vol overtuiging: Laat de MOEDER voorgaan!

Jan schreef:

JolandaOudshoorn schreef:... dan kom je toch in het dilemma van: wie moeten we voor laten gaan: moeder of kind?

Bij dit dilemma geldt vol overtuiging: KIND!

Dan hebben we hierin een groot meningsverschil!

Ik hoop van harte dat ik nooit voor zo'n keus zal komen te staan
De moeder is in dit geval je kind.....
Het gaat niet om jezelf.
Voor jezelf is zo'n keus al vreselijk, laat staan als jij deze beslissing voor je kind moet nemen.

Ik zou niet zo gauw weten wat ik zou doen. Ik denk dat enige bescheidenheid ook wel op z'n plaats is om hierin voor een ander een keus in te gaan vullen.

helma schreef:Ik hoop van harte dat ik nooit voor zo'n keus zal komen te staan
De moeder is in dit geval je kind.....
Het gaat niet om jezelf.
Voor jezelf is zo'n keus al vreselijk, laat staan als jij deze beslissing voor je kind moet nemen.

Ik zou niet zo gauw weten wat ik zou doen. Ik denk dat enige bescheidenheid ook wel op z'n plaats is om hierin voor een ander een keus in te gaan vullen.

Je hebt gelijk, helma, laten we hopen dat we zelf nooit voor zo'n dilemma komen te staan. Toch ben ik geneigd, en dat is volgens mij ook de gangbare opinie, dat in zo'n keuze, de moeder voor het kind gaat! Volgens mij is dat in onze kringen ook de enige geldige reden om een abortus te laten plegen, als het leven van de moeder in gevaar komt!

JolandaOudshoorn schreef:

helma schreef:Ik hoop van harte dat ik nooit voor zo'n keus zal komen te staan
De moeder is in dit geval je kind.....
Het gaat niet om jezelf.
Voor jezelf is zo'n keus al vreselijk, laat staan als jij deze beslissing voor je kind moet nemen.

Ik zou niet zo gauw weten wat ik zou doen. Ik denk dat enige bescheidenheid ook wel op z'n plaats is om hierin voor een ander een keus in te gaan vullen.

Je hebt gelijk, helma, laten we hopen dat we zelf nooit voor zo'n dilemma komen te staan. Toch ben ik geneigd, en dat is volgens mij ook de gangbare opinie, dat in zo'n keuze, de moeder voor het kind gaat! Volgens mij is dat in onze kringen ook de enige geldige reden om een abortus te laten plegen, als het leven van de moeder in gevaar komt!

Dat klopt, ja.
Dat is ook het standpunt van de NPV: het leven van de moeder heeft voorrang.

JolandaOudshoorn schreef:

Jan schreef:

JolandaOudshoorn schreef:... dan kom je toch in het dilemma van: wie moeten we voor laten gaan: moeder of kind?

Bij dit dilemma geldt vol overtuiging: KIND!

Dan hebben we hierin een groot meningsverschil!

Ik bedoelde het andersom dan het is opgevat. Derhalve nu om dubbelzinnigheden uit de weg te ruimen een uitgebreid antwoord:

Bij dit dilemma geldt vol overtuiging:
Laat de MOEDER (ze is nog een kind) leven!
Wie moeten we 'laten gaan'? Het kind. Zo heb ik het dilemma gelezen. Het woordje 'voor' in 'voor laten gaan' zag ik over het hoofd. Was schijnbaar nog niet wakker genoeg voor zo'n zware discussie op de vroege morgen.

Is er iets bekend over wat de artsen zeggen over het gevaar?

Keizersnee is overigens op zich niet zo gevaarlijk, alleen vraag ik me af hoe dat zit met een kind dat nog volop in de groei zit enzo...

buiten het lichamelijke om, komt er nog heel veel bij kijken. Wat denk je van de trauma en de algehele psyche?

Lapressa schreef:buiten het lichamelijke om, komt er nog heel veel bij kijken. Wat denk je van de trauma en de algehele psyche?

die is heel groot, maar onderschat een abortus niet!!!!Alsof dat geen traumatische ervaring is....

ik denk dat een keizersnee onder narcose niet meer aangrijpend is dan een curretage (en ze zullen haar niet 40 weken zwanger laten zijn schat ik)
Ik heb een keer een curretage gehad, maar dat was een vréselijke ervaring; en mijn kindje was al dood....

Zelf denk ik dat je voor het kind het trauma gróter maakt door ook nog een kindje in haar moederschoot te doden.In ieder geval op de langere termijn.
Mits de artsen van mening zijn dat het leven van de moeder in gevaar is, dan is er geen andere keus.