Orgaandonatie

[vlinder]

Ze zijn meestal te ziek....

@parsifal. Het rijk is geen eigenaar, maar het dwingt je om na te denken. Veel mensen vinden het wel prima en durven niet goed na te denken, terwijl er andere mensen overlijden die met smart op een iporgaan wachten. Je kunt altijd kiezen dat je het niet wilt of overlaten aan nabestaanden.

En ik vind dat je zo consequent moet zijn dat als je zelf gaat overlijden aan leverfalen je ook dan moet weigeren. Als je zelf niet wilt afstaan moet je ook niet willen ontvangen.

Is het in belgie niet al per wet geregeld, dat iedereen donor is, automatisch?

Geen idee

[parsifal]

Ze zijn meestal te ziek....

@parsifal. Het rijk is geen eigenaar, maar het dwingt je om na te denken. Veel mensen vinden het wel prima en durven niet goed na te denken, terwijl er andere mensen overlijden die met smart op een iporgaan wachten. Je kunt altijd kiezen dat je het niet wilt of overlaten aan nabestaanden.

En ik vind dat je zo consequent moet zijn dat als je zelf gaat overlijden aan leverfalen je ook dan moet weigeren. Als je zelf niet wilt afstaan moet je ook niet willen ontvangen.

Dan nog is het alsof de overheid zegt: Als je er niet over nagedacht hebt dan is het van ons. Ik kan me nog voorstellen dat je iedereen verplicht zijn wens te uiten op 18-jarige leeftijd. Maar het bij zwijgen uitgaan van wel donor moeten zijn is naar mijn idee volledig in strijd met de lichamelijke integriteit van mensen.

Trouwens in Belgie hebben ze die "ja, tenzij" regel al, maar wat ze daar vooral hebben is veel slechtere opleiding voor verkeersdeelnemers en minder veilige wegen. Wil je wat doen aan het tekort aan donororganen denk ik dat het aantal verkeersdoden laten toenemen het beste werkt. (Een beetje sarcastisch, maar vooral omdat mensen Nederland en Belgie zo vaak vergelijken als het om donorwachtlijsten gaat en men totaal niet corrigeert voor andere factoren).

[sirdanilot]

Bij mij is het geen angst, maar principe. Organen als longen, lever, hart en nieren kunnen alleen afgestaan worden als je hersendood bent. Ten eerste is dit niet altijd goed te bapalen, al lukt dat steeds beter. Ten tweede vind ik persoonlijk dat je dan nog niet in iemand kunt gaan snijden, maar moet wachten tot ook de klinische dood is ingetreden, maar dan zijn je organen niet meer bruikbaar. Je zou dan na kunnen denken over weefseldonatie, want dat kan ook als je overleden bent, maar dat is vrij heftig voor je lichaam en dus voor de nabestaanden.

Maar de vraag is waar dit principe op is gebaseerd. Is dit een Bijbels principe? De Bijbel geeft op dit punt geen gedetailleerde handleiding, simpelweg omdat dit soort dingen in Bijbelse tijden niet bestonden; iemand was dood of levend, en orgaandonatie was volstrekt onmogelijk. Als je hersendood bent, is er geen énkele activiteit meer in de hersenen, en het is voor ons mensen volstrekt onmogelijk om iemand uit hersendood op te wekken. Wij geloven in het bestaan van een ziel, en ik denk dat die ziel in de hersenen zit: daar zitten al onze gedachtes, daar voelen wij onze gevoelens omdat de hormonen er gemaakt worden, etc. Natuurlijk spreekt de Schrift vaak over het hart, maar dit is a. poëtisch, b. zo voelt het vaak, gevoelens zitten vaak rond de buikstreek ('vlinders in je buik' etc.)

Uiteraard is het ieders eigen keuze en dat veroordeel ik ook niet, maar mijn stelling is dat je met de bijbel in de hand het niet kunt verdedigen om uit principe geen orgaandonatie te doen.

Ik vind het moeilijk, want afgelopen weekend heb ik nog voor een patient gezorgd voor wie organen te laat waren en is overleden. Dat dwingt mij wel tot een weloverwogen keuze en daarom zou ik voor stemmer bij: iedereen donor tenzij expliciet aangegeven. Veel mensen laten de keuze op zijn beloop.

Hier ben ik tegen: de keuze om iemand te helpen (nl. door een orgaan ter beschikking te stellen) zou een bewuste keuze moeten zijn, niet een keuze uit de laksheid om te vergeten een formulier in te vullen. Desnoods moet je iedereen op zn 18e verplichten om het formulier in te vullen op straffe van een boete. Meer kun je niet doen. Uiteraard is voorlichting ook belangrijk, maar dat gebeurt al best goed.

Al deze argumenten gaan niet op voor bloed geven, maar helaas wordt dat ook te weinig gedaan.

Bloed geven doe ik persoonlijk niet, omdat ik vaak last heb van 'sterretjes voor mijn ogen' als ik op sta - ik denk dat mijn bloeddruk te laag is of zoiets. Het voelt soms half alsof ik flauwval. Ik ben bang dat dat met bloed geven erger wordt. Maar als die belemmeringen er niet waren zou ik graag bloed geven.

[Mara]

Elkaar liefhebben is het grootste gebod. Wat een mooie vorm van elkaar liefhebben is het, om een ander je orgaan af te staan zodat deze kan blijven leven, zonder nierdialyse of zelfs iemand van de dood kan redden. Hierbij maakt het mij niet uit wie dit is; het kan een familielid of onschuldig kind zijn maar bij wijze van spreken ook een hoer of een tollenaar.

Mooi, maar dan alleen als de hoer en tollenaar zich daarna bekeert tot God?
Maar je lever doneren aan iemand die zich bijna dood gedronken heeft en het met jouw nieuwe lever ook weer gaat doen? Je hebt zelf niets te zeggen over het gegeven waar jouw organen naar toe gaan. (m.u.v. een nier doneren aan een familielid of vriend)
En het onbegrijpbare is ook dat je soms met dat nieuwe orgaan bepaalde eigenschappen van die donor in je krijgt.
Het is een heel ingewikkeld vraagstuk. Als het ver van je bed is, kun je er een mening over hebben, maar als het (heel erg) dichtbij komt, ga je er echt anders over denken is mijn ervaring.

[vlinder]

Elkaar liefhebben is het grootste gebod. Wat een mooie vorm van elkaar liefhebben is het, om een ander je orgaan af te staan zodat deze kan blijven leven, zonder nierdialyse of zelfs iemand van de dood kan redden. Hierbij maakt het mij niet uit wie dit is; het kan een familielid of onschuldig kind zijn maar bij wijze van spreken ook een hoer of een tollenaar.

Mooi, maar dan alleen als de hoer en tollenaar zich daarna bekeert tot God?
Maar je lever doneren aan iemand die zich bijna dood gedronken heeft en het met jouw nieuwe lever ook weer gaat doen? Je hebt zelf niets te zeggen over het gegeven waar jouw organen naar toe gaan. (m.u.v. een nier doneren aan een familielid of vriend)
En het onbegrijpbare is ook dat je soms met dat nieuwe orgaan bepaalde eigenschappen van die donor in je krijgt.
Het is een heel ingewikkeld vraagstuk. Als het ver van je bed is, kun je er een mening over hebben, maar als het (heel erg) dichtbij komt, ga je er echt anders over denken is mijn ervaring.

@ Mara je argument gaat niet helemaal op. Mensen die hebben gedronken moeten een verplicht psychisch traject door moeten een half jaar tot een jaar clean zijn, met steekproeven in het ziekenhuis op ethanol en een waarde waaraan je kunt zien of er de afgelopen 2 weken is gedronken. Daarna moet je door een screening en dan mag je pas op de wachtlijst. Al die tijd mag je niet drinken. Je moet een sterkt netwerk om je heen hebben die je kunnen corrigeren als je gaat drinken en dan wachten tot er een passende lever is. Het is een pittige procedure.

Daarnaast ben ik van mening dat het goed is om er juist over na te denken als het ver van je bed is. Mijn ervaring is dat als je op het moment supreme moet beslissen er teveel emoties bij betrokken zijn. Juist nu is er de tijd om zorgvuldige afwegingen te maken.
Wij waren blij dat we over bepaalde dingen hadden nagedacht en er een beslissing over hadden genomen. Artsen praten je zo makkelijk de kant op die ze graag zelf willen en door emoties en angst om elkaar te verliezen kies je wel eens voor iets waarvan je achteraf zegt: mag ook alles wat kan? Hadden we toch niet dit of dat?

[Mara]

Elkaar liefhebben is het grootste gebod. Wat een mooie vorm van elkaar liefhebben is het, om een ander je orgaan af te staan zodat deze kan blijven leven, zonder nierdialyse of zelfs iemand van de dood kan redden. Hierbij maakt het mij niet uit wie dit is; het kan een familielid of onschuldig kind zijn maar bij wijze van spreken ook een hoer of een tollenaar.

Mooi, maar dan alleen als de hoer en tollenaar zich daarna bekeert tot God?
Maar je lever doneren aan iemand die zich bijna dood gedronken heeft en het met jouw nieuwe lever ook weer gaat doen? Je hebt zelf niets te zeggen over het gegeven waar jouw organen naar toe gaan. (m.u.v. een nier doneren aan een familielid of vriend)
En het onbegrijpbare is ook dat je soms met dat nieuwe orgaan bepaalde eigenschappen van die donor in je krijgt.
Het is een heel ingewikkeld vraagstuk. Als het ver van je bed is, kun je er een mening over hebben, maar als het (heel erg) dichtbij komt, ga je er echt anders over denken is mijn ervaring.

@ Mara je argument gaat niet helemaal op. Mensen die hebben gedronken moeten een verplicht psychisch traject door moeten een half jaar tot een jaar clean zijn, met steekproeven in het ziekenhuis op ethanol en een waarde waaraan je kunt zien of er de afgelopen 2 weken is gedronken. Daarna moet je door een screening en dan mag je pas op de wachtlijst. Al die tijd mag je niet drinken. Je moet een sterkt netwerk om je heen hebben die je kunnen corrigeren als je gaat drinken en dan wachten tot er een passende lever is. Het is een pittige procedure.

Daarnaast ben ik van mening dat het goed is om er juist over na te denken als het ver van je bed is. Mijn ervaring is dat als je op het moment supreme moet beslissen er teveel emoties bij betrokken zijn. Juist nu is er de tijd om zorgvuldige afwegingen te maken.
Wij waren blij dat we over bepaalde dingen hadden nagedacht en er een beslissing over hadden genomen. Artsen praten je zo makkelijk de kant op die ze graag zelf willen en door emoties en angst om elkaar te verliezen kies je wel eens voor iets waarvan je achteraf zegt: mag ook alles wat kan? Hadden we toch niet dit of dat?

Maar die tijd is er toch vaak niet? Leverfalen kan heel snel verlopen.
En verslaafd ben je levenslang. Het kan jaren goed gaan, maar er zijn voorbeelden dat iemand dan toch weer gaat drinken. Dat sterke netwerk is fijn, maar geen garantie toch?

[vlinder]

En waar is onze vergevende houding? Een tweede kans, vergeving van een misstap?
En een lever is niet binnen 2 dagen kapot. Dat duurt maanden, zo niet jaren. Alleen de laatste fase van leverfalen kan snel gaan.
Maar van 1 biertje gaat je lever niet kapot en van 10 ook niet en van 100 ook niet.

[Bert Mulder]

Mooi, maar dan alleen als de hoer en tollenaar zich daarna bekeert tot God?
Maar je lever doneren aan iemand die zich bijna dood gedronken heeft en het met jouw nieuwe lever ook weer gaat doen? Je hebt zelf niets te zeggen over het gegeven waar jouw organen naar toe gaan. (m.u.v. een nier doneren aan een familielid of vriend)
En het onbegrijpbare is ook dat je soms met dat nieuwe orgaan bepaalde eigenschappen van die donor in je krijgt.
Het is een heel ingewikkeld vraagstuk. Als het ver van je bed is, kun je er een mening over hebben, maar als het (heel erg) dichtbij komt, ga je er echt anders over denken is mijn ervaring.

Hmm....

Dit klinkt net als een farizeer die klaagde dat Jezus Zijn tijd verknoeide met tollenaren en zondaren....

[Afgewezen]

Bij mij is het geen angst, maar principe. Organen als longen, lever, hart en nieren kunnen alleen afgestaan worden als je hersendood bent. Ten eerste is dit niet altijd goed te bapalen, al lukt dat steeds beter. Ten tweede vind ik persoonlijk dat je dan nog niet in iemand kunt gaan snijden, maar moet wachten tot ook de klinische dood is ingetreden, maar dan zijn je organen niet meer bruikbaar.

Op die manier heb ik er nooit over nagedacht. Mag je niet stellen, als iemand hersendood is, dat hij ook echt dood is? Dan zou de hele orgaandonatie uit den boze zijn.

[sirdanilot]

Elkaar liefhebben is het grootste gebod. Wat een mooie vorm van elkaar liefhebben is het, om een ander je orgaan af te staan zodat deze kan blijven leven, zonder nierdialyse of zelfs iemand van de dood kan redden. Hierbij maakt het mij niet uit wie dit is; het kan een familielid of onschuldig kind zijn maar bij wijze van spreken ook een hoer of een tollenaar.

Mooi, maar dan alleen als de hoer en tollenaar zich daarna bekeert tot God?
Maar je lever doneren aan iemand die zich bijna dood gedronken heeft en het met jouw nieuwe lever ook weer gaat doen? Je hebt zelf niets te zeggen over het gegeven waar jouw organen naar toe gaan. (m.u.v. een nier doneren aan een familielid of vriend)

Als ik lichamelijk zo ver heen ben dat orgaandonatie een optie is, dan zal ik niet kunnen vragen aan die persoon: wil je je alsjeblieft bekeren als je een langer gezond leven krijgt met mijn nier? Het enige wat ik kan doen, is liefde betonen aan die persoon, en bidden (of wellicht bidden mijn familieleden) dat die persoon de liefde van Jezus Christus kennen mag, die zo onbeschrijfelijk veel meer is, zelfs veel meer dan het geven van een orgaan aan iemand die je niet kent. Waarom moeten wij dan eisen gaan stellen? 'Ik geef je alleen een orgaan als je je bekeert'. Het is niet aan ons om zo'n eis te stellen. We kunnen alleen bidden dat de liefde die wij tonen een (nietige, maar toch) weerspiegeling mag zijn van de liefde van Christus Jezus.
Dus stel ik geef mijn lever aan een dronkaard. Alles wat we kunnen doen, is nederig bidden tot god dat die dronkaard bevrijd mag worden van zijn verslaving, zijn verslaving aan het kruis mag nagelen, en liefde tonen aan hem. Meer kunnen wij niet doen.

En het onbegrijpbare is ook dat je soms met dat nieuwe orgaan bepaalde eigenschappen van die donor in je krijgt.
Het is een heel ingewikkeld vraagstuk. Als het ver van je bed is, kun je er een mening over hebben, maar als het (heel erg) dichtbij komt, ga je er echt anders over denken is mijn ervaring.

Ik heb daar nog nooit wat van gehoord, heb je daar bronnen van? Het zou best kunnen hoor: het is toch een orgaan dat uiteindelijk door je lichaam wordt geaccepteerd als lichaamseigen waardoor bepaalde genetische eigenschappen kunnen worden 'aan- of uitgezet'. Ik denk ook dat de wetenschap daar nog niet heel veel van weet. Maar dit speelt voor mij alleen als ík zo ziek ben dat ik een orgaan nodig heb. Ik weet namelijk helemaal niet of ik dat wel wil. Ik wil in ieder geval wel mijn orgaan afstaan. Als die persoon dan mijn krullenbol krijgt, ach, vind ik prima hoor

En verslaafd ben je levenslang. Het kan jaren goed gaan, maar er zijn voorbeelden dat iemand dan toch weer gaat drinken. Dat sterke netwerk is fijn, maar geen garantie toch?

Alleen de kracht van de Heilige Geest en de bevrijding van de zonde door Jezus Christus is een garantie.

[Mara]

Als je organen eruit gehaald worden, ben je al stervende of gestorven dus iets aan jou vragen is niet meer aan de orde!
Ik ken diverse mensen met een nieuw orgaan en tot hun eigen verbazing bemerkten ze bij zichzelf veranderingen.
Sommigen lusten nu dingen die ze voorheen nooit lusten, één man kreeg een nieuwe lever en zijn haar ging van steil naar krullend!
Je kunt het in diverse weblogs teruglezen, als je er op eentje stuit van iemand die getranspanteerd werd.
Nogmaals, als het ver van je bed is, denk je er anders over dan als je er midden in staat, voor jezelf of voor een dierbare.

[vlinder]

Als je organen eruit gehaald worden, ben je al stervende of gestorven dus iets aan jou vragen is niet meer aan de orde!
Ik ken diverse mensen met een nieuw orgaan en tot hun eigen verbazing bemerkten ze bij zichzelf veranderingen.
Sommigen lusten nu dingen die ze voorheen nooit lusten, één man kreeg een nieuwe lever en zijn haar ging van steil naar krullend!
Je kunt het in diverse weblogs teruglezen, als je er op eentje stuit van iemand die getranspanteerd werd.
Nogmaals, als het ver van je bed is, denk je er anders over dan als je er midden in staat, voor jezelf of voor een dierbare.

Dit zei je een paar postings gelden ook dus nogmaals: als het dichtbij je bed is zou je niet andere keuzes moeten maken dan je nu doet. Emotie is soms een slechte raadgever. Denk er over na nu je alle voors en tegens eerlijk tegenover elkaar kunt afwegen.

@afgewezen: het punt van hersendood is mijn enige principiele reden tegen donatie. Als iemand hersendood is, kan iemand nog haren leven aan de machine. Als de vitale functies maar overgenomen worden. Iemand die hersendood is kun je daarna laten overlijden en daarna mag je m.i. De organen eruit halen. Bij een hersendood iemand is er nog circulatie, longperfucie en diurese al dan niet met hulp van dialyse. Wanneer iemand gestorven is heb je niets meer aan bepaalde organen.

[Afgewezen]

@afgewezen: het punt van hersendood is mijn enige principiele reden tegen donatie. Als iemand hersendood is, kan iemand nog haren leven aan de machine. Als de vitale functies maar overgenomen worden. Iemand die hersendood is kun je daarna laten overlijden en daarna mag je m.i. De organen eruit halen. Bij een hersendood iemand is er nog circulatie, longperfucie en diurese al dan niet met hulp van dialyse. Wanneer iemand gestorven is heb je niets meer aan bepaalde organen.

Maar is hersendood zijn dan nog leven? Je zegt zelf dat je iemand die hersendood is, daarna kunt laten overlijden. Dat is dan ongeoorloofde euthanasie, maak ik uit je woorden op. Maar kun je dan voor hetzelfde geld dan niet éérst een orgaan bij iemand verwijderen en hem daarná laten overlijden?

[Mara]

@afgewezen: het punt van hersendood is mijn enige principiele reden tegen donatie. Als iemand hersendood is, kan iemand nog haren leven aan de machine. Als de vitale functies maar overgenomen worden. Iemand die hersendood is kun je daarna laten overlijden en daarna mag je m.i. De organen eruit halen. Bij een hersendood iemand is er nog circulatie, longperfucie en diurese al dan niet met hulp van dialyse. Wanneer iemand gestorven is heb je niets meer aan bepaalde organen.

Maar is hersendood zijn dan nog leven? Je zegt zelf dat je iemand die hersendood is, daarna kunt laten overlijden. Dat is dan ongeoorloofde euthanasie, maak ik uit je woorden op. Maar kun je dan voor hetzelfde geld dan niet éérst een orgaan bij iemand verwijderen en hem daarná laten overlijden?

Bedoel je nu de toestand van Prins Friso bijvoorbeeld?

@Vlinder: emotie (angst) is een slechte raadgever. Daar heb je gelijk in, maar helaas gaat dit zo bij deze problematiek. Het gaat vaak om de plotselinge dood van een geliefde. Dan kun je niet meer rationeel denken. Daarom is het goed om vooraf je keuze te maken.
Maar ook om er met elkaar over te praten.
Sommigen zeggen: ik bepaal het niet, beslis jij maar als het zover is wat jou goeddunkt. Is dat een goed standpunt?

[Simon]

Ik vraag me wel eens af of het wel toegestaan zou moeten zijn om iemand in leven te houden aan een machine, als je daarmee , geheel tegennatuurlijk , zonder enig kans op herstel, iemand dus kunstmatig in leven houdt.