Mister schreef:Hm, de beginvraag was: 'zijn er Bijbelse gronden van het hebben van een curatorium'
Ik denk dat we eerst moeten nadenken over óf een keuring goed is, en dán pas over hoe deze toegepast zou moeten worden.
Ik denk dat de meesten (allen?) het hier wel met me eens zullen zijn als ik stel dat een keuring nodig is. De vraag is dus (1) wie er keurt, (2) op welke gronden men keurt, en (3) wanneer die keuring plaats vindt.
1. Wie: M.i. zijn hier slechts drie mogelijkheden.
a) Geen keuring / de predikant keurt zichzelf en geeft zichzelf autoriteit. Dit zie je mn bij secten, waarbij één of enkelen zich de autoriteit aanmeten. De gemeente past zich aan aan de predikant, niet de predikant aan de gemeente.
b) Een kerkelijke commissie keurt de predikant, oftwel: een curatorium. Een curatorium zou je verwachten in een hiarchische kerkstructuur (zoals de RK dat kent), niet in een presbyteriaans/democratische kerkstructuur (zoals de reformatorische kerken in NL dat hebben).
c) De gemeente keurt. Hoe dit uitgevoerd wordt, kan verschillen. Je zou dit kunnen doen dmv proefpreken voordat iemand toegelaten wordt als predikant, of door een verplicht attest van de kerkeraad (dan oordeelt de kerkeraad namens de gemeente nalv een gesprek en je levenswandel). De beste optie lijkt mij het keuren dmv beroepen: Een niet-rechtzinnige predikant krijgt geen beroepen.
2. Op welke gronden. M.i. zouden de gronden moeten zijn:
a) Onberispelijke levenswandel
b) Stabiel en levend geloof (e.g. deelname aan de kerk/weekdiensten, geen avondmaalsmijding)
De grote vraag is hoe je dit het beste kan keuren. Ik denk dat de mogelijkheden zijn:
a) Op basis van de mening van de gemeente en/of kerkeraad over betreffende persoon
b) Op basis van een gesprek
c) Op basis van preken die betreffende persoon houdt (mn van toepassing bij toetsing ná afronden van studie, of aan het einde ervan)
3. Wanneer: Ik denk dat dit de mogelijkheden zijn:
a) Bij de toelating tot de studie
b) Na afronding van de studie
c) Bij de beroeping