Eigenlijk is zwaar gewoon licht.
Als je een beschrijving hoort van wat er gebeurt als de Heilige Geest in je gaat werken.....
En dat het alleen voor de uitverkorenen is.....
Gewoon hoed op, rok aan en 2x naar de kerk, daarna koffie met een borrel en hopen dat er een keer een wonder gebeurt in je leven....
een mens kan niks en wil niks....
Is dit een beschrijving van 'zwaarte' of heb je het nu over uitwassen?
Overigens schieten we met al die woordspelletjes over wat nu 'zwaar' is en 'licht' niet zo veel op.
Jezus volgen is niet 'zwaar': Mijn juk is zacht en mijn last is licht, zegt Jezus.
Omdat we m.i. beter onze samenkomsten kunnen inrichten als de apostelen dan als Israël in de tempeldienst. Er is iets wezenlijk veranderd natuurlijk door de dood van Christus en daarom is ook de eredienst veranderd. Het lijkt me logischer in het Nieuwe Testament aanwijzingen te zoeken voor het houden van de eredienst dan in het Oude Testament.
Jongere, hier reageerde ik op. Dat we in het O.T. geen aanwijzingen meer zouden vinden voor de eredienst, vind ik een wat vreemde stelling.
Hoe de erediensten in het N.T. er precies uitzagen, weten we niet, maar dat wij geen 'boodschap' meer hebben aan het O.T. als het hierom gaat, wil er bij mij niet in.
Afgewezen schreef:
Jezus volgen is niet 'zwaar': Mijn juk is zacht en mijn last is licht, zegt Jezus.
ervaar jij dat ook altijd zo?
Als we het niet ervaren als licht betekend het dat we nog te veel op ons eigen willen werken. Toen Jezus zei dat zijn juk licht was gaf hij dat niet als een van de vele mogelijkheden maar als enige optie. Als we dat in twijfel trekken dan is er bij ons een ernstig probleem, nl. dat wij Jezus niet op zijn Woord willen geloven.
Unionist schreef:En steeds meer kom ik tot de overtuiging dat "zwaar" en "licht" geen werkbare begrippen zijn.
Inderdaad, behalve misschien mijn puntje 3 en 4.
Rekcor schreef:3. Radicaliteit christen-zijn (zwaar = zeer radicaal; licht = zeer rekkelijk)
4. Ortodoxie (zwaar = bijbel is 100% waar, mens heeft 100% Jezus nodig; licht = bijbel is menselijk boek, meerdere wegen tot God)
De rest is naar mijn smaak meer sociale opsmuk, gebruikt door mensen om het 'wij-zij'-denken te versterken.
Unionist schreef:En steeds meer kom ik tot de overtuiging dat "zwaar" en "licht" geen werkbare begrippen zijn.
Inderdaad, behalve misschien mijn puntje 3 en 4.
Rekcor schreef:3. Radicaliteit christen-zijn (zwaar = zeer radicaal; licht = zeer rekkelijk)
4. Ortodoxie (zwaar = bijbel is 100% waar, mens heeft 100% Jezus nodig; licht = bijbel is menselijk boek, meerdere wegen tot God)
De rest is naar mijn smaak meer sociale opsmuk, gebruikt door mensen om het 'wij-zij'-denken te versterken.
Haha maar radicaliteit zegt ook niet alles.... want ik ken evangelische christenen die ontzettend radicaal zijn maar nooit Zwaar genoemd zullen worden. Ook ken ik in die hoek genoeg mensen die de bijbel voor 100% betrouwbaar houden. Ik denk bij Zwaar toch meer aan vormen en zo.... niet aan radicaliteit, rol van de bijbel etc. Als je zwaar en licht daarop wil gaan toepassen, dan zijn het inderdaad onwerkbare begrippen.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Ik deed mijn deurtje niet dicht, maar maakte mijn opmerking in het kader van het woordspelletje dat hier gespeeld werd. Ik vond het daarom niet relevant om hier persoonlijke ontboezemingen aan te koppelen.
Zwaar is m.i. benadrukken dat bekering noodzakelijk is en een zekere mate van wereldmijding. Die twee hoeven niet samen te gaan, maar als ze samengaan, is er sprake van 'zwaar'.
Licht is het veronachtzamen van de noodzaak van bekering. Dat gaat vaak gepaard met een wat 'gemakkelijkere' levensstijl, maar dat hoeft zeker niet. Ik denk dat er inmiddels heel wat 'lichte' GG'ers zijn, die toch geen tv hebben e.d.
Ik denk dat je niet van zware gemeenten kan spreken.
Wel van mensen die zwaar op de hand zijn voor hun medemens.
Dat geschied dan niet tot ware liefde tot de Heere, maar uit krampachtige angst tot meer veranderingen.
Natuurlijk zijn er ook oprechte mensen die opscherpen uit liefde.
Vermanen uit liefde is wat anders dan star conservatisme.
Misschien kun je van zware gemeenten spreken waar star conservatisme de meerderheid van de kerkgangers uitmaakt.
Veel commentaar op anderen, maar zelf in het dagelijks leven ook geen voorleving en voorbeeld te zijn.
Zware prediking is er wel, dat is m.i. een prediking waar men aan allerlei voorwaarden moet voldoen
om een waar gelovige te zijn.
Een prediking die heel gedetailleerd de vorm gaat beschrijven, maar waar het wezen des geloofs gemist wordt.
Natuurlijk is er plaats voor een kermerkenprediking in die zin, dat dit niet conditioneel (= voorwaardelijk) gesteld wordt,
maar als herkenning voor de gelovige wat de Heilige Geest doet in het geestelijke leven.
Een zware prediking is een prediking waar de Christus der Schriften de gemeente ten dele of geheel ontzegd wordt,
waar niet wordt gesproken hoe goedertieren de Heere is voor Zijn kinderen in Zijn Zoon Jezus Christus in Zijn profetisch, in Zijn priesterlijk, en in Zijn koninklijk ambt.
Secor Dabar = Gedenkt het Woord (Psalm 119:49)
Al kunnen wij niets doen zonder de Geest,
toch zal de Geest niets doen zonder het Woord.
(Ds. Ebenezer Erskine)
Mijn kerkgemeente is niet zwaar.
Onder zwaar versta ik een gemeente, waar de nadruk wordt gelegd op uiterlijke wetten, geboden en verboden. Want dan lijkt het er op dat je eerst aan allerlei voorwaarden moet voldoen en jezelf eigenlijk niet tot Gods Volk mag rekenen.
Een preek kan zwaar zijn, wordt zo genoemd als deze te afsnijdend zou zijn denk ik.
Dan ligt het eraan hoe die gebracht wordt.
Op "jankerige" toon en ver benevens de normale spreekwijze? Dan haak ik af.
Een preek mag best "zwaar" zijn, soms is dat nuttig en nodig. Maar er moet wel een balans in zitten.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
