Woord en Geest

[Kaw]

Maar waarom horen mensen die geloven dat ze Christus nodig hebben en ook verlossing bij Hem zoeken dan dat God ze eerst nog maar eens moet trekken? Dat is de kip en het ei dat ik bedoel. Mensen die zoekende zijn gemaakt worden weer terug gestuurd naar de status van lijdelijkheid met de boodschap dat ze nog maar eens echt zoekende gemaakt moeten worden. (om allerlei redenen) Die kringloop is levenslang vol te houden, totdat de dood komt! En dan?

Zó lang (tot de dood) is die kringloop niet, want die Hem oprecht zoeken die zullen Hem vinden. Hij zal geen bidder laten staan.

Ja, dan gebruikt Hij wel een middel buiten de prediking om. Maar dat doet niets af aan het probleem dat zeker wel bestaat.

Je zegt als in feite dat het voorhangsel niet gescheurt is en dat God ons in het ongewisse heeft gelaten over de weg tot behoud. Schande! De bijbel zet ons juist niet klem maar wijst ons op de Weg, Waarheid en het Leven!

Juist, dat wij in onze machteloosheid en ellende aan Zijn voeten terecht komen, en belijden dat er in ons niets meer te vinden is wat tot onze zaligheid kan dienen. Dat wij smeken of Hij ons in Zijn genade aan wil nemen. En wie bidt die ZAL gegeven worden.

Als wij Hem aan moesten nemen dan houdt dat gewoon in dat wij iets toe moeten voegen aan onze bekering, zonder onze aanname geen bekering en dus ook geen zaligheid. Zou het dan niet voor eeuwig onmogelijk worden?

Wij hebben de lust om Christus te zoeken omdat God ons eerst gezocht heeft. Wij hebben God lief omdat God ons eerst lief heeft gehad. Indien wij een poging doen om Christus aan te nemen (wat gewoon een bijbelse term is), dan is dat omdat God ons die wil heeft gegeven en God zal die poging dan ook zegenen wanneer het Zijn werk is dat wij die poging doen.

Je stelt iets wat een hele bekende, maar oneigenlijke stellingname is. God vraagt van ons dat wij ons bekeren en dat we geloven in Christus. Nu doen we al die zaken niet zonder Gods wil en zegen, maar dat betekent niet dat daarmee Gods eis vervalt. We moeten ons bekeren en we moeten geloven. Gods kinderen zijn wel bekeerd en ze geloven, dus ze hebben zich bekeerd en ze zijn tot geloof gekomen. Niet om hun keuze, maar ze hebben voor God gekozen omdat God ze die keuze heeft laten opdringen. Ze konden niet meer anders dan zich bekeren en voor God kiezen en in Hem geloven. Sterker nog: Op dat moment zagen ze helemaal niet dat ze zich bekeerden en dat ze tot geloof kwamen. Het gebeurde en ze konden niet anders.
Ongelooflijk of niet, maar er is een groep die deze gang van zaken verwerpt in de praktijk, doordat ze deze bekeringen in twijfel trekken en mensen terug sturen met de boodschap:"Je moet eerst maar eens oprecht worden en leren dat je niet kunt geloven en bekeren" En ten diepste geloof ik dat deze opmerking voort komt omdat ze zelf het leven van Gods kinderen niet kennen. Gods kinderen trekken elkaar bekering niet in twijfel om redenen van de hoeveelheid beleefde ellendekennis of om mates van oprechtheid, want Gods kinderen weten dat er geen oprechte ellendekennis bestaat in dit leven. Altans, dat ze dat van zichzelf nooit zullen kunnen bemerken en het daarom nooit van een ander kunnen eisen. En daarom is de eis van een oprechte droefheid ook zo fenijnig. Oprecht voelt een kind van God zich nooit, dus het zal hem altijd aanvechten, totdat hij er achter komt dat het niet te doen is om zijn werk, maar om het werk van zijn Heiland.

[olfie]

Je stelt iets wat een hele bekende, maar oneigenlijke stellingname is. God vraagt van ons dat wij ons bekeren en dat we geloven in Christus. Nu doen we al die zaken niet zonder Gods wil en zegen, maar dat betekent niet dat daarmee Gods eis vervalt. We moeten ons bekeren en we moeten geloven. Gods kinderen zijn wel bekeerd en ze geloven, dus ze hebben zich bekeerd en ze zijn tot geloof gekomen. Niet om hun keuze, maar ze hebben voor God gekozen omdat God ze die keuze heeft laten opdringen. Ze konden niet meer anders dan zich bekeren en voor God kiezen en in Hem geloven. Sterker nog: Op dat moment zagen ze helemaal niet dat ze zich bekeerden en dat ze tot geloof kwamen. Het gebeurde en ze konden niet anders.
Ongelooflijk of niet, maar er is een groep die deze gang van zaken verwerpt in de praktijk, doordat ze deze bekeringen in twijfel trekken en mensen terug sturen met de boodschap:"Je moet eerst maar eens oprecht worden en leren dat je niet kunt geloven en bekeren" En ten diepste geloof ik dat deze opmerking voort komt omdat ze zelf het leven van Gods kinderen niet kennen. Gods kinderen trekken elkaar bekering niet in twijfel om redenen van de hoeveelheid beleefde ellendekennis of om mates van oprechtheid, want Gods kinderen weten dat er geen oprechte ellendekennis bestaat in dit leven. Altans, dat ze dat van zichzelf nooit zullen kunnen bemerken en het daarom nooit van een ander kunnen eisen. En daarom is de eis van een oprechte droefheid ook zo fenijnig. Oprecht voelt een kind van God zich nooit, dus het zal hem altijd aanvechten, totdat hij er achter komt dat het niet te doen is om zijn werk, maar om het werk van zijn Heiland.

Mee eens, helemaal mee eens.
Ik zou dan ook zeggen als jij dit zegt: "Ze konden niet meer anders dan zich bekeren en voor God kiezen en in Hem geloven. Sterker nog: Op dat moment zagen ze helemaal niet dat ze zich bekeerden en dat ze tot geloof kwamen. Het gebeurde en ze konden niet anders." Dan duidt dat toch op een werk van Gods kant en geen bewuste keuze (vrije wil of hoe je het ook wilt noemen) van onze kant?

En ik stel ook dat dat 'opdringen' het werk is van de HG. Die overtuigd ons van onze onmogelijkheid, en dan leren we alles bij God en in Christus te zoeken en niets in onszelf.

[Miscanthus]

[En ik stel ook dat dat 'opdringen' het werk is van de HG. Die overtuigd ons van onze onmogelijkheid, en dan leren we alles bij God en in Christus te zoeken en niets in onszelf.

eh. dit is niet erg bijbels wat je hier beweert.
Er staat namelijk: Joh 16:8 En Die gekomen zijnde, zal de wereld overtuigen van zonde, en van gerechtigheid, en van oordeel:
9 Van zonde, omdat zij in Mij niet geloven;

[Miscanthus]

.... Sterker nog: Op dat moment zagen ze helemaal niet dat ze zich bekeerden en dat ze tot geloof kwamen. Het gebeurde en ze konden niet anders." Dan duidt dat toch op een werk van Gods kant en geen bewuste keuze (vrije wil of hoe je het ook wilt noemen) van onze kant?.

Op het moment dat we welmenden en vol liefde door Gods Woord geroepen worden, trekt God. Joh 12:32 En Ik, zo wanneer Ik van de aarde zal verhoogd zijn, zal hen allen tot Mij trekken.

Als we iedere zondag het evangelie horen, trekt God. 1Co 1:21 Want nademaal, in de wijsheid Gods, de wereld God niet heeft gekend door de wijsheid, zo heeft het Gode behaagd, door de dwaasheid der prediking, zalig te maken, die geloven;

En iedere bekering is een keuze voor God. God wil geen slaafse vrees en geen marionetten, maar God wil kinderlijk en vrijwillig gevreesd worden.Hij wil mensen die Hem liefhebben als een kind.
En dan komt het hele vaak tot een vrijwillige en hartelijke overgave / keuzemoment. Dan wordt er een verbond met God gemaakt. Als je dat nog nooit gedaan hebt, zou je dat vandaag moeten doen. Ik heb het geleerd van Erskine. Petrus Immens schrijft daar ook over.

[ndonselaar]

In het Woord is tweeërlei roeping. De ene is uitwendig, in de uiterlijke bediening en bedeling van het Evangelie, waarover Hij spreekt, wanneer Hij zegt: “Velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren" (Matth. 22: 19). Door de uitwendige roeping, door de mond van de dienaars van de Heere door wie dit Evangelie wordt gepredikt, bidden wij u van Christus wege: laat u met God verzoenen (2 Cor. 5: 20).
Er is ook een inwendige roeping bestaande in de bediening van de kracht en de arm van de Heere in de harten van Zijn volk, waardoor Hij hen tot Zich doet komen: (Ps. 65: 5)
“Welgelukzalig is hij, die Gij verkiest, en doet naderen, dat hij wone in Uw voorhoven". (Joh. 6: 44) “Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader, die Mij gezonden heeft, hem trekke.

Met alle respect voor de poster, maar de bijbelteksten schrijven dít:

Want velen zijn geroepen, maar weinigen uitverkoren.

Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade; wij bidden van Christus wege: laat u met God verzoenen.

Welgelukzalig is hij, dien Gij verkiest, en doet naderen, dat hij wone in Uw voorhoven; wij zullen verzadigd worden met het goed van Uw huis, met het heilige van Uw paleis.

Niemand kan tot Mij komen, tenzij dat de Vader, Die Mij gezonden heeft, hem trekke; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.

----------------------------------------------------------------------------------
We moeten niets in de bijbeltekst leggen. Het heeft ook niets met Remonstrantisme te maken. We moeten de Schrift oprecht lezen!

[ndonselaar]

God spreekt in Zijn Woord duidelijk over tweeerlei roeping en een Goddelijke Verkiezing. Argumenten zijn er te over geleverd en nog steeds niet ontkracht.
Gelovigen met een vrije wil zijn de remonstranten, en die hebben dus de regels van dit forum niet juist gelezen, er wordt niet gezocht naar dwaalleraars hier.
We zullen moeten buigen voor Gods souvereiniteit en macht om te verderven wie Hij wil en zalig te maken wie Hij wil. En de mens beslist daar niets in.

Verder is deze discussie voor mij gesloten.

De ure komt en is nu, dat doden zullen horen de stem des Zone Gods en die ze horen zullen leven.

Alle doden horen de stem van de Zoon van God in de prediking van Zijn Woord. Het gaat er echter om wat wij met dat Woord doen. Tijdens de prediking vallen eeuwigheidsbeslissingen. Geloven wij zijn Woord of verwerpen wij Gods Woord in ongeloof?!

[ndonselaar]

Gelukkig is het geloof een gave van God.

[Afgewezen]

Dat is Christus alleen. Hij heeft de gerechtigheid verworven en de weg terug tot God gebaand.

Christus heeft de zaligheid niet alleen verworven, Hij past die ook toe!
Dit is nou juist je fout, Miscanthus. Genade is gratis, maar het werk van de genade is vrijmachtig. Want wij vragen uit onszelf nooit om die gratis genade.

Er is volgens mij slechts 1 roeping en tweeerlei uitwerking. Geloven is gehoorzamen.

Wie werkt dat geloof? Wie werkt die gehoorzaamheid?

Eureka!!! Er is natuurlijk tweeerlei roeping!! Dan hebben we God de Heilige Geest op formule gezet.
Heel aantrekkelijk. Alleen is de verantwoordelijkheid van de mens ten aanzien van de prediking wel verdwenen

Als er één is die zich met dit probleem heeft beziggehouden, is het de apostel Paulus wel. Niks geen op formule zetten, maar wel schriftuurlijke logica. Lees Romeinen 9 eens. Hoe komt het nu dat niet alle joden tot bekering zijn gekomen? Eureka: niet allen waren kinderen der belofte!

Volgens mij geven deze artikelen mij gelijk als ik twijfel uit aan een onderscheid tussen in- en uitwendige roeping.

Déze artikelen wellicht wel…

Al die onderscheidingen zijn gemaakt om God te kunnen snappen in Zijn doen.

Maak dat eens hard? Wil Paulus God ook ‘snappen’ in zijn doen?

Zolang je niet wilt, zoek je naar dogma's en uitvluchten om onder die roeping uit te komen.

Waarom dit argument er altijd bij gehaald. Degenen die benadrukken dat er tweeërlei roeping is, zoeken uitvluchten (??).

Ik schud het stof nu van mijn voeten in deze discussie en God heeft ons het leven en de dood voorgehouden. Kiest dan het leven!

Leg die profetenmantel even af, a.u.b.

Hier ben ik het wel mee eens. Maar het is niet het punt wat ons scheid. Ik wil de verantwoordelijkheid van de roeping niet bij God leggen maar bij de mens. Want anders kom je met Gods eigenschappen in de knoei.

De verantwoordelijkheid ligt bij de mens; maar de eer krijgt God. Niet alleen dat Hij Zijn Zoon gezonden heeft, maar ook dat Hij mij gegeven heeft in Zijn Zoon te geloven!

k blijf er bij, Jezus weende geen krokodillen tranen over Jeruzalem. Ik kan dat niet over mijn hart verkrijgen. Dat vind ik zo blasfemisch. Dat waren welmenende woorden. En als ik het 2 soorten roeping dogma volledig in mijn gedachte uitwerk, kom ik in botsing met dit soort uitspraken van Jezus.

Het verwijt dat je alles kloppend wil krijgen, treft dus jou en degenen die zo als jou denken. Niet degenen die op bijbelse gronden een tweeërlei roeping staande houden.

De Bijbel is daar redelijk summier over.

Minder summier dan sommigen op dit forum doen voorkomen.

Moeite krijg ik pas als mensen gaan uitleggen hoe dat is. Dat weet niemand.

Dus de Heilige Geest schrijft iets in de Bijbel, maar niemand weet wat het is? Afblijven, gevaarlijk?

Ook een gelovige met vrije wil, wil het niet zelf doen maar vertrouwt geheel op Christus en Zijn verdienste.

Da’s nou net het remonstrantse angeltje. Hij vertrouwt op Christus, ja, maar dat doet hij wél zelf. Maar als Christus wel de zaligheid verdiend had en niet meer, dan zou er niemand zalig worden.

Al dat getheologiseer was de stokbewaarder ook vreemd.

Vast wel. Maar dezelfde Paulus die instrument was voor de bekering van de stokbewaarder, heeft dat ‘moeilijke’ Romeinen 9 geschreven.

Komt het te dichtbij?
Ik geef je één advies: Neem vandaag Jezus nog aan als je Redder en Verlosser.
Of heb je nog redenen om dat niet te doen?

Ook hier: trek die profetenmantel uit.

Dus voorwaarden stellen aan het evangelie door ellendekennis te eisen. Om vervolgens te komen tot een aantal elementen waar die ellendekennis aan moet voldoen. Wat uitmond in een toeleidende weg met bijbehorend stappenplan. Waaruit vervolgens de conclussie word getrokken dat het evangelie het beste word verkondigt door nadrukkelijk de noodzaak van de beleving van dat stappenplan te prediken en mensen niet zomaar iets (Jezus die Zich in het Woord aanbied als verlosser) in de handen te geven. Uiteindelijk staan we er naast en kijken we er naar en zijn we tenminste rechtvaardig onbekeerd.

Dus als je belijdt dat er tweeërlei roeping is, krijg je meteen een stroom van dit soort verwijten (karikaturen) over je heen. ’t Is fraai, moet ik zeggen.

Refo en aanhangers worden verweten dat ze niet zo moeten graven. Maar dat is nou net wat refo en zijn aanhangers weigeren te doen. Ik snap dat echt niet hoor. Juist degene die het dogma van de 2 roepingen onderschrijven en uitwerken zijn aan het graven. En het hele punt is dat je het gewoon niet kloppend kan krijgen. Dat kan niemand m.i. Dat is de verborgenheid van God besluiten/eigenschappen.

Welke argumenten er worden aangedragen door de ‘aanhangers’ van tweeërlei roeping, ze worden genegeerd en dan wordt vervolgens geroepen dat er geen argumenten zijn. Zo kan ik het ook!

Het verschil waar het in deze discussie over gaat is mijns inziens het verschil tussen de supra lapsariërs en de infra lapsariërs. De zogenaamde resp. bovenvaldrijvers en benedenvaldrijvers.

Nee, da’s niet waar. Het gaat hier echt om de vraag wíe nu de bekering in de zondaar werkt. En zowel beneden- als bovenvaldrijvers schrijven de genade van de bekering voluit aan God toe!

De hypercalvinisten loochenen de uitwendige roeping, omdat ze het evangelie uitsluitend aan willen bieden aan de uitverkorenen. Niet-uitverkorenen worden niet geroepen tot geloof en bekering.
De remonstranten loochenen omdat ze menen dat mensen nog een vrije wil hebben om gehoor te geven aan die roeping.

Omdat beide teveel op hun logica vertrouwen.

Je zegt als in feite dat het voorhangsel niet gescheurt is en dat God ons in het ongewisse heeft gelaten over de weg tot behoud.

Maar wíé zegt dat dan?

Ongelooflijk of niet, maar er is een groep die deze gang van zaken verwerpt in de praktijk, doordat ze deze bekeringen in twijfel trekken en mensen terug sturen met de boodschap:"Je moet eerst maar eens oprecht worden en leren dat je niet kunt geloven en bekeren"

Jammer dat je achter iedere posting van iemand van het ‘andere kamp’ dit meteen ziet opdoemen. Zo ga je dingen in de discussie inlezen, die er niet staan.

[Tiberius]

Dank je wel, Afgwezen, voor je overzichtelijke aantekeningen.

Graag wil ik jullie nog attent maken op een uitleg van de tweeerlei roeping door Brakel, Redelijke Godsdienst, Hoofdstuk 30. Een citaat:

V. De Roeping wordt onderscheiden in een uitwendige en inwendige roeping. Beide zijn ze van God, beide geschieden ze door hetzelfde Woord, dezelfde zaken, allen even gelijk voorstellende; beide geschieden ze tot mensen, in de natuur even gelijk zijnde; maar zij zijn onderscheiden daarin, dat de éne alleen geschiedt uitwendig door het Woord, waarbij ook wel komt de algemene werking des Heiligen Geestes tot algemene verlichting en historisch geloof; de andere dringt door tot in het hart des mensen, datzelve krachtdadig bestralende met het wonderbare licht, dat de mens geestelijke verborgenheden in hare eigene gedaante openbaar maakt, en buigt krachtdadig den wil tot omhelzing van die verborgenheden in Christus, en tot gehoorzaamheid des geloofs.
Daar is een oneindig verschil tussen het bedorven verstand des mensen, de Remonstranten en andere drijvers van de vrije wil, en de Heilige Schrift; of het bekomen van de zaligheid uit de mens voortkomt, en hij de eigenlijke en enige oorzaak van zijn zaligheid is, dan of God de Enige en eigenlijke Oorzaak is, en dat de mens als volstrekt onmachtig, tot verkrijging van de zaligheid niets doen kan?
Dat zal men wel toestaan, dat God de zaligheid bereid en gemaakt heeft; dat God Christus de Middelaar gegeven en geopenbaard heeft; maar men zal het aannemen, het ingaan door die Weg stellen in de goede wil en de kracht van de mens. Evenals in een loopbaan; de overheid heeft de prijs opgehangen, en heeft de loopbaan bereid, maar het bekomen van de prijs staat aan de lopers zelf.
Opdat men dan den afgod van de eigen krachten, en van de goede wil, als een oorzaak van zijn eigen zaligheid wil beschermen, zo zou men gaarne het onderscheid tussen de uitwendige en inwendige roeping, of, dat hetzelfde is, tussen die niet krachtig overbrengende, en wél krachtdadig overbrengende roeping verwerpen, en alleen één roeping erkennen, en dat de krachtdadigheid niet is in de krachtige werking Gods, in de een meer werkende dan in den ander; maar ten opzichte van de uitkomst, dat de ene mens de roeping gehoorzaamt door een vrije wil, waardoor het in zijn macht is die op te volgen of tegen te gaan, en alzo zalig wordt; en dat de andere mens de roeping versmaadt en verwerpt door diezelfde onverschillige vrije wil.
Doch de Schrift bestraft en weerlegt zulke verdwaasde gedachten, en toont:
1. Dat de roeping krachtdadig, is tot zaligheid door het voornemen Gods. Rom. 8:28, Dengenen, die naar Zijn voornemen geroepen zijn; welke genadegiften en roeping onberouwelijk zijn, Rom. 11:29.
Uit welk voornemen voortkomt dat die geroepenen dadelijk geloven:
Hand. 13:48 ...en er geloofden zovelen, als er geordineerd waren tot het eeuwige leven.
2. De Schrift toont dat de mens zichzelf niet onderscheidt, maar dat het onderscheid van God is:
1 Kor. 4:7. Wie onderscheidt u? En wat hebt gij, dat u niet hebt ontvangen? En zo u het ook ontvangen hebt, wat roemt gij, alsof u het niet ontvangen hadt?

Nu de mens zou zichzelf onderscheiden, als het op zijn goedheid en krachten toekwam, dat hij meer geloofde dan een ander. Zo is er dan een roeping, die krachtdadig doorwerkt en tot het inwendige, namelijk, tot 't verstand, wil en genegenheden doordringt, dat veranderende en heiligende, dat is de inwendige roeping. En daar is een roeping door het Woord, die niet vergezelschapt is met het krachtdadige geloof en liefdewerking Gods, maar die alleen uitwendig aan het oor geschiedt, en den mens in zijne natuur laat, welke uitwendige roeping de mens door zijne boosheid tegenstaat, en door zijn vanzelfwillende vrije wil versmaadt, gelijk de meeste geroepenen doen, Matth. 22:5, 14. Van deze roepingen zullen wij ieder op zich zelf spreken, en eerst van de uitwendige roeping.

[olfie]

Zit net te luisteren naar een meditatie.

Vissers der mensen is het onderwerp.
Wij zijn vissen die zwemmen in de levenszee. Wij zwemmen daar heerlijk, en willen eigenlijk helemaal niet uit ons element.
Maar nu komt het net, om ons te vangen, het eenzijdige werk van De Visser.
Zal de vis ooit (uit zichzelf) naar de visser toekomen?

Heldere meditatie en benadrukt nogmaals niet het eenvoudigweg menselijk aannemen van Christus, maar onze totale onwil van nature. Alleen wil De Visser ons nog vangen.

[Miscanthus]

Zit net te luisteren naar een meditatie.

Vissers der mensen is het onderwerp.
Wij zijn vissen die zwemmen in de levenszee. Wij zwemmen daar heerlijk, en willen eigenlijk helemaal niet uit ons element.
Maar nu komt het net, om ons te vangen, het eenzijdige werk van De Visser.
Zal de vis ooit (uit zichzelf) naar de visser toekomen?

Heldere meditatie en benadrukt nogmaals niet het eenvoudigweg menselijk aannemen van Christus, maar onze totale onwil van nature. Alleen wil De Visser ons nog vangen.

Beetje platte exegese,,,,inlegkunde....
Volgens mij gaat het hier over de nieuwe roeping van de discipelen.
(Of die uitwendig of inwendig was weet ik niet, maar ze gehoorzaamden in ieder geval.)

[Miscanthus]

maarre,

weer even on-topic:

Heb 4:12 Want het Woord Gods is levend en krachtig, en scherpsnijdender dan enig tweesnijdend zwaard, en gaat door tot de verdeling der ziel, en des geestes, en der samenvoegselen, en des mergs, en is een oordeler der gedachten en der overleggingen des harten.

Aan het Woord ligt het dus niet....

[ndonselaar]

Matthew Henry schrijft in zijn commentaar op de gelijkenis van de zaaier onder ander het volgende:

Wie heeft onze prediking geloofd? Het is een treurige blik, dien deze gelijkenis ons geeft op de menigten, die het Evangelie horen prediken, als er op de vier nauwelijks één is, die goede en overvloedige vruchten voortbrengt. De algemene roepstem gaat uit tot velen, en wordt ook door velen gehoord, maar slechts in weinigen blijkt de eeuwige uitverkiezing door de goede uitwerking van die roeping, Hoofdst. 20:16. Let nu op den aard van deze vier soorten van grond.

Henry schrijft dus dat er in weinigen een goede uitwerking wordt gevonden van de roeping.

Mijn bezwaar tegen het onderscheid 'uitwendige en inwendige' roeping is het gebruik van het woordje roeping. Roepen / roeping heeft een bepaalde gevoelswaarde. Het werk van Gods Geest, de wel toebereide aarde, moeten we niet met het woordje 'inwendige roeping' duiden, maar met de ontvangen gave van het geloof.

Dit laatste komen we vele malen tegen in de Schrift. Jezus onderwijst Nicodemus en zegt hem dat God de wereld lief heeft gehad. Het is echter wel zaak voor ons, dat wij in de levende Christus geloven, want zo zegt Hij: opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Als het tenslotte gaat over het wederstaan van de Heilige Geest, dan wil ik wel een exegese lezen van Handelingen 7:51.

[Miscanthus]

Ik ga slapen met dit prachtige lied, wat ook door remonstranten hartelijk meegezongen mag worden:

Alle roem is uitgesloten
onverdiende zaligheˆn
heb ik van mijn God genoten,
'k roem in vrije gunst alleen!
Ja, eer ik nog was geboren,
eer Gods hand, die alles schiep,
iets uit niet tot aanzijn riep,
heeft zijn liefde mij verkoren:
God is liefd', o englenstem,
mensentong verheerlijkt Hem!
2
Alzo lief had God de wereld,
dat Hij zijn geliefde Zoon
voor de afgevallen wereld
overgaf aan smaad en hoon.
Ja, toen wij nog zondaars waren,
schonk de Vader ons gena,
leed de Zoon op Golgotha,
stierf voor ons, die zondaars waren:
God is liefd', o englenstem,
mensentong verheerlijkt Hem!
3
Dat heet weergalooz' ontferming,
dat genade, rijk en vrij!
God schenkt redding en bescherming,
aan verloornen, ook aan mij.
Ja, wanneer mijn onvermogen,
en mijn diep bederf mij smart,
toont mij 't godlijk Vaderhart
zijn verlossend mededogen:
God is liefd', o englenstem,
mensentong, verheerlijkt Hem!

[olfie]

En we blijven stug alle bewijzen van Tiberius, Afgewezen en Olfie negeren.. geeft niet hoor....