AartJan schreef:Verschil tussen uitwendige en inwendige roeping lijkt me ook niet bijbels.
Zo'n diaken zou kunnen zeggen: ik ben wat betreft het avondmaal uitwendig ongehoorzaam? en aan de roep van de Gemeente in- en uitwendig gehoorzaam?
Als je het ambt niet kunt weigeren, waarom weiger je de genade in Christus dan wel?
Ik kan het niet rijmen.
Ik wijs hier enkel maar op de geschiedenis van de 10 melaatsen. Alle tien bij Christus gekomen, slechts 1 de ware dankbaarheid in Christus, en het ware leven. ( Lukas 17 vers 11 tot 19) Lijkt me een duidelijk voorbeeld.
En "de genade in Christus weigeren", daarbij proef ik wel een erg remonstrants ondertoontje... Alsof wij ook maar iets aan onze zaligheid toe kunnen doen.
We moeten geen appels met peren gaan vergelijken. De roeping tot het ambt wordt gedaan aan alle gelovigen die vol van de Heilige Geest zijn in de gemeente. Wat dat te maken heeft met de 10 melaatsen is mij volstrekt onduidelijk
Wat betreft het weigeren:
Dat zat toch het grote verwijt van God als Rechter zijn. Daar kunnen we toch niet om heen?
1 Johannes 5:10 Wie in de Zoon van God gelooft, heeft het getuigenis in zich; wie God niet gelooft, heeft Hem tot een leugenaar gemaakt, omdat hij niet geloofd heeft in het getuigenis, dat God getuigd heeft van zijn Zoon.
Niemand zal God afwijzen die tot Hem gaat.
Dus, ik zou het er maar op wagen. Niemand is ooit bedrogen uitgekomen. Wat hebben remonstranten (dat zijn ze niet maar goed) te verliezen? Juist daarom staat Jesaja 55 in de bijbel. Maar ook openbaring 22. En alle andere teksten die oproepen tot bekering. Een mens kan je knollen voor citroenen verkopen, maar God niet.
(13 Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaven te geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader den Heiligen Geest geven dengenen, die Hem bidden?)