Hoe bedoel je in een onheilig gebeuren? Gelach? Feest? Omdat je zonden zijn vergeven en je daar bij stil staat? Wie was er tijdens het Laatste Avondmaal aanwezig die een ambt vervulde?
Ik denk dat ik het liever vier in een intieme kring tijdens een echt avondmaal dan in een grote kerk waar alle intimiteit heeft plaats gemaakt voor regels, rituelen, ambtenaren... en een klein stukje brood en een klein slokje wijn. Niets ten nadele van het avondmaal, want de symboliek is zielenreddend, maar wij vullen het altijd weer zo dreg in.
Avondmaalsgang
-
toy
Het is verduidelijkend dat je er bij zet: Mijns inziens. Maar, als je het niet erg vindt dan hecht ik niet zo veel waarde aan de mening van iemand, als deze niet gebaseerd is op de bijbel.Origineel geplaatst door GerrieDat denk ik niet. Het ontaard dan heel snel in een onheilig gebeuren. M.i. is het van belang dat mensen in het ambt toezicht houden.Origineel geplaatst door Madtice
Het Laatste Avondmaal werd gevierd bij iemand thuis tijdens een maaltijd. Waarom doen wij dat niet meer? Gezellig bij iemand thuis, en dan in intieme kring het avondmaal vieren. Krijgt het dan niet een nog diepere betekenis?
Zoals het Avondmaal in 'onze kerken' gebruikt wordt, is totaal anders dan hoe er in de bijbel over gesproken wordt.
Avondmaal bij iemand thuis is heel wat anders dan Avondmaal in een kerk, waar je misschien lang niet iedereen kent. Door het zwijgende karakter van de huidige Avondmaalspraktijk, verdwijnt heel duidelijk het gemeenschappelijke. Dat is erg jammer.
Maar ja, ga maar 'ns zelf (op eigen initiatief) Avondmaal houden, dan ben je wel een heel erge ketter...
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Het Avondmaal is en blijft een gedachtenis maaltijd, immers Hijzelf zegt 'Doe dat tot Mijn gedachtenis', Luk. 22:19.
Ikzelf persoonlijk vind het een verarming voor een gemeente als het slechts één keer per jaar bediend wordt. Soms hoor ik ook van jaren niet. Dit is nooit de bedoeling geweest van deze maaltijd. Discussie's over 1 x per veertien dagen en of dit dan een sleur veroorzaakt vindt ik niet zo belangrijk omdat het niet van ons afhangt of wij mogen ondervinden wat er staat 'Want Mijn vlees is waarlijk Spijs, en Mijn bloed is waarlijk Drank' Joh. 6:55. We laten ons bidden toch ook niet afhangen van onze sleur?
De Doop, ook een sacrament, wordt veelal meerdere keren bediend in het midden van de gemeente. Is het dan toch niet zo dat we moeten zeggen dat het ons die keer weinig deed, maar de andere keer als we de predikant een kind zien dopen in de Naam van die Drie-Enige God we de liefde mogen smaken van die Drie-Ene God?
Dan wat betreft ons zelfonderzoek oftewel de week van voorbereiding. Is het niet zo dat door deze week van voorbereiding, en dan zeker als dat slechts één keer per jaar is, we te weinig bezig zijn met wat Petrus schrijft, nl. 'Daarom, broeders, benaarstigt u te meer , om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.'
Moet dat niet ons werk dag aan dag zijn? Als dat zo zou zijn, konden we dan niet dagelijks deze maaltijd houden?
Ikzelf persoonlijk vind het een verarming voor een gemeente als het slechts één keer per jaar bediend wordt. Soms hoor ik ook van jaren niet. Dit is nooit de bedoeling geweest van deze maaltijd. Discussie's over 1 x per veertien dagen en of dit dan een sleur veroorzaakt vindt ik niet zo belangrijk omdat het niet van ons afhangt of wij mogen ondervinden wat er staat 'Want Mijn vlees is waarlijk Spijs, en Mijn bloed is waarlijk Drank' Joh. 6:55. We laten ons bidden toch ook niet afhangen van onze sleur?
De Doop, ook een sacrament, wordt veelal meerdere keren bediend in het midden van de gemeente. Is het dan toch niet zo dat we moeten zeggen dat het ons die keer weinig deed, maar de andere keer als we de predikant een kind zien dopen in de Naam van die Drie-Enige God we de liefde mogen smaken van die Drie-Ene God?
Dan wat betreft ons zelfonderzoek oftewel de week van voorbereiding. Is het niet zo dat door deze week van voorbereiding, en dan zeker als dat slechts één keer per jaar is, we te weinig bezig zijn met wat Petrus schrijft, nl. 'Daarom, broeders, benaarstigt u te meer , om uw roeping en verkiezing vast te maken; want dat doende zult gij nimmermeer struikelen.'
Moet dat niet ons werk dag aan dag zijn? Als dat zo zou zijn, konden we dan niet dagelijks deze maaltijd houden?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
-
Gerrie
-
madelief
:D:D:D:D-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Calvijn zegt er van in zijn Institutie:
(...)Hetgeen wij van dit Sacrament tot nu toe besproken hebben, toont overvloedig, dat het ingesteld is niet om slechts eenmaal in het jaar ontvangen te worden, en daarmee afgedaan, gelijk thans gemeenlijk geschiedt, maar opdat het door de Christenen dikwijls zou gebruikt worden om de gedachte aan het lijden van Christus telkens te vernieuwen, en door zodanige herinnering hun geloof te schragen en te versterken: alsook om elkaar optewekke n ten einde God te loven en Zijn goedheid te verkondigen, en tevens ook om, door het aankweken van onderlinge liefde, die aan elkaar te bewijzen, opmerkende haar band in de eenheid des lichaams van Christus.
Want zo dikwijls wij het teken van het lichaam des Heren ontvangen, zo worden wij daardoor, als door een gegeven en aangenomen pand onderling aan elkaar tot alle plichten der liefde verbonden, opdat niemand van ons iets bedrijve, waardoor hij zijn broeder schaden, noch iets nalate, waarmee hij hem helpen mocht, wanneer de nood zulks vordert en zijn vermogen het veroorlooft. Dat zodanig het gebruik der Apostolische Kerk geweest is, verhaalt Lukas in de Handelingen (2: 42), wanneer hij zegt dat de gelovigen v olhardend waren in de leer der Apostelen, de gemeenschap, de breking des broods en de gebeden.
Het behoorde volstrekt zo te geschieden, dat er geen vergadering der Gemeente plaats had zonder verkondiging des Woords, gebeden, uitdeling des Avondmaals en aalmoezen. (...)
En inderdaad, deze gewoonte die voorschrijft het Avondmaal eenmaal in het jaar te houden, is een welbedachte uitvinding van de duivel, door middel van wien dezelve ook zou mogen ingevoerd zijn. Men zegt dat Zepherinus van deze verordening de auteur geweest is, doch het is niet gelofelijk dat zij zodanig is geweest als wij haar nu hebben.
Want hij heeft misschien, gelijk toen de tijden waren, door zijn instelling het nadeel der Kerk volstrekt niet bedoeld. Want het is geheel buiten twijfel dat het Heilige Avondmaal te die tijde de gelovigen werd voorgesteld zo dikwijls zij vergaderd waren: even zeker is het ook dat zij het voor een goed deel genoten. Maar dewijl het nauwelijks ooit gebeurde dat zij allen tegelijk het Avondmaal aten, en het echter nodig was dat degenen, die onder onheiligen en afgodendienaars vermengd waren, door enig uiterlijk teken hun geloof betuigen zouden, zo had die heilige man, om der orde en tucht wil, die dag bestemd, ten einde het gehele Christenvolk op denzelve door deelneming aan het Avondmaal des Heren belijdenis des geloofs zou doen.
Ik ben bang Gerrie dat het zeldzame gebruik in onze gemeenten een andere oorzaak heeft. Dit hangt zeer nauw samen met de visie op de 'zekerheid van het geloof'. Is deze zekerheid de zekerheid zoals vele hem zagen namelijk het leunen en steunen op de beloften Gods geopenbaard in Zijn Woord, of is deze zekerheid afhankelijk van een bijzondere openbaring.
(...)Hetgeen wij van dit Sacrament tot nu toe besproken hebben, toont overvloedig, dat het ingesteld is niet om slechts eenmaal in het jaar ontvangen te worden, en daarmee afgedaan, gelijk thans gemeenlijk geschiedt, maar opdat het door de Christenen dikwijls zou gebruikt worden om de gedachte aan het lijden van Christus telkens te vernieuwen, en door zodanige herinnering hun geloof te schragen en te versterken: alsook om elkaar optewekke n ten einde God te loven en Zijn goedheid te verkondigen, en tevens ook om, door het aankweken van onderlinge liefde, die aan elkaar te bewijzen, opmerkende haar band in de eenheid des lichaams van Christus.
Want zo dikwijls wij het teken van het lichaam des Heren ontvangen, zo worden wij daardoor, als door een gegeven en aangenomen pand onderling aan elkaar tot alle plichten der liefde verbonden, opdat niemand van ons iets bedrijve, waardoor hij zijn broeder schaden, noch iets nalate, waarmee hij hem helpen mocht, wanneer de nood zulks vordert en zijn vermogen het veroorlooft. Dat zodanig het gebruik der Apostolische Kerk geweest is, verhaalt Lukas in de Handelingen (2: 42), wanneer hij zegt dat de gelovigen v olhardend waren in de leer der Apostelen, de gemeenschap, de breking des broods en de gebeden.
Het behoorde volstrekt zo te geschieden, dat er geen vergadering der Gemeente plaats had zonder verkondiging des Woords, gebeden, uitdeling des Avondmaals en aalmoezen. (...)
En inderdaad, deze gewoonte die voorschrijft het Avondmaal eenmaal in het jaar te houden, is een welbedachte uitvinding van de duivel, door middel van wien dezelve ook zou mogen ingevoerd zijn. Men zegt dat Zepherinus van deze verordening de auteur geweest is, doch het is niet gelofelijk dat zij zodanig is geweest als wij haar nu hebben.
Want hij heeft misschien, gelijk toen de tijden waren, door zijn instelling het nadeel der Kerk volstrekt niet bedoeld. Want het is geheel buiten twijfel dat het Heilige Avondmaal te die tijde de gelovigen werd voorgesteld zo dikwijls zij vergaderd waren: even zeker is het ook dat zij het voor een goed deel genoten. Maar dewijl het nauwelijks ooit gebeurde dat zij allen tegelijk het Avondmaal aten, en het echter nodig was dat degenen, die onder onheiligen en afgodendienaars vermengd waren, door enig uiterlijk teken hun geloof betuigen zouden, zo had die heilige man, om der orde en tucht wil, die dag bestemd, ten einde het gehele Christenvolk op denzelve door deelneming aan het Avondmaal des Heren belijdenis des geloofs zou doen.
Ik ben bang Gerrie dat het zeldzame gebruik in onze gemeenten een andere oorzaak heeft. Dit hangt zeer nauw samen met de visie op de 'zekerheid van het geloof'. Is deze zekerheid de zekerheid zoals vele hem zagen namelijk het leunen en steunen op de beloften Gods geopenbaard in Zijn Woord, of is deze zekerheid afhankelijk van een bijzondere openbaring.
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Bij het Heilig Avondmaal sta ik meestal meer stil bij de kracht van de opstanding dan bij de verschrikking van het lijden van Jezus. Voor mij zit het grootse ervan in het feit dat er een enorme levenskracht uit voortkwam... dat kwam niet voort uit Jezus lijden en sterven (iedereen kan immers lijden en sterven) maar aan het wonder en de kracht van de opstanding. Voor mij symboliseert het Avondmaal dan ook het feit dat wij met Hem levend zijn geworden, hetgeen een feest is.
Mijn vraag is, waarom ligt er zo ongelooflijk veel nadruk op zonde, lijden en rouw? Op die manier wordt het geloof gerouwd, in plaats van gevierd. Laten we de nadruk weer gaan leggen op de kracht, het leven, het feest van het kennen van God! Want dat is tenslotte de bedoeling van Jezus aanwezigheid op aarde geweest: opdat een ieder, die in Hem gelooft, eeuwig LEVEN heeft, en niet verloren gaat. En dus niet: opdat een ieder, die in Hem gelooft, eeuwig ROUWT, en niet verloren ga... Ik ga niet verloren, ergo ik ben heel erg blij en gelukkig, en dat ga ik vieren... dus voor mij is het Heilig Avondmaal een Heilige feest, waarbij niet het lijden centraal staat, maar de opstanding.
Mijn vraag is, waarom ligt er zo ongelooflijk veel nadruk op zonde, lijden en rouw? Op die manier wordt het geloof gerouwd, in plaats van gevierd. Laten we de nadruk weer gaan leggen op de kracht, het leven, het feest van het kennen van God! Want dat is tenslotte de bedoeling van Jezus aanwezigheid op aarde geweest: opdat een ieder, die in Hem gelooft, eeuwig LEVEN heeft, en niet verloren gaat. En dus niet: opdat een ieder, die in Hem gelooft, eeuwig ROUWT, en niet verloren ga... Ik ga niet verloren, ergo ik ben heel erg blij en gelukkig, en dat ga ik vieren... dus voor mij is het Heilig Avondmaal een Heilige feest, waarbij niet het lijden centraal staat, maar de opstanding.
-
Gerrie
De zekerheid is niet afhankelijk van een bijzondere openbaring, maar hangt samen met het geloof. Gelooft brengt zekerheid, ongeloof brengt twijfel.Origineel geplaatst door ndonselaar
Ik ben bang Gerrie dat het zeldzame gebruik in onze gemeenten een andere oorzaak heeft. Dit hangt zeer nauw samen met de visie op de 'zekerheid van het geloof'. Is deze zekerheid de zekerheid zoals vele hem zagen namelijk het leunen en steunen op de beloften Gods geopenbaard in Zijn Woord, of is deze zekerheid afhankelijk van een bijzondere openbaring.
Verder nog over Calvijn:
Uit: De Wereldweg der Kerk, van H. te Merwe
Samen dienden Farel en Calvijn bij de Grote Raad - een vergadering van 200 leden, die de wetgevende macht bezat - het ontwerp in van een kerkorde: "Artikelen over de regering der Kerk" (1537). De bedoeling was, om door strenge tucht op belijdenis en wandel te bereiken, dat van de tafel des Avondmaals konden en zouden worden geweerd allen, die door leer of levenswandel die tafel zouden ontheiligen. Immers, dezulken zouden door hun deelname aan het Avondmaal niet worden gesterkt in het geloof, doch in tegendeel zich schuldig maken...
Calvijns ideaal was een wekelijkse Avondmaalsviering - de Raad echter besloot, rekening houdend met "de zwakheid des volks", dat deze eens per maand zou plaatshebben.
Madtice,
Het Avondmaal mag je wel zien als feest, maar dan als verlossing van zonden. Als de Heere zo veel moest lijden om onze zonden, zouden wij dan gemakkelijk over de zonden heen leven? In de donkerheid van het overdenken van zonden komt het licht van de verlossing juist nog rijker over.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Hoewel ik je best begrijp Madtice, mogen we het kruis nooit vergeten. Immers het is toch 'Hij voor mij, daar anders ik de eeuwige dood had moeten sterven?'
De afbeelding bij mijn naam is de Lutherroos. Luther schrijft over deze roos (zijn familiewapen) het volgende:
“Nu ge vraagt, of de graveur zijn werk goed gedaan heeft, wil ik u meteen vertellen, hoe ik dit zegel bedoeld heb als een merkteken van mijn theologie. Het eerste moet een kruis zijn, een zwart kruis in een hart in zijn natuurlijke kleur, om er mij steeds weer aan te herinneren dat het geloof in de Gekruisigde ons zalig maakt. Want de rechtvaardige zal uit zijn geloof leven, uit zijn geloof aan de Gekruisigde. Zulk een hart moet midden in een witte roos staan om aan te duiden dat het geloof vreugde, troost en vrede geeft. Daarom moet die roos wit zijn en niet rood, want wit is de kleur der geesten en van alle engelen. Zulk een roos staat in een hemelsblauw veld omdat die vreugde in de geest en in het geloof de aanvang is van de komende hemelse vreugde. En dan daaromheen een gouden ring, die zegt dat deze zaligheid in de hemel eeuwig duurt en geen einde heeft en zoveel kostelijker is dan alle aardse vreugde en goed, als het goud schoner is, edeler en kostbaarder dan alle andere metalen.â€
De afbeelding bij mijn naam is de Lutherroos. Luther schrijft over deze roos (zijn familiewapen) het volgende:
“Nu ge vraagt, of de graveur zijn werk goed gedaan heeft, wil ik u meteen vertellen, hoe ik dit zegel bedoeld heb als een merkteken van mijn theologie. Het eerste moet een kruis zijn, een zwart kruis in een hart in zijn natuurlijke kleur, om er mij steeds weer aan te herinneren dat het geloof in de Gekruisigde ons zalig maakt. Want de rechtvaardige zal uit zijn geloof leven, uit zijn geloof aan de Gekruisigde. Zulk een hart moet midden in een witte roos staan om aan te duiden dat het geloof vreugde, troost en vrede geeft. Daarom moet die roos wit zijn en niet rood, want wit is de kleur der geesten en van alle engelen. Zulk een roos staat in een hemelsblauw veld omdat die vreugde in de geest en in het geloof de aanvang is van de komende hemelse vreugde. En dan daaromheen een gouden ring, die zegt dat deze zaligheid in de hemel eeuwig duurt en geen einde heeft en zoveel kostelijker is dan alle aardse vreugde en goed, als het goud schoner is, edeler en kostbaarder dan alle andere metalen.â€
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini
Evenwicht, balans, JA! Maar op dit moment zie ik toch in de kerken de balans zwaar doorslaan richting het overdreven slecht voelen vanwege alle zonden, terwijl er geen feest wordt gevierd voor de opstanding... en met feest bedoel ik FEEST, dus zoals je een verjaardag zou vieren, of een huwelijk, of een wat dan ook... muziek, lachen, praten, alles, genieten... .net als de verloren zoon die terugkwam bij zijn vader (God)... de vader had het helemaal niet over 'zonde' of 'zo, jongen, wat heb jij allemaal uitgespookt', maar had het slechts, enkel en alleen over FEEST... laten we weer 's wat gaan vieren in plaats van een houten kont te krijgen. Het avondmaal is het feest van de thuiskomst, inderdaad vanwege het kruis, maar dat was het middel, niet het doel!
[Veranderd op 17/9/02 door Madtice]
[Veranderd op 17/9/02 door Madtice]
-
Lecram
Het HA vieren moet tot Zijn gedachtenis, het vergieten van Zijn bloed en het kruisigen van Zijn vlees. Paulus waarschuwt tegen een gebruik van het HA als een reguliere maaltijd. Het is inderdaad een feest, maar daar hoeft geen zelfde invulling aan gegeven te worden als van een bruiloft. Het gaat er ook niet om of wij ons vermaken, maar of we aan Hem denken.Origineel geplaatst door Madtice
Evenwicht, balans, JA! Maar op dit moment zie ik toch in de kerken de balans zwaar doorslaan richting het overdreven slecht voelen vanwege alle zonden, terwijl er geen feest wordt gevierd voor de opstanding... en met feest bedoel ik FEEST, dus zoals je een verjaardag zou vieren, of een huwelijk, of een wat dan ook... muziek, lachen, praten, alles, genieten... .net als de verloren zoon die terugkwam bij zijn vader (God)... de vader had het helemaal niet over 'zonde' of 'zo, jongen, wat heb jij allemaal uitgespookt', maar had het slechts, enkel en alleen over FEEST... laten we weer 's wat gaan vieren in plaats van een houten kont te krijgen. Het avondmaal is het feest van de thuiskomst, inderdaad vanwege het kruis, maar dat was het middel, niet het doel!
Jij haalt de verloren zoon aan, die niet op zijn zonden werd gewezen toen hij thuiskwam. Maar wat zei hij? Vader, ik heb gezondigd..... Hij kwam er dus zelf mee. Het HA is niet bedoeld om te verwijten, maar om gemeenschap met Christus te hebben en om samen extra aan Hem te denken, vanwege Zijn sterven voor onze zonden
-
madelief
-
Lecram
Blijdschap en vreugde horen tot de kern van de geloofsvrucht. Wie beweert dan op dit forum dat dat in het zwart moet???Origineel geplaatst door madelief
Natuurlijk moeten we stil staan dat Jezus zo veel voor ons heeft gedaan. Maar ik ben het het meest met Madtice eens. Je mag ook blij zijn dat Jezus dat voor jouw persoonlijk heeft willen doen.
En dat mag je best op die manier vieren. En dat hoeft niet per se in het zwart.
-
Refojongere
Beste Madtice,
Wat wordt er gevierd? Het verzoenend lijden en sterven van de Heere Jezus! Kijk maar naar de woorden van Hem Zelf: "En Hij nam brood, en als Hij gedankt had, brak Hij het, en gaf het hun, zeggende: Dat is Mijn lichaam, hetwelk voor u gegeven wordt; doet dat tot Mijn gedachtenis. Desgelijks ook de drinkbeker na het avondmaal, zeggende: Deze drinkbeker is het nieuwe testament in Mijn bloed, hetwelk voor u vergoten wordt." (Lukas 22:19,20)
En verder in 1 Korinthe 11:25b, 26: Doet dat, zo vaak als gij die zult drinken, tot Mijn gedachtenis. Want zo vaak als gij dit brood zult eten, en deze drinkbeker zult drinken, zo verkondigt de dood des Heeren, totdat Hij komt."
Snap je nu de betekenis van Goede vrijdag?
Wie aan het Avondmaal des Heeren plaatsneemt, gaat zitten in de schaduw van het kruis. Passen daar geverfde lippen, geblankette gezichten, ontblote leden, past dat in de tegenwoordigheid van de naakte Christus, die hangt aan het kruishout der schande?
Laat onze kleding eenvoudig en stemmig, bedroefd over de zonden en verblijd over de genade.
Je kunt je niet overdreven slecht voelen vanwege alle zonden. Weet je waar al onze zonden namelijk om roepen? Om het eeuwig oordeel, om een eeuwige toorn Gods! Is dat overdreven? Nee, omdat Gods geboden en liefde wordt gesmaad en verworpen. O, we komen nooit tot een rechte ellendekennis, maar ook nooit tot de rechte dankbaarheid. Het is altijd te kort.Maar op dit moment zie ik toch in de kerken de balans zwaar doorslaan richting het overdreven slecht voelen vanwege alle zonden, terwijl er geen feest wordt gevierd voor de opstanding
Wat wordt er gevierd? Het verzoenend lijden en sterven van de Heere Jezus! Kijk maar naar de woorden van Hem Zelf: "En Hij nam brood, en als Hij gedankt had, brak Hij het, en gaf het hun, zeggende: Dat is Mijn lichaam, hetwelk voor u gegeven wordt; doet dat tot Mijn gedachtenis. Desgelijks ook de drinkbeker na het avondmaal, zeggende: Deze drinkbeker is het nieuwe testament in Mijn bloed, hetwelk voor u vergoten wordt." (Lukas 22:19,20)
En verder in 1 Korinthe 11:25b, 26: Doet dat, zo vaak als gij die zult drinken, tot Mijn gedachtenis. Want zo vaak als gij dit brood zult eten, en deze drinkbeker zult drinken, zo verkondigt de dood des Heeren, totdat Hij komt."
Snap je nu de betekenis van Goede vrijdag?
Je haalt het voorbeeld van de verloren zoon aan. Net als wat Lecram zei: Hij kwam als een onwaardige, want hij wist: Vader, ik heb gezondigd, tegen de Hemel en voor u, ik ben niet waard uw zoon genaamd te worden. Het Heilig Avondmaal is geen feestje, zoals die in de wereld wel gevierd worden. Kijk maar naar de discipelen, hoe zij het Avondmaal vierden, was dit met muziek, dansen, feesten en lachen? Nee toch! Dat was innerlijke blijdschap, je wordt er toch stil van als Jezus tot je zegt: Dit bloed is voor u! vergoten! Uit je dak gaan terwijl je de dood des Heeren gedenkt in Zijn lijden en sterven? Ja, het hart kan opspringen van vreugde wanneer het bedenkt dat Hij het voor hem persoonlijk gedaan heeft. O, wat past ons dan een diepe verootmoediging en een diepe dankbaarheid. Dan mag het een vreugde in de ziel zijn. Ja, in de tekenen van brood en wijn worden we er bij stilgezet, dat het ook voor ons is, zo mogen we gesterkt worden in het geloof.en met feest bedoel ik FEEST, dus zoals je een verjaardag zou vieren, of een huwelijk, of een wat dan ook... muziek, lachen, praten, alles, genieten
Wie aan het Avondmaal des Heeren plaatsneemt, gaat zitten in de schaduw van het kruis. Passen daar geverfde lippen, geblankette gezichten, ontblote leden, past dat in de tegenwoordigheid van de naakte Christus, die hangt aan het kruishout der schande?
Laat onze kleding eenvoudig en stemmig, bedroefd over de zonden en verblijd over de genade.