ellende eerst

[Majorca]

Ursinus geeft in zijn Schatboek helder aan dat de ellende eerst doorleeft moet worden, wil er plaats komen voor het stuk der verlossing.

Hij beindigt de bespreking van de Catechismusafdeling over het stuk der ellende als volgt:

"Laat ons dan uit de Wet onze zonde, en uit haar bedreigingen onze strafschuldigheid leren kennen; en als wij van deze onze grote ellende een gevoel ontvangen hebben, laat het ons dan opwekken om de ware troost ernstig te zoeken, die alleen gegeven wordt in Christus Jezus, onze Heere, door Hem, Die God is, boven alles te prijzen in der eeuwigheid. Amen." (p. 101).

[Majorca]

Oorspronkelijk gepost door Rhodé
Je hebt gelijk Orc, dat zegt Ursinus inderdaad.

Wil je hier nog even op reageren?

Voor Abraham was de wet toch geen tuchtmeester tot Christus?
Romeinen 5:20 Maar de wet is bovendien ingekomen, opdat de misdaad te meerder worde; en waar de zonde meerder geworden is, [daar] is de genade veel meer overvloedig geweest;

Abraham leefde uit de belofte en niet uit de ellendekennis door de Wet.

ik denk dat Abraham wel bij aanvang aan zijn ellende is ontdekt geworden, hij is bij de afgoden weggehaald notabene, en idd heeft hij van Godswege beloften ontvangen en bracht hij in praktijk "het leven des geloofs op de beloften". Maar, zoals ik al zei, deze vragen kun je niet zonder meer beantwoorden door lukraak een persoon uit de bijbel er uit te pikken, maar door het geheel van de Schrift te overzien, en Schriftplaats met Schriftplaats te vergelijken. Dat hebben de reformatoren en hun latere volgelingen gedaan.

[ndonselaar]

De ellende of beter gezegd de zonde die de Schrift noemt Gerrit is bijna altijd de 'evangelische boetvaardigheid' en die kennen we alleen als we in handen van de Gekruisigde zijn.

Er staat in de Heidelberger 'waaruit kent gij uw ellende', maar dat had moeten staan 'waaruit kent gij uw zonde'.

[Wouter]

Wil mij iemand uitleggen hoe het mogelijk is dat wanneer men niet van hun ellende weet, met verlossing gaat zoeken en krijgen? Waar moeten ze dan dankbaar voor zijn, als ze niet weten waarvan ze verlost zijn?
Waarom zal immers een zondaar het leven buiten zichzelf gaan zoeken?
De wet is de tuchtmeester tot Christus. De spiegel. Laten we dit toch niet verdraaien door Christus als spiegel van de zonde te stellen!

Gr. Wouter

[ndonselaar]

Oorspronkelijk gepost door Wouter
Wil mij iemand uitleggen hoe het mogelijk is dat wanneer men niet van hun ellende weet, met verlossing gaat zoeken en krijgen? Waar moeten ze dan dankbaar voor zijn, als ze niet weten waarvan ze verlost zijn?
Waarom zal immers een zondaar het leven buiten zichzelf gaan zoeken?
De wet is de tuchtmeester tot Christus. De spiegel. Laten we dit toch niet verdraaien door Christus als spiegel van de zonde te stellen!

Gr. Wouter

Met alle respect Wouter voor de 'drieslag' maar is dit geen erg vrije exegese van dít gedeelte uit de Galatenbrief?

[memento]

Oorspronkelijk gepost door ndonselaar
De ellende of beter gezegd de zonde die de Schrift noemt Gerrit is bijna altijd de 'evangelische boetvaardigheid' en die kennen we alleen als we in handen van de Gekruisigde zijn.

Er staat in de Heidelberger 'waaruit kent gij uw ellende', maar dat had moeten staan 'waaruit kent gij uw zonde'.

Waarom gebruikt de HC dan toch het woordje 'ellende' ipv het woordje 'zonde'? Het onderscheid tussen die 2 was toen ook al bekend...

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door gerrit de 2e
Orck orck orck toch,
Als Luther achter je stond had je een geweldige klets op je kop gehad, vanwege het feit dat je hem boven het Woord verheft.
Natuurlijk ben je dat niet met me eens en verhef je Luther niet boven het woord al doe je het wel gemakshalve.
Waarom al zoveel 'twist' ??,(heb je dat al diep doorleeft?) zonder ook maar ergens het woord erbij te halen als onfeilbaar bewijs?

quote: Toch hebben ze zich knap ellendig gevoelt vanwege de grootheid van hun kwaad tegen God. En daarom hadden ze behoefte aan Jezus de Zaligmaker.

Mathijs,
Jij laat het woord buikspreken door maar voor het gemak te stellen dat er bijvoorbaat ellendekennis bij betreffende mensen was. Oftewel je doet toe aan wat er geschreven staat.
Wacht, ik zal jouw tekst iets wijzigen;

Toch hebben ze zich knap ellendig gevoelt vanwege de grootheid van hun ellende. En daarom hadden ze behoefte aan een zaligmaker.

Zo vind ik het wat veiliger. De landman vond ook plotseling een schat en ik durf niet te zeggen dat hij ellendig was laat staan zijn zonden al diep doorleefd had.




[Aangepast op 17/8/04 door gerrit de 2e]

Ik zeg nergens dat de zonde diep doorleefd moet worden. Dat leert de Heilige Geest wel. En wel zo, dat men zo ellendig is, dat ze niet eens weten dat ze in het stuk der ellende zitten. Want dat weet je echt niet!! Je denkt niet van: "Mooi, ik zit nu in het stuk der ellende, dan komt straks de verlossing...

De landman zocht.
Maar hoe dan ook, een mens zoekt never nooit uit zichzelf.. Wanneer wel? Als ze dorstig en hongerig gemaakt worden door de Geest Gods. Als ze behoefte krijgen aan een Zaligmaker... Eerder niet. Dat is geen mensenwerk, maat het werk van Christus!

[gerrit de 2e]

ik bedoel eigenlijk deze tekst;

Mt 13:44 Wederom is het Koninkrijk der hemelen gelijk aan een schat, in den akker verborgen, welken een mens gevonden hebbende, verborg dien, en van blijdschap over denzelven, gaat hij heen, en verkoopt al wat hij heeft, en koopt dienzelven akker.

[ndonselaar]

Memento,

Vanwaar het onderscheid? Weet ik niet. Misschien een soms te filosofische benadering van een onderwerp?

'ellende' drukt nu onze staat uit. Deze staat is een gevólg van de zonde.

'zonde' is dus dé oorzaak en de Wet is de spiegel voor onze zonden.

Zeker tegenwoordig is het begrip 'ellende' voor mij veel te abstract. Men kan er met alle respect hele bekommerde kerken in kwijt.

Misschien voel je aan waarom ik pleit voor 'waaruit kent gij uw zonde'. Uit de Wet. Meer niet? Nee meer niet, want vooraf luidt Gods Woord 'er zal uit de werken der Wet geen vlees gerechtvaardigd worden'

[memento]

Zeker tegenwoordig is het begrip 'ellende' voor mij veel te abstract. Men kan er met alle respect hele bekommerde kerken in kwijt.

Misschien voel je aan waarom ik pleit voor 'waaruit kent gij uw zonde'. Uit de Wet. Meer niet? Nee meer niet, want vooraf luidt Gods Woord 'er zal uit de werken der Wet geen vlees gerechtvaardigd worden'

Ik zou liever onderscheid maken tussen ellende en zonde-kennis. De wet (en Gods wetten, vervat in de Schrift) is het enige wat ons kan laten zien dat wij zondigen tegen God. Maar, leert die wet ons dat wij niet alleen zondigen, maar ook zondaar ZIJN? Hebben we daarvoor niet méér nodig dan alleen de wet, maar ook het verhaal van de val?

Echter, met dit alles kennen wij wel onze zonden, maar nog niet onze ellende. Ellende kan je pas gevoelen als je een juist beeld van God hebt. Want wat doet het ons, als we weten dat we gezondigd hebben tegen iemand waar we niets om geven? M.i. komt de echte ellendekennis pas als we leren zien wie God is, zoals Hij Zich openbaard in de Schrift. Of, zoals Calvijn schrijft in hoofdstuk 1 vd institutie: de kennis van God, en de zelfkennis, hangen samen.

Echter, begint de ellendekennis pas bij het kruis van Christus? NEE!!! Ellendekennis begint in het gemis, niet in de vervulling (alhoewel het wél in de vervulling verdiept word).

Dus, als ik het probeer te systematiseren (en zo word het ook van vele kansels gepreekt):
1. Zondekennis - ontdekking aan dadelijke zonden
2. Ellendekennis - ontdekking aan zondige staat (zichzelf zien als geheel verdorven), zich ellendig zien tegenover God
3. Vluchten tot Christus - als enige redmiddel tégen de ellende