merel schreef: ↑05 mar 2025, 16:12
refo schreef: ↑05 mar 2025, 16:05
merel schreef: ↑05 mar 2025, 14:56
Johann Gottfried Walther schreef: ↑05 mar 2025, 10:55
Het idee is, als vrouwen meet hun taak zouden uitvoeren waartoe zijn wél geroepen zijn, er waarschijnlijk minder problemen zouden zijn, minder problemen met jongeren en met ouderen. In de jeugdzorg en in de ouderenzorg.
Wat is volgens jou de taak van vrouwen? En waarom zou dat niet naast een betaalde baan kunnen? Waar is de vader in dit geheel?
In mijn omgeving heb ik veel vrouwen die minimaal 3, maar meestal 4 dagen werken. Daarnaast voeden zij kinderen op, geven mantelzorg etc. Geen van hun kinderen loopt bij jeugdzorg of heeft te kampen met andere problematiek. Daarnaast zie ik ook niet werkende vrouwen waar diverse kinderen kampen met psychiatrische problematiek en/of label. Heeft het dan te maken met de werkende vrouw of spelen vooral andere aspecten een rol?
Dat vrouwen niet hoefden te werken was alleen vlak na WOII een aantal jaren. Daarvoor werkten veel vrouwen, omdat anders het gezin zou verhongeren. Alleen de vrouw van de burgemeester, de dokter, de notaris konden thuis blijven zitten.
En als iemand een boerderij, winkel of andere zaak had, werd het altijd (ook na WOII) normaal gevonden dat de vrouw meewerkte. Dat was heel verstandig, want bespaarde op personeelskosten.
Weet ik. Zelfs mijn oma's hebben altijd gewerkt. Daarom vind ik het ook zo'n onzin conclusie dat werkende vrouwen zorgen voor een toename van de problematiek op school en in de jeugdzorg
Zomaar ern observatie tijdens mijn loopbaan...
Heel leuk verschil met toen ik jaren geleden begon in het onderwijs op een schooltje ergens op de Veluwe. In de 5 jaar dat ik daar werkte.... 1 keer een 1 ouder gezin in mijn klas gehad. Omdat vader was overleden. Geen echtscheidingen. Meeste huwelijken kwamen stabiel over. Veel moeders werkte of op de boerderij mee. Of werkte niet. Of een piepklein baantje. ( meeste ouders waren niet hoog opgeleid) . Ouders die oud en zorg nodig hadden woonden in de buurt of op het erf. Kinderen met extreme gedragsproblematiek waren een uitzondering. Ook toen bestond ADHD al...
. Was kind een keer ziek. Mama legde haar werk neer en kwam zieke hummel ophalen. Mijn vriendin werkt er nog steeds. Inmiddels werken hier ook veel moeders meer en langer buitenshuis, echtscheidingen toegenomen veel meer gedragsproblematiek kinderen.
Na mijn trouwen ging ik werken op een christelijk school in de Randstad. De meeste moeders werkten buitenshuis. Alleen het eerste jaar had ik al 5 kinderen in de klas waar de ouders gescheiden waren. En over de gedragsproblematiek? Ieder jaar had ik wel meerdere kinderen in de groep die externe begeleiding nodig hadden. Was hier een kind ziek... kon het meestal niet eerder opgehaald worden. Werden kinderen halfziek naar school gestuurd.
Na aantal jaar van baan verandert. En ben werkzaam geweest binnen onderwijs aan achipperkinderen die aan boord woonden. Mama werkte mee, was in de buurt en gaf thuisonderwijs. Ook hier gedragsproblematiek laag. En echtscheiding kwam ook amper voor (toen).
Toen onze kinderen er waren. Met een rugzakje door hun afkomst en erfelijk bepaald door hun biologische ouders.... eerst toen er wat meer rust was wat invallers weer. Daarna ben ik het speciaal onderwijs ingerold. Wat viel mij op? Ook best wel werkende ouders, relatief veel 1 oudergezinnen door echtscheiding. En tja op deze school was natuurlijk de gedragsproblematiek enorm....
Ik merkte dat ik zelf ook omliep. De intensieve zorg van onze kinderen wat toch toenam. Intensief werk. En ook de rust thuis naar mijn man en de kinderen onder druk kwam. En eerlijk is eerlijk. Ik had toen niet de mantelzorg kunnen verlenen die ik nu aan verleen aan moeder (s) . Toch doorgegaan. In een flinke burn out gekomen. Tijdens herintegreren toch gestopt. Omdat ik het weer voelde oplopen.
De jaren erna. Begonnen als gastouderopvang aan huis. Doe dat nog steeds. Dus werk ook. Verdient niet veel. Maar ik had toen de tijd en energie om weer aandacht en zorg aan mijn omgeving te geven. En het huwelijk werd er nog "beter" door.
En kan nu ook de mantelzorg geven, vrijwilligers werk doen binnen de gemeente en daar ook actief zijn door de weeks. De voeding door de weeks, de rust en tijd die er is voor "stille tijd" doet goed.
Kijk ik ben en mij ervaringen zijn geen wetenschappelijke graadmeter. Toch viel mij in mijn loopbaan aantal dingen op; daar waar moeders weinig of aan huis of aan boord werkten was de gedragsproblematiek in de klassen laag of lager. Daarnaast ook het aantal echtscheidingen....
Tussen werken en werken zit verschil.
Niet iedereen is een powervrouw. Is zo gestructureerd en organisatorisch sterk als jij @Merel. Ik heb me daar een poos wat minderwaardig door gevoeld. Maar heb leren zien dat mijn taken en krachten kennelijk anders zijn.
Werken aan huis is anders dan 4 dagen buitenshuis. Is gewoon een gegeven.
Niet ieder gezin en huwelijk is opgewassen tegen de hectiek van deze tijd. Kinderen vallen daardoor "eerder" uit de boot door hun gedrag. Wat ook weer zijn weerslag heeft op huwelijken.
Ik zie ook in onze kerkelijke gemeenten de echtscheidingen toenemen. Er is niet 1 oorzaak aan te wijzen. Maar de druk om te werken, (hoge hypotheken) bijbehorende hectiek in gezinnen. ( de kinderen moeten wel van alles kunnen meemaken, sporten, andere activiteiten. Ouders idem. Van het een naar het ander vliegen) Niet altijd het gezamenlijk dragen van de last tussen de ouders onderling. Toenemende gedragsproblematiek en doorverwijzingen naar externe zorg nemen ook hier toe. Spanningen in gezinnen ook. Moeders die geen tijd hebben of energie of zin om 's avonds nog door de weeks gevoed te worden in de gemeente door het Woord of een taak op zich te nemen....
Maakt dat ik het in i. e.g. wat minder positief zie dan jij@ Merel. Ook je ervaring m.b.t. mantelzorg deel ik niet. Ouderen die vereenzamen, mensen die Burnett out raken omdat ze nog een mantelzorg taak hebben naast hun baan wat ook stress geeft....
En ja onderzoeken neem ik inmiddels ook een beetje met een korreltje zout. Het ligt er maar net voor wie het onderzoek gedaan wordt, en wat ze ermee willen bewijzen.
Ik heb het wel eens aan mijn (schoon) ouders gevraagd. De een groeide op in een bakkersgezin de ander in een slagersgezin. Moeders werkten mee. Maar voor hun herinnering was moeder wel altijd in de buurt. Aanwezig. En nee de kinderen hoefden daardoor niet naar een buitenschoolse of voorschoolseopvang. De klassen van toen... bizar groot. Maar de extreme gedragsproblematiek van nu, ontbrak of was minder sterk aanwezig. Weinig echtscheidingen (relatief) . En nee er was geen geld en tijd voor allerlei extra's. De tijd was rustiger, niet zo hectisch als toen. De kerken zaten toen nog vol ook in de grote steden. Ook Rotterdam kende een "gezelschapsleven". Wat een verschil met vandaag!
.