Bekering, vroeger en nu

[John Galt]

Excuus voor de kromme laatste zin. Beetje halfslachtig herschreven. "te horen gekregen dat" en "gewaarschuwd bent voor" door elkaar gehusseld.

[Erasmiaan]

Maar wat gebeurt er dan concreet? Wat doet die persoon of wat overkomt hem? Wat voelt hij, wat zegt hij, wat denkt hij? Want ik lees niet hoe de zondaar tot Jezus gaat, wat dat precies inhoudt.

Dan gaat het vanzelf. Zoals je leest van Christen, toen hij een blik sloeg op het kruis:

Ik zag dat zodra CHRISTEN aan het kruis kwam, het pak van zijn schouders gleed en naar beneden rolde, tot het aan de mond van het graf kwam; daar viel het in en ik zag het niet meer.
Nu werd CHRISTEN zéér vrolijk en uitermate verheugd, en met een blijmoedig hart jubelde hij: "Hij heeft mij vrede gegeven door Zijn lijden en het leven door Zijn dood." Hierna stond hij enige tijd stil, om te zien en zich te verwonderen; want hij was er over verrast, dat het aanschouwen van het kruis hem zo van zijn last kon ontdoen. Hij aanschouwde het nog eens en nog eens; tot eindelijk een vloed van tranen over zijn wangen stroomde.

Hmmm. Misschien als jij het ook in eigen woorden probeert te zeggen, praten we dezelfde taal. Want zegt Bunyan het nu zoveel anders dan ik? Wat ik, op jouw verzoek, probeerde duidelijk te maken, was wat het concreet inhoudt "de blik op het kruis te werpen". Want dat is mooi in allegorietaal, maar toen het bij mij gebeurde, zag ik geen letterlijk kruis en ik had ook geen letterlijk pak op mijn rug. En dat zal voor iedereen gelden. Het gevoel van bevrijding en blijdschap herken ik wel, hoewel dat zeker in het begin met vrees en beven gepaard ging. Dat was wat ik bedoelde met "het is best eng". Zeker als je je hele jeugd te horen gewaarschuwd bent het je niet zomaar toe te eigenen.

Ik ben benieuwd naar de reactie van Posthoorn hierop. Want bij haar benadering voel ik me thuis en ze weet veel tactischer en duidelijker het verschil boven water te krijgen tussen twee visies zonder de ander aan te vallen.

En nog een vraag aan John Galt: hoe kun je als je zonden zijn vergeven in die ogenblikken nog vreze en beven hebben? Want in de liefde is geen vrees.

[Forummer]

Er zijn dominees die doen net alsof er tegenwoordig bijna geen kinderen van God meer zijn. Ik vind dat heel erg. Net alsof de Heilige Geest vroeger wel werkte maar nu niet meer.

[Erasmiaan]

Er zijn dominees die doen net alsof er tegenwoordig bijna geen kinderen van God meer zijn. Ik vind dat heel erg. Net alsof de Heilige Geest vroeger wel werkte maar nu niet meer.

De krasplaat blijft hangen...

[samanthi]

Maar wat gebeurt er dan concreet? Wat doet die persoon of wat overkomt hem? Wat voelt hij, wat zegt hij, wat denkt hij? Want ik lees niet hoe de zondaar tot Jezus gaat, wat dat precies inhoudt.

Dan gaat het vanzelf. Zoals je leest van Christen, toen hij een blik sloeg op het kruis:

Ik zag dat zodra CHRISTEN aan het kruis kwam, het pak van zijn schouders gleed en naar beneden rolde, tot het aan de mond van het graf kwam; daar viel het in en ik zag het niet meer.
Nu werd CHRISTEN zéér vrolijk en uitermate verheugd, en met een blijmoedig hart jubelde hij: "Hij heeft mij vrede gegeven door Zijn lijden en het leven door Zijn dood." Hierna stond hij enige tijd stil, om te zien en zich te verwonderen; want hij was er over verrast, dat het aanschouwen van het kruis hem zo van zijn last kon ontdoen. Hij aanschouwde het nog eens en nog eens; tot eindelijk een vloed van tranen over zijn wangen stroomde.

Hmmm. Misschien als jij het ook in eigen woorden probeert te zeggen, praten we dezelfde taal. Want zegt Bunyan het nu zoveel anders dan ik? Wat ik, op jouw verzoek, probeerde duidelijk te maken, was wat het concreet inhoudt "de blik op het kruis te werpen". Want dat is mooi in allegorietaal, maar toen het bij mij gebeurde, zag ik geen letterlijk kruis en ik had ook geen letterlijk pak op mijn rug. En dat zal voor iedereen gelden. Het gevoel van bevrijding en blijdschap herken ik wel, hoewel dat zeker in het begin met vrees en beven gepaard ging. Dat was wat ik bedoelde met "het is best eng". Zeker als je je hele jeugd te horen gewaarschuwd bent het je niet zomaar toe te eigenen.

Ik ben benieuwd naar de reactie van Posthoorn hierop. Want bij haar benadering voel ik me thuis en ze weet veel tactischer en duidelijker het verschil boven water te krijgen tussen twee visies zonder de ander aan te vallen.

En nog een vraag aan John Galt: hoe kun je als je zonden zijn vergeven in die ogenblikken nog vreze en beven hebben? Want in de liefde is geen vrees.

Even goed lezen war hij precies schrijft.

[Forummer]

Er zijn dominees die doen net alsof er tegenwoordig bijna geen kinderen van God meer zijn. Ik vind dat heel erg. Net alsof de Heilige Geest vroeger wel werkte maar nu niet meer.

De krasplaat blijft hangen...

Is volledig on-topic.

En het is goed om te realiseren dat dit werkelijk gebeurt. Of wil je soms beweren dat dominees die dit beweren, het bij het rechte eind hebben?

[Erasmiaan]

Er zijn dominees die doen net alsof er tegenwoordig bijna geen kinderen van God meer zijn. Ik vind dat heel erg. Net alsof de Heilige Geest vroeger wel werkte maar nu niet meer.

De krasplaat blijft hangen...

Is volledig on-topic.

En het is goed om te realiseren dat dit werkelijk gebeurt. Of wil je soms beweren dat dominees die dit beweren, het bij het rechte eind hebben?

[Forummer]

Wat wil je vragen met ?

Ik heb jou overigens wel een vraag gesteld.

[Posthoorn]

Hmmm. Misschien als jij het ook in eigen woorden probeert te zeggen, praten we dezelfde taal. Want zegt Bunyan het nu zoveel anders danG ik? Wat ik, op jouw verzoek, probeerde duidelijk te maken, was wat het concreet inhoudt "de blik op het kruis te werpen". Want dat is mooi in allegorietaal, maar toen het bij mij gebeurde, zag ik geen letterlijk kruis en ik had ook geen letterlijk pak op mijn rug. En dat zal voor iedereen gelden. Het gevoel van bevrijding en blijdschap herken ik wel, hoewel dat zeker in het begin met vrees en beven gepaard ging. Dat was wat ik bedoelde met "het is best eng". Zeker als je je hele jeugd te horen gewaarschuwd bent het je niet zomaar toe te eigenen.

Ik zou op mijn beurt ook weer aan jou kunnen vragen: wat bedoel je met 'tot je de zekerheid gevoelt dat Hij je aangenomen heeft'.
Maar goed, ik zal het in mijn eigen woorden zeggen. En misschien bedoelen we inderdaad hetzelfde, wie zal het zeggen?

Toen ik met mezelf aan een eind kwam en mijzelf waarnam als een totaal óngeschikte zondaar om zalig te worden, dacht ik bij mijzelf: nu kan het alleen nog maar van Gods kant komen. En op dát moment gingen mijn ogen open voor het heil: dat het heil nu helemaal aangebracht was bij God vandaan. God was tevredengesteld door het werk van Christus en kon daarom míj, zondaar, aannemen. Nu hoefde ik alleen maar op Christus te zien, en dan was ik behouden. Tóén wist ik wat geloven was. Ja, dat ging zeker gepaard met 'vrezen en beven': was het zó eenvoudig? Ja, zo eenvoudig was het. Dat ik daarna meteen weer in het donker kwam, is een andere zaak, daar ga ik niet over uitweiden.

Maar wat voor mij essentieel is, is dit: dat ik zelf mijn ogen nooit had kunnen openen voor het heil, dat moest Gód doen. En dát zien, is het zien des geloofs. Dat is het 'komen van de zondaar'. "Een ieder die het van de Vader gehoord en geleerd heeft, komt tot Mij." "En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage."

[pierre27]

Wat wil je vragen met ?

Ik heb jou overigens wel een vraag gesteld.

Forummer, excuses dat het even iets op de persoon is maar ik ga je langzamerhand moe worden. Je zit zo in de negatieve modus zolang ik je postings lees. Heb je dat nu echt niet in de gaten?

[eilander]

Mooi, Posthoorn!

[Forummer]

Wat wil je vragen met ?

Ik heb jou overigens wel een vraag gesteld.

Forummer, excuses dat het even iets op de persoon is maar ik ga je langzamerhand moe worden. Je zit zo in de negatieve modus zolang ik je postings lees. Heb je dat nu echt niet in de gaten?

Excuses aanvaard.

Er zijn inderdaad veel dingen waar ik moeite mee heb of vragen bij heb. Maar het zijn wel echt serieus dingen waar ik mee loop. Negatieve dingen zijn volgens mij ook moeilijk positief te omschrijven.

Ik ben mij er van bewust dat ik het moeilijk vind om positief te zijn. Terwijl ik van nature vrij positief ben ingesteld. Dit komt ook door de ernst van de dingen waar ik mee loop en vragen bij heb. Het gaat wel over God en Zijn dienst.

Als ik aan jou vraag: 'of denk je dat dominees die dat beweren het bij het rechte eind hebben?' dan is dat echt een serieuze vraag. Ik hoop dat je dat kunt begrijpen.

[Ora et labora]

Er zijn dominees die doen net alsof er tegenwoordig bijna geen kinderen van God meer zijn. Ik vind dat heel erg. Net alsof de Heilige Geest vroeger wel werkte maar nu niet meer.

Dat klopt...is ook heel erg. Ongeloof is zonde.

[DDD]

Forummer is heel vriendelijk en beleefd, en er zijn hier genoeg mensen die steeds dezelfde stokpaardjes van stal halen, maar waarbij geen krasplaat aan de orde komt.

Zo was dat in het verleden inzake de HSV ook bij sommige mensen te zeggen. Forummer gaat in ieder geval inhoudelijk in op wat de ander te melden heeft, dat is niet bij iedereen het geval.

En verder vind ik dat Posthoorn zo vaag, wollig en algemeen formuleert en citeert, dat er niets op aan te merken is, maar dat er ook geen verschil is met de stellingen van John Galt.

[Forummer]

Als ik ergens vol van ben komt het er wel eens nogal ongenuanceerd uit, maar ik meen wel alles wat ik schrijf