Leeruitspraken Generale Synode GG 1931

[Posthoorn]

Samenvattend: Alle verbondsweldaden worden ons beloofd in het evangelie en komen tot alle hoorders, maar de (absolute)verbondsbeloften worden vervuld in de harten van de uitverkorenen en worden ons dus niet op zichzelf, buitenom de belofte(n) van het evangelie aangeboden.

Daarmee ben ik het echt wel eens. Dat komt ook zeker overeen met wat bv de Erskine’s geleerd hebben. Maar dat is niet wat Posthoorn zegt. Ik had mij met deze discussie niet moeten inlaten, het spijt mij dat ik het gedaan heb.

Valcke, ik heb deze post én het feit dat je al je eerdere reacties hebt weggehaald, gemeld bij de moderators als zeer kwetsend. Zó gaan we niet met elkaar om!

[Herman]

U kunt hier weer verder met het beschouwen van de leeruitspraken der GG uit 1931. Let een beetje op de verwoording van uw standpunten waaruit blijkt dat u respect hebt voor een medegespreksgenoten.

[Posthoorn]

Ik geloof niet dat wij ergens in de Bijbel of de belijdenis kunnen lezen dat ook het geloof behoort bij de aangeboden genade. Het geloof is het instrument waarmee wij de aangeboden genade aannemen.

NGB art. 22
Wij geloven, dat, om ware kennis dezer grote verborgenheid te bekomen, de Heilige Geest in onze harten ontsteekt een oprecht geloof, hetwelk Jezus Christus met al Zijn verdiensten omhelst, Hem eigen maakt, en niets anders meer buiten Hem zoekt. (...) Doch wij verstaan niet dat het, om eigenlijk te spreken, het geloof zelf is dat ons rechtvaardigt; want het is maar een instrument, waarmede wij Christus, onze rechtvaardigheid, omhelzen. Maar Jezus Christus, ons toerekenende al Zijn verdiensten en zoveel heilige werken, die Hij voor ons en in onze plaats heeft gedaan, is onze rechtvaardigheid; en het geloof is een instrument dat ons met Hem in de gemeenschap van al Zijn goederen houdt; dewelke, de onze geworden zijnde, ons meer dan genoegzaam zijn tot onze vrijspreking van onze zonden.

HC vr. en antw. 61
Vr. Waarom zegt gij dat gij alleen door het geloof rechtvaardig zijt?
Antw. Niet dat ik vanwege de waardigheid mijns geloofs Gode aangenaam ben; maar daarom, dat alleen de genoegdoening, gerechtigheid en heiligheid van Christus mijn gerechtigheid voor God is, en dat ik die niet anders dan alleen door het geloof aannemen en mij toe-eigenen kan.

Z. Ursinus – De Grote Catechismus vr. en antw. 37
Vr. Leert het Evangelie dan, dat het verbond van Gods genade zich uitstrekt tot alle mensen?
Antw. Het roept wel allen tot dat verbond; maar alleen zij worden deelgenoten ervan, die het omhelzen en bewaren, d.i. die met een waar geloof Christus, Die hun wordt aangeboden, en Zijn weldaden aannemen.

En dan nog iets uit R. Erskine – Zwangere belofte:
1. De regel des geloofs is God, sprekende in Zijn Woord, en niet in het hart; het voorwerp des geloofs is de verklaring des evangelies en niet des Geestes werking.
2. U moet zorgvuldig onderscheid maken tussen het recht, om te mogen geloven, en tussen de kracht, om te kunnen geloven. Uw recht, om te mogen geloven, is gegrond op het aanbod en op de belofte des evangelies; tegelijk ook op Gods bevel, hetwelk uw plicht, om te geloven, vaststelt, en uw ongeloof tot uw zonde maakt. Maar de kracht, om te kunnen geloven, is van de Geest Gods en door Zijn zaligmakende werking. Dus moet u bidden, dat de Geest der kracht de bediening van het woord vergezellen moge.

[Herman]

Wat vind je dan van Efeze 2 vers 8? Daar wordt het geloof in ieder geval als onderdeel van de geschonken genade genoemd. Dan is het logisch herleidbaar om dat ook onderdeel van de aangeboden genade te beschouwen.

[Posthoorn]

Wat vind je dan van Efeze 2 vers 8? Daar wordt het geloof in ieder geval als onderdeel van de geschonken genade genoemd. Dan is het logisch herleidbaar om dat ook onderdeel van de aangeboden genade te beschouwen.

Nee. Het is zeker geschonken genade. Maar het is een genade die in ons gewerkt wordt. Dat is dus geen onderdeel van de aangeboden genade. Want met welk instrument moet je de genade van het geloof dan aannemen?

[Valcke]

Wat vind je dan van Efeze 2 vers 8? Daar wordt het geloof in ieder geval als onderdeel van de geschonken genade genoemd. Dan is het logisch herleidbaar om dat ook onderdeel van de aangeboden genade te beschouwen.

Nee. Het is zeker geschonken genade. Maar het is een genade die in ons gewerkt wordt. Dat is dus geen onderdeel van de aangeboden genade. Want met welk instrument moet je de genade van het geloof dan aannemen?

Het feit dat een genade in ons gewerkt wordt, vormt beslist geen tegenstelling ermee dat diezelfde genade ook aangeboden wordt. Het aanbod betekent namelijk niet dat een mens in staat is zich die genade toe te eigenen, het betekent slecht dat die genade de mens in het Evangelie nabij wordt gebracht en in Christus hem wordt aangeboden.

Wanneer we van mening zijn dat een genade die God in de mens werkt, om die reden niet aangeboden kan worden in het Evangelie, dan betekent dat mi een ernstige uitholling van het begrip ‘aanbod van genade’. Want wat wordt er nog aangeboden wanneer alles wat God in ons werkt, daar niet onder valt? Wat blijft er dan nog over dat wél aangeboden zou worden? Mi is het daarom ook een groot misverstand om een tegenstelling te zien tussen aangeboden genade en gewerkte genade. Het Evangelie biedt alle weldaden in Christus ons aan, maar ze worden ons alleen daadwerkelijk geschonken door een almachtige kracht van God door Zijn Geest, waarin Hij hetgeen aangeboden wordt ook daadwerkelijk in de mens werkt. Dat staat trouwens ook in het citaat van Calvijn dat Posthoorn hier eerder plaatste.

En dan ben ik ook ervan overtuigd dat ook de genade van het geloof en de genade van de wedergeboorte in het Evangelie aangeboden worden, al kan de mens niets doen om zich deze genade te verwerven. Wat God ons aanbiedt, werkt Hij ook Zelf in de mens.

PS Posthoorn: het is er ver vandaan dat ik iemand zou willen kwetsen. Het weghalen van postings (niet alle, maar een gedeelte) heeft daar ook niets - en in het geheel niets - mee te maken. Wel raakt deze discussie mij, omdat ik dit zie als een ongerijmde uitholling van het aanbod van genade.

[huisman]

Wat vind je dan van Efeze 2 vers 8? Daar wordt het geloof in ieder geval als onderdeel van de geschonken genade genoemd. Dan is het logisch herleidbaar om dat ook onderdeel van de aangeboden genade te beschouwen.

Nee. Het is zeker geschonken genade. Maar het is een genade die in ons gewerkt wordt. Dat is dus geen onderdeel van de aangeboden genade. Want met welk instrument moet je de genade van het geloof dan aannemen?

Moet bij zulke redeneringen altijd denken aan Mattheüs 12: 9-13 de genezing van de man met de dorre hand. Jezus zegt strek uw hand uit:

Hoe dan? Zijn hand was dor. Zelfs zijn bloedvaten waren min of meer afwezig. Strek uw hand uit!

Zo gaat het ook in Gods koninkrijk. Probeer toch niet alles te beredeneren. God is een God van wonderen en onze doodstaat staat hem niet in de weg om te zeggen wend u naar Mij toe en wordt behouden. Bekeert u. Strek uw hand uit.

[Posthoorn]

Hoe dan? Zijn hand was dor. Zelfs zijn bloedvaten waren min of meer afwezig. Strek uw hand uit!

Zo gaat het ook in Gods koninkrijk.

Inderdaad, het geloof werd in hem gewerkt, en daardoor kon hij zijn hand uitstrekken.

Ik probeer helemaal niet alles te beredeneren. Maar het heil dat ons aangeboden wordt in Christus, is het leven, de rechtvaardigmaking, de heiligmaking, de vrede met God, etc. Niet bekering en geloof. Dat zijn genaden die in ons gewerkt worden. Wat dat met verschraling van het aanbod van genade heeft te maken, vermag ik niet in te zien. Wij moeten de dingen zuiver, dat wil zeggen, Bijbels stellen. En in geloof niet dat de Bijbel leert dat geloof en bekering worden aangeboden. Nee, het zijn de voorwaarden, al vinden we dat misschien niet zo'n fijn woord.

Zie ook het voorwoord bij het NT van de Statenvertaling, waar we lezen dat het nieuwe verbond "daarin bestaat, dat God Zijn Zoon tot een Middelaar verordineerd heeft, en het eeuwige leven belooft onder conditie dat wij in Hem geloven; en wordt genaaamd het verbond der genade".

[Valcke]

Hoe dan? Zijn hand was dor. Zelfs zijn bloedvaten waren min of meer afwezig. Strek uw hand uit!

Zo gaat het ook in Gods koninkrijk.

Inderdaad, het geloof werd in hem gewerkt, en daardoor kon hij zijn hand uitstrekken.

Ik probeer helemaal niet alles te beredeneren. Maar het heil dat ons aangeboden wordt in Christus, is het leven, de rechtvaardigmaking, de heiligmaking, de vrede met God, etc. Niet bekering en geloof. Dat zijn genaden die in ons gewerkt worden. Wat dat met verschraling van het aanbod van genade heeft te maken, vermag ik niet in te zien. Wij moeten de dingen zuiver, dat wil zeggen, Bijbels stellen. En in geloof niet dat de Bijbel leert dat geloof en bekering worden aangeboden. Nee, het zijn de voorwaarden, al vinden we dat misschien niet zo'n fijn woord.

Zie ook het voorwoord bij het NT van de Statenvertaling, waar we lezen dat het nieuwe verbond "daarin bestaat, dat God Zijn Zoon tot een Middelaar verordineerd heeft, en het eeuwige leven belooft onder conditie dat wij in Hem geloven; en wordt genaaamd het verbond der genade".

Vrede met God en heiligmaking worden niet in ons gewerkt??

[Posthoorn]

Vrede met God en heiligmaking worden niet in ons gewerkt??

Die ontvangen we door het geloof en dus nádat het geloof in ons gewerkt is of op het moment dat het geloof in ons gewerkt wordt.

[Valcke]

Vrede met God en heiligmaking worden niet in ons gewerkt??

Die ontvangen we door het geloof en dus nádat het geloof in ons gewerkt is of op het moment dat het geloof in ons gewerkt wordt.

Ik zie niet in dat dit verschil maakt. Waarom zouden de vergezellende genaden wel aangeboden worden en de eerste genade niet. Het is in alle gevallen alleen God Die deze genaden werkt, de mens werkt het niet uit en het geloof ook niet.

Sowieso (en dat noemde ik al) is er geen tegenstrijdigheid tussen iets aanbieden en iets werken. Die tegenstrijdigheid zou er alleen zijn wanneer het aanbod de werkende oorzaak is van geloof en wedergeboorte. Dat is het echter niet; het is alleen een uitwendige instrumentele oorzaak van de weldaden die wij ontvangen, niet de inwendige en werkende oorzaak. Daarom bestaat de hele tegenstrijdigheid die jij veronderstelt, niet.

Maar nu ga ik verder in de discussie dan ik eigenlijk wil.

[Terri]

Ik ben het in deze eens met @Huisman.
Welk nut geeft het ons als we het onderscheid ( noem ik even gemakshalve zo) tussen de stelling van Posthoorn en Valcke kennen?
Ik bedoel het absoluut niet vervelend, maar is het geen dogmatische haarkloverij waar een mens die zich keert tot God en Zijn Woord niets mee kan?

[Posthoorn]

Sowieso (en dat noemde ik al) is er geen tegenstrijdigheid tussen iets aanbieden en iets werken. Die tegenstrijdigheid zou er alleen zijn wanneer het aanbod de werkende oorzaak is van geloof en wedergeboorte. Dat is het echter niet; het is alleen een uitwendige instrumentele oorzaak van de weldaden die wij ontvangen, niet de inwendige en werkende oorzaak. Daarom bestaat de hele tegenstrijdigheid die jij veronderstelt, niet.

Maar nu ga ik verder in de discussie dan ik eigenlijk wil.

Het aanbod is de uitwendige grond voor het geloof. Was er geen aanbod, was er geen eveangelieverkondiging, wij zouden geen grond, geen 'volmacht' hebben om te geloven. In het evangelie is die grond er wél. Maar wanneer wij het geloof zélf onderdeel van dit Evangelie, dit aanbod gaan maken, gaan we zaken door elkaar halen.

Ik begrijp wel dat veel mensen in de praktijk zich hier niet zo druk over maken, maar het is wel van wezenlijk belang: wat geeft ons recht om te geloven? Degenen die het aanbod ontkennen, benemen de zondaar als het ware de uitwendige grond voor het geloof. Dat zou dan onze zielgestalte of een tekst die we krijgen, moeten zijn. Maar dat is niet zuiver gesteld.
Maar dat het aanbod dat we door het geloof aannemen, zelf ook het geloof bevat, kan ik nergens terugvinden. En het is ook ongerijmd.

[Valcke]

Je zegt dit niet alleen van het geloof, maar van alles wat God in de mens werkt. Dat gaat nogal wat verder… wat blijft er dan over dat (volgens jou) wél aangeboden wordt?

[Terri]

Ik vind overigens dat je het heel helder formuleert @Posthoorn en ik leer er van, dat dan weer wel.
Mag ik ( kan niet zo formuleren als jullie hoor) dan als voorbeeld nemen iemand uit m'n directe omgeving, die op de uitnodiging van het evangelie de Heere Jezus aannam ( nooit eerder meegemaakt en had daar zo m'n reserves bij, maar het was zo 'echt' ) en daar zelf vervolgens van zei: "uit mezelf kon ik dat niet, maar ik nam Hem aan en achteraf was het verwondering, want Hij gaf me die vrijmoedigheid".
Het lijkt dan of je uit jezelf gaat geloven, maar dat is toch niet zo.....
Is dit nu de praktische uitleg van @Posthoorn of van @Valcke? Of heb ik het niet begrepen..?