Mara schreef:

Charles schreef:We hebben een ouderling van wie je weet dat als je die stemt je z'n vrouw er ook bij stemt

Er zijn mannen die nooit op tweetal worden gezet vanwege hun vrouw.

Terecht.
Maarre... is het dan gebruikelijk dat kerkenraadsleden alles maar vertellen aan hun vrouw? Blijkbaar wel, want anders zou dit helemaal geen rol hoeven te spelen.

Precies, voor velen speelt een absolute geheimhouding geen rol. Voor mij/ons reden ( en door hele negatieve ervaringen) om geen huisbezoek meer te willen.

eilander schreef:

Mara schreef:

Charles schreef:We hebben een ouderling van wie je weet dat als je die stemt je z'n vrouw er ook bij stemt

Er zijn mannen die nooit op tweetal worden gezet vanwege hun vrouw.

Terecht.
Maarre... is het dan gebruikelijk dat kerkenraadsleden alles maar vertellen aan hun vrouw? Blijkbaar wel, want anders zou dit helemaal geen rol hoeven te spelen.

Mijn oudste broer vertelde helemaal niets en heus niet omdat mijn schoonzus een klepper was, integendeel.
Mijn vader is jarenlang secretaris van de ANIB geweest, er kwamen vaak mensen bij ons thuis met een hulpvraag, maar mijn moeder bleef daar nooit bij. Ze wist dan soms wel wie het was, omdat zij de deur opendeed dan, maar wat diegene kwam doen, wist zij niet.
Maar ik denk wel dat vele, of de meeste? hun mond niet kunnen houden. Het is tegenwoordig vaak meer een bijbaan. (Dat zeg ik omdat sommige taken uitbesteed worden aan anderen in de gemeente.)
Wij zijn zelf slachtoffer geweest door een brief van een anonieme briefschrijver, maar de helft van de gemeente bleek hier later van op de hoogte. Ik werd maanden later aangesproken door een mevrouw, dat zij het toch echt heel vervelend en verdrietig voor ons vond.
Hoe dat mogelijk was, weet ik nog steeds niet.

Worden anonieme brieven dan serieus genomen, door bijvoorbeeld een kerkenraad?

merel schreef:Precies, voor velen speelt een absolute geheimhouding geen rol. Voor mij/ons reden ( en door hele negatieve ervaringen) om geen huisbezoek meer te willen.

Vind jij het huisbezoek een waardevolle toevoeging, of juist helemaal niet?
Er bestaat ook zoiets als een groot huisbezoek, meerdere gezinnen tegelijk (wordt vaak gedaan in grote gemeentes).
Dat vind ik nu helemaal niks.
Het karakter van een huisbezoek heb ik wel zien veranderen in de loop van de jaren. Als de broeder een roddelblad of ander obscuur blaadje in de lektuurbak zag, maakte hij daar een opmerking over. Ik denk dat hij dat nu niet meer hoeft te doen.
Een oudere predikant schreef eens in een kerkblad, als ik op huisbezoek kwam, lag meestal de Bijbel of een ander stichtelijk boek, naast de leesstoel.
Nu hangt er een TVscherm aan de muur en als ik geluk heb, zetten ze die dan nog uit, maar zelfs dat niet eens altijd.

Dodo schreef:Worden anonieme brieven dan serieus genomen, door bijvoorbeeld een kerkenraad?

Bij ons wel. Trouwens, inmiddels (jaren later) weet ik wie die brief geschreven heeft. Bij toeval ontdekt. (of mag ik dat niet zeggen?)
Ik was verbijsterd.

Mara schreef:

Dodo schreef:Worden anonieme brieven dan serieus genomen, door bijvoorbeeld een kerkenraad?

Bij ons wel. Trouwens, inmiddels (jaren later) weet ik wie die brief geschreven heeft. Bij toeval ontdekt. (of mag ik dat niet zeggen?)
Ik was verbijsterd.

Bij ons gaan anonieme brieven in de snipperaar, en er wordt niets mee gedaan. Lijkt me ook de beste manier om hier mee om te gaan.

Mara schreef:

eilander schreef:

Mara schreef:Er zijn mannen die nooit op tweetal worden gezet vanwege hun vrouw.

Terecht.
Maarre... is het dan gebruikelijk dat kerkenraadsleden alles maar vertellen aan hun vrouw? Blijkbaar wel, want anders zou dit helemaal geen rol hoeven te spelen.

Mijn oudste broer vertelde helemaal niets en heus niet omdat mijn schoonzus een klepper was, integendeel.
Mijn vader is jarenlang secretaris van de ANIB geweest, er kwamen vaak mensen bij ons thuis met een hulpvraag, maar mijn moeder bleef daar nooit bij. Ze wist dan soms wel wie het was, omdat zij de deur opendeed dan, maar wat diegene kwam doen, wist zij niet.
Maar ik denk wel dat vele, of de meeste? hun mond niet kunnen houden. (...)

Ik bedoelde natuurlijk: waarom is het relevant dat de vrouw haar mond niet kan houden, als ambtsdragers niets mogen doorvertellen?
Overigens lijkt het er hier steeds op (da's ook mijn eigen schuld natuurlijk) dat alle lekken via de vrouw lopen, maar dat is natuurlijk geenszins het geval. En dan heb ik het over vertellen aan anderen dan aan je vrouw.

eilander schreef: Ik bedoelde natuurlijk: waarom is het relevant dat de vrouw haar mond niet kan houden, als ambtsdragers niets mogen doorvertellen?
Overigens lijkt het er hier steeds op (da's ook mijn eigen schuld natuurlijk) dat alle lekken via de vrouw lopen, maar dat is natuurlijk geenszins het geval. En dan heb ik het over vertellen aan anderen dan aan je vrouw.

Nee dat is waar, het hoeft heus niet altijd aan de vrouw te liggen. Maar het begint wel bij die man! Hij is ambtsdrager en hij dient zijn werk, of zo je wilt roeping, niet in zijn huwelijk te betrekken.
Het is toch ook zo dat een huisarts niet eens aan mijn man mag vertellen als hij toevallig kort na mij op het spreekuur komt, dat hij mij pillen heeft voorgeschreven vanwege een aandoening?
Het is mijn recht om dit voor mijn man verborgen te houden, als ik dat wil.
Ik snap trouwens ook niet dat man en vrouw een gezamenlijk mailadres hebben, maar dat zal dan wellicht verkeerd gesnapt zijn van mij.
Of dat echtparen in elkaars apps gaan koekeloeren.
Als ik dat had gedaan, was ik een hele leuke verrassing misgelopen.

Dodo schreef:

Mara schreef:

Dodo schreef:Worden anonieme brieven dan serieus genomen, door bijvoorbeeld een kerkenraad?

Bij ons wel. Trouwens, inmiddels (jaren later) weet ik wie die brief geschreven heeft. Bij toeval ontdekt. (of mag ik dat niet zeggen?)
Ik was verbijsterd.

Bij ons gaan anonieme brieven in de snipperaar, en er wordt niets mee gedaan. Lijkt me ook de beste manier om hier mee om te gaan.

Dat is ook het beste, maar wij waren er kompleet mee overdenderd, ik zal het netjes houden.
Je moet je verdedigen tegen een onzichtbare vijand en bovendien was het geschrevene absoluut niet waar!
En moet je weten, mijn man was destijds pas kort bekend met het kerkelijk leven en zag de ontsteltenis bij ons.
Gaat dat zo altijd, vroeg hij.
Het had dus ook zo af kunnen lopen dat hij gezegd had: nou sorry hoor, maar als het zo gaat, dan pas ik.

Voor de geïnteresseerden nog 2 (weliswaar min of meer vergelijkbare) artikelen van ds. P. Mulder inz. ambtsgeheim:

https://www.digibron.nl/search/detail/d ... tsgeheim/0
https://www.digibron.nl/search/detail/0 ... tsgeheim/0

Gepubliceerd in De Saambinder in 2007 en 2011.

En deze scriptie:
http://www.kerkrecht.nl/sites/default/f ... geheim.pdf

Ik kan helaas geen zinnetjes kopiëren, dat wordt versleuteld.

.

Kan iemand mij uitleggen, waar in het klassieke bevestigingsformulier staat of wordt verwezen naar geheimhouding, of is dit op een andere wijze geregeld?

In diverse bijdragen wordt namelijk gesteld dat het 'ja-woord' geschonden wordt. Welk ja woord en op wat? Mogelijk lees ik er overheen, maar ik kan het zo niet terug vinden in het bevestigings- formulier.

Maanenschijn schreef:Kan iemand mij uitleggen, waar in het klassieke bevestigingsformulier staat of wordt verwezen naar geheimhouding, of is dit op een andere wijze geregeld?

In diverse bijdragen wordt namelijk gesteld dat het 'ja-woord' geschonden wordt. Welk ja woord en op wat? Mogelijk lees ik er overheen, maar ik kan het zo niet terug vinden in het bevestigings- formulier.

Ten derde: belooft u uw ambt, zoals hiervoor omschreven, in overeenstemming met deze leer getrouw uit te oefenen en belooft u geheim te houden datgene wat bij de uitoefening van uw ambt vertrouwelijk te uwer kennis is gekomen? Belooft u ook allen zich godvrezend te gedragen en u te onderwerpen aan de kerkelijke vermaning wanneer u onverhoopt mocht ontsporen?