Mara schreef: Maar blijkbaar woont 90% van RF in een rustig biblebelt dorpje, waar dit nooit aan de orde is. En blijkbaar is het dan moeilijk inleven.

Ik woon in het centrum van de op een na grootste stad van Nederland. Er rest je niets anders dan het te accepteren. Dat je buurman het netjes komt vragen vind ik al heel wat.

Mara schreef:Onze buurman kwam vorige week vragen of bij wijze van uitzondering, de schilders op zondagavond de stelling neer mochten zetten. Omdat die half voor ons huis komt, kwam hij het vragen. Het kon echt niet anders, de schilders zouden vanmorgen aan zijn buitenboel gaan beginnen en de stelling wordt door een ander bedrijf neergezet. Zij konden niet vanmorgen.
Wij hebben daarin toegestemd.
Echter, toen wij s'morgens uit de kerk kwamen, stond de stelling er al.
Het is ons geen burenruzie waard.
Het is vervelend, niet volgens afspraak. Nemen en geven, en er is meer genomen dan gegeven nu.
Vraag aan DDD: hoe zou jij reageren?

Ik zit hier op een camping en mijn hele verhaal is zojuist verdwenen. Dat even om mijn frustratie daarover te delen;-) Maar omdat je uitdrukkelijk vraagt om mijn mening, wil ik toch zorgvuldig reageren.

Wat mij betreft is er een groot verschil tussen steigers bouwen op zondagmorgen of zondagavond. De zondagmorgen is bedoeld voor de kerkgang. Dat is algemeen bekend. We hebben in Nederland ook nog steeds een Zondagswet die regels stelt voor de zondag tot 13.00 uur. Dus als bekend is dat jullie naar de kerk gaan, zou ik om die reden verwachten dat iemand daar rekening mee houdt.

Daarnaast vind ik dat het goed is om op zaterdagavond toe te leven naar de zondag. Ik zie er ook geen kwaad in om op zondagavond rekening te houden met de maandag, in die zin dat je dingen klaarlegt of regelt die je op een andere dag ook voor de volgende dag zou doen. Waar ik zelf een hekel aan heb, is als mensen op zondagavond veel eerder dan normaal gaan slapen, zodat ze de rest van de week harder kunnen werken. Dan heb je mijns inziens niet helemaal begrepen wat de aard van de rust van de zondag is.

Ik heb zelf aan bijvoorbeeld mijn tuinman gemeld dat ik het niet goed vind als er op zondag iets gebeurt. Ik heb helemaal geen bezwaar tegen wat onkruid trekken op zondag als het mooi weer is en ik daar zin in heb, maar ik wil niet dat het gras wordt gemaaid of er echt geklust wordt op zondag in mijn tuin.

Wat betreft zo'n steiger: ik zou melden dat ik het jammer vindt als dat op zondag moet, en dat ik als het dan toch op zondag zou moeten, ook zelf wel wil rondbellen om een andere bouwer te vinden. Als het daarvoor te laat is, dan zou ik alleen melden wat ik er moeilijk aan vind.

Als jullie hebben afgesproken dat het op zondagavond gebeurt, dan zou ik daar zeker iets over zeggen. Zonder verwijt, maar om te laten merken dat het jou pijn doet en dat je het echt jammer vindt dat het zo is gelopen.

Als je je daarin kwetsbaar kunt en durft opstellen, dan zal dat denk ik niet leiden tot verwijdering, maar tot verdieping van de relatie met de buurman, ook al is die relatie misschien nog zo oppervlakkig.

Het is net als met vloeken en afleidingen daarvan. Als je daar voorzichtig, op een geschikt moment, met tact en humor iets over zegt, dan zie je dat mensen vanzelf rekening gaan houden met 'jouw gevoeligheid' en dat daar zo nu en dan ook een leuk gesprek over ontstaat, waarin je ook iets kunt zeggen over Jezus, voor zover dat jou betreft. Dat is althans mijn eigen ervaring in verschillende gelegenheden.

Als je het dicht bij jezelf houdt, anderen niets verwijt, maar wel deelt wat het met jou doet, dan denk ik dat je een mooi getuigenis geeft van wat jou als christen lief is. Ik kan mij erg moeilijk voorstellen dat daaruit een burenruzie ontstaat. Dat kan alleen gebeuren als je als een rechthebbende je verhaal komt halen. Dat is niet de manier waarop wij voor Gods eer hoeven op te komen. Het zou de omgekeerde uitwerking hebben ook. Het zou meer aanleiding geven tot ergernis over Gods goede geboden dan tot zijn eer zijn.

Ambtenaar schreef:

Mara schreef: Maar blijkbaar woont 90% van RF in een rustig biblebelt dorpje, waar dit nooit aan de orde is. En blijkbaar is het dan moeilijk inleven.

Ik woon in het centrum van de op een na grootste stad van Nederland. Er rest je niets anders dan het te accepteren. Dat je buurman het netjes komt vragen vind ik al heel wat.

Wij werden ondanks dat we in een relatief rustig dorp wonen op de Biblebelt dit jaar ook geconfronteerd met een buurman die er op Zondag lustig op los kluste.
Vooral die snerpende boor of schuurmachine is zo storend, want verder is het rustig en stil, dus het valt extra op.

@DDD mooie reactie! Daar kan ik mij goed in vinden.

Wat ik mij permiteer op zondag: rust vinden voor de ziel en het lichaam.

De invulling hiervan kent wat mij betreft een zekere mate van christelijke vrijheid. Temeer ook daar tradities en gewoonten van behoudenden christenen in diverse landen erg van elkaar verschillen. Zo ben ik in het buitenland na kerkdiensten op zondag regelmatig uit eten gevraagd.

Als je heel rechtlijnig redeneert zou je niet eens stroom mogen gebruiken op zondag. Kortom het is allemaal niet met een schaartje te knippen.

Mara schreef:Maar blijkbaar woont 90% van RF in een rustig biblebelt dorpje, waar dit nooit aan de orde is. En blijkbaar is het dan moeilijk inleven.

Ah, daar is-tie weer... Het 'wereldvreemdheid-frame'.
Bij ons is dat inderdaad niet echt aan de orde, ook mensen die nooit een stap in de kerk zetten, houden zich aan de zondagsrust. Dat is ook een goede zaak, zou iedereen moeten doen. Maar goed, ik kom soms wel van m'n eiland af
Ik vind de posting van @DDD wel mooi, ik kan me er voor een groot deel in vinden. Dat gaat in elk geval een stuk verder dan: 'is je verantwoordelijk niet, daar kun je niets aan doen'.

Uit eten op zondag...ik moet denken aan een groepje vrienden hier vandaan. Ze gingen vorig jaar zaterdags op vakantie (buitenland)en kwamen zo laat aan dat er geen gelegenheid meer was om die avond wat boodschappen te halen. Wat nu? Op zondag naar de winkel vonden ze niet verantwoord. Ze besloten het in gebed te brengen. Bij de kerk werden ze na de dienst uitgenodigd door wat mensen van de plaatselijke gemeente om mee te gaan eten. Ze keken elkaar aan...wat een gebedsverhoring!
Ze konden meerijden en na enige tijd arriveerden ze bij een klein restaurantje... alwaar de maaltijd genuttigd werd.

Terri schreef:

Ambtenaar schreef:

Mara schreef: Maar blijkbaar woont 90% van RF in een rustig biblebelt dorpje, waar dit nooit aan de orde is. En blijkbaar is het dan moeilijk inleven.

Ik woon in het centrum van de op een na grootste stad van Nederland. Er rest je niets anders dan het te accepteren. Dat je buurman het netjes komt vragen vind ik al heel wat.

Wij werden ondanks dat we in een relatief rustig dorp wonen op de Biblebelt dit jaar ook geconfronteerd met een buurman die er op Zondag lustig op los kluste.
Vooral die snerpende boor of schuurmachine is zo storend, want verder is het rustig en stil, dus het valt extra op.

Ik woonde vroeger tegen de grote stad aan. Maar op zondag spraken de buren elkaar aan als ze flink aan het klussen waren.. het is zondag.. Nu we in een kleiner dorp wonen, horen we veel meer klussen en zagen van buren op zondag. (Aardige mensen.) Ik had nog nooit zo nagedacht over het niet kopen bij een winkel die niet op zondag dicht is, dan in dit dorp. Blijkbaar hoort het bij de grote stad.. je doet je ding en je 'zeurt' niet en dan is het voor iedereen op zondag toch heel goed toeven. Maar ik zou niet zeggen dat het een beter is dan het ander qua geloof.

Mara schreef:Maar blijkbaar woont 90% van RF in een rustig biblebelt dorpje, waar dit nooit aan de orde is. En blijkbaar is het dan moeilijk inleven.

Ik kan me dat zeker wel inleven.
Wat ik me níét kan inleven, is dat je deze casus op het forum ter beoordeling inbrengt en dan verbaasd bent over de reacties die je krijgt.

DDD schreef: Wat mij betreft is er een groot verschil tussen steigers bouwen op zondagmorgen of zondagavond. De zondagmorgen is bedoeld voor de kerkgang. Dat is algemeen bekend. We hebben in Nederland ook nog steeds een Zondagswet die regels stelt voor de zondag tot 13.00 uur. Dus als bekend is dat jullie naar de kerk gaan, zou ik om die reden verwachten dat iemand daar rekening mee houdt.

Dat had de buurman ook gedaan. Ik heb hem inmiddels gesproken en hij baalt er eveneens van. Hij heeft op zijn kop gekregen van zijn zoon en de overburen. En of wij boos waren? Boos niet, maar we hadden een afspraak en dan is het niet fijn als die afspraak niet nagekomen wordt. Dus we blijven gewoon goede buren.

DDD schreef:Wat betreft zo'n steiger: ik zou melden dat ik het jammer vindt als dat op zondag moet, en dat ik als het dan toch op zondag zou moeten, ook zelf wel wil rondbellen om een andere bouwer te vinden

Zoals gezegd, daar hadden wij geen zeggenschap over. Ik hoop dat ik in de gelegenheid kom om de steigerbouwers te vragen of dit bij hen de gewoonte is.

eilander schreef:Ah, daar is-tie weer... Het 'wereldvreemdheid-frame'.

Dat zeg ik toch niet In een biblebeltdorp wordt je nog beschermd door de meerderheid. Dat is dus iets heel anders dan de enige te zijn in een hele wijk!

Tiberius schreef:Wat ik me níét kan inleven, is dat je deze casus op het forum ter beoordeling inbrengt en dan verbaasd bent over de reacties die je krijgt.

Het was niet ter beoordeling, het was een vraag, eigenlijk gericht aan DDD. Omdat hij in de regel een evenwichtig antwoord geeft op een dergelijke vraag en ook nu heeft hij mij niet teleurgesteld. En ik heb getwijfeld of ik dit in een pb zou vragen of op het forum te zetten. Maar misschien komt iemand ook eens voor zo'n vraagstuk te staan.
Er wordt helaas niet goed gelezen en dan komen er antwoorden van algemene aard over de zondagsrust in stad en dorp.
Daar gaat het niet om. Wij kunnen hier in vrijheid naar de kerk, worden niet bespot, eerder gerespecteerd. Ook nu vinden de heidense overburen het prijzenswaardig hoe wij er mee om gaan. Zij zouden uit hun pannetje zijn gesprongen, om hen te citeren.

Desiree schreef:Ik had nog nooit zo nagedacht over het niet kopen bij een winkel die niet op zondag dicht is, dan in dit dorp. Blijkbaar hoort het bij de grote stad.

Die regel hadden veel christenen, maar inmiddels is dat niet meer te doen, omdat verreweg de meeste winkels op zondag open zijn. Ze moeten wel, want in de winkelcentra (in veel steden) krijg je een boete opgelegd als je niet opent bent op een koopzondag.

Desiree schreef:je doet je ding en je 'zeurt' niet en dan is het voor iedereen op zondag toch heel goed toeven.

Inderdaad Als de muziek of de voetbalwedstrijd op tv te luidruchtig is, doen wij gewoon de tuindeuren dicht.
Je hoeft niet te "preken" , buren hebben al heel snel door dat je "anders" bent, zo noemen ze dat dan. Omdat je bepaalde dingen - zeker op zondag - niet doet.
Of juist wel doet.

Bedankt voor de inhoudelijke reacties.

Dank voor je reactie. Ik begrijp niet goed hoe ik dit nu moet zien in jouw stelling in een ander draadje -als ik die goed begreep- dat christenen altijd vijandschap ervaren. De praktijk leert toch anders?

Mara schreef:

eilander schreef:Ah, daar is-tie weer... Het 'wereldvreemdheid-frame'.

Dat zeg ik toch niet In een biblebeltdorp wordt je nog beschermd door de meerderheid. Dat is dus iets heel anders dan de enige te zijn in een hele wijk!

Dat begrijp ik zeker. Maar je punt was dat iemand in een biblebeltdorp zich niet in die situatie kan inleven. Vandaar dat ik bedoelde dat ik dat heus wel kon omdat ik dagelijks ook als enige christen op mijn werk zit. Dan weet je echt wel iets af van dit soort problematiek, hoor - hoewel ik inderdaad in een biblebeltdorpje pur sang woon

DDD schreef:Dank voor je reactie. Ik begrijp niet goed hoe ik dit nu moet zien in jouw stelling in een ander draadje -als ik die goed begreep- dat christenen altijd vijandschap ervaren. De praktijk leert toch anders?

Ik kan me voorstellen dat je nu in verwarring raakt, maar zowel Isala en ik (en nog iemand geloof ik) bedoelden een andere manier van vijandschap. Die komt vaak niet van heidense buren, of collega's, maar van je eigen familie, gezin, soms zelf ook christelijk.
Dingen die voorheen gewoon waren, zijn niet meer gewoon.
Dus dan krijg je toch de opmerking: waarom doe je nu zo moeilijk, je vond het toch altijd leuk om mee te gaan naar het theater, de film, het stadion... omdat je niet meer mee kunt doen met werelds vermaak, daar vind je je vermaak niet meer in.
En als de ander daar echt hinder van ondervindt, komt echt die vijandschap wel, hoe aardig die mensen ook zijn.
Als je 15 jaar lang trouw voor je baas hebt klaar gestaan op zondag, en je kunt dat niet meer, zal die baas in de regel echt niet zeggen: dat geeft niet jongen, ik begrijp het. Nee, hij zit opeens met een probleem en dat geeft wrijving.
Je collega's die je dan een onderkruiper gaan noemen.
Het bedrijf boekt een seminar voor een aantal werknemers, dat betekent op zondag vliegen, want op maandag begint dat al om half 10.
Wat doe je, wat zeg je?
Zomaar een paar voorbeelden uit de praktijk.
Ik ben opgegroeid met ouders die het heel nauw namen op zondag. Voornamelijk mijn vader, maar mijn moeder volgde hem daarin trouw.
Toen ik volwassen was, merkte ik dat ik dat heel moeilijk kon volhouden, dus ik heb dingen losgelaten.
Omdat het mijn innerlijke overtuiging niet echt was, werd het wettisch en dat is net zo goed een gruwel in de ogen van de Heere denk ik.
Ik heb diep respect voor mensen die de zondag als een strikte rustdag houden, als dit van binnenuit komt en zo wordt beleefd.
Ook als mensen voor hun man of vrouw (of ouders) dingen laten of doen, uit respect.
Dus als je ouders hebt die niet op zondag rijden, ga er dan als kind ook niet heen met de auto/trein, omdat je hen dan verdriet doet.

Maar de hele discussie was, of dit iedereen moét overkomen, volgens mij. Overigens heb ik ook wel eens ergernis meegemaakt omdat ik niet op zondagavond wilde vliegen naar een congres. Maar om dat nu vijandschap te noemen. En als je jaren iets hebt gedaan, en dat dan ineens niet meer wilt, en dat zorgt voor wrijving, is dat dan smaad om Christus wil? Ik zou zeggen dat je daar erg voorzichtig mee moet zijn. Ik ben blij dat ik nog nooit vervolgd ben, en ik hoop dat ik dat überhaupt kan verdragen.

DDD schreef:Maar de hele discussie was, of dit iedereen moét overkomen, volgens mij. Overigens heb ik ook wel eens ergernis meegemaakt omdat ik niet op zondagavond wilde vliegen naar een congres. Maar om dat nu vijandschap te noemen. En als je jaren iets hebt gedaan, en dat dan ineens niet meer wilt, en dat zorgt voor wrijving, is dat dan smaad om Christus wil? Ik zou zeggen dat je daar erg voorzichtig mee moet zijn. Ik ben blij dat ik nog nooit vervolgd ben, en ik hoop dat ik dat überhaupt kan verdragen.

Wel als je zegt dat je dit je nooit meer kunt doen, omdat je dit niet meer kunt vanwege je geweten of principe.
Of omdat je de Heere geen verdriet wilt doen.
Het gaat dus daarom, om die reden!

Hier een voorbeeld van een vraag die recent gesteld is op RW
Ook wordt de radio (Skyradio/Qmusic e.d.) zonder moeite aangezet, waar mijns inziens vreselijke muziek wordt gedraaid en ze de tekst niet eens begrijpen. Als ik dan s'avonds uit m'n Bijbel zit te lezen en de rest tv zit te kijken, vragen ze of ik ook niet bij hen kom zitten en kijken, maar dat doet mij zoveel pijn. Ik voel mij alleen, zelfs in mijn gezin.

Als ik op zondag een dag m'n telefoon uit doe en een dag niet op Whatsapp e.d. wil dan wordt er verontwaardigd gereageerd van: 'Dat kan toch niet? je moet toch kunnen overleggen?' Ik neig steeds meer naar de reformatorische kant, maar dat lijken ze niet te accepteren.

Verder heb ik het goed in mijn gezin en mag ik niet klagen, maar ik heb met het bovenstaande zoveel moeite en heb er ook verdriet van. Ik bid voor hen. Wat kan ik nog meer doen?
http://www.refoweb.nl/vragenrubriek/251 ... en-zo-lauw

CvdW schreef: Ik begrijp uit bovenstaande dat de schilder voor u niet aan de slag moest, maar uitsluitend voor de buren.

Nee, de buren hadden de schilder besteld, omdat onze dakgoten vorig jaar met de schilderbeurt niet waren gedaan (we hebben een oud, heel hoog huis, elke ladder en bouwmarktsteigertje is niet hoog genoeg) hadden wij de schilder gevraagd om deze, nadat hij klaar was, te doen. Deze schilder zou een extra hoge steiger laten bouwen en dan konden de kosten daarvoor dus verdeeld worden tussen buum en ons.
De dakgoot is netjes geschilderd en de schilders hebben de ramen van de bovenverdieping zelfs gezeemd.
De baas van het schildersbedrijf kwam met een bos bloemen en excuses. De steiger had nooit op zondagmorgen neergezet mogen worden!
Hij was er pas deze week achter gekomen dat dit gebeurd was en vond het heel vervelend voor buum en ons.