Kerk in de stad

[Wim Anker]

Mijn eerste gedachte is dat de 'basisregels' zoals jij die noemt in dit geval elkaar onder spanning zetten. De zorg voor het gezin is er één van, maar is de plaats in de eigen gemeente en woonomgeving dat niet ook?

Inderdaad zetten m.i. dergelijke overwegingen elkaar inderdaad onder spanning. Dat blijft een afweging die niet zonder offers - of lijden - kan. Verder kan ik me in jouw betoog wel vinden. Overigens verschillen steden en wijken ook behoorlijk. Wat dat aangaat zou ik inderdaad ook wel eens willen weten waarom Dordrecht minder last (schijnt) te hebben dan Rotterdam.

[Mara]

Daarmee is overigens de vraag nog niet beantwoord, waarom de oudste stad van Holland (Dordrecht) aan dit oordeel is ontkomen tot heden. De gereformeerde gezindte blijft daar vrij massaal wonen. Terwijl die stad verhoudingsgewijs qua statistieken niet veel onderdoet voor Rotterdam of Utrecht.

Lees eens wat ds. van Sorge (een geboren Rotterdammer en ervaringsdeskundige) erover zegt:
„Maar in Veenendaal hebben we het nu ook goed. Hier zie je ook nog iets meer van de doorwerking, misschien beter gezegd nawerking van het Woord van de Heere in de samenleving. In Schiedam en Rotterdam-West, waar ik ook een aantal jaren heb gestaan, is dat helemaal verdwenen. Er is ook geen antenne meer voor, bij de overheid bijvoorbeeld.”

Is dat geen ernstige boodschap?

O, en Leiden schijnt ook niet onderhevig te zijn aan de tijdgeest. Die lijkt daar enigszins stil te staan.

[Luther]

Lees eens wat ds. van Sorge (een geboren Rotterdammer en ervaringsdeskundige) erover zegt:
„Maar in Veenendaal hebben we het nu ook goed. Hier zie je ook nog iets meer van de doorwerking, misschien beter gezegd nawerking van het Woord van de Heere in de samenleving. In Schiedam en Rotterdam-West, waar ik ook een aantal jaren heb gestaan, is dat helemaal verdwenen. Er is ook geen antenne meer voor, bij de overheid bijvoorbeeld.”

Is dat geen ernstige boodschap?

Natuurlijk is dat ernstig, maar het één hangt met het andere samen.
Dat neemt overigens niet weg dat ik er respect voor heb dat jij met je gezin wél in Rotterdam blijft wonen!
Beide gemeenten (Schiedam en Rotterdam-West) zouden zendingsgemeenten kunnen worden, evangelisatieposten. Ik denk dan op de manier zoals Bij Simon de Looijer ook een doorstart is geweest van de GG Amsterdam-Centrum, of de evangelisatiepost in Gent (België).

[Luther]

En vlak voor het slapengaan nog een mooi filmpje van de prachtige stad Rotterdam!

http://nos.nl/artikel/2070960-zeearend- ... erdam.html

[eilander]

Gelukkig is het in ons land nog zo dat een gemiddelde burger persoonlijk minder kogels tegenkomt dan dat de politiechef in zijn jaarverslag zet

Dus ja, als de ene spreekt als gemiddelde burger, en de ander als lezer van dat jaarverslag, is het logisch dat je een verschillend beeld hebt.....

[Wim Anker]

Bovendien, zoals ik al eerder schreef, valt de scheiding hier niet tussen wel of geen kinderen. Er zijn inderdaad heel veel gezinnen die, zoals Mara schrijft, zijn vertrokken. Er zijn er echter ook die blijven. Of juist die komen. Al zijn het er veel minder dan degenen die gingen. De ervaringen verschillen dus gewoon.
Daarnaast beperkt Mara zich in haar beschrijving van de stad (rond veiligheid en allochtonen) niet alleen tot hoe kinderen dat ervaren. Met schietpartijen (die hier in de buurt inderdaad wel eens plaatsvinden) en 'culturele vervreemding' heb je ook als stel, single of student te maken. De vlieger gaat inderdaad niet op om daar het hele verschil in ervaring uit te verklaren.
Natuurlijk geeft de zorg voor kinderen wel een hele nieuwe dimensie. Stellen die daarmee te maken krijgen zouden dan ook weer opnieuw de afweging moeten maken. Tegelijk zie ik verschillende gezinnen die toch bewust blijven, ook in deze wijken. Maar ik schreef al eerder: we kunnen elkaars ervaringen toch niet tegen elkaar afstrepen?

Ervaringen kunnen inderdaad niet tegen elkaar worden weggestreept. Maar deze discussie gaat over de leegloop van de kerken - door het weggaan van gemeenteleden - in de grote steden. Dus we moeten constateren dat er - feitelijke - een imago probleem is. Terecht of onterecht. De negatieve ervaringen - en de perceptie die daardoor bij buitenstaanders ontstaat - winnen het blijkbaar van de positieve ervaringen en de perceptie die dat bij nieuwkomers oproept. Per saldo is het negatief. En dat is iets wat m.i. onderkend moet worden. Wat zijn daar de oorzaken van?

En over oorzaken nadenkende realiseerde ik me het volgende:

Je schrijft terecht, het is hier geen Johannesburg (waar je trouwens ook heel wat inwoners zult aantreffen die vinden dat het er goed wonen is...)

Dit klopt inderdaad. Er zullen echter zeer weinig in Nederland opgegroeide mensen zijn die dat ook vinden of die het best een paar jaar willen proberen. (er zijn er altijd uiteraard, deze bewering is niet absoluut). Bij mij blijft altijd het beeld hangen van de zondagochtend in Zuid-Afrika toen we klaarstonden om naar de kerk in Pretoria te gaan. Een van de zonen van onze gastvrouw checkte hardop of hij alles bij zich had. Bijbel, kerkgeld, pepermunt, pistool. Jahoor. Ready! Zijn ervaring met Zuid-Afrika is zeer positief.
Dat betekend dat de cultuur en de ervaringen waarin men opgroeit zeer bepalend zijn voor de perceptie van de leefomgeving en ook zeer bepalend zijn of men er überhaupt zich thuis KAN gaan voelen. Fijn wonen in Johannusburg KAN prima als westerling. Er zijn natuurlijk wel basisregels. Stoppen voor een rood stoplicht zodra het donker is (vanaf 19.00 uur ongeveer) is niet de bedoeling. Gewoon doorrijden. Basisregel. Net zoals het een basisregel in Rotterdam is de fiets op slot te zetten.

Kent iemand die regels zoals pistool mee en doorrijden door rood en iemand is dat altijd zo gewend geweest en er vertrouwd mee dan doet dat geen afbreuk aan de positieve levenservaring. Dan wordt dat niet als negatief ervaren. Ik ervaar dat wel als zeer negatief.

Dit, in onze ogen extreme, voorbeeld (maar wel reëel) maakt duidelijk dat ervaring en perceptie iets is wat gevormd wordt door de omgeving waarin men is opgegroeid, door de opleiding en de opvoeding.

Over wat je verder schrijft (wanneer noem je iets een roeping) ga ik nog eens nadenken. Mijn eerste gedachte is dat de 'basisregels' zoals jij die noemt in dit geval elkaar onder spanning zetten. De zorg voor het gezin is er één van, maar is de plaats in de eigen gemeente en woonomgeving dat niet ook?

Lettend nu op bovenstaande opmerking, ervaring, perceptie en eigen verleden is zeer bepalend v.w.b.t perceptie over andere leefomstandigheden en de mogelijkheden om in andere omstandigheden te aarden. Wij willen onze kinderen een goede opleiding geven en veelal worden de kinderen naar reformatorisch scholen gestuurd. Zou dat een goede basis zijn voor het leven in de stad? Leren ze daar de mores van de grote stad? Of wordt daar al de basis gelegd om het leven in de grote stad als 'anders' en 'niet fijn' te ervaren? Hier botsen al basisregels. Want op de reformatorische school leren ze niet omgaan met andere culturen, andere godsdiensten, andere levenswijzen. De school leert echter wel een ervaring en perceptie aan die perfect aansluit bij de mores in VINEX wijken in HIO, Barendrecht enz.. Of dorpjes in Zeeland, Veluwe. Kortom, een op een reformatorisch school opgeleide jongere heeft geleerd en is vertrouwt geraakt met leven in de biblebelt. Ik durf te stellen dat reformatorische scholen een belangrijke bijdrage leveren aan de leegloop van kerken in o.a. Rotterdam of een bijdrage leveren aan de negatieve perceptie over het wonen in de stad van degenen die niet in de stad wonen. Hier hebben we dus een paar botsende basisregels. Maar wat moet de keuze zijn?

[Mara]

Gisteravond laat luisterde ik nog even naar het Rijnmond nieuws:
Bij een aanhouding op de Zwart Janstraat in Rotterdam hebben agenten maandagavond meerdere schoten gelost. Een man raakte gewond en moest naar het ziekenhuis.
De politie ging naar de Zwart Janstraat na een melding dat twee mensen op straat waren bedreigd met een vuurwapen. Bij aankomst konden twee mannen die een woning verlieten, direct worden ingerekend. In de woning zaten nog drie mannen. Een van hen stribbelde zo tegen dat er werd geschoten.
Onderzocht wordt of er gericht geschoten is of dat er waarschuwingsschoten zijn gelost, laat een politiewoordvoerder weten.
In de omgeving van de woning hebben agenten een vuurwapen gevonden.
En vanmorgen:
Agenten hebben dinsdagochtend vroeg een man aangehouden nadat alarm was geslagen over 'knallen' in de Rotterdamse Vergiliusstraat. Een getuige zag drie verdachte personen, waarvan er een mogelijk een vuurwapen had. Ook zou een auto zijn weggereden.

Ik dacht: zouden Luther en Zita dit ook horen?
Tweemaal binnen een half etmaal.
Maar ach, de kans dat je geraakt wordt is nog steeds klein.

Ook is het goed om de verschillen in het oog te houden van de geboren Rotterdammer en diegenen die er op een zeker moment zijn gaan wonen, bijvoorbeeld vanwege studie of werk.
De Rotterdammers zijn gewend geraakt aan gevaren en hebben een nuchtere instelling.
Het ging ook niet fout toen er (meer) buitenlanders, in de jaren 60, naar Nederland kwamen.
Maar er was geen beleid. De vele Spanjaarden werden in kleine huisjes in achterbuurten gestopt, dan krijg je gettovorming.
Later kwamen de Turken en Marokkanen, voor het vuile werk. Van mijn schoonvader en ooms weet ik dat het goed te doen was op de werkvloeren.

Het ging ernstig mis toen de drugsverslaafden de boel onveilig maakten. Kinderen vonden gebruikte naalden in bosjes en zandbakken.
Zij malen er ook niet om dat de boel vervuilt en aangezien al hun geld opgaat aan die troep, blijft er voor normaal eten en kleding en huisonderhoud, niets over.
En er zijn in het verleden allerlei particulieren initiatieven geweest (Pauluskerk, Perron Nul, het Soep-eethuis en Uitzendbureau van mevrouw Nora Storm, en niet te vergeten Annie Verdoold in Spangen) maar ik denk dat de politiek te veel heeft laten liggen.

Het is niet de schuld van buitenlanders dat autochtone gezinnen zijn vertrokken, het is een combinatie van allerlei factoren (geweest).
En de woningstichtingen kunnen er ook niets aan doen dat sommige culturen elkaar nu eenmaal niet verdragen. De buren weten uit ervaring dat je bepaalde mensen nooit vlak naast of boven elkaar moet laten wonen.

En veel kerken in kleinere steden, moesten ook hun deuren sluiten of een samenwerkingsverband aangaan.

En wat straalt de kerk uit, en de predikant? Als een predikant uit de rechterflank op bezoek gaat in het ziekenhuis, buiten bezoektijden, zegt de verpleging: loopt u maar door hoor, want ze zien aan hem dat het een predikant is, net als de andere patiënten dat kunnen zien.
Maar als ik in het verpleeghuis de dominee daar tegenkom, herken ik haar niet in haar spijkerbroek en hippe bloes.
Maar men zegt dat dat niet uitmaakt. Ik denk zelf van wel.

En dan hebben we ook het fenomeen "groot huisbezoek". De predikant en de k.r. leden komen vanwege de grootte van de gemeente niet
meer aan huis, maar men verzamelt zich in een kerkzaal.
Dus de kerkleiding heeft geen weet meer hoe iemand woont, in welke trieste omstandigheden soms.

Samenvattend, het is niet eenvoudig om aan te wijzen wat nu DE oorzaak is. Die is er niet. Als je voor hetzelfde geld een prachtig nieuwer huis aan een mooie singel in Ridderkerk of Barendrecht kunt kopen, ipv dat oude huis, waar moeilijk een parkeerplek te vinden is en waar de schotels de gevels ontsieren, is de keus niet moeilijk.

[merel]

Het is niet alleen de criminaliteit die opbreekt. Ook de rest van de mentaliteit speelt mee. Wij wonen eveneens in de randstad in een wijk met veel hogeropgeleiden. Het hele criminalteitsvraagstuk/allochtonenvraagstuk speelt hier niet. In onze wijk zijn wij een van de weinige die naar een kerk gaan. Zondagsgevoel is er niet. Iedereen klust, doet boodschappen etc. Nu de economie aantrekt zie je erorm veel huizen te koop staan ivm scheidingen, verbroken relaties etc.
In de wijk is een chr school, maar hetgeen de kinderen meekrijgen is nihil. Wij hebben er bewust voor gekozen om onze kinderen in een naburig dorp naar school te doen. Het onderwijzend personeel is meelevend kerkelijk, maar ook binnen deze school merken wij de secularisatie. De ouders ( ook daar uit de wijk) vinden veel christelijke uitingsvormen overbodig. Veel kinderen die mee eten, is thuis niet gewend om te bidden of bijbel te lezen. Het is dat wij ons werk hier hebben, maar ook ons sociale netwerk binnen de kerk groeit steeds meer, maar anders zou ik zeker overwegen om te verhuizen richting bible belt.
Ik denk ook dat veel meer ouders dat hebben. Kinderen naar een nabijgelegen school, kunnen daar zelf op de fiets heen. Vriendjes en vriendinnetjes met dezelfde chr achtergrond en dan gaat het mij nog helemaal niet om een refo achtergrond. In dat opzicht maakt het mij totaal niet uit welke chr achtergrond iemand heeft. Het is allemaal veiliger. Aan de andere kant kan je je afvragen of een kind wel gewapend wordt tegen de wereld.

[Schapenkop]

Wat dat aangaat zou ik inderdaad ook wel eens willen weten waarom Dordrecht minder last (schijnt) te hebben dan Rotterdam.

Als Dordtenaar het volgende:

- Dordrecht heeft geen universiteiten en hogescholen, kamers en appartementen worden niet per direct ingenomen door studenten, dus het is een goede plek om te starten. Aan de andere kant heb je ook genoeg twee onder éénkappers en vrijstaande huizen die betaalbaar zijn t.o.v. bijv. Rotterdam. Mensen zijn dus niet massaal weggetrokken.
- Veel mensen uit Zeeland kiezen voor een plek tussen hun voormalige studiestad (Rotterdam, Utrecht, Delft, Leiden) en hun geboorteplaats. Dan ligt Dordrecht precies daar tussenin. De kerken groeien daardoor behoorlijk.
- Dordrecht is enerzijds een stad, anderzijds ben je zo in de natuur. Je bent zo in Rotterdam of Den Haag, maar ook zo in de Biesbosch.
- In Dordt heb je twee reformatorische scholen en een reformatorische middelbare school, voor gezinnen ideaal.
- De grootste kerken hebben bijna altijd een dominee gehad (PKN, GG, CGK) en de gemeenten verschillen van karakter niet zo heel veel.
- Gemeenten hebben een open karakter, nieuwkomers voelen zich vaak snel welkom en thuis. Echte 'stadsgemeenten', met een doe-maar-gewoon-normaal-mentaliteit, maar wel met een bijbelgetrouwe of zo u wilt een schriftuurlijk-bevindelijke prediking.
- Ondanks kleine verschillen tussen de gemeenten, zijn de kerkmuren niet 'hoog' opgetrokken. Er zijn gezamenlijke initiatieven (bijbelcursus voor de buurt, zangavonden, plaatselijke predikanten komen maandelijks samen via het 'convent', voedselbank, interkerkelijke sportactiviteiten, reformatieherdenkingen).
- En vraag maar na aan elke Dordtenaren: ze hebben een 'klik' met Dordt! ;-)

[Vorst]

Haha, je hebt je aangemeld om dit antwoord te geven?

Volgens mij is een Dordtenaar een Schapekop, zonder -n. Maar dat terzijde.

OT: Dordt is een provinciestadje met een heel dorps karakter en niet te vergelijken met steden als Rotterdam, Leiden, Utrecht, etc. EN natuurlijk een heel kerkse plaats; de historie zal hier ongetwijfeld een rol in spelen.

[Schapenkop]

Idd, en die 'n' staat er bijna altijd tussen ;-)

Overigens is Dordt zeker geen provinciestadje. Het heeft meer inwoners dan Gouda, Delft of Alkmaar en qua inwonersaantal vergelijkbaar met Leiden. Het is kerks, maar dat was Rotterdam ook. Waarom Dordt kerks is gebleven, that's the question.

Overigens is het wel mooi dat de kerken midden in de stad staan en niet aan de rand. En i.p.v. met de auto op de fiets naar de kerk komen is uiteindelijk veel beter voor het milieu!

[Luther]

Wat dat aangaat zou ik inderdaad ook wel eens willen weten waarom Dordrecht minder last (schijnt) te hebben dan Rotterdam.

Als Dordtenaar het volgende:

- Dordrecht heeft geen universiteiten en hogescholen, kamers en appartementen worden niet per direct ingenomen door studenten, dus het is een goede plek om te starten. Aan de andere kant heb je ook genoeg twee onder éénkappers en vrijstaande huizen die betaalbaar zijn t.o.v. bijv. Rotterdam. Mensen zijn dus niet massaal weggetrokken.
- Veel mensen uit Zeeland kiezen voor een plek tussen hun voormalige studiestad (Rotterdam, Utrecht, Delft, Leiden) en hun geboorteplaats. Dan ligt Dordrecht precies daar tussenin. De kerken groeien daardoor behoorlijk.
- Dordrecht is enerzijds een stad, anderzijds ben je zo in de natuur. Je bent zo in Rotterdam of Den Haag, maar ook zo in de Biesbosch.
- In Dordt heb je twee reformatorische scholen en een reformatorische middelbare school, voor gezinnen ideaal.
- De grootste kerken hebben bijna altijd een dominee gehad (PKN, GG, CGK) en de gemeenten verschillen van karakter niet zo heel veel.
- Gemeenten hebben een open karakter, nieuwkomers voelen zich vaak snel welkom en thuis. Echte 'stadsgemeenten', met een doe-maar-gewoon-normaal-mentaliteit, maar wel met een bijbelgetrouwe of zo u wilt een schriftuurlijk-bevindelijke prediking.
- Ondanks kleine verschillen tussen de gemeenten, zijn de kerkmuren niet 'hoog' opgetrokken. Er zijn gezamenlijke initiatieven (bijbelcursus voor de buurt, zangavonden, plaatselijke predikanten komen maandelijks samen via het 'convent', voedselbank, interkerkelijke sportactiviteiten, reformatieherdenkingen).
- En vraag maar na aan elke Dordtenaren: ze hebben een 'klik' met Dordt! ;-)

Prachtig verhaal!! En zo is onze ervaring ook! Dordt =

@Vorst: Nee, het is zeker geen provinciestadje. Alle grote-stads-problematieken spelen ook in Dordrecht.

[Vorst]

Heb er jarenlang gewoond. IS toch wel even heel iets anders dan bijvoorbeeld Rotterdam, hoor.
Maar ook hiervoor geldt dat jij het wel beter zult weten als niet-inwoner van beide plaatsen .

[Luther]

Heb er jarenlang gewoond. IS toch wel even heel iets anders dan bijvoorbeeld Rotterdam, hoor.
Maar ook hiervoor geldt dat jij het wel beter zult weten als niet-inwoner van beide plaatsen .

Oh, maar ik heb niet ontkend dat Dordrecht anders is, sterker nog: Dordrecht is heel anders! Alleen jouw kwalificatie van Dordrecht als zou het slechts een provinciestadje zijn, die bestrijd ik.
Ik woon op dit moment weliswaar niet in Rotterdam of Dordrecht, maar ken beide steden goed genoeg om daar een oordeel over te komen. Temeer daar een deel van mijn familie en vrienden in beide steden wel al tijden wonen, en zeer tot genoegen.

[JolandaOudshoorn]

Ik vraag mij af of veiligheid echt het belangrijkste issue is om wel of niet te wonen in een stad. Ik woon ik een dorp, een echt dorp. En ze lopen hier ook met wapens rond, er zijn inbraken, etc. Ja, wellicht minder dan in Rotterdam, maar er zijn ook heel wat minder inwoners hier.
De rede dat ik liever niet, of beter gezegd, dat wij liever niet in de stad wonen is de natuur, de rust, de sociale controle, de ruimte.
En dat geld voor veel gezinnen denk ik.... die idyllische achtertuin en het spelen op straat.