Terri schreef:

Tiberius schreef:

Posthoorn schreef:

MoesTuin schreef:Wat zitten we toch graag op de oordelende stoel

Inderdaad, je doet bijna niet anders dan je medeforummers beschuldigen van onverdraagzaamheid.

Ter compensatie van die youtrube?

Ongelooflijk... wat proef ik hier een afwijzing in naar 'n bepaalde persoon.
Waarom toch? Of is het dat hij ten diepste vaak de kern raakt en we daar onrustig van worden?
En vragen mag hij ook al niet stellen....

Hendrik de 3de schreef:

-DIA- schreef:Eén voorbeeld graag:
Noem minstens één gemeente, waarin men is overgegaan naar ritmisch zingen,
waar de leer onverdanderd schriftuurlijk-bevindelijk is gebleven.

Wat we op kunnen merken is dit:
Doorgaans gaat het daar eerst in de preek ontbreken aan het niet meer benoemen van
de wegen die God met Zijn volk houd. De scherpe separatie wordt zachter en milder.
Men krijgt (gevolg van de prediking) een meer optimistisch mensbeeld.
Men raakt daar aan gewend, en gaat een prediking waarin nog de standen in het
genadeleven worden gebracht verachten, als niet meer van deze tijd.

Daarna, als de leer zover is aanvaard door de gemeente lijkt men naar een volgende
stap te kunnen. Men lijkt dan uitgekeken te zijn op de sobere liturgie.
Een paar dingen zullen dan vaak eerst aan de orde komen: Het zingen van gezangen
(vaak om te wennen, eerst vóór of na de dienst) en daarna, of gelijk daarmee, gaat men
ook vaak overwegen of de vorm van de zangkunst wel goed is. (men is dan al zover dat men
de leer al vergeten lijkt te zijn, en dus concentreert men zich dan doorgaans meer op meer
uiterlijke zaken).

Dan komt vanzelf de manier van zingen aan de orde.
Waarom? Wij vinden ritmisch zingen vaak mooier. Het sluit meer aan aan onze gevoelens
wat mooi en goed klinkt. Immers, langzaam zingen dat houdt ook in, om onder het zingen te
kunnen mediteren over wat men zingt. Het is immers een berijming van het Woord van God?
Zingt me ritmisch, dan heeft men aandacht voor het uiterlijke, ofwel de vorm waarin het
gebracht wordt.

Deze vorm, en dat lijkt de praktijk te bevestigen, sluit niet echt aan bij de beleving
van Gods volk. Dit 'Gods volk' zal in deze gemeenten waar men overgaat naar een andere
manier van zingen ook meestal gaan ontbreken: Of ze zijn overleden, òf ze worden nog
getolereerd, maar ze zijn in feite ophouders op de weg. Of erger nog, een behoudende tak
verlaat zo'n gemeente. Dat zal dan niet zijn om de reden dat men anders ging zingen, het
kan slechts een druppel zijn die een emmer doet overlopen. In de praktijk staan deze
gemeenten immers al verder af van het 'oude volk'.

Het gaat dan meest nog om het uiterlijke zaken waar geen somber mensbeeld in past.
Mensen die de ellende en doodstaat van de mens benadrukken zijn in zulke gemeenten
doorgaand 'dompers', die, zoals men denkt, de 'blijdschap van het geloven' missen. Maar
tevens zal men in die gemeenten ook niet weten van de 'droefheid naar God' wat we zo
schoon verwoord vinden het bekende boekje van prof. Wisse.

Teken ik zo ongeveer de gang van gemeenten waar men overgaat naar nieuwe vormen
van liturgie? En parallel daarmee zal men ook in dergelijke gemeenten doorgaans weinig
moeite hebben met de invoering van de HSV of het zingen van gezangen.

Op- en aanmerkingen, mogen. Ik kan mij vergissen, ik ben ook maar een mens die enkel
kan afgaan op wat ik waarneem. Let wel: Het gaat in dit topic dus niet over het inwendige
leven, maar naar de vorm die zich naar buiten openbaart.

Ooit Ds. A.J.T. Ruis geluisterd -DIA-? Predikant van de CGK in Damwoude.
De gemeente waar ze ritmisch zingen ..
Dan gaat het niet om deze dominee, maar om de boodschap die hij, en vele met hem, in de genoemde gemeente brengen.
Dan zeg ik je .. Bepaalde predikanten, waaronder de genoemde predikant, van de CGK halen "al die o zo goeie gergemmers" met een nood vaart ter rechterzijde in!!! Zowel in leer, als in leven! Aan deze prediking is geen woord spaans te ontdekken!
Vind je posting nogal van onkunde getuigen! Waarin je vele gemeentes onterecht een kwalificatie geeft van "afgevallen van de Waarheid". Eigenlijk moet ik van je posting

SecorDabar schreef:Laatst heb ik nog 2 CGK kerkdiensten beluisterd via internet.
De gehele gemeente werd aangesproken als: broeders en zusters.
Natuurlijk is dit een bijbels gegeven.
Hoe vaak komen we de aanspraak broeders niet tegen in de apostolische brieven?
De vrouwen zijn dan als zusters daar bij ingesloten.

Maar als we het over broeders en zusters hebben, dan moeten die ook het zaligmakend geloof deelachtig zijn.
Want ze zijn alleen in Christus broeders en zusters.

We kunnen toch niet veronderstellen dat de gehele gemeente het zaligmakend geloof bezit?

Wat te denken als een onkerkelijke buurman dit hoort van "broeders en zusters" ?,
dan zou het gevoel kunnen ontstaan van: ik hoor daar niet bij....maar zij wel, blijkbaar,
ook al is er geen vrucht te zien in levenswandel.

Het kan afstandelijk lijken, maar de keuze van: "geachte toehoorders" acht ik voorzichtiger.
Er zijn immers ook onherboren kerkgangers in de kerkgemeenschap.

SecorDabar schreef: We kunnen toch niet veronderstellen dat de gehele gemeente het zaligmakend geloof bezit?

SecorDabar schreef: Maar misschien kan iemand van de CGK dat uitleggen waarom men de gemeente aanspreekt als "broeder en zusters"

Curatorium schreef:

SecorDabar schreef: We kunnen toch niet veronderstellen dat de gehele gemeente het zaligmakend geloof bezit?

Waarom niet, geloof je dat dat niet kan?

SecorDabar schreef:

Curatorium schreef:

SecorDabar schreef: We kunnen toch niet veronderstellen dat de gehele gemeente het zaligmakend geloof bezit?

Waarom niet, geloof je dat dat niet kan?

De Heere Jezus Christus heeft Zelf het onderscheid gemaakt tussen het historisch geloof, het wondergeloof,
het tijdgeloof en het zaligmakend geloof.
Dat onderscheid is dus niet alleen tussen de wereld en de kerkmensen.
Maar ook binnen de kerkgemeenschap is het geloof niet aller:
2 Thess. 3:2b: want het geloof is niet aller.
Kanttekenaren: Dat is, het is niet allen gegeven in Christus te geloven. Zie Matth. 13:11; Joh. 6:44, enz.

SecorDabar schreef:Laatst heb ik nog 2 CGK kerkdiensten beluisterd via internet.
De gehele gemeente werd aangesproken als: broeders en zusters.
Natuurlijk is dit een bijbels gegeven.
Hoe vaak komen we de aanspraak broeders niet tegen in de apostolische brieven?
De vrouwen zijn dan als zusters daar bij ingesloten.

Maar als we het over broeders en zusters hebben, dan moeten die ook het zaligmakend geloof deelachtig zijn.
Want ze zijn alleen in Christus broeders en zusters.

We kunnen toch niet veronderstellen dat de gehele gemeente het zaligmakend geloof bezit?

Wat te denken als een onkerkelijke buurman dit hoort van "broeders en zusters" ?,
dan zou het gevoel kunnen ontstaan van: ik hoor daar niet bij....maar zij wel, blijkbaar,
ook al is er geen vrucht te zien in levenswandel.

Het kan afstandelijk lijken, maar de keuze van: "geachte toehoorders" acht ik voorzichtiger.
Er zijn immers ook onherboren kerkgangers in de kerkgemeenschap.

Maar misschien kan iemand van de CGK dat uitleggen waarom men de gemeente aanspreekt als "broeder en zusters"

refo schreef:Dat onderscheid tussen bekeerd en onbekeerd is ook maar door mensen bedacht.
Het enige verschil tussen die categorieën is dat de ene het juiste verhaal vertelt en de andere niet.
De werkelijke scheidslijn loopt tussen de waren en de hypocrieten.
En van het zogenaamde onbekeerde deel van gemeentes kun je toch niet zeggen dat ze hypocriet zijn.

refo schreef:Dat onderscheid tussen bekeerd en onbekeerd is ook maar door mensen bedacht.
Het enige verschil tussen die categorieën is dat de ene het juiste verhaal vertelt en de andere niet.
De werkelijke scheidslijn loopt tussen de waren en de hypocrieten.
En van het zogenaamde onbekeerde deel van gemeentes kun je toch niet zeggen dat ze hypocriet zijn.