memento schreef:

Marnix schreef:De Bijbel leert dat de voor de wet gestorven zijn, dood voor de wet. Dat is totaal wat anders dan wanneer je zegt: Nee, de vloek van de wet heeft wel afgedaan maar de eis van de wet niet. We zijn niet meer onder de wet, we zijn gestorven voor de wet maar de eis van de wet geldt nog steeds voor ons? En in Galaten 3 staat dat de wet tuchtmeester tot Christus was, totdat het geloof gekomen zou zijn, nu staan we door Christus niet meer onder die leermeester. Als er wordt gesteld dat de wet ons steeds meer onze zonde moet laten inzien zodat we steeds meer de vergeving gaan zoeken wordt daarmee gesuggereerd dat de wet ook voor gelovigen nog steeds tuchtmeester tot Christus is (en met iedere zondag de wet lezen en vervolgens schuldbelijdenis doen wordt dat ook in de praktijk zo toegepast) staat dat haaks op wat in o.a. Galaten 3 staat.

Dus niet meer: Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit lichaam dezes doods?

Niet als het antwoord er niet in 1 adem mee wordt genoemd, zoals Paulus doet. Want dan plaatsen we ons telkens weer onder de wet, onder het oordeel, onder de vloek... om er vervolgens weer van vrijgesproken te worden. Terwijl voor wie in Christus Jezus zijn er geen veroordeling meer is.

Tiberius schreef:

Marnix schreef:De Bijbel leert dat de voor de wet gestorven zijn, dood voor de wet. Dat is totaal wat anders dan wanneer je zegt: Nee, de vloek van de wet heeft wel afgedaan maar de eis van de wet niet. We zijn niet meer onder de wet, we zijn gestorven voor de wet maar de eis van de wet geldt nog steeds voor ons? En in Galaten 3 staat dat de wet tuchtmeester tot Christus was, totdat het geloof gekomen zou zijn, nu staan we door Christus niet meer onder die leermeester. Als er wordt gesteld dat de wet ons steeds meer onze zonde moet laten inzien zodat we steeds meer de vergeving gaan zoeken wordt daarmee gesuggereerd dat de wet ook voor gelovigen nog steeds tuchtmeester tot Christus is (en met iedere zondag de wet lezen en vervolgens schuldbelijdenis doen wordt dat ook in de praktijk zo toegepast) staat dat haaks op wat in o.a. Galaten 3 staat.

En ook de hele strekking van de wet maar vergeten? Bijvoorbeeld zoals ik aangegeven heb in Exodus 19, Leviticus 18, Efeze 2, etc?

Natuurlijk niet, integendeel. In het nieuwe verbond schrijft God die niet meer op stenen tafelen, maar in het hart van gelovigen. En in die wet gaat het om het liefhebben van God en je naaste. De wet wordt vervuld door liefde.

Afgewezen schreef:

Marnix schreef:Als er wordt gesteld dat de wet ons steeds meer onze zonde moet laten inzien zodat we steeds meer de vergeving gaan zoeken wordt daarmee gesuggereerd dat de wet ook voor gelovigen nog steeds tuchtmeester tot Christus is (en met iedere zondag de wet lezen en vervolgens schuldbelijdenis doen wordt dat ook in de praktijk zo toegepast) staat dat haaks op wat in o.a. Galaten 3 staat.

Maar hoe zie je dan de klacht van Paulus in Rom. 7? Hij klaagt daar toch over het feit dat hij niet voldoet aan de wet.
Ik vind dit toch een heel lastige materie.

Hij weet tegelijkertijd wat Hem van die aanklaagt verlost en vrijspreekt en noemt dat dan ook meteen.

Marnix schreef:Natuurlijk niet, integendeel. In het nieuwe verbond schrijft God die niet meer op stenen tafelen, maar in het hart van gelovigen. En in die wet gaat het om het liefhebben van God en je naaste. De wet wordt vervuld door liefde.

Wil ik sterker stellen. De wet is liefde. In de eerste plaats liefde tot God. In de tweede plaats liefde voor de naaste.

Hansie schreef:

memento schreef:

Marnix schreef:De Bijbel leert dat de voor de wet gestorven zijn, dood voor de wet. Dat is totaal wat anders dan wanneer je zegt: Nee, de vloek van de wet heeft wel afgedaan maar de eis van de wet niet. We zijn niet meer onder de wet, we zijn gestorven voor de wet maar de eis van de wet geldt nog steeds voor ons? En in Galaten 3 staat dat de wet tuchtmeester tot Christus was, totdat het geloof gekomen zou zijn, nu staan we door Christus niet meer onder die leermeester. Als er wordt gesteld dat de wet ons steeds meer onze zonde moet laten inzien zodat we steeds meer de vergeving gaan zoeken wordt daarmee gesuggereerd dat de wet ook voor gelovigen nog steeds tuchtmeester tot Christus is (en met iedere zondag de wet lezen en vervolgens schuldbelijdenis doen wordt dat ook in de praktijk zo toegepast) staat dat haaks op wat in o.a. Galaten 3 staat.

Dus niet meer: Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit lichaam dezes doods?

jawel, want dat sterfelijke lichaam neigt nog steeds naar zonde, maar de Geest is het onderpand. We horen uit te kijken naar dat onvergankelijke lichaam dat we zullen krijgen.dit lichaam is slecht nog een tijdelijk omhulsel.Wat uit vlees is, is vlees.En daarom roept Paulus het uit, ik ellendig mens.
De wet was tuchtmeester totdat Jezus kwam, staat er duidelijk, voltooid verleden tijd!

Weet je, wanneer we theologie bedrijven zonder de teksten goed te lezen in het verband waarin ze staan, dan hoeven we ons niet te verbazen dat allemaal dwalingen - ook hier op refoforum - de kop opsteken.

Wat betreft deze passage in Galaten 3 mis ik in de postings van Marnix en Hansie bijvoorbeeld:
- de notie dat deze tekst niet alleen over de wet der tien geboden handelt, maar ook over de ceremoniële wetten, de inzettingen van Mozes; de Galaten werden door dwaalleraars weer teruggevoerd naar sommige ceremoniën en Paulus leert hen dat deze voor hen niet gelden;
- idem dat de uitdrukking 'eer het geloof kwam' niet primair ziet op de individuele gelovige, maar op de komst van Christus en het intreden van de bedeling van het nieuwe verbond.

Dit betekent dat deze tekst veel zorgvuldiger gelezen en geëxegetiseerd moet worden dan hier gebeurt door een aantal personen. Maar zelfs wanneer we deze tekst over het "niet meer zijn" onder tuchtmeester opvatten als het "niet meer zijn" onder de wet der tien geboden, dan betekent dit nog steeds niets anders dan dat deze wet ons NIETS kan toebrengen tot de zaligheid en dat alleen het GELOOF in Christus zalig maakt. Daarmee is niets gezegd over de blijvende betekenis van de wet in een ander opzicht (maar NIET om iets toe te brengen tot de zaligheid). De gereformeerde opvatting die hier zo schandelijk bestreden wordt, is NIET dat de gelovigen "hoppen" tussen de genade en de wet (zoals hier in dit topic beweerd is). De gereformeerde opvatting is dat een mens NIET (& in geen enkel opzicht) zalig wordt door de wet, maar wel de wet (der 10 geboden) erkent als de blijvende uitdrukking van alle zedelijk goed en daarmee als een regel des levens ZONDER enige verdienste zijnerzijds.

Ik zou eigenlijk willen voorstellen om alle ongereformeerde opvattingen hier strikter te weren en alleen mensen toe te laten tot de theologische topics, die niet alleen getekend hebben voor de gereformeerde belijdenissen, maar tevens deze belijdenissen in de praktijk niet (welbewust) weerspreken. Hoe kunnen we tevreden zijn met het tekenen van de belijdenissen terwijl mensen openlijk blijk geven van hun onoprechtheid in deze?

Zonderling schreef:Ik zou eigenlijk willen voorstellen om alle ongereformeerde opvattingen hier strikter te weren en alleen mensen toe te laten tot de theologische topics, die niet alleen getekend hebben voor de gereformeerde belijdenissen, maar tevens deze belijdenissen in de praktijk niet (welbewust) weerspreken. Hoe kunnen we tevreden zijn met het tekenen van de belijdenissen terwijl mensen openlijk blijk geven van hun onoprechtheid in deze?

Daar win je niet zoveel mee. Het is beter om de uitdaging aan te gaan om - wat jij overigens op een uitstekende wijze doet - je visie Bijbels te onderbouwen. Waarbij de ander de gelegenheid heeft om op grond van de Bijbel daarop in te gaan. Zonder allerlei provocerende uitspraken richting belijdenis overigens. Maar een beroep op de belijdenis sec is ook niet echt zinvol, beter is om achter de belijdenis terug te gaan naar de leer die in de belijdenis uitgesproken wordt.

Iemand heeft ooit eens gezegd: "Het is beter verderfelijke opvattingen te weerleggen dan ze te verbieden."

Zonderling schreef: Weet je, wanneer we theologie bedrijven zonder de teksten goed te lezen in het verband waarin ze staan, dan hoeven we ons niet te verbazen dat allemaal dwalingen - ook hier op refoforum - de kop opsteken.

Wat betreft deze passage in Galaten 3 mis ik in de postings van Marnix en Hansie bijvoorbeeld:
- de notie dat deze tekst niet alleen over de wet der tien geboden handelt, maar ook over de ceremoniële wetten, de inzettingen van Mozes; de Galaten werden door dwaalleraars weer teruggevoerd naar sommige ceremoniën en Paulus leert hen dat deze voor hen niet gelden;
- idem dat de uitdrukking 'eer het geloof kwam' niet primair ziet op de individuele gelovige, maar op de komst van Christus en het intreden van de bedeling van het nieuwe verbond.

Dit betekent dat deze tekst veel zorgvuldiger gelezen en geëxegetiseerd moet worden dan hier gebeurt door een aantal personen. Maar zelfs wanneer we deze tekst over het "niet meer zijn" onder tuchtmeester opvatten als het "niet meer zijn" onder de wet der tien geboden, dan betekent dit nog steeds niets anders dan dat deze wet ons NIETS kan toebrengen tot de zaligheid en dat alleen het GELOOF in Christus zalig maakt. Daarmee is niets gezegd over de blijvende betekenis van de wet in een ander opzicht (maar NIET om iets toe te brengen tot de zaligheid). De gereformeerde opvatting die hier zo schandelijk bestreden wordt, is NIET dat de gelovigen "hoppen" tussen de genade en de wet (zoals hier in dit topic beweerd is). De gereformeerde opvatting is dat een mens NIET (& in geen enkel opzicht) zalig wordt door de wet, maar wel de wet (der 10 geboden) erkent als de blijvende uitdrukking van alle zedelijk goed en daarmee als een regel des levens ZONDER enige verdienste zijnerzijds.

helder !

Afgewezen schreef:

Zonderling schreef:Ik zou eigenlijk willen voorstellen om alle ongereformeerde opvattingen hier strikter te weren en alleen mensen toe te laten tot de theologische topics, die niet alleen getekend hebben voor de gereformeerde belijdenissen, maar tevens deze belijdenissen in de praktijk niet (welbewust) weerspreken. Hoe kunnen we tevreden zijn met het tekenen van de belijdenissen terwijl mensen openlijk blijk geven van hun onoprechtheid in deze?

Daar win je niet zoveel mee. Het is beter om de uitdaging aan te gaan om - wat jij overigens op een uitstekende wijze doet - je visie Bijbels te onderbouwen. Waarbij de ander de gelegenheid heeft om op grond van de Bijbel daarop in te gaan. Zonder allerlei provocerende uitspraken richting belijdenis overigens. Maar een beroep op de belijdenis sec is ook niet echt zinvol, beter is om achter de belijdenis terug te gaan naar de leer die in de belijdenis uitgesproken wordt.

Iemand heeft ooit eens gezegd: "Het is beter verderfelijke opvattingen te weerleggen dan ze te verbieden."

Inderdaad. Ik (en ik denk ook vele anderen) leer er veel meer van als de belijdenis (weer) Bijbels onderbouwd wordt en eventuele dwalingen weerlegd worden vanuit de Bijbel. Dat kan dus niet door alleen maar naar de belijdenis zelf te verwijzen.

Toch is het dan wonderlijk dat het gebod 'gedenkt de sabbathdag, dat gij die heiligt' is veranderd. Blijkbaar is het toch mogelijk dat de geboden een andere invulling krijgen. En dat is dan alleen mogelijk doordat christengelovigen in de eerste eeuwen met de apostelen van mening waren dat ze 'vrij' van de wet waren door het vervullen van de wet door Christus.

Ik wil hier niet een sabbath/zondag discussie starten. Die was er vast al wel. Maar meer in het kader van: als de 10 geboden dan zo 'scherpelijk' gepreekt dienen te worden, waarom kan daarvan dan naar believen afgeweken? Ik zie Jezus na de opstanding nergens zeggen: voor sabbath kun je nu eerste dag van de week lezen. Houdt dit gebod dan ook scherp.

Zonderling schreef: Weet je, wanneer we theologie bedrijven zonder de teksten goed te lezen in het verband waarin ze staan, dan hoeven we ons niet te verbazen dat allemaal dwalingen - ook hier op refoforum - de kop opsteken.

Wat betreft deze passage in Galaten 3 mis ik in de postings van Marnix en Hansie bijvoorbeeld:
- de notie dat deze tekst niet alleen over de wet der tien geboden handelt, maar ook over de ceremoniële wetten, de inzettingen van Mozes; de Galaten werden door dwaalleraars weer teruggevoerd naar sommige ceremoniën en Paulus leert hen dat deze voor hen niet gelden;
- idem dat de uitdrukking 'eer het geloof kwam' niet primair ziet op de individuele gelovige, maar op de komst van Christus en het intreden van de bedeling van het nieuwe verbond.

Dit betekent dat deze tekst veel zorgvuldiger gelezen en geëxegetiseerd moet worden dan hier gebeurt door een aantal personen. Maar zelfs wanneer we deze tekst over het "niet meer zijn" onder tuchtmeester opvatten als het "niet meer zijn" onder de wet der tien geboden, dan betekent dit nog steeds niets anders dan dat deze wet ons NIETS kan toebrengen tot de zaligheid en dat alleen het GELOOF in Christus zalig maakt. Daarmee is niets gezegd over de blijvende betekenis van de wet in een ander opzicht (maar NIET om iets toe te brengen tot de zaligheid). De gereformeerde opvatting die hier zo schandelijk bestreden wordt, is NIET dat de gelovigen "hoppen" tussen de genade en de wet (zoals hier in dit topic beweerd is). De gereformeerde opvatting is dat een mens NIET (& in geen enkel opzicht) zalig wordt door de wet, maar wel de wet (der 10 geboden) erkent als de blijvende uitdrukking van alle zedelijk goed en daarmee als een regel des levens ZONDER enige verdienste zijnerzijds.

Ik ben het hier mee eens behalve de opmerking dat de (eisende) wet 'der 10 geboden', ofwel de mozaische wet moet worden gehandhaafd als dankbaarheid voor de gelovigen. Het kan niet anders dan dit een wettische heiligmaking, ofwel een wettische dankbaarheid geeft. In gebruikelijke taal krijgen we dan termen als 'een nauw geweten' of 'Gods kinderen zondigen niet goedkoop'. Dat principe is puur oud-testamentisch en staat geestelijke groei in de weg. Men valt immers altijd zichzelf weer tegen omdat ze de wet vleselijk benaderen, en dus altijd weer falen. Daarom strijden mensen soms hun leven lang met zonden, de zogenaamde boezemzonden, zonder ooit verder te komen. Het vlees laat zich namelijk niet bekeren. Dat blijft door en door slecht, en daarom heb ik bezwaar tegen een geleidelijke verbetering van het vlees.
Wij leven niet meer onder de eis van de wet, maar laten ons leiden door de Geest waardoor de wet vervuld wordt in ons leven. Zonder kramp, zonder eis maar door een leven in geloof. Dat is een duidelijk bijbels onderscheid (Gal 5). Ik begrijp niet waarom velen dit onderscheid niet zien.
Ik ben het er ook over eens dat we Gods wil (wet) in de Bijbel hebben waaronder het bekende gebod wat in Ef. 6 staat over het eren van de ouders. Dat zegt niets over de wetsvorm. Het is Gods norm, ongeacht in welke wet deze voorkomt. Net als dat het Gods norm is om niet de stelen en te moorden wat we ook uit de 10 geboden kunnen leren. Wij kennen Gods wil door de 10 geboden te lezen, alleen er is nu eenmaal een onderscheid tussen het 'gij zult' en de geboden uit Efeze. Daar lezen we niet van een 'gij zult' omdat dit de geboden voor gelovigen zijn.
Het onderscheid wat ik maak is het onderscheid tussen de wet van het oude verbond en de wet van het nieuwe verbond Gal. 4vs21-31 spreekt nl duidelijk over twee verbonden nl het verbond van de Sinai, en het nieuwe verbond. Binnen allebei de verbondsbedieningen openbaart God zijn wil. Bij het oude verbond hoort de eisende wet nl het 'Gij zult'. Bij het nieuwe verbond hoort de geestelijke wet. Vanuit het nieuwe leven vervullen we Gods wil door de liefde. Dat is niet een 'Gij zult' voor het oude leven maar een 'ik wil' vanuit het nieuwe leven. Hoe kan je dan de mozaische wet in het nieuwe verbond plaatsen? Juist in het nieuwe verbond zijn we verlost van de eis en de vloek!
Inhoudelijk is Gods wil binnen deze wetsbedieningen hetzelfde met het verschil dat de sabbat er voor de Joden was. Die nuance hoeft voor mijn nu niet ter sprake te komen omdat die er niet toe doet in deze discussie. Daaraan toegevoegd dat Gods wil voor de gelovigen juist verder gaat omdat het houden van de wet geen zaak van vleselijke onderwerping is, maar een zaak van motivatie en intentie (wang toekeren ipv oog om oog, begeren wat overspel wordt). Ons vlees moet onderworpen zijn aan de Geest. Niet aan de wet, en voorzover we toch in het vlees leven doet de mozaische wet zijn werk. Velen denken dat ik die wet af wil schaffen, integendeel! Dus nogmaals, doodslaan blijft doodslaan, zonde en een overtreding, stelen blijft stelen,zonde en een overtreding, onafhankelijk welke wet wij handhaven.
Het gaat me er vooral om dat we leren vanuit onze nieuwe mens te leven. Dat is het leven wat geen 'gij zult' nodig heeft omdat het de kracht van God zelf is. Die kan het verkeerde niet doen, dus heeft het geen 'gij zult' nodig. En daarom kunnen we zeggen dat we voor God volmaakt zijn, en dat God ons zo ook ziet. God ziet ons nl alleen door Christus.
Je zou nog kunnen zeggen dat we de wet van Mozes nodig hebben omdat we nog in het vlees zijn. Oke, alleen als de bijbel oproept om naar de Geest te wandelen, dan zou het een contradictio in terminis zijn als de bijbel ook zou leren dat we naar het vlees de wet van Mozes moeten volgen. We moeten immers niet naar het vlees leven, en zodra we dat toch doen, dienen we weer de wet van het vlees, nl het eisende gebod.

Gian schreef:Het gaat me er vooral om dat we leren vanuit onze nieuwe mens te leven. Dat is het leven wat geen 'gij zult' nodig heeft omdat het de kracht van God zelf is. Die kan het verkeerde niet doen, dus heeft het geen 'gij zult' nodig.

Maar waarom dan toch de aansporingen in het NT? Die zijn idd. niet bedoeld voor het vlees, want het vlees met zijn werkingen moet gedood worden. Maar ze staan er wel. Voor wie dan?
Iemand als Philpot spreekt hier over het 'Evangelievoorschrift'. Ook hij wil niets weten van de OT wet voor de gelovige.

Afgewezen schreef:

Gian schreef:Het gaat me er vooral om dat we leren vanuit onze nieuwe mens te leven. Dat is het leven wat geen 'gij zult' nodig heeft omdat het de kracht van God zelf is. Die kan het verkeerde niet doen, dus heeft het geen 'gij zult' nodig.

Maar waarom dan toch de aansporingen in het NT? Die zijn idd. niet bedoeld voor het vlees, want het vlees met zijn werkingen moet gedood worden. Maar ze staan er wel. Voor wie dan?
Iemand als Philpot spreekt hier over het 'Evangelievoorschrift'. Ook hij wil niets weten van de OT wet voor de gelovige.

Evangelische vermaningen?

Afgewezen schreef:

Gian schreef:Het gaat me er vooral om dat we leren vanuit onze nieuwe mens te leven. Dat is het leven wat geen 'gij zult' nodig heeft omdat het de kracht van God zelf is. Die kan het verkeerde niet doen, dus heeft het geen 'gij zult' nodig.

Maar waarom dan toch de aansporingen in het NT? Die zijn idd. niet bedoeld voor het vlees, want het vlees met zijn werkingen moet gedood worden. Maar ze staan er wel. Voor wie dan?
Iemand als Philpot spreekt hier over het 'Evangelievoorschrift'. Ook hij wil niets weten van de OT wet voor de gelovige.

Het gaat in Efeze 6 over de horizontale betrekkingen ofwel geboden overeenkomstig de geboden van de 2e tafel. Net als in Rom. 13vs9 en Matth. 19vs18.
Een term als Evangelievoorschrift vind ik wel een mooie term.

Gian schreef:

Zonderling schreef: Weet je, wanneer we theologie bedrijven zonder de teksten goed te lezen in het verband waarin ze staan, dan hoeven we ons niet te verbazen dat allemaal dwalingen - ook hier op refoforum - de kop opsteken.

Wat betreft deze passage in Galaten 3 mis ik in de postings van Marnix en Hansie bijvoorbeeld:
- de notie dat deze tekst niet alleen over de wet der tien geboden handelt, maar ook over de ceremoniële wetten, de inzettingen van Mozes; de Galaten werden door dwaalleraars weer teruggevoerd naar sommige ceremoniën en Paulus leert hen dat deze voor hen niet gelden;
- idem dat de uitdrukking 'eer het geloof kwam' niet primair ziet op de individuele gelovige, maar op de komst van Christus en het intreden van de bedeling van het nieuwe verbond.

Dit betekent dat deze tekst veel zorgvuldiger gelezen en geëxegetiseerd moet worden dan hier gebeurt door een aantal personen. Maar zelfs wanneer we deze tekst over het "niet meer zijn" onder tuchtmeester opvatten als het "niet meer zijn" onder de wet der tien geboden, dan betekent dit nog steeds niets anders dan dat deze wet ons NIETS kan toebrengen tot de zaligheid en dat alleen het GELOOF in Christus zalig maakt. Daarmee is niets gezegd over de blijvende betekenis van de wet in een ander opzicht (maar NIET om iets toe te brengen tot de zaligheid). De gereformeerde opvatting die hier zo schandelijk bestreden wordt, is NIET dat de gelovigen "hoppen" tussen de genade en de wet (zoals hier in dit topic beweerd is). De gereformeerde opvatting is dat een mens NIET (& in geen enkel opzicht) zalig wordt door de wet, maar wel de wet (der 10 geboden) erkent als de blijvende uitdrukking van alle zedelijk goed en daarmee als een regel des levens ZONDER enige verdienste zijnerzijds.

Ik ben het hier mee eens behalve de opmerking dat de (eisende) wet 'der 10 geboden', ofwel de mozaische wet moet worden gehandhaafd als dankbaarheid voor de gelovigen.

Je geeft hier een uitleg aan mijn woorden die de mijne niet zijn. Ik heb gesproken over de zedelijke, altijddurende wet zoals deze zijn weerslag vindt in de 10 geboden. Ik stel dit niet gelijk aan de mozaïsche wet. Ook zijn de woorden 'eisende wet' en 'moet worden gehandhaafd' niet mijn woorden. Deze wet is door Christus voldaan en de gelovigen worden gerekend in Christus en hebben in Hem ook deze wet voldaan. De schuld is hen kwijtgescholden in Christus. Alleen in het leven der heiligmaking zullen zij van harte wensen naar de wil Gods te wandelen en dus ook begeren in overeenstemming te zijn met de zedelijke wet als uitdrukking van Gods heiligheid.

Het kan niet anders dan dit een wettische heiligmaking, ofwel een wettische dankbaarheid geeft. In gebruikelijke taal krijgen we dan termen als 'een nauw geweten' of 'Gods kinderen zondigen niet goedkoop'. Dat principe is puur oud-testamentisch en staat geestelijke groei in de weg. Men valt immers altijd zichzelf weer tegen omdat ze de wet vleselijk benaderen, en dus altijd weer falen. Daarom strijden mensen soms hun leven lang met zonden, de zogenaamde boezemzonden, zonder ooit verder te komen. Het vlees laat zich namelijk niet bekeren. Dat blijft door en door slecht, en daarom heb ik bezwaar tegen een geleidelijke verbetering van het vlees.

Het gevaar van een wettische heiligmaking zoals jij die beschrijft ligt zeker op de loer. Maar er is niet alleen een wettische heiligmaking, maar ook een evangelische heiligmaking.
Overigens: Gods kinderen zondigen wel degelijks nog dagelijks en hebben ook een dagelijkse vergeving en bekering nodig. Steeds opnieuw moet het bloed van Christus worden toegepast en moeten de gelovigen deze toepassing zoeken.

Omdat er zonde is - ook bij de gelovigen - is er ook voor de gelovigen een norm (anders is er immers geen zonde!). Daarom mogen we spreken van de zedelijke wet, dat is geen mozaïsche, maar een altijddurende wet, waarvan de 10 geboden een uitdrukking zijn.

Ik ben het er ook over eens dat we Gods wil (wet) in de Bijbel hebben waaronder het bekende gebod wat in Ef. 6 staat over het eren van de ouders. Dat zegt niets over de wetsvorm. Het is Gods norm, ongeacht in welke wet deze voorkomt. Net als dat het Gods norm is om niet de stelen en te moorden wat we ook uit de 10 geboden kunnen leren.

Dan staan we hierin gelukkig dichter bij elkaar dan ik eerst dacht. Maar wanneer je deze norm erkent, dan zou je eens moeten lezen hoe evangelisch de heiligmaking is bij de Gereformeerde schrijvers, niet alleen de belijdenissen, maar ook de theologische en praktische geschriften. Ik heb stellig de indruk dat je wel dingen beweert (over een wettische heiligmaking e.d.), terwijl je over de Gereformeerde leer eigenlijk helemaal niet goed op de hoogte bent.

Wij kennen Gods wil door de 10 geboden te lezen, alleen er is nu eenmaal een onderscheid tussen het 'gij zult' en de geboden uit Efeze. Daar lezen we niet van een 'gij zult' omdat dit de geboden voor gelovigen zijn.

In het 'gij zult' lezen we hoe de mens feitelijk zou moeten zijn en kón zijn vóór de zondeval. Aan dit 'gij zult' heeft Christus voldaan. Daarop mag de gelovige zien en tevens een navolger zijn van Christus - zonder enige verdienste zijnerzijds. Daarnaast blijft dit 'gij zult' voor de gelovige altijd een spiegel waaruit hij de grootte van zijn zonden leert kennen en voor God belijden. Deze functie van de wet blijft ook voor de gelovige bestaan!

Het onderscheid wat ik maak is het onderscheid tussen de wet van het oude verbond en de wet van het nieuwe verbond Gal. 4vs21-31 spreekt nl duidelijk over twee verbonden nl het verbond van de Sinai, en het nieuwe verbond. Binnen allebei de verbondsbedieningen openbaart God zijn wil. Bij het oude verbond hoort de eisende wet nl het 'Gij zult'. Bij het nieuwe verbond hoort de geestelijke wet. Vanuit het nieuwe leven vervullen we Gods wil door de liefde. Dat is niet een 'Gij zult' voor het oude leven maar een 'ik wil' vanuit het nieuwe leven. Hoe kan je dan de mozaische wet in het nieuwe verbond plaatsen? Juist in het nieuwe verbond zijn we verlost van de eis en de vloek!

Zie mijn eerdere opmerkingen. Niet de mozaïsche wet is altijddurend, maar de zedelijke wet. En daarbij is de gelovige inderdaad verlost van de eis en de vloek, omdat Christus die wet voldaan heeft. Maar dat wil niet zeggen dat de gelovige deze zedelijke wet niet gelijkvormig wil zijn. En hij is dat primair door Zijn inlijving in Christus en secundair omdat hij naar de nieuwe mens een lust en liefde heeft om naar de wil Gods te wandelen. En dit laatste zijn nu juist de woorden van onze belijdenis!!!

Heidelbergse Catechismus schreef:90. Vr. Wat is de opstanding des nieuwen mensen?
Antw. Het is een hartelijke vreugde in God door Christus (a), en een ernstige lust en liefde om naar den wil Gods in alle goede werken te leven (b).

Kun je het hier dan ook niet mee eens zijn? Zo ja, wat klaag je dan nog over de Gereformeerde opvattingen in deze?

Zonderling schreef: Je geeft hier een uitleg aan mijn woorden die de mijne niet zijn. Ik heb gesproken over de zedelijke, altijddurende wet zoals deze zijn weerslag vindt in de 10 geboden. Ik stel dit niet gelijk aan de mozaïsche wet. Ook zijn de woorden 'eisende wet' en 'moet worden gehandhaafd' niet mijn woorden. Deze wet is door Christus voldaan en de gelovigen worden gerekend in Christus en hebben in Hem ook deze wet voldaan. De schuld is hen kwijtgescholden in Christus. Alleen in het leven der heiligmaking zullen zij van harte wensen naar de wil Gods te wandelen en dus ook begeren in overeenstemming te zijn met de zedelijke wet als uitdrukking van Gods heiligheid.

De 10 geboden zijn altijd de mozaïsche of de wet van de Sinaï, ofwel het onderdeel daarvan. Het onderscheid tussen zedelijk en ceremonieel vind ik niet in de Bijbel.
De bijbel maakt wel duidelijk onderscheid tussen de wet van het oude verbond, en de wet van het nieuwe verbond.
2Cor.3vs6 Hij heeft ons namelijk bekwaam gemaakt om dienaars van het nieuwe verbond te zijn, niet van de letter, maar van de Geest; want de letter doodt, maar de Geest maakt levend.

Het gevaar van een wettische heiligmaking zoals jij die beschrijft ligt zeker op de loer. Maar er is niet alleen een wettische heiligmaking, maar ook een evangelische heiligmaking.
Overigens: Gods kinderen zondigen wel degelijks nog dagelijks en hebben ook een dagelijkse vergeving en bekering nodig. Steeds opnieuw moet het bloed van Christus worden toegepast en moeten de gelovigen deze toepassing zoeken.

De wettische heiligmaking is altijd een heiligmaking van het vlees met de wet van Mozes.
De dagelijkse vergeving en reinigmaking is niet de vergeving naar schuld. Onze schuld is weg. Het vergeven uit 1Joh.1 is het herstellen van de gemeenschap met God waar die door de zonde verstoord was.

Heidelbergse Catechismus schreef:90. Vr. Wat is de opstanding des nieuwen mensen?
Antw. Het is een hartelijke vreugde in God door Christus (a), en een ernstige lust en liefde om naar den wil Gods in alle goede werken te leven (b).
Kun je het hier dan ook niet mee eens zijn? Zo ja, wat klaag je dan nog over de Gereformeerde opvattingen in deze?

Daar ben ik het zeker mee eens. Waar zou ik dat dan niet doen? Ik probeer juist al verschillende keren duidelijk te maken wat we vanwege deze liefde en lust geen 'eis' meer nodig hebben.
Enerzijds;De eis van het oude moeten we niet op het nieuwe leven toepassen (2Cor3vs6)
Anderzijds; Wat het oude eist vervullen we al door de liefde die in ons is.

Gian schreef:De dagelijkse vergeving en reinigmaking is niet de vergeving naar schuld. Onze schuld is weg. Het vergeven uit 1Joh.1 is het herstellen van de gemeenschap met God waar die door de zonde verstoord was.

Heb je hier een onderbouwing voor, want hier zit nogal een consequentie aan vast! En vergeef ons onze schulden.... enz.

Gian schreef:

Zonderling schreef: Je geeft hier een uitleg aan mijn woorden die de mijne niet zijn. Ik heb gesproken over de zedelijke, altijddurende wet zoals deze zijn weerslag vindt in de 10 geboden. Ik stel dit niet gelijk aan de mozaïsche wet. Ook zijn de woorden 'eisende wet' en 'moet worden gehandhaafd' niet mijn woorden. Deze wet is door Christus voldaan en de gelovigen worden gerekend in Christus en hebben in Hem ook deze wet voldaan. De schuld is hen kwijtgescholden in Christus. Alleen in het leven der heiligmaking zullen zij van harte wensen naar de wil Gods te wandelen en dus ook begeren in overeenstemming te zijn met de zedelijke wet als uitdrukking van Gods heiligheid.

De 10 geboden zijn altijd de mozaïsche of de wet van de Sinaï, ofwel het onderdeel daarvan. Het onderscheid tussen zedelijk en ceremonieel vind ik niet in de Bijbel.
De bijbel maakt wel duidelijk onderscheid tussen de wet van het oude verbond, en de wet van het nieuwe verbond.
2Cor.3vs6 Hij heeft ons namelijk bekwaam gemaakt om dienaars van het nieuwe verbond te zijn, niet van de letter, maar van de Geest; want de letter doodt, maar de Geest maakt levend.

De zedelijke wet is in zijn VORM van 10 geboden wel aan Mozes gegeven, maar in zijn WEZEN is het eeuwigdurend omdat het de uitdrukking is van Gods heiligheid. Wanneer je dit niet onderkent, is het logisch dat zo grote verwarring ontstaat over de 10 geboden.

Neem in overweging dat wat de Geest in de harten inschrijft in zijn SUBSTANTIE, MATERIE of WEZEN hetzelfde is dat geboden was in de 10 geboden. Jazeker, het gaat niet om de uitwendige zijde van de 10 geboden, maar om de inwendige zijde ervan en de geestelijke betekenis, dat is volkomen waar. Maar zo lezen wij - hoop ik - ook de 10 geboden: niet de vorm, maar de inhoud ervan is altijddurend en geldt alle mensen. En de Geest schrijft deze INHOUD in de harten van hen die Hij wederbaart.