Stichting Heartcry

[Erasmiaan]

On topic (ik vind "verachteren" de mooiste vertaling )

[Marnix]

Maar ook de meest onbegrijpelijk

De woordkeuze van de SV is ook niet zo geweldig, want we zijn al een poos aan het discussiëren wat de betekenis eigenlijk is.... en de Van Dale en encyclopedieën kunnen het antwoord ook niet geven.

Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik dacht wel eens gehoord te hebben, dat het woord verachteren eigenlijk een germanisme is, dat via Heb 12:15 in de Nederlandse taal terecht gekomen is.

Dat zou kunnen. Volgens mij is het alleen sinds de tijd dat de Germanen weer invloed in ons land hadden uit de Nederlandse taal verdwenen

[Grace]

Berouw is vrucht van geloof...

(Reactie van Ds. Etienne Maritz op ingezonden brief van Ds. A. Vermeij in het RD)

Helaas is het ons niet gelukt om het onderstaande stuk te plaatsen in het Reformatorisch Dagblad. Vandaar dat we het op deze manier onder uw aandacht willen brengen.

Ik verbaas me regelmatig over de hardheid, scherpheid en veroordelende gezindheid waarmee predikanten in Nederland - zonder goed geïnformeerd te zijn of kennis genomen te hebben van het hele verband waarin dingen gezegd zijn - andere predikanten kunnen veroordelen en zelfs durven te waarschuwen tegen hen.
De Schrift is duidelijk dat we alleen door geloof gerechtvaardigd worden. We worden niet door zondeovertuiging of zondebelijdenis gered. In mijn boodschap op de Heart Cry conferentie heb ik uitgelegd dat zondeovertuiging en zondebelijdenis geen aparte gebeurtenissen zijn die plaats moeten vinden voor je tot geloof kunt komen. In mijn preek op de conferentie heb ik benadrukt dat de Schrift niet leert dat we eerst gedurende een lange tijd een bepaalde mate van berouw over onze zonde moeten beleven en hier een tijd lang onder gebukt moeten gaan, voor we tot geloof kunnen komen. De vraag is dan namelijk hoeveel zondeovertuiging en welke mate van zondebelijdenis genoeg is?!
Ik begrijp niet dat een gereformeerde predikant een andere gereformeerde predikant zo kan beledigen door te beweren dat hij het verhaal van de verloren zoon niet kent en begrijpt. Het is overigens opmerkelijk dat de verloren zoon nog niet eens helemaal klaar is met het belijden van zijn zonden (zoals hij had voorgenomen), toen hij volledig door zijn vader omhelsd en ontvangen werd.
Begrijp me goed: ik belijd ook van harte dat het ware geloof zondeovertuiging en zondebelijdenis insluit. Maar ons berouw redt ons niet. Je kunt zelfs tot berouw komen en je zonden belijden zonder te vertrouwen op Christus offer aan het kruis tot vergeving, en daardoor alsnog verloren gaan. Het Griekse woord -dia- in Romeinen 3:25 laat ons duidelijk zien dat geloof slechts het kanaal is waardoor we verzoening ontvangen.
Zondebesef en zondebelijdenis zijn meer een vrucht van geloof in plaats van een voorwaarde van het ware geloof. De kennis van hoe groot onze zonde en ellende is, is geen voorafgaande fase die na een bepaalde tijd opgevolgd wordt door geloof als de volgende stap. Dat vindt gelijktijdig plaats omdat zondeovertuiging geen voorwaarde voor geloof is, maar een vrucht ervan. De droefheid naar God, zoals verwoord in 2 Korinthe 7:10, is ook een vrucht van het geloof, want hoe zullen zij Hem aanroepen in Welken zij niet geloofd hebben? (Romeinen 10:13-14).
In Zuid-Afrika zijn wij gewend om in liefde over deze facetten van geloof met elkaar te spreken en van gedachte te wisselen, zonder elkaar in hokjes te plaatsen en zodoende elkaar te veroordelen. Moge de Nederlandse Kerk van deze koude kritische geest verlost worden, want wereldwijd behalen jullie de eerste prijs voor de hyperkritische gezindheid.
Mogen jullie leren om meer te streven naar onderlinge liefde en verdraagzaamheid, terwijl jullie toch bij de zuivere leer blijven. Hieraan zullen zij allen bekennen, dat gij Mijn discipelen zijt, zo gij liefde hebt onder elkander. (Johannes 13:35). Ik ben er van overtuigd dat ds. A. Vermeij Filippenzen 2:1 en 2 kent, maar ik beleef deze gezindheid helaas niet in zijn schrijfstijl.

Met vriendelijke groet, Ds. Etienne Maritz

(uit de nieuwsbrief van Heart Cry, augustus 2011)

[Grace]

Reactie van conferentiebezoeker n.a.v. ingezonden brief van Ds. A. Vermeij

Het verslag van de laatstgehouden Heart Cry conferentie en de reacties daarop tot dusver, deden mij terugdenken aan twaalf jaar geleden. In Rotterdam werd de opening gehouden van het SRB-jaar door ds. A. Simons, die sprak over "Wat is vlees en wat is geest?" Hij gaf, volgens het verslag in onze krant, aan jongeren het advies om maar te stoppen met het moeten bidden en moeten bijbellezen. Niet zo onlogisch dat daar de nodige reacties op kwamen. En zoals dat gaat, niet zozeer vragenderwijs van: Wat bedoelde onze broeder Simons precies?, maar stevig stelling nemend tegenover. Ja, waar tegenover eigenlijk? Daarom ook nu, net als twaalf jaar terug, een reactie.

Het probleem van een radicale lezing, ofwel een lezing die de wortel raakt, is dat die moeilijk in een verslag van enkele honderden woorden te vangen is. De context doet er in zulke situaties alles toe. Zou het dus niet goed zijn om de lezing eerst volledig te beluisteren, alvorens commentaar te geven, laat staan een oproep te doen, tot het al dan niet aanhoren van een dergelijke lezing?

Afgaand op het citaat in het RD wat kennelijk uitgesproken is, kunnen we al wat anders lezen. Blijkbaar is de vraag die gesteld wordt: Wat redt een mens? Is dat berouw? Is dat kennis van zonde of belijdenis van zonde? Nee, we zullen allemaal instemmen met het Bijbelse antwoord: Alleen een waar geloof in Jezus Christus. Geen werk van berouw of boete brengt ons ook maar iets dichter bij de zaligheid, net zomin als het beklag van een drenkeling in de kolkende zee hem dichter bij het droge brengt. Of anders gesteld: zijn de reddingsboei en het touw overbodig tot redding? Wat een vraag! Maar zonder matroos, met vaste grond onder zijn voeten aan het einde van het touw en vertrouwen in die matroos, verdrink ik met beide.

Peter van den Dool, Bodegraven

(uit de nieuwsbrief van Heart Cry, augustus 2011)

[Erasmiaan]

Berouw is vrucht van geloof...

(Reactie van Ds. Etienne Maritz op ingezonden brief van Ds. A. Vermeij in het RD)

Helaas is het ons niet gelukt om het onderstaande stuk te plaatsen in het Reformatorisch Dagblad. Vandaar dat we het op deze manier onder uw aandacht willen brengen.

Ik verbaas me regelmatig over de hardheid, scherpheid en veroordelende gezindheid waarmee predikanten in Nederland - zonder goed geïnformeerd te zijn of kennis genomen te hebben van het hele verband waarin dingen gezegd zijn - andere predikanten kunnen veroordelen en zelfs durven te waarschuwen tegen hen.
De Schrift is duidelijk dat we alleen door geloof gerechtvaardigd worden. We worden niet door zondeovertuiging of zondebelijdenis gered. In mijn boodschap op de Heart Cry conferentie heb ik uitgelegd dat zondeovertuiging en zondebelijdenis geen aparte gebeurtenissen zijn die plaats moeten vinden voor je tot geloof kunt komen. In mijn preek op de conferentie heb ik benadrukt dat de Schrift niet leert dat we eerst gedurende een lange tijd een bepaalde mate van berouw over onze zonde moeten beleven en hier een tijd lang onder gebukt moeten gaan, voor we tot geloof kunnen komen. De vraag is dan namelijk hoeveel zondeovertuiging en welke mate van zondebelijdenis genoeg is?!
Ik begrijp niet dat een gereformeerde predikant een andere gereformeerde predikant zo kan beledigen door te beweren dat hij het verhaal van de verloren zoon niet kent en begrijpt. Het is overigens opmerkelijk dat de verloren zoon nog niet eens helemaal klaar is met het belijden van zijn zonden (zoals hij had voorgenomen), toen hij volledig door zijn vader omhelsd en ontvangen werd.
Begrijp me goed: ik belijd ook van harte dat het ware geloof zondeovertuiging en zondebelijdenis insluit. Maar ons berouw redt ons niet. Je kunt zelfs tot berouw komen en je zonden belijden zonder te vertrouwen op Christus offer aan het kruis tot vergeving, en daardoor alsnog verloren gaan. Het Griekse woord -dia- in Romeinen 3:25 laat ons duidelijk zien dat geloof slechts het kanaal is waardoor we verzoening ontvangen.
Zondebesef en zondebelijdenis zijn meer een vrucht van geloof in plaats van een voorwaarde van het ware geloof. De kennis van hoe groot onze zonde en ellende is, is geen voorafgaande fase die na een bepaalde tijd opgevolgd wordt door geloof als de volgende stap. Dat vindt gelijktijdig plaats omdat zondeovertuiging geen voorwaarde voor geloof is, maar een vrucht ervan. De droefheid naar God, zoals verwoord in 2 Korinthe 7:10, is ook een vrucht van het geloof, want hoe zullen zij Hem aanroepen in Welken zij niet geloofd hebben? (Romeinen 10:13-14).
In Zuid-Afrika zijn wij gewend om in liefde over deze facetten van geloof met elkaar te spreken en van gedachte te wisselen, zonder elkaar in hokjes te plaatsen en zodoende elkaar te veroordelen. Moge de Nederlandse Kerk van deze koude kritische geest verlost worden, want wereldwijd behalen jullie de eerste prijs voor de hyperkritische gezindheid.
Mogen jullie leren om meer te streven naar onderlinge liefde en verdraagzaamheid, terwijl jullie toch bij de zuivere leer blijven. Hieraan zullen zij allen bekennen, dat gij Mijn discipelen zijt, zo gij liefde hebt onder elkander. (Johannes 13:35). Ik ben er van overtuigd dat ds. A. Vermeij Filippenzen 2:1 en 2 kent, maar ik beleef deze gezindheid helaas niet in zijn schrijfstijl.

Met vriendelijke groet, Ds. Etienne Maritz

(uit de nieuwsbrief van Heart Cry, augustus 2011)

Als het in Zuid-Afrika zo goed is, blijf daar dan. Gelukkig zijn ze daar niet zo "hyperkritisch gezind"...

[Jongere]

Als het in Zuid-Afrika zo goed is, blijf daar dan. Gelukkig zijn ze daar niet zo "hyperkritisch gezind"...

Als dit je enige reactie is op een - mijns inziens - waardige reactie van ds. Maritz, is dat wel teleurstellend. "Waarom komt u ons hinderen?"

Destijds merkte ik ook op dat de toon van de brief van ds Vermeij me erg teleurstelde. Ik kan met deze brief op dat punt dan ook helemaal instemmen. En verbaas me waarom het niet in het RD is geplaatst.

[Terri]

Het nieuwe gebod van Jezus, hebt elkander lief,Johannes 13:34, staat inderdaad in Nederland niet zo hoog genoteerd.
In plaats van terug te "schieten" kunnen we ook gewoon eens nadenken of er niet een kern van waarheid in zit, zo niet helemaal waar is.

[Fjodor]

Berouw is vrucht van geloof...

(Reactie van Ds. Etienne Maritz op ingezonden brief van Ds. A. Vermeij in het RD)

Helaas is het ons niet gelukt om het onderstaande stuk te plaatsen in het Reformatorisch Dagblad. Vandaar dat we het op deze manier onder uw aandacht willen brengen.

Ik verbaas me regelmatig over de hardheid, scherpheid en veroordelende gezindheid waarmee predikanten in Nederland - zonder goed geïnformeerd te zijn of kennis genomen te hebben van het hele verband waarin dingen gezegd zijn - andere predikanten kunnen veroordelen en zelfs durven te waarschuwen tegen hen.
De Schrift is duidelijk dat we alleen door geloof gerechtvaardigd worden. We worden niet door zondeovertuiging of zondebelijdenis gered. In mijn boodschap op de Heart Cry conferentie heb ik uitgelegd dat zondeovertuiging en zondebelijdenis geen aparte gebeurtenissen zijn die plaats moeten vinden voor je tot geloof kunt komen. In mijn preek op de conferentie heb ik benadrukt dat de Schrift niet leert dat we eerst gedurende een lange tijd een bepaalde mate van berouw over onze zonde moeten beleven en hier een tijd lang onder gebukt moeten gaan, voor we tot geloof kunnen komen. De vraag is dan namelijk hoeveel zondeovertuiging en welke mate van zondebelijdenis genoeg is?!
Ik begrijp niet dat een gereformeerde predikant een andere gereformeerde predikant zo kan beledigen door te beweren dat hij het verhaal van de verloren zoon niet kent en begrijpt. Het is overigens opmerkelijk dat de verloren zoon nog niet eens helemaal klaar is met het belijden van zijn zonden (zoals hij had voorgenomen), toen hij volledig door zijn vader omhelsd en ontvangen werd.
Begrijp me goed: ik belijd ook van harte dat het ware geloof zondeovertuiging en zondebelijdenis insluit. Maar ons berouw redt ons niet. Je kunt zelfs tot berouw komen en je zonden belijden zonder te vertrouwen op Christus offer aan het kruis tot vergeving, en daardoor alsnog verloren gaan. Het Griekse woord -dia- in Romeinen 3:25 laat ons duidelijk zien dat geloof slechts het kanaal is waardoor we verzoening ontvangen.
Zondebesef en zondebelijdenis zijn meer een vrucht van geloof in plaats van een voorwaarde van het ware geloof. De kennis van hoe groot onze zonde en ellende is, is geen voorafgaande fase die na een bepaalde tijd opgevolgd wordt door geloof als de volgende stap. Dat vindt gelijktijdig plaats omdat zondeovertuiging geen voorwaarde voor geloof is, maar een vrucht ervan. De droefheid naar God, zoals verwoord in 2 Korinthe 7:10, is ook een vrucht van het geloof, want hoe zullen zij Hem aanroepen in Welken zij niet geloofd hebben? (Romeinen 10:13-14).
In Zuid-Afrika zijn wij gewend om in liefde over deze facetten van geloof met elkaar te spreken en van gedachte te wisselen, zonder elkaar in hokjes te plaatsen en zodoende elkaar te veroordelen. Moge de Nederlandse Kerk van deze koude kritische geest verlost worden, want wereldwijd behalen jullie de eerste prijs voor de hyperkritische gezindheid.
Mogen jullie leren om meer te streven naar onderlinge liefde en verdraagzaamheid, terwijl jullie toch bij de zuivere leer blijven. Hieraan zullen zij allen bekennen, dat gij Mijn discipelen zijt, zo gij liefde hebt onder elkander. (Johannes 13:35). Ik ben er van overtuigd dat ds. A. Vermeij Filippenzen 2:1 en 2 kent, maar ik beleef deze gezindheid helaas niet in zijn schrijfstijl.

Met vriendelijke groet, Ds. Etienne Maritz

(uit de nieuwsbrief van Heart Cry, augustus 2011)

Als het in Zuid-Afrika zo goed is, blijf daar dan. Gelukkig zijn ze daar niet zo "hyperkritisch gezind"...

Zolang hij dit soort stukken schrijft kan hij beter hier blijven hoor.
Als we dit schrijven van Ds. Maritz gaan verwerpen dan kunnen we veel van onze vaderen ook meteen meenemen.

[Grace]

Als het in Zuid-Afrika zo goed is, blijf daar dan. Gelukkig zijn ze daar niet zo "hyperkritisch gezind"...

Als dit je enige reactie is op een - mijns inziens - waardige reactie van ds. Maritz, is dat wel teleurstellend. "Waarom komt u ons hinderen?"

Destijds merkte ik ook op dat de toon van de brief van ds Vermeij me erg teleurstelde. Ik kan met deze brief op dat punt dan ook helemaal instemmen. En verbaas me waarom het niet in het RD is geplaatst.

Er is op een gegeven moment een termijn verstreken. Daarna kun je niet meer reageren heb ik begrepen.

[Erasmiaan]

Als het in Zuid-Afrika zo goed is, blijf daar dan. Gelukkig zijn ze daar niet zo "hyperkritisch gezind"...

Als dit je enige reactie is op een - mijns inziens - waardige reactie van ds. Maritz, is dat wel teleurstellend. "Waarom komt u ons hinderen?"

Destijds merkte ik ook op dat de toon van de brief van ds Vermeij me erg teleurstelde. Ik kan met deze brief op dat punt dan ook helemaal instemmen. En verbaas me waarom het niet in het RD is geplaatst.

Ik vind hem niet zo waardig, nogal uit de hoogte, eerlijk gezegd. Het komt eigenlijk hier op neer: Kerkelijk Nederland
- plaatst elkaar in hokjes;
- veroordeelt elkaar (zodoende);
- heeft een koude kritische geest;
- heeft wereldwijd de eerste prijs voor hyperkritische gezindheid (dat bepaalt hij).

[Mister]

Als het in Zuid-Afrika zo goed is, blijf daar dan. Gelukkig zijn ze daar niet zo "hyperkritisch gezind"...

Als dit je enige reactie is op een - mijns inziens - waardige reactie van ds. Maritz, is dat wel teleurstellend. "Waarom komt u ons hinderen?"

Destijds merkte ik ook op dat de toon van de brief van ds Vermeij me erg teleurstelde. Ik kan met deze brief op dat punt dan ook helemaal instemmen. En verbaas me waarom het niet in het RD is geplaatst.

Ik vind hem niet zo waardig, nogal uit de hoogte, eerlijk gezegd. Het komt eigenlijk hier op neer: Kerkelijk Nederland
- plaatst elkaar in hokjes;
- veroordeelt elkaar (zodoende);
- heeft een koude kritische geest;
- heeft wereldwijd de eerste prijs voor hyperkritische gezindheid (dat bepaalt hij).

Vind je dan niet dat het wel aardig klopt? Laten we eerst maar eens in de spiegel kijken voordat we wat zeggen.

[Fjodor]

Als het in Zuid-Afrika zo goed is, blijf daar dan. Gelukkig zijn ze daar niet zo "hyperkritisch gezind"...

Als dit je enige reactie is op een - mijns inziens - waardige reactie van ds. Maritz, is dat wel teleurstellend. "Waarom komt u ons hinderen?"

Destijds merkte ik ook op dat de toon van de brief van ds Vermeij me erg teleurstelde. Ik kan met deze brief op dat punt dan ook helemaal instemmen. En verbaas me waarom het niet in het RD is geplaatst.

Ik vind hem niet zo waardig, nogal uit de hoogte, eerlijk gezegd. Het komt eigenlijk hier op neer: Kerkelijk Nederland
- plaatst elkaar in hokjes;
- veroordeelt elkaar (zodoende);
- heeft een koude kritische geest;
- heeft wereldwijd de eerste prijs voor hyperkritische gezindheid (dat bepaalt hij).

Daarin heeft hij misschien ook wel gelijk.
Helemaal als we eens onderzoeken wat voor verscheidenheid er in de tijd van de reformatie al niet was, en waar men gewoon mee om kon gaan!
Maar de best man heeft ook nog inhoudelijk verhaal dat best wel ergens op slaat.

[Jongere]

Ik vind hem niet zo waardig, nogal uit de hoogte, eerlijk gezegd. Het komt eigenlijk hier op neer: Kerkelijk Nederland
- plaatst elkaar in hokjes;
- veroordeelt elkaar (zodoende);
- heeft een koude kritische geest;
- heeft wereldwijd de eerste prijs voor hyperkritische gezindheid (dat bepaalt hij).

Ik ben het met hem eens.
Bovendien kan een buitenlander het misschien nog wel eens beter beoordelen dan wij.

[Bert Mulder]

De meesten hier weten dat ik veel tegen de Heartcry stichting heb...

Maar is het zo, dat ik nu Ds. Maritz bij moet vallen, en we wat van hem leren kunnen.

We zijn door het geloof gerechtvaardigd, en niet door de werken... zelfs niet de werken van zondekennis, enz.

Wie de schoen past...

[caprice]

Als het in Zuid-Afrika zo goed is, blijf daar dan. Gelukkig zijn ze daar niet zo "hyperkritisch gezind"...

Als dit je enige reactie is op een - mijns inziens - waardige reactie van ds. Maritz, is dat wel teleurstellend. "Waarom komt u ons hinderen?"

Destijds merkte ik ook op dat de toon van de brief van ds Vermeij me erg teleurstelde. Ik kan met deze brief op dat punt dan ook helemaal instemmen. En verbaas me waarom het niet in het RD is geplaatst.

Een van de spelregels van rubriek ingezonden brieven is dat men niet kan reageren op ingezonden brieven van anderen. (Dat kan dus wel, maar dan wordt de brief niet geplaatst).