Hij kon het zich niet herinneren, en de verkenners ook niet. Dat kan toch? En het klopt toch dat niemand verantwoording hoefde te doen, dat is al in de media uitgelegd: de verkenners bestaan staatsrechtelijk niet, die kunnen niet ter verantwoording worden geroepen. Dus Rutte had daar gewoon gelijk. En dat hij om half acht gebeld werd, kan hij ook niks aan doen.Valcke schreef:Los van de vraag of de heer Rutte wel of niet gelogen heeft, staan de volgende feiten vast:
- De toekomstige positie van de heer Omtzigt is ter sprake geweest in één gesprek van de verkenners, namelijk met de heer Rutte. Daarbij zijn verschillende opties genoemd, zoals aangetekend door beide ambtenaren.
- Enkele dagen later zijn onderwerpen op papier gekomen voor een tweede gesprek waarbij de positie van Omtzigt opnieuw een gespreksonderwerp zou worden, met de toevoeging: 'functie elders'.
- De heer Rutte heeft na de bekende foto met grote stelligheid gezegd dat hij in het gesprek met de verkenners niet over de heer Omtzigt gesproken heeft.
- De heer Rutte heeft na de bekende foto eveneens met stelligheid gezegd dat niemand zich hierover gaat verantwoorden aan de Kamer.
- De VVD heeft als laatste partij ingestemd met een Kamerdebat nadat al duidelijk was dat een meerderheid vóór een Kamerdebat was.
- De heer Rutte is vanmorgen door een onbekend persoon erover geïnformeerd dat uit de aantekeningen mogelijk zou blijken dat hij in zijn gesprek wél over de heer Omtzigt gesproken is. De heer Rutte wil zijn bron niet bekendmaken.
- De heer Rutte geeft aan dat hij zich het gespreksonderwerp mbt de heer Omtzigt niet kan herinneren.
- Er zijn ruim twee weken verloren gegaan in het formatieproces. Dit is allemaal terug te voeren op het feit dat de positie van de heer Omtzigt ter sprake is gekomen tijdens de verkenning, en wel in het allereerste gesprek met de heer Rutte.
- De schade die dit gebracht heeft aan de politiek en de onderlinge verhoudingen in de Tweede Kamer zijn eveneens een rechtstreeks gevolg van deze gebeurtenis.
Zonder een oordeel te vellen over het waarheidsgehalte van het verhaal van de heer Rutte is het m.i. onmogelijk om op basis van het bovenstaande feitenlijstje de vertrouwensvraag positief te beantwoorden.
Niet de vraag of de heer Rutte gelogen heeft moet daarom centraal staan, maar de vraag of Kamer en burger nog vertrouwen kunnen hebben in de politiek wanneer de heer Rutte verdergaat als premier.
(Overigens denk ik dat ik naar bed ga. Ik hoop morgen te lezen hoe het afgelopen is.)
Iedereen is gewoon vergeten hoe goed Rutte het heeft gedaan, al die jaren. het is niet christelijk om hem nu te laten valen