Gereformeerde Gemeenten

[Herman]

Mensen die dreigen met een vertrek vind ik tuchtwaardig. Uiteindelijk is dat gewoon chantage. Ik vind het heel lastig om uit oogpunt van de liefde voor de ander dan zelfverloochening toe te passen en toch de eenheid te zoeken.

[pierre27]

Nee hoor, maar er zijn destijds een paar dominees geweest die hebben gezegd te vertrekken als de HSV werd toegelaten. Dat heb ik uit zeer betrouwbare bron vernomen. En (mede) daarom is dat maar niet gebeurd.

Dat betreur ik zeer, want dat zou niks verkeerds hebben opgeleverd. Iemand die voor zoiets vertrekt, kan geen goede dominee zijn, maar mist ieder relativeringsvermogen dat voor een predikant nodig is.

Okee, maar dat zijn voor mij dan zeker geen extreme broeders. Haha, extreem, nee dan denk ik aan Bin Laden figuren. Sowieso geloof ik niet dat het mede om deze broeders niet is gebeurd, enfin dat is een mening van me.

Verder denk ik dat het met het relativeringsvermogen van menig predikant die tegen de HSV prima zit, ze denken alleen anders dan anderen. Niks mis mee, dat doen wij tenslotte ook.

Dat laatste is de vraag, wanneer iemand het hanteren van een Bijbelvertaling als breekpunt gebruikt om wel of niet bij een kerk te blijven, lijkt dat niet heel relativerend.

Het besproken relativeringsvermogen gaat mijns inziens over meer zaken dan alleen de HSV. Ik ga niet over iemands geweten heersen, wanneer in de discussie over de HSV een predikant in zijn geweten last daar mee gaat krijgen, wie ben ik dan om daar wat van te zeggen. Voor mij persoonlijk zou het absoluut een breekpunt zijn, maar dat heeft niet zozeer met de HSV zelf te maken als wel met de wijze waarop die dan ingevoerd zou worden. Persoonlijk vind ik hem absoluut niet prettig in gebruik.

[pierre27]

Mensen die dreigen met een vertrek vind ik tuchtwaardig. Uiteindelijk is dat gewoon chantage. Ik vind het heel lastig om uit oogpunt van de liefde voor de ander dan zelfverloochening toe te passen en toch de eenheid te zoeken.

Klopt, vind ik ook. Je mag je standpunten duidelijk verwoorden maar de conclusie moet je voor jezelf houden. De ellende van het dreigen met vertrek heb ik in 2004 gezien.

[pierre27]

Verder denk ik dat het met het relativeringsvermogen van menig predikant die tegen de HSV prima zit, ze denken alleen anders dan anderen. Niks mis mee, dat doen wij tenslotte ook.

Dat ligt aan de argumenten die ze hebben voor die stellingname.

Dat klopt, maar ook daarvan zal gelden dat die voor anderen wel/geen zeggingskracht hebben.

[refo]

Mensen die dreigen met een vertrek vind ik tuchtwaardig. Uiteindelijk is dat gewoon chantage. Ik vind het heel lastig om uit oogpunt van de liefde voor de ander dan zelfverloochening toe te passen en toch de eenheid te zoeken.

Klopt, vind ik ook. Je mag je standpunten duidelijk verwoorden maar de conclusie moet je voor jezelf houden. De ellende van het dreigen met vertrek heb ik in 2004 gezien.

Daarnet schreef je zelf:

Voor mij persoonlijk zou het absoluut een breekpunt zijn, maar dat heeft niet zozeer met de HSV zelf te maken als wel met de wijze waarop die dan ingevoerd zou worden. Persoonlijk vind ik hem absoluut niet prettig in gebruik.

En dat is een nog vreemdere vertrekreden: 'De HSV is wel ok, maar ik vind hem niet prettig in gebruik'

[Ambtenaar]

Dat klopt, maar ook daarvan zal gelden dat die voor anderen wel/geen zeggingskracht hebben.

Dat ligt er maar net aan of iemand met gezag kan spreken. Een predikant die zelf de klassieke talen en het Hebreeuws niet beheerst, kan de kwaliteit van een vertaling helemaal niet beoordelen. Dat geldt voor het gros van de predikanten. En zeker in de GG waar de opleiding van predikanten nu eenmaal van lager niveau is dan in andere kerken.

[Zeeuw]

Nee hoor, maar er zijn destijds een paar dominees geweest die hebben gezegd te vertrekken als de HSV werd toegelaten. Dat heb ik uit zeer betrouwbare bron vernomen. En (mede) daarom is dat maar niet gebeurd.

Dat betreur ik zeer, want dat zou niks verkeerds hebben opgeleverd. Iemand die voor zoiets vertrekt, kan geen goede dominee zijn, maar mist ieder relativeringsvermogen dat voor een predikant nodig is.

Okee, maar dat zijn voor mij dan zeker geen extreme broeders. Haha, extreem, nee dan denk ik aan Bin Laden figuren. Sowieso geloof ik niet dat het mede om deze broeders niet is gebeurd, enfin dat is een mening van me.

Verder denk ik dat het met het relativeringsvermogen van menig predikant die tegen de HSV prima zit, ze denken alleen anders dan anderen. Niks mis mee, dat doen wij tenslotte ook.

Dat laatste is de vraag, wanneer iemand het hanteren van een Bijbelvertaling als breekpunt gebruikt om wel of niet bij een kerk te blijven, lijkt dat niet heel relativerend.

Het besproken relativeringsvermogen gaat mijns inziens over meer zaken dan alleen de HSV. Ik ga niet over iemands geweten heersen, wanneer in de discussie over de HSV een predikant in zijn geweten last daar mee gaat krijgen, wie ben ik dan om daar wat van te zeggen. Voor mij persoonlijk zou het absoluut een breekpunt zijn, maar dat heeft niet zozeer met de HSV zelf te maken als wel met de wijze waarop die dan ingevoerd zou worden. Persoonlijk vind ik hem absoluut niet prettig in gebruik.

Dat begrijp ik. Alleen, vaak worden zaken die als breekpunten worden benoemd, dan weer gebruikt om over andermans geweten te heersen. En dat vind ik een foute zaak.
Ik zou het lastig vinden als bij ons de HSV zou gaan worden gebruikt, omdat ik gehecht ben aan de SV. Maar als een grote meerderheid hier anders over denkt, is het voor mij geen breekpunt.

[pierre27]

Dat klopt, maar ook daarvan zal gelden dat die voor anderen wel/geen zeggingskracht hebben.

Dat ligt er maar net aan of iemand met gezag kan spreken. Een predikant die zelf de klassieke talen en het Hebreeuws niet beheerst, kan de kwaliteit van een vertaling helemaal niet beoordelen. Dat geldt voor het gros van de predikanten. En zeker in de GG waar de opleiding van predikanten nu eenmaal van lager niveau is dan in andere kerken.

Daar heb je een punt, weten waar je over praat is belangrijk. Er zijn echter wel predikanten die de talen wel beheersen en van daaruit hun mening geven.

[pierre27]

Mensen die dreigen met een vertrek vind ik tuchtwaardig. Uiteindelijk is dat gewoon chantage. Ik vind het heel lastig om uit oogpunt van de liefde voor de ander dan zelfverloochening toe te passen en toch de eenheid te zoeken.

Klopt, vind ik ook. Je mag je standpunten duidelijk verwoorden maar de conclusie moet je voor jezelf houden. De ellende van het dreigen met vertrek heb ik in 2004 gezien.

Daarnet schreef je zelf:

Voor mij persoonlijk zou het absoluut een breekpunt zijn, maar dat heeft niet zozeer met de HSV zelf te maken als wel met de wijze waarop die dan ingevoerd zou worden. Persoonlijk vind ik hem absoluut niet prettig in gebruik.

En dat is een nog vreemdere vertrekreden: 'De HSV is wel ok, maar ik vind hem niet prettig in gebruik'

Ik geef helder aan wat mijn vertrekreden zou zijn, ik dreig er niet mee, ik geef het gewoon aan. Verder, de opmerking over het niet prettig in gebruik staat inderdaad raar in deze posting, dat zou voor mij dus niet de vertrekreden zijn.

[crossmountain]

Ieder gemeentelid kan zich met zulke verzoeken toch wenden tot de kerkenraad?

Ik ben het helemaal met J.C.Philpot eens dat de hier gekozen route geen bewandelen van de kerkordelijke route is.

Met alle respect maar iedereen kan wel begrijpen dat een weg via de kerkenraad, classis, particuliere synode en generale synode een "mission impossible". Ik herinner me nog een andere "petitie" die die weg heeft bewandeld: Ds. Hoogerland met zijn pleidooi voor kerkelijke eenheid. Zeer integere predikant, rechterflank maar zijn "petitie" is helaas op de particuliere synode gesneuveld. En ook die "petitie" werd breed ondertekend gezien de oplage van zijn "boekje". Waarschijnlijk een hogere oplage dan de ondertekenaars van deze petitie. Er is helaas in de GG ook héél veel kerkpolitiek. Het draait met eerbied gesproken te vaak om de "poppetjes". En dat komt vooral doordat in de GG anciënniteit heel belangrijk. Er is te weinig gezonde doorstroming in kerkenraden doordat ambtsdragers 20, 30, 40 of zelfs 50 jaar onafgebroken dienen in het ambt. Afgevaardigden aan synodes zijn dan ook heel vaak dezelfde ouderlingen. En meestal de broeders die, misschien wel terecht, "niet naar verandering staan". Als de GG zich aan de Dordtse kerkorde zouden houden, die hen zo lief is en naar Calvijn zouden luisteren dan zou de kans dat een ouderling twee keer achter elkaar afgevaardigde zou zijn naar een PS of GS heel klein zijn. Persoonlijk vind ik het negeren van de Dordtse Kerkorde én Calvijn op dit punt ernstiger dan of een gemeente kiest voor SV of HSV. Maar als een individuele kerkenraad met een beroep op Dordt en Calvijn dit aan de orde gaat stellen weet je ook dat het sneuvelt, waarschijnlijk al op de classis. Idem voor bijvoorbeeld een herziening van het systeem "Emerituskas".

[Tiberius]

Er zijn twee dingen die mis gaan met de kerkelijke weg:

• Dat die gebruikt word om mensen monddood te maken. Dat is volgens mij het gevaar wat je hier verwoord, en dat erken ik volledig. Ik weet dat er op dat punt echt dingen verkeerd gaan.
• Het andere gevaar wat ik zie is echter dat we de kerkelijke weg gaan, dat we niet onze zin krijgen, en dat we dan bezig blijven met petities en klagen op fora. Als we de kerkelijke weg gaan, moeten we ook het besluit van de ambtsdragers die door God aangesteld zijn aanvaarden, en ondanks dat we het er niet eens mee zijn (en dat mag), hen vanwege het ambt respecteren. Zei zijn voor God verantwoordelijk voor deze keuze, en niet wij. En er in het oordeel van de liefde vanuit gaan dat de ambtsdragers het besluit waar we het niet mee eens zijn, toch nemen omdat zei menen dat dit het beste is voor Gods kerk.

Het voorbeeld van Luther vind ik niet opgaan, omdat toen de kern van het ware geloof (de rechtvaardiging) in het geding waren. Als het gaat om middelmatige zaken als SV/HSV, past het niet om als gemeentelid de eigen zin door te drijven.

Het probleem met de kerkelijke weg is, dat er sprake is van een extreme ons-kent-ons- en doofpot-cultuur. Mr. P. den Boef (o.i.d.) heeft daar recent enkele rake artikelen over geschreven in het RD.
Daardoor is de kerkelijke weg eigenlijk per definitie een doodlopende weg.

[Mara]

Het probleem met de kerkelijke weg is, dat er sprake is van een extreme ons-kent-ons- en doofpot-cultuur.

Dat kan ik helaas onderschrijven.

[Wim Anker]

Er zijn twee dingen die mis gaan met de kerkelijke weg:

• Dat die gebruikt word om mensen monddood te maken. Dat is volgens mij het gevaar wat je hier verwoord, en dat erken ik volledig. Ik weet dat er op dat punt echt dingen verkeerd gaan.
• Het andere gevaar wat ik zie is echter dat we de kerkelijke weg gaan, dat we niet onze zin krijgen, en dat we dan bezig blijven met petities en klagen op fora. Als we de kerkelijke weg gaan, moeten we ook het besluit van de ambtsdragers die door God aangesteld zijn aanvaarden, en ondanks dat we het er niet eens mee zijn (en dat mag), hen vanwege het ambt respecteren. Zei zijn voor God verantwoordelijk voor deze keuze, en niet wij. En er in het oordeel van de liefde vanuit gaan dat de ambtsdragers het besluit waar we het niet mee eens zijn, toch nemen omdat zei menen dat dit het beste is voor Gods kerk.

Het voorbeeld van Luther vind ik niet opgaan, omdat toen de kern van het ware geloof (de rechtvaardiging) in het geding waren. Als het gaat om middelmatige zaken als SV/HSV, past het niet om als gemeentelid de eigen zin door te drijven.

Het probleem met de kerkelijke weg is, dat er sprake is van een extreme ons-kent-ons- en doofpot-cultuur. Mr. P. den Boef (o.i.d.) heeft daar recent enkele rake artikelen over geschreven in het RD.
Daardoor is de kerkelijke weg eigenlijk per definitie een doodlopende weg.

Is dat een reden om deze weg niet te volgen?

[DDD]

Het is in ieder geval geen reden om andere dingen niet te doen.

Er is in dit draadje nog niet één argument langsgekomen waarom een schrijven van gemeenteleden aan ambtsdragers niet in de haak zou zijn.

[Ambtenaar]

Is dat een reden om deze weg niet te volgen?

Je bewandelt dan een doodlopend pad. Lijkt me geen prettig vooruitzicht om van te voren al te weten dat alle inspanning die je moet verrichten tot niets leidt.