Herman schreef:Ik heb het boekje va ds. Hoogerland gelezen. Mij vallen een paar zaken op:
- het vertolken van het Ledeboeriaanse verlangen is erg goed, eerlijk en kan ik van harte meewerken;
- de uiteenzetting van de schuldbeleving is eerlijk en oprecht;
- er is binnen de gereformeerde kringen ruimte voor verschillen aan verbondvisie, als echter de reikwijdte van de verzoening (DL/II) in het geding komt, dan valt er een breuk. Daaronder valt ook de leer van de veronderstelde wedergeboorte.
in de uitwerking blijft het echter steken op twee punten:
- het eerste aandachtsstreepje kan niet geconcretiseerd worden omdat er zogenaamd geen vaderlandse kerk meer is.
-het eigenen van de schuld staat voornamelijk in het kader van 1953 en de eenheid gaat ook vooral om een zeer kleine oecumene (te weten alles wat binnen deze afkorting kan vallen: OGGIN).
Maar ik weet zeker, heel zeker, als er predikers zijn uit de voormalige NHK, dat die beslist niet zouden worden afgewezen. Ds. heeft zelfs nog meer respect die na 1834 in de NHK zijn gebleven, ondanks vervolging en gevangenschap. Hier is een haper, dat wel eens vergeten wordt. Ook ik heb zelf predikanten in de NHK gekend met een teer godvruchtig leven. Ik zal geen namen noemen, maar ik zou er verschillende kunnen noemen die spraken van Recht en Genade, van vloek en zegen, en dan in evenwicht. Waar recht gesepareerd werd.
Nu hoor ik sommige critici al denken "je spreekt in de vt", en inderdaad, ik ken vandaag de dag niet meer zulke predikanten. Daarin hoop ik eerlijk te mogen zijn.