Vraag. Hoe groot moet de droefheid over de zonde zijn?

[Kaw]

Oorspronkelijk gepost door Majorca
nee, op die manier heb ik dat ook nooit aan iemand gevraagd. Maar het gaat om de zaak die Erskine hier bedoelt, en niet zozeer om de precieze woordkeus, die kan varieëren.

Zoals jij het zegt: "tot je Jezus nodig hebt", ben ik op zich wel met je eens, maar dit is te vaag. Simpelweg omdat al die honderden jongeren op de EO-jongerendag die zelf ff Jezus aannemen ook zullen zeggen dat het bij hen zover was dat ze Hem nodig hadden. Maar bij een groot deel is het binnen de kortste keren over en zijn er geen vruchten van geloof en bekering. (dat zeg ik niet alleen, maar zelfs mensen van de EO zelf).

Dan zijn onze oudvaders tóch een stuk concreter als ze de weg aangeven die God met Zijn volk houdt.

De vruchten van bekering zijn liefde tot je naaste en tot God. Er zijn ontiechelijk veel evangelischen die voor God kozen, maar die vruchten oneindig meer dragen dan de meest rechtse gereformeerde.

Het roepen van mensen op een podium en dan min of meer dwingen tot aanname van Christus is natuurlijk totaal zinloos en vruchteloos. Dan komt de bijbel weer langs met het woord dat alleen een droefheid tot God ware bekering geeft. Alleen wanneer Christus je nodig is geworden, blijf je in Hem en Hij in jou.

Alsjeblieft Majorca...

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Pim
En dan begint de strijd pas....

Niet direct!
Als Christus werkelijk overkomt, dan is er geen strijd, dan is er geen zondekennis, dan zie je niemand dan Jezus alleen! Dan word je werkelijk overweldigd door de liefde van Christus. Vrede met God door Christus!

De geloofstrijd begint bij sommigen al vrij snel, maar bij anderen kan het nog heel lang duren. John Warburton wel een jaar lang. Hij zag een jaar lang niemand anders dan Jezus alleen.

De strijd tegen de zonde, tegen de wereld, tegen je eigen ik, begint op het punt van de wedergeboorte. Je strijd dan alleen nog maar zelf. In eigen kracht. Nadat je door een waar geloof in Hem bent ingelijfd is het: van kracht tot kracht gaan zij voort, de hulp alleen van Hem verwacht. En het 't is Israels God die krachten geeft. Maar, na de wedergeboorte, wil je het zelf doen. Met je eigen wapens. Ook niet raar eigenlijk, want de mens is geschapen in het werkverbond! "Doet dat en gij zult leven!"
Dat zit diep in ons vlees geworteld. Zelf doen!

Ja, en dat is eerste daad na de wedergeboorte: (zullen wel weinigen zijn die het daar met mij eens zijn) aan het werk! Die hemelhoge schuld moet betaald worden! En dan leert Christus het al door de Heilige Geest: eigen krachten verachten en het van Hem alleen te verwachten. Je komt er achter dat je niets hebt om te betalen. En dan is het Christus Zelf die zo'n vloekwaardige (dat zegt de WET!) door de Geest Hem Zelf laat zien door het WOORD, door het EVANGELIE! O' gelukkig moment in de diepten der ellende! Dan wordt het smeken om Hem en ja, Hij komt, dat pak met zonden en schuld worden weggenomen door Hem Zelf, omdat de zondaar zijn vertrouwen op Hem leert te stellen, en van Hem alleen zijn heilrijk lot te verwacht. Gelukkig! Hij alleen, de enige Rotssteen! Geen zondenkennis, geen bevindingen en geen tranen de grond, maar Hij alleen!!!

[Pim]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Pim
En dan begint de strijd pas....

Niet direct!
Als Christus werkelijk overkomt, dan is er geen strijd, dan is er geen zondekennis, dan zie je niemand dan Jezus alleen! Dan word je werkelijk overweldigd door de liefde van Christus. Vrede met God door Christus!

De geloofstrijd begint bij sommigen al vrij snel, maar bij anderen kan het nog heel lang duren. John Warburton wel een jaar lang. Hij zag een jaar lang niemand anders dan Jezus alleen.

De strijd tegen de zonde, tegen de wereld, tegen je eigen ik, begint op het punt van de wedergeboorte. Je strijd dan alleen nog maar zelf. In eigen kracht. Nadat je door een waar geloof in Hem bent ingelijfd is het: van kracht tot kracht gaan zij voort, de hulp alleen van Hem verwacht. En het 't is Israels God die krachten geeft. Maar, na de wedergeboorte, wil je het zelf doen. Met je eigen wapens. Ook niet raar eigenlijk, want de mens is geschapen in het werkverbond! "Doet dat en gij zult leven!"
Dat zit diep in ons vlees geworteld. Zelf doen!

Ja, en dat is eerste daad na de wedergeboorte: (zullen wel weinigen zijn die het daar met mij eens zijn) aan het werk! Die hemelhoge schuld moet betaald worden! En dan leert Christus het al door de Heilige Geest: eigen krachten verachten en het van Hem alleen te verwachten. Je komt er achter dat je niets hebt om te betalen. En dan is het Christus Zelf die zo'n vloekwaardige (dat zegt de WET!) door de Geest Hem Zelf laat zien door het WOORD, door het EVANGELIE! O' gelukkig moment in de diepten der ellende! Dan wordt het smeken om Hem en ja, Hij komt, dat pak met zonden en schuld worden weggenomen door Hem Zelf, omdat de zondaar zijn vertrouwen op Hem leert te stellen, en van Hem alleen zijn heilrijk lot te verwacht. Gelukkig! Hij alleen, de enige Rotssteen! Geen zondenkennis, geen bevindingen en geen tranen de grond, maar Hij alleen!!!

Matthijs, ik heb in een paar bewoordingen wat opgeschreven. Probeer daar aub niet gelijk een waardeoordeel aan te geven.

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Pim

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Pim
En dan begint de strijd pas....

Niet direct!
Als Christus werkelijk overkomt, dan is er geen strijd, dan is er geen zondekennis, dan zie je niemand dan Jezus alleen! Dan word je werkelijk overweldigd door de liefde van Christus. Vrede met God door Christus!

De geloofstrijd begint bij sommigen al vrij snel, maar bij anderen kan het nog heel lang duren. John Warburton wel een jaar lang. Hij zag een jaar lang niemand anders dan Jezus alleen.

De strijd tegen de zonde, tegen de wereld, tegen je eigen ik, begint op het punt van de wedergeboorte. Je strijd dan alleen nog maar zelf. In eigen kracht. Nadat je door een waar geloof in Hem bent ingelijfd is het: van kracht tot kracht gaan zij voort, de hulp alleen van Hem verwacht. En het 't is Israels God die krachten geeft. Maar, na de wedergeboorte, wil je het zelf doen. Met je eigen wapens. Ook niet raar eigenlijk, want de mens is geschapen in het werkverbond! "Doet dat en gij zult leven!"
Dat zit diep in ons vlees geworteld. Zelf doen!

Ja, en dat is eerste daad na de wedergeboorte: (zullen wel weinigen zijn die het daar met mij eens zijn) aan het werk! Die hemelhoge schuld moet betaald worden! En dan leert Christus het al door de Heilige Geest: eigen krachten verachten en het van Hem alleen te verwachten. Je komt er achter dat je niets hebt om te betalen. En dan is het Christus Zelf die zo'n vloekwaardige (dat zegt de WET!) door de Geest Hem Zelf laat zien door het WOORD, door het EVANGELIE! O' gelukkig moment in de diepten der ellende! Dan wordt het smeken om Hem en ja, Hij komt, dat pak met zonden en schuld worden weggenomen door Hem Zelf, omdat de zondaar zijn vertrouwen op Hem leert te stellen, en van Hem alleen zijn heilrijk lot te verwacht. Gelukkig! Hij alleen, de enige Rotssteen! Geen zondenkennis, geen bevindingen en geen tranen de grond, maar Hij alleen!!!

Matthijs, ik heb in een paar bewoordingen wat opgeschreven. Probeer daar aub niet gelijk een waardeoordeel aan te geven.

Het was ook niet persoonlijk voor jou bedoeld.
Maar voor iedereen die het leest.
Ik ging trouwens maar op dat ene zinnetje in.

Zie het niet als aanval op jou!

Matthijs.

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Pim
En dan begint de strijd pas....

Niet direct!
Als Christus werkelijk overkomt, dan is er geen strijd, dan is er geen zondekennis, dan zie je niemand dan Jezus alleen! Dan word je werkelijk overweldigd door de liefde van Christus. Vrede met God door Christus!

De geloofstrijd begint bij sommigen al vrij snel, maar bij anderen kan het nog heel lang duren. John Warburton wel een jaar lang. Hij zag een jaar lang niemand anders dan Jezus alleen.

De strijd tegen de zonde, tegen de wereld, tegen je eigen ik, begint op het punt van de wedergeboorte. Je strijd dan alleen nog maar zelf. In eigen kracht. Nadat je door een waar geloof in Hem bent ingelijfd is het: van kracht tot kracht gaan zij voort, de hulp alleen van Hem verwacht. En het 't is Israels God die krachten geeft. Maar, na de wedergeboorte, wil je het zelf doen. Met je eigen wapens. Ook niet raar eigenlijk, want de mens is geschapen in het werkverbond! "Doet dat en gij zult leven!"
Dat zit diep in ons vlees geworteld. Zelf doen!

Ja, en dat is eerste daad na de wedergeboorte: (zullen wel weinigen zijn die het daar met mij eens zijn) aan het werk! Die hemelhoge schuld moet betaald worden! En dan leert Christus het al door de Heilige Geest: eigen krachten verachten en het van Hem alleen te verwachten. Je komt er achter dat je niets hebt om te betalen. En dan is het Christus Zelf die zo'n vloekwaardige (dat zegt de WET!) door de Geest Hem Zelf laat zien door het WOORD, door het EVANGELIE! O' gelukkig moment in de diepten der ellende! Dan wordt het smeken om Hem en ja, Hij komt, dat pak met zonden en schuld worden weggenomen door Hem Zelf, omdat de zondaar zijn vertrouwen op Hem leert te stellen, en van Hem alleen zijn heilrijk lot te verwacht. Gelukkig! Hij alleen, de enige Rotssteen! Geen zondenkennis, geen bevindingen en geen tranen de grond, maar Hij alleen!!!

Waar heb ik dit toch vaker gehoord?

[Lecram]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Pim
En dan begint de strijd pas....

Niet direct!
Als Christus werkelijk overkomt, dan is er geen strijd, dan is er geen zondekennis, dan zie je niemand dan Jezus alleen! Dan word je werkelijk overweldigd door de liefde van Christus. Vrede met God door Christus!

De geloofstrijd begint bij sommigen al vrij snel, maar bij anderen kan het nog heel lang duren. John Warburton wel een jaar lang. Hij zag een jaar lang niemand anders dan Jezus alleen.

De strijd tegen de zonde, tegen de wereld, tegen je eigen ik, begint op het punt van de wedergeboorte. Je strijd dan alleen nog maar zelf. In eigen kracht. Nadat je door een waar geloof in Hem bent ingelijfd is het: van kracht tot kracht gaan zij voort, de hulp alleen van Hem verwacht. En het 't is Israels God die krachten geeft. Maar, na de wedergeboorte, wil je het zelf doen. Met je eigen wapens. Ook niet raar eigenlijk, want de mens is geschapen in het werkverbond! "Doet dat en gij zult leven!"
Dat zit diep in ons vlees geworteld. Zelf doen!

Ja, en dat is eerste daad na de wedergeboorte: (zullen wel weinigen zijn die het daar met mij eens zijn) aan het werk! Die hemelhoge schuld moet betaald worden! En dan leert Christus het al door de Heilige Geest: eigen krachten verachten en het van Hem alleen te verwachten. Je komt er achter dat je niets hebt om te betalen. En dan is het Christus Zelf die zo'n vloekwaardige (dat zegt de WET!) door de Geest Hem Zelf laat zien door het WOORD, door het EVANGELIE! O' gelukkig moment in de diepten der ellende! Dan wordt het smeken om Hem en ja, Hij komt, dat pak met zonden en schuld worden weggenomen door Hem Zelf, omdat de zondaar zijn vertrouwen op Hem leert te stellen, en van Hem alleen zijn heilrijk lot te verwacht. Gelukkig! Hij alleen, de enige Rotssteen! Geen zondenkennis, geen bevindingen en geen tranen de grond, maar Hij alleen!!!

Waar heb ik dit toch vaker gehoord?

Geen idee!

Volgens mij is dit een samenvatting van een standaardscript zoals bepaalde predikanten die in elke preek gebruiken. Ongeacht de tekstkeuze.

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Lecram

Oorspronkelijk gepost door Matthijs Niet direct!
Als Christus werkelijk overkomt, dan is er geen strijd, dan is er geen zondekennis, dan zie je niemand dan Jezus alleen! Dan word je werkelijk overweldigd door de liefde van Christus. Vrede met God door Christus!

De geloofstrijd begint bij sommigen al vrij snel, maar bij anderen kan het nog heel lang duren. John Warburton wel een jaar lang. Hij zag een jaar lang niemand anders dan Jezus alleen.

De strijd tegen de zonde, tegen de wereld, tegen je eigen ik, begint op het punt van de wedergeboorte. Je strijd dan alleen nog maar zelf. In eigen kracht. Nadat je door een waar geloof in Hem bent ingelijfd is het: van kracht tot kracht gaan zij voort, de hulp alleen van Hem verwacht. En het 't is Israels God die krachten geeft. Maar, na de wedergeboorte, wil je het zelf doen. Met je eigen wapens. Ook niet raar eigenlijk, want de mens is geschapen in het werkverbond! "Doet dat en gij zult leven!"
Dat zit diep in ons vlees geworteld. Zelf doen!

Ja, en dat is eerste daad na de wedergeboorte: (zullen wel weinigen zijn die het daar met mij eens zijn) aan het werk! Die hemelhoge schuld moet betaald worden! En dan leert Christus het al door de Heilige Geest: eigen krachten verachten en het van Hem alleen te verwachten. Je komt er achter dat je niets hebt om te betalen. En dan is het Christus Zelf die zo'n vloekwaardige (dat zegt de WET!) door de Geest Hem Zelf laat zien door het WOORD, door het EVANGELIE! O' gelukkig moment in de diepten der ellende! Dan wordt het smeken om Hem en ja, Hij komt, dat pak met zonden en schuld worden weggenomen door Hem Zelf, omdat de zondaar zijn vertrouwen op Hem leert te stellen, en van Hem alleen zijn heilrijk lot te verwacht. Gelukkig! Hij alleen, de enige Rotssteen! Geen zondenkennis, geen bevindingen en geen tranen de grond, maar Hij alleen!!!

Waar heb ik dit toch vaker gehoord?

Geen idee!

Volgens mij is dit een samenvatting van een standaardscript zoals bepaalde predikanten die in elke preek gebruiken. Ongeacht de tekstkeuze.

Zou je er dan eens inhoudelijk op in willen gaan, als je denkt dat het anders is en vertellen hoe het dan wel is? Als ik dwaal, dan wil ik dat graag weten. Ik heb ook een arglistig hart!

Ik zal je eerlijk vertellen. Ik heb het niet van een predikant!
Ik ben er niet op uit op mijn eigen bevindingen lopen rondbazuinen op dit forum, want dat zijn geen argumenten, maar het is wel werkelijkheid in mijn eigen leven geworden. Ik heb het niet uit geschriften en uit preken, maar ik hoor iid. deze weg wel verkondigen, die jij dus ook hebt horen verkondigen.
Ik hoorde het pas, nadat ik het zelf bewust meegemaakt had, ik heb me daarover verwonderd dat ik niet de enige was. En merk hier op het forum, dat er meer zijn die daar ook niet vreemd van zijn. Maar een zandgrond om op te bouwen.

Tot zover mezelf.

[Majorca]

Zo is het Matthijs.

Wat je daar noemt, wordt ook wel aangeduid als "er wordt op de daken gepredikt wat in de binnenkamer beleefd is". Is me ook wel eens overkomen. Blijft er alleen verwondering en aanbidding over.

[Matthijs]

Rhodé,

Ik zal later deze week op je posting ingaan. Ik heb nu even geen tijd.

Groeten,
Matthijs.