Delftenaar schreef:Achter het woord hypercalvinisme beschrijft de geïnterviewde het werkelijke knelpunt: dat er van de bekeringsweg teveel een systeem is gemaakt waardoor iedereen langs een bepaalde meetlat wordt gelegd. Eerst zus, dan volgt zo. En als dan iemand in zijn of haar leven toevallig eerst zo en dan pas zus meemaakt wordt het verdacht gemaakt omdat het afwijkt van wat ik dan maar het "spoorboekje" noem. Dat is wat ds. Blenk benoemt.
Naar mijn mening terecht omdat zo de werking van God wordt tegengegaan. Ieder mens is immers anders en zal daarom andere ervaringen met God hebben, afhankelijk van karakter, omstandigheden enz.
Ik ben het niet met je eens dat zo de werking van God tegen wordt gegaan. God laat Zich niet tegenhouden door mensen. Wél kan het werk van God door mensen ontkend worden, en dat kan Gods kinderen flink wat aanvechtingen geven.
Ik herken het zo omschreven hypercalvinisme niet in de GG. Althans, niet in de gemeenten waar ik ervaring mee heb. Natuurlijk wordt wel overal de leer van de drie stukken geleerd. Dat vind ik terecht. Als je niet beseft dat je ellendig/zondig bent, heb je ook geen behoefte aan verlossing. Als je daarom niet om verlossing vraagt, krijg je dat ook niet en je kunt niet dankbaar zijn voor iets wat je niet hebt.
Maar ik krijg niet met enige regelmaat een 'spoorboekje' voorgehouden met een stappenplan dat we moeten doorlopen. In tegendeel, er wordt regelmatig op gewezen dat God met elk van Zijn kinderen een andere weg gaat. Manasse is anders dan Abraham, Paulus is anders dan David en Petrus is anders dan Johannes.
Dit is in mijn ogen een bijbelse boodschap. En dat is niet hypercalvinistisch.
