Dankbaarheid

[liz boer]

Ik hoorde pas in een preek over een predikant die altijd dankte voor het weer, als het regende, dat de plantjes lekker konden groeien, als het sneeuwde, dat de kinderen konden spelen, als de zon scheen... op een keer was het erg ruw weer... sneeuwstorm harde windstoten... koud de gemeente was benieuwd wat de dominee er nu van zou maken, hij dankte dat het niet altijd zulk weer was...

Dankt God in alles.

[Bezorgd]

Bekend is ook het verhaal van Corrie ten Boom:

Laat het verhaal van Corrie en Betsie ten Boom je inspireren. Toen zij aankwamen in het concentratiekamp Ravensbrück, werden ze in een barak gezet met meer vrouwen dan waar het voor gebouwd was. Overvol dus. Daarnaast bleek het barak ook vlooien te hebben. Betsie vertelde Corrie dat ze God moesten danken naar aanleiding van 1 Thessalonicenzen 5:18 ‘dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt.’

Corrie sputterde in eerste instantie tegen: ‘waar moeten we God voor danken! Er is helemaal niets waar ik nu dankbaar voor ben!’ ‘Jawel’, zei Betsie. ‘We zijn bij elkaar. We kunnen God danken dat we samen zijn. En we kunnen God danken voor al deze vrouwen in de barak. Doordat er meer vrouwen in deze barak zitten dan waar die voor gebouwd is, kunnen wij meer vrouwen vertellen van de liefde van Jezus. En we kunnen God danken voor de vlooien’, zei Betsie. ‘De bijbel zegt onder alle omstandigheden, dus ook voor deze situatie kunnen we God danken’. ‘Nee’, protesteerde Corrie, ‘ik ga God niet danken voor de vlooien!’ Maar Corrie besefte uiteindelijk ook dat met alle omstandigheden, ook alle omstandigheden bedoeld word, dus ook deze situatie met vlooien.

‘Heer, dank U dat we samen zijn, dank u voor deze vrouwen die we nu allemaal over U kunnen vertellen, en dank U voor deze vlooien!’

Later hoorde iemand Duitse bewakers met elkaar praten over hun barak. De bewakers bleken hun barak niet te betreden vanwege de vlooien. Als gevolg daarvan konden Corrie en Betsie ongestoord Bijbelstudies geven en konden ze vele vrouwen bij Jezus brengen!

[liz boer]

Bekend is ook het verhaal van Corrie ten Boom:

Laat het verhaal van Corrie en Betsie ten Boom je inspireren. Toen zij aankwamen in het concentratiekamp Ravensbrück, werden ze in een barak gezet met meer vrouwen dan waar het voor gebouwd was. Overvol dus. Daarnaast bleek het barak ook vlooien te hebben. Betsie vertelde Corrie dat ze God moesten danken naar aanleiding van 1 Thessalonicenzen 5:18 ‘dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt.’

Corrie sputterde in eerste instantie tegen: ‘waar moeten we God voor danken! Er is helemaal niets waar ik nu dankbaar voor ben!’ ‘Jawel’, zei Betsie. ‘We zijn bij elkaar. We kunnen God danken dat we samen zijn. En we kunnen God danken voor al deze vrouwen in de barak. Doordat er meer vrouwen in deze barak zitten dan waar die voor gebouwd is, kunnen wij meer vrouwen vertellen van de liefde van Jezus. En we kunnen God danken voor de vlooien’, zei Betsie. ‘De bijbel zegt onder alle omstandigheden, dus ook voor deze situatie kunnen we God danken’. ‘Nee’, protesteerde Corrie, ‘ik ga God niet danken voor de vlooien!’ Maar Corrie besefte uiteindelijk ook dat met alle omstandigheden, ook alle omstandigheden bedoeld word, dus ook deze situatie met vlooien.

‘Heer, dank U dat we samen zijn, dank u voor deze vrouwen die we nu allemaal over U kunnen vertellen, en dank U voor deze vlooien!’

Later hoorde iemand Duitse bewakers met elkaar praten over hun barak. De bewakers bleken hun barak niet te betreden vanwege de vlooien. Als gevolg daarvan konden Corrie en Betsie ongestoord Bijbelstudies geven en konden ze vele vrouwen bij Jezus brengen!

Ja dat is heel bijzonder... Eliza's oma vertelde weleens dat haar zus ergens heen wilde waar ze niet hoorde, die dag was het noodweer en haar zus bleef thuis, dan kan je de Heere danken voor het noodweer, Eliza zei dat oma dit altijd vertelde als iemand op het weer mopperde.

[Roeline]

Ik vind het persoonlijk weleens jammer te merken in onze kerkelijke omgeving dat 'dankbaar zijn' verdacht en besmet is geraakt. Want 'we kunnen niet danken'. Nee, dat is zeker. Maar als men wezenlijk consequent wil zijn moet men het ook niet meer hebben over bidden, smeken en kermen. Want dat kunnen we evenmin.

[-DIA-]

Ik vind het persoonlijk weleens jammer te merken in onze kerkelijke omgeving dat 'dankbaar zijn' verdacht en besmet is geraakt. Want 'we kunnen niet danken'. Nee, dat is zeker. Maar als men wezenlijk consequent wil zijn moet men het ook niet meer hebben over bidden, smeken en kermen. Want dat kunnen we evenmin.

Een mens kan noch danken, noch bidden.
Wij zijn van nature immers biddeloze en dankeloze schepselen geworden?
Het is een wonder als een mens leert bidden, en dat gebeurt nooit van en uit onszelf.
Pas als God een mens arresteert gaat hij echt bidden: Ziet, hij bidt.
Paulus zal voordien heel wat gebeden en gedankt hebben, maar hij wist toen niet wat bidden en danken was.
Dat wil vanzelf niet zeggen (dat moet ik er ook bijzeggen) dat we nooit mogen nalaten
om te bidden, al is het maar met ons verstand. Als we leren dat we niet kunnen bidden kan er een gebed om een gebed worden gewerkt.
Zoals ook de discipelen zich onbekwaam wisten toen ze de Heere Jezus hadden horen bidden: Heere, leer ons bidden.
En weest dankbaar... Na de maaltijd bad mijn vader meestal: Wat past het en betaamt het ons, om Uw Naam de lof en de ere toe te brengen voor het goede dat wij mochten ontvangen. En dan vaak te voelen dat het zo aan de oppervlakte blijft.
Danken is niet besmet, maar een onmogelijkheid voor de mens van nature, en tegelijk een eis van God, om Hem in alles te kennen en te erkennen.
Bidden is ook niet besmet, denk maar aan de weduwe en de onrechtvaardige rechter:

1 En Hij zeide ook een gelijkenis tot hen, daartoe strekkende, dat men altijd bidden moet, en niet vertragen;
2 Zeggende: Er was een zeker rechter in een stad, die God niet vreesde, en geen mens ontzag.
3 En er was een zekere weduwe in dezelfde stad, en zij kwam tot hem, zeggende: Doe mij recht tegen mijn wederpartij.
4 En hij wilde voor een langen tijd niet; maar daarna zeide hij bij zichzelven: Hoewel ik God niet vreze, en geen mens ontzie;
5 Nochtans, omdat deze weduwe mij moeilijk valt, zo zal ik haar recht doen, opdat zij niet eindelijk kome, en mij het hoofd breke.
6 En de Heere zeide: Hoort, wat de onrechtvaardige rechter zegt.
7 Zal God dan geen recht doen Zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot Hem roepen, hoewel Hij lankmoedig is over hen?
8 Ik zeg u, dat Hij hun haastelijk recht doen zal. Doch de Zoon des mensen, als Hij komt, zal Hij ook geloof vinden op de aarde?

[TSD]

Ik vind het persoonlijk weleens jammer te merken in onze kerkelijke omgeving dat 'dankbaar zijn' verdacht en besmet is geraakt. Want 'we kunnen niet danken'. Nee, dat is zeker. Maar als men wezenlijk consequent wil zijn moet men het ook niet meer hebben over bidden, smeken en kermen. Want dat kunnen we evenmin.

Ik weet natuurlijk niet hoe je dat bedoelt verder, of waar je dat in merkt. Ik heb zelf niet het idee dat dit besmet is geraakt of dat dit wezenlijk anders als 'bidden' gezien wordt. Ik denk dat wat DIA zegt (en wat jij feitelijk ook zegt, want ik zie geen verschil) waar is, namelijk dat we van onszelf niet danken en bidden kunnen.

Wat ik zelf jammer vind is dat op geboortekaartjes enzo steeds meer over onze dankbaarheid gaat. "Wij zijn dankbaar dat..."

Voor mijn gevoel staat de Heere dan niet meer in het middelpunt, maar wijzelf.

[Zita]

Ik vind het persoonlijk weleens jammer te merken in onze kerkelijke omgeving dat 'dankbaar zijn' verdacht en besmet is geraakt. Want 'we kunnen niet danken'. Nee, dat is zeker. Maar als men wezenlijk consequent wil zijn moet men het ook niet meer hebben over bidden, smeken en kermen. Want dat kunnen we evenmin.

Ik weet natuurlijk niet hoe je dat bedoelt verder, of waar je dat in merkt. Ik heb zelf niet het idee dat dit besmet is geraakt of dat dit wezenlijk anders als 'bidden' gezien wordt. Ik denk dat wat DIA zegt (en wat jij feitelijk ook zegt, want ik zie geen verschil) waar is, namelijk dat we van onszelf niet danken en bidden kunnen.

Wat ik zelf jammer vind is dat op geboortekaartjes enzo steeds meer over onze dankbaarheid gaat. "Wij zijn dankbaar dat..."

Voor mijn gevoel staat de Heere dan niet meer in het middelpunt, maar wijzelf.

Voor mijn gevoel is dat juist spijkers op laag water zoeken. Wat ik zie op geboortekaartjes is dat mensen in gewone spreektaal proberen hun danbaarheid onder woorden te brengen. Soms is dat met een (minder mooi) gedichtje, soms is het met een simpele zin. Ik vind het overigens wel mooier als benoemd wordt Wie ze dankbaar zijn. Anders kan het - wellicht onbedoeld - overkomen als een seculier dankbaar gevoel.

[Zeeuw]

Ik vind het persoonlijk weleens jammer te merken in onze kerkelijke omgeving dat 'dankbaar zijn' verdacht en besmet is geraakt. Want 'we kunnen niet danken'. Nee, dat is zeker. Maar als men wezenlijk consequent wil zijn moet men het ook niet meer hebben over bidden, smeken en kermen. Want dat kunnen we evenmin.

Ik weet natuurlijk niet hoe je dat bedoelt verder, of waar je dat in merkt. Ik heb zelf niet het idee dat dit besmet is geraakt of dat dit wezenlijk anders als 'bidden' gezien wordt. Ik denk dat wat DIA zegt (en wat jij feitelijk ook zegt, want ik zie geen verschil) waar is, namelijk dat we van onszelf niet danken en bidden kunnen.

Wat ik zelf jammer vind is dat op geboortekaartjes enzo steeds meer over onze dankbaarheid gaat. "Wij zijn dankbaar dat..."

Voor mijn gevoel staat de Heere dan niet meer in het middelpunt, maar wijzelf.

Wij zijn dankbaar dat we van de Heere een zoontje/dochtertje mochten ontvangen.

Dat is toch juist heel mooi?

[Bezorgd]

Die discussie over het gebruik van het woord dankbaar op een geboorte kaartje heb ik echt nog nooit begrepen.
Vroomheid in optima forma.

[DDD]

Ik vind het persoonlijk weleens jammer te merken in onze kerkelijke omgeving dat 'dankbaar zijn' verdacht en besmet is geraakt. Want 'we kunnen niet danken'. Nee, dat is zeker. Maar als men wezenlijk consequent wil zijn moet men het ook niet meer hebben over bidden, smeken en kermen. Want dat kunnen we evenmin.

Dat heb ik nog helemaal gemist. Waar komt deze trend vandaan?

[TSD]

Die discussie over het gebruik van het woord dankbaar op een geboorte kaartje heb ik echt nog nooit begrepen.
Vroomheid in optima forma.

Bedankt voor het etiket, Bezorgd.

[liz boer]

Die discussie over het gebruik van het woord dankbaar op een geboorte kaartje heb ik echt nog nooit begrepen.
Vroomheid in optima forma.

Bedankt voor het etiket, Bezorgd.

Net als de discussie over het Vaderschap van God... bij voorbaat zeggen ik wil niet dat U Koning over mij bent, ook al is het waar... toch kun je vanuit de hoogte niet met mensen omgaan of tegen elkaar zeggen, je kunt niet dankbaar zijn of God is je Vader niet.

God Zelf zegt tegen Israël Mijn Volk, ook weleens niet bij Lo Ruchama en Lo Ammi, maar dan later toch weer Ik zal Mij ontfermen en Mijn volk, alleen van boven naar beneden.

[TSD]

Ik vind het persoonlijk weleens jammer te merken in onze kerkelijke omgeving dat 'dankbaar zijn' verdacht en besmet is geraakt. Want 'we kunnen niet danken'. Nee, dat is zeker. Maar als men wezenlijk consequent wil zijn moet men het ook niet meer hebben over bidden, smeken en kermen. Want dat kunnen we evenmin.

Ik weet natuurlijk niet hoe je dat bedoelt verder, of waar je dat in merkt. Ik heb zelf niet het idee dat dit besmet is geraakt of dat dit wezenlijk anders als 'bidden' gezien wordt. Ik denk dat wat DIA zegt (en wat jij feitelijk ook zegt, want ik zie geen verschil) waar is, namelijk dat we van onszelf niet danken en bidden kunnen.

Wat ik zelf jammer vind is dat op geboortekaartjes enzo steeds meer over onze dankbaarheid gaat. "Wij zijn dankbaar dat..."

Voor mijn gevoel staat de Heere dan niet meer in het middelpunt, maar wijzelf.

Voor mijn gevoel is dat juist spijkers op laag water zoeken. Wat ik zie op geboortekaartjes is dat mensen in gewone spreektaal proberen hun danbaarheid onder woorden te brengen. Soms is dat met een (minder mooi) gedichtje, soms is het met een simpele zin. Ik vind het overigens wel mooier als benoemd wordt Wie ze dankbaar zijn. Anders kan het - wellicht onbedoeld - overkomen als een seculier dankbaar gevoel.

Ik ventileer dat ook niet naar de betreffende personen hoor, het zou wat wezen. Ik ga verder niet over andermans woorden en al zeker niet over de vorm (gedicht of wat dan ook).

Wat ik alleen zeg is dat ik het persoonlijk jammer vind dat die zinnetjes steeds meer gaan over wij dankbaar zijn en dat dat voor mijn gevoel (ik zeg niet dat dit zo is, of dat de schrijvers dat ook zo bedoelen, natuurlijk niet) dan de mens in plaats van God in het midden staat. Zo komt het op mij over in elk geval.

[Mannetje]

Hoe zou jij het dan willen schrijven?

[TSD]

Net als de discussie over het Vaderschap van God... bij voorbaat zeggen ik wil niet dat U Koning over mij bent, ook al is het waar... toch kun je vanuit de hoogte niet met mensen omgaan of tegen elkaar zeggen, je kunt niet dankbaar zijn of God is je Vader niet.

God Zelf zegt tegen Israël Mijn Volk, ook weleens niet bij Lo Ruchama en Lo Ammi, maar dan later toch weer Ik zal Mij ontfermen en Mijn volk, alleen van boven naar beneden.

Ik begrijp geloof ik niet helemaal wat je wil zeggen. Ik zit het een paar keer te lezen, maar wat is je punt?