Bevinding en prediking
-
Leonius
Daar gaat het om gerechtvaardigde toorn. Dat mag natuurlijk wel. Maar niet iemand zonder gegronde argumenten oordelen en veroordelen!! Die Diotrefes was namelijk zelf zo'n iemand die (lees de kanttekeningen) anderen lasterden. Welnu, er kan van alles gezegd worden van Van der Zwaag, maar niet dat hij mensen of God heeft gelasterd. Hij heeft op integere wijze de zaken uit de doeken gedaan en doet slechts een oproep terug te keren naar de zuivere prediking van het Evangelie zoals dat gebeurde ten tijde van de Reformatie, de Nadere Reformatie en het puritanisme.....
-
Miscanthus
- Berichten: 5306
- Lid geworden op: 30 okt 2004, 14:38
- Locatie: Heuvelrug
Het lijkt mij niet christelijk. De Heere Jezus heeft nooit iemand zuur aangekeken. En aangezien christenen steeds meer het beeld van Christus gelijkvormig worden, lijkt het jij dat men elkaar in liefde vermaant, en niet zuur.Oorspronkelijk gepost door Afgewezen
Ik reageerde op de zinsnede van Miscanthus: "Is zuur reageren christelijk?"
Het antwoord is dus: dat kan dus zeer zeker het geval zijn.
-
Leonius
1 Samuel 3
11 En de HEERE zeide tot Samuël: Zie, Ik doe een ding in Israël, dat al wie het horen zal, dien zullen zijn beide oren klinken.
12 Te dienzelven dage zal Ik verwekken over Eli alles, wat Ik tegen zijn huis gesproken heb; Ik zal het beginnen en voleinden.
13 Want Ik heb hem te kennen gegeven, dat Ik zijn huis rechten zal tot in eeuwigheid, om der ongerechtigheids wil, die hij geweten heeft; want als zijn zonen zich hebben vervloekt gemaakt, zo heeft hij hen niet eens zuur aangezien.
11 En de HEERE zeide tot Samuël: Zie, Ik doe een ding in Israël, dat al wie het horen zal, dien zullen zijn beide oren klinken.
12 Te dienzelven dage zal Ik verwekken over Eli alles, wat Ik tegen zijn huis gesproken heb; Ik zal het beginnen en voleinden.
13 Want Ik heb hem te kennen gegeven, dat Ik zijn huis rechten zal tot in eeuwigheid, om der ongerechtigheids wil, die hij geweten heeft; want als zijn zonen zich hebben vervloekt gemaakt, zo heeft hij hen niet eens zuur aangezien.
Niemand is volmaakt en daarvan ben ik het perfecte voorbeeld.
-
Leonius
Juist, dat is de spijker op z'n kop!! Jongens, lees toch als je iets citeert eens de kanttekeningen erbij, en verdiep je eens in de bedoelingen die een tekst heeft. Lees het eens in z'n context... Bovendien: ik vroeg het aan Afgewezen, en deze heeft nog steeds geen argumenten aangevoerd. Ik wacht....Oorspronkelijk gepost door Ariene
Ik denk dat er een verschil zit tussen het "zuur" van miscanthus en het zuur aanzien wat Eli had moeten doen.
Eli had zijn zonen moeten waarschuwen omdat zij Gods huis ontheiligden.
W.b. het boek van van der Zwaag zitten verschillende betrokkenen denk meer in over hun eigen belangen in deze.
Dat is een kwestie van interpretatie.
Mensen die het hardst roepen dat je elkaar niet moet veroordelen, oordelen erg gemakkelijk over de GG-dominees.
Natuurlijk kijken zij 'zuur'. En laten we niet gaan kissebissen over de interpretatie van dat woord. Want hoe het ook zij, verwacht je nu werkelijk dat de bekritiseerde predikanten gaan zeggen: O, goed dat Van der Zwaag dat boek geschreven heeft, zeg. Nu zullen we toch echt anders gaan preken.
Ben je dan niet een tikkeltje naïef?
Mensen die het hardst roepen dat je elkaar niet moet veroordelen, oordelen erg gemakkelijk over de GG-dominees.
Natuurlijk kijken zij 'zuur'. En laten we niet gaan kissebissen over de interpretatie van dat woord. Want hoe het ook zij, verwacht je nu werkelijk dat de bekritiseerde predikanten gaan zeggen: O, goed dat Van der Zwaag dat boek geschreven heeft, zeg. Nu zullen we toch echt anders gaan preken.
Ben je dan niet een tikkeltje naïef?
-
Leonius
Je haalt hier een hoop door elkaar….
Om te beginnen: je schrijft
Ook noemt Brakel de volgende kenmerken waaraan een dominee moet voldoen:
- geleerdheid
- bekwaamheid om te leren
- deftigheid. Hierin zijn drie ondeugden te mijden. (a) Gemaaktheid; men wil mede deftig schijnen, schoon men het niet is; men heeft mede gaarne met de vinger gewezen te worden, en gezegd te worden: dat is hij; dies maakt men zich in alles gemaakt, men zet zijn hoed daarnaar, men steekt zijn hoofd op, men heeft een belachelijke tred. Foei! die belachelijke gemaaktheid, met haar moeder zelfzoeking! (b) Stuursheid, barsheid, deze rijst of uit trotsheid, zich inbeeldende dat men nu boven anderen uitsteekt, en zich inbeeldt dat men wat is, dat een ieder met alle onderwerpingen hem bejegenen moet; of zij rijst uit een slechte opvoeding, waardoor men niet weet, hoe men onder de mensen verkeren moet. (c) Verachtelijke kindsheid in woorden en gedrag, ‘t zij uit het ijdel hart, ‘t zij uit opvoeding voortkomende. Gelijk een leraar zich voor die dingen wachten moet, zo moet hij zeer trachten naar een vriendelijke deftigheid, opdat zijn schapen noch schuw van hem zijn, noch hem verachten.
- Liefde tot Christus en Zijn schapen
- Verloochening van alles. Zo moet een dienaar van Christus zijn; hij moet door zijn misdrijf geen gelegenheden geven tot verachtingen, tot lasteringen, tot verdrukkingen; maar als hij in zijn oprechtheid wandelt, en hij beoogt alleen de welstand van de gemeente, wat hem dan overkomt, heeft hij gewillig te dragen, en hij moet zich nergens door in zijn loop laten verhinderen, en wel toezien, dat hij niet moedeloos worde; hij stelle zich voor ‘t voorbeeld van Paulus. Wij geven geen aanstoot in enig ding, opdat de bediening niet gelasterd worde, maar wij als dienaars Gods maken ons zelf in alles aangenaam in vele verdraagzaamheid, enz. Door eer en oneer, door kwaad gerucht en goed gerucht, als verleiders en nochtans waarachtige, enz. Daar is geen gruwelijker schepsel onder de zon dan een leraar, die zichzelf beoogt; want hij gebruikt God en de heilige dingen tot zijn eigen snode begeerlijkheden; als heilig vuur te vertonen in bidden, prediken, aanspreken, en niet dan vreemd vuur te hebben, liefde Gods voor te wenden om zelf liefde en eigen eer te verkrijgen.
- Naarstigheid
- Een voorbeeld te zijn. Zo een leraar schuldig is aan enige ergernis, ‘t zal terstond zijn: Medicijnmeester, help u zelf; hij zal geen vrijmoedigheid hebben om te bestraffen, zijn woorden zullen geen ingang hebben, de naam van God zal worden gelasterd, en velen geërgerd. Maar indien hij blinkt in deugdzaamheid, en met zijn leven bliksemt, zijn woord zal kracht hebben op ‘t hart van de toehoorders, zijn tegenwoordigheid zal ontzag baren, en op ‘t zien van hem zullen velen in hun geweten bestraft worden, wegens hun zonden, en zij zullen verwakkerd worden tot godzaligheid. Daarom moet een leraar wel toezien, hoe hij van binnen is, en hoe hij zich uitwendig vertoont; hij is een geslepen diamant, ‘t minste haartje of vezeltje dat daarin is, wordt licht gezien; hij heeft te weten, dat hij al meerder bezien wordt, dan men zou denken, en dat men zijn inwendige gestalte al beter kent, dan men wel zou vermoeden. Dit zijn de vereiste bekwaamheden van een leraar.
Lijkt me klare taal…..
Hart. Gr.,
Om te beginnen: je schrijft
Hier ben je niet concreet, want wie roepen dat? Mij heb je in ieder geval niet eenmaal horen oordelen over een GG-dominee….Mensen die het hardst roepen dat je elkaar niet moet veroordelen, oordelen erg gemakkelijk over de GG-dominees.
Brakel zei het volgende over predikanten: “Een ondeugend predikant is het gruwelijkste en schadelijkste schepsel, dat de wereld draagt, hij is een schandvlek in de kerk, een struikelblok waarover velen vallen in het eeuwig verderf, en is een oorzaak van de verdoemenis veler zielen. Een getrouw dienstknecht van Christus is een sieraad in het huis zijns Gods, een licht op de kandelaar, een stad op de berg, een leidsman van de blinden, een schrik voor godlozen, een blijdschap voor de godzaligen, een trooster voor de bedroefden, een raadsman voor de verlegenen, een voorganger voor de gelovigen ten hemel; hij leeft maar een korte tijd, hij predikt maar voor weinigen; anderen lichtende verteert hij zich zelf. ‘t Verlies van een begenadigd leraar is onwaardeerbaar.”Natuurlijk kijken zij 'zuur'.
Ook noemt Brakel de volgende kenmerken waaraan een dominee moet voldoen:
- geleerdheid
- bekwaamheid om te leren
- deftigheid. Hierin zijn drie ondeugden te mijden. (a) Gemaaktheid; men wil mede deftig schijnen, schoon men het niet is; men heeft mede gaarne met de vinger gewezen te worden, en gezegd te worden: dat is hij; dies maakt men zich in alles gemaakt, men zet zijn hoed daarnaar, men steekt zijn hoofd op, men heeft een belachelijke tred. Foei! die belachelijke gemaaktheid, met haar moeder zelfzoeking! (b) Stuursheid, barsheid, deze rijst of uit trotsheid, zich inbeeldende dat men nu boven anderen uitsteekt, en zich inbeeldt dat men wat is, dat een ieder met alle onderwerpingen hem bejegenen moet; of zij rijst uit een slechte opvoeding, waardoor men niet weet, hoe men onder de mensen verkeren moet. (c) Verachtelijke kindsheid in woorden en gedrag, ‘t zij uit het ijdel hart, ‘t zij uit opvoeding voortkomende. Gelijk een leraar zich voor die dingen wachten moet, zo moet hij zeer trachten naar een vriendelijke deftigheid, opdat zijn schapen noch schuw van hem zijn, noch hem verachten.
- Liefde tot Christus en Zijn schapen
- Verloochening van alles. Zo moet een dienaar van Christus zijn; hij moet door zijn misdrijf geen gelegenheden geven tot verachtingen, tot lasteringen, tot verdrukkingen; maar als hij in zijn oprechtheid wandelt, en hij beoogt alleen de welstand van de gemeente, wat hem dan overkomt, heeft hij gewillig te dragen, en hij moet zich nergens door in zijn loop laten verhinderen, en wel toezien, dat hij niet moedeloos worde; hij stelle zich voor ‘t voorbeeld van Paulus. Wij geven geen aanstoot in enig ding, opdat de bediening niet gelasterd worde, maar wij als dienaars Gods maken ons zelf in alles aangenaam in vele verdraagzaamheid, enz. Door eer en oneer, door kwaad gerucht en goed gerucht, als verleiders en nochtans waarachtige, enz. Daar is geen gruwelijker schepsel onder de zon dan een leraar, die zichzelf beoogt; want hij gebruikt God en de heilige dingen tot zijn eigen snode begeerlijkheden; als heilig vuur te vertonen in bidden, prediken, aanspreken, en niet dan vreemd vuur te hebben, liefde Gods voor te wenden om zelf liefde en eigen eer te verkrijgen.
- Naarstigheid
- Een voorbeeld te zijn. Zo een leraar schuldig is aan enige ergernis, ‘t zal terstond zijn: Medicijnmeester, help u zelf; hij zal geen vrijmoedigheid hebben om te bestraffen, zijn woorden zullen geen ingang hebben, de naam van God zal worden gelasterd, en velen geërgerd. Maar indien hij blinkt in deugdzaamheid, en met zijn leven bliksemt, zijn woord zal kracht hebben op ‘t hart van de toehoorders, zijn tegenwoordigheid zal ontzag baren, en op ‘t zien van hem zullen velen in hun geweten bestraft worden, wegens hun zonden, en zij zullen verwakkerd worden tot godzaligheid. Daarom moet een leraar wel toezien, hoe hij van binnen is, en hoe hij zich uitwendig vertoont; hij is een geslepen diamant, ‘t minste haartje of vezeltje dat daarin is, wordt licht gezien; hij heeft te weten, dat hij al meerder bezien wordt, dan men zou denken, en dat men zijn inwendige gestalte al beter kent, dan men wel zou vermoeden. Dit zijn de vereiste bekwaamheden van een leraar.
Lijkt me klare taal…..
Van der Zwaag roept op terug te keren tot de Reformatie, Nadere Reformatie en het Puritanisme. Precies waar de GG zich graag op beroemt en pretendeert voort te zetten. Degene die dit nog steeds doen, worden dan ook niet aangesproken. Die hoeven dus niet anders te gaan preken (waarmee je dus overigens erkent dat men inderdaad in de loop der tijd anders is gaan preken). Kortom: “wie de schoen past, trekke hem aan”. Blijkbaar voelen nogal wat predikanten zich aangesproken. Vreemd, want in zijn boek worden diverse GG-predikanten op een positieve wijze aangehaald…..Want hoe het ook zij, verwacht je nu werkelijk dat de bekritiseerde predikanten gaan zeggen: O, goed dat Van der Zwaag dat boek geschreven heeft, zeg. Nu zullen we toch echt anders gaan preken.
Ben je dan niet een tikkeltje naïef?
Hart. Gr.,
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Zit wat in. Als het goed is zegt de prediking de rechtvaardige dat het hem of haar welga en dat de goddeloze dat hij of zij vergaat, als hij of zij op deze weg voortgaat. We moeten onze hoorders eerlijk behandelen. Dit deed Jezus ook, vergelijk maar eens zijn spreken tot de vijgeboom. Binnen deze context kan er geen sprake zijn van een derde groep mensen. Een groep mensen die nergens bijhoren. Hoewel ik versta dat er mensen zijn die door een zwak geloof zo veel moeite hebben om de hand van het geloof op de beloften Gods te leggen, is het wel zeker dat ook deze zwakgelovige weten van de wederliefde tot Christus.Oorspronkelijk gepost door Ariene
Mischien is het naïef, maar het zou mooier zijn als de predikanten in een eerlijke discussie zouden gaan met de auteur en de kwesties die geschreven staan in het boek eens toetsen aan de Bijbel.
Want er is zeker in die kerken het gevaar van de "derde" weg
Zelf denk ik wel eens dat ware kleinen in de genade zijn. Dit zijn die waarlijk hongeren en dorsten naar Christus. Deze komen echter in veel preken voedsel te kort en waarom? Omdat er in teveel preken aandacht is voor de zogenaamde 'kleinen in de genade'. Deze kleinen in de genade zijn weliswaar [volgens de prediking] levendgemaakt of wederomgeboren, maar ze zijn nog op weg naar Christus. Kunnen we verstaan hoe verwoestend het kan zijn voor het geloofsleven als de prediking voornamelijk gericht is op deze laatste kleinen?
In necessariis unitatem custodiant, in non necessariis libertatem, in utrisque prudentiam et charitatem, in omnibus conscientiam inoffensam in diem Domini