't Kan aan mij liggen, hoor, maar volgens mij ga ik meer in op wat Ereunao zegt, dan Ereunao op wat ik zeg.
Je weerlegging van dat 'letterlijk' en 'geestelijk' vind ik wel bijzonder flauw. Je gaat niet in op wat ik gezegd heb, maar probeert met suggestieve opmerkingen en voorbeelden je gelijk te halen.
Dat vind ik niet fair.
bidt voor de vrede van Jeruzalem
-
Ereunao
Qoute.
Dat Israël “het beeld van zijn lijdende Messias” draagt, vind ik een verwerpelijke gedachte. Israël heeft als volk zijn Messas verworpen en draagt nu al eeuwen de vloek daarover. Ook dát is vervulling van de profetie, zie Deut. 28:65-67.
Hier heb ik mij de ogen uitgewreven,is de verblindheid van de kerk hier niet groter dan van Israël? Israëls Messias is een Jood en is niet van Zijn volk te scheiden. Ze zijn als een Siamese tweeling,probeer ze niet te scheiden,want het kost onherroepelijk een van beiden het leven,ja ze zouden samen sterven,zoals ook gebeurd is, want God werkt altijd door de dood heen naar het leven. Als zijn Messias aan het kruis hangt sterft ook Israël en als Hij op de derde dag opstaat dan staat in Hem ook Israël op. Dat is één zaak,al liggen er ook 2000 jaren tussen, zoals je in Hos.6:1-3 en in een parallellie met de doortocht door de Jordaan met de dood en de opstanding van Christus in Joz. 3:1-5 kunt lezen. Daarom lezen wij ook in Rom.11 dat Israëls aanneming het leven uit de doden zal zijn. Kom, zet eens even een andere bril op en laten wij samen eens naar Israël kijken bij het licht van het onfeilbare Woord Gods. Zijn het niet net twee druppels water? We gaan eerst naar Egypte,waar Israël geboren is, Farao beveelt de kinderen te vermoorden door ze in de Nijl werpen, want dit volk draagt de Messias in zijn lendenen. Als de tijd vervuld is roept Hij Zijn eerstgeboren zoon Israël (Ex.5:22; Hos.11:1) uit Egypte. Als eeuwen later de volheid des tijds gekomen is (Gal.4:4) zendt God Zijn Zoon uit en beveelt Herodes om dezelfde reden de kindermoord in Bethlehem. Daarna roept God Zijn Zoon, Israëls Messias, uit Egypte. Als Hij Israël aan de Sinaï tot Zijn volk bevestigd heeft, zwerft Israël veertig jaren door de woestijn. Als God eeuwen later de Messias na de doop in de Jordaan met de H.Geest gezalfd heeft drijft Deze Hem dadelijk de woestijn in om verzocht te worden van de duivel. En zo is heel de geschiedenis van Israël een voorafbeelding van het lijden van zijn Messias geweest. En als tenslotte de vijanden van Israël het gewonnen schijnen te hebben, het land verwoest en het heiligdom in puin ligt dan lezen wij in al de profeten en de psalmen de klacht van het gelovig overblijfsel dat zijn zonde belijdt en nochtans niet nalaten kan op Gods ontferming te hopen. Let wel, dit volk is niet zondeloos,maar wel onschuldig aan de gruwelen waarmee de grote massa de Heere getergd heeft en deelt evenals zijn Messias in de nationale oordeelen die God over Zijn volk brengt. En in deze solidariteit met Zijn volk sterft tenslotte de Messias van Israël met de psalmen van Israël op de lippen de vloekdood aan het kruis.
Je hebt dus wel gelijk als je hier verwijst naar Deut.28, lijden houdt altijd verband met de zonde,maar je hebt van het geheimenis van Israël niets begrepen en als je denkt dat hier mee alles gezegd is ben je nog niet verder als de vrienden van Job. Want zonder van het unieke van het lijden van Christus ook maar iets af te doen,duurt het lijden van Israël voort tot op de huidige dag. Er loopt een rechte lijn van Golgotha naar Auswitz en als je daar ook maar iets van begrepen had en ooit in Yad Vasmen de gruwelen van de holocost aanschouwd had dan zou deze beschuldiging je op de lippen bestorven zijn. Want ofschoon de opstanding van Christus geloofsmatig het grote keerpunt in de heilsgeschiedenis is, in de ervaring is er sindsdien niets veranderd,zoals ook de kerkgeschiedenis duidelijk leert. Christus blijft onder ons in de gestalte van het kruisevangelie. Zoals wij ook nog regelmatig aan het graf van een geliefde staan en toch belijden dat de dood overwonnen is. En dat geldt ook voor Israël. Hoe dichter bij het kruis, hoe dichter bij de Messias. En dan kon het wel eens blijken dat Israël dichter bij Hem staat dan de kerk.
Kom, ga eens mee naar Kamenske-Podolks,een stadje in Zuid-Polen.Zie je daar die oude Jood zitten met 35 kinderen om zich heen? Het is professor Langer en hij zit met die kinderen aan de rand van een diepe kuil. Over een uur zullen ze doodgeschoten worden en stervend in die diepe kuil vallen en begraven worden. Hoor, hij spreekt voor het laatst de kinderen toe:
”Luister naar me, mijn lieve kinderen! Wie is de jongste van jullie? Ja,dat ben jij. Ben je zeven jaar? Hoe heet je? Rachel? Wat een mooie naam heb je,de naam van de meest geliefde vrouw van Jakob.Heel mooi. En wie is de oudste? Jij? Je heet David niet waar?Jouw naam is die van een van onze koningen.Heel mooi. Hoe oud ben je? Twaalf jaar? Goed,kinderen,luistert nu naar mij. Gedurende twee duizend jaar zijn wij-de Joden-vervolgd,vernederd en vermoord.Ik weet dat jullie kinderen zijn.De jongste is slechts zeven en de oudste twaalf jaar oud. Maar net als alle zonen van ons volk zullen ook wij sterven zonder tranen in onze ogen,zonder angst,maar vol trots en vol lof van onze God,De God van Israël, de God van Abraham,Izak en Jakob. Er rest ons niet veel tijd meer,elk moment is belangrijk.
Allereerst zal ik een hoofdstuk voorlezen uit ons heilig boek. Als ons verzocht wordt ons te begeven naar…daar…,dan zullen we Psalm 23 zingen. Kent iedereen die? Ja? Goed zo,ook jij,kleine Rachel? Ja? Heb je die geleerd,al luisterende naar je broers?Geweldig! Je bent een lief,verstandig meisje.
Nu,staande aan de rand van de kuil,met het gezicht naar de moordenaars,zullen wij met heldere en krachtige stem zeggen: `Sjima,Jisraël!! Luistert,zonen van Israël,Hij is onze God,onze enige!` Is dat duidelijk? Laat ons dan beginnen met onze heilige Bijbel!`
En professor Langer begint voor te lezen. Toen hij bij het gedeelte kwam waar staat `Hij zal Zijn kudde weiden gelijk een herder, Hij zal de lammeren in vergaderen en in Zijn schoot dragen,de zogenden zal Hij zachtjes leiden` stopte hij en vroeg de kinderen: `Wie weet wat ik jullie voorlees?` Een kleine jongen antwoordde hem:
`Het is van de profeet Jesaja,hoofdstuk veertig`. `Uitstekend,geweldig! Hoe heet je? Naftali? Hoe oud ben je? Elf jaar? Geweldig,jongen,je bent een goede leerling!` De elf jaar oude Naftalie glimlachte.Als men de Joodse jongen zegt dat hij een goede leerling is,is hij gelukkig. Zelfs twintig minuten voor hij moet sterven.
Een harde,wrede stem beval de kinderen naar de kuil te gaan.In volkomen stilte stonden zij op en gingen in de gewezen richting voor de laatste keer Na een paar minuten begonnen zij te zingen: `Al ging ik door het dal van de schaduw des doods,ik zou geen kwaad vrezen,want Gij zijt met mij..` De benen van Rachel begonnen te trillen en ze kon niet langer lopen. Professor Langer nam haar in zijn armen, zoals een herder zijn lammetje vasthoudt.Ze stonden voor de kuil, op een rij, en toen de twaalf SS´ers arriveerden,met de geweren in de handen, riepen ze met heldere stem: `Luistert,zonen van Israël, Hij is onze God,onze enige God` Harde bevelen en geweerschoten vulden de lucht en de kinderen vallen stervend in de kuil en God neemt ze op in Zijn heerlijkheid.
Want Hij is de God van Israël en de Messias is de Messias van Israël. Maar Afgewezen zegt: “Eigen schuld,dan hadden ze de wet maar moeten houden” Ik schrijf deze dingen met tranen in mijn ogen en een heilige verontwaardiging in mijn ziel, God geve dat je hier nog eens op terug komt en ik je mijn excuses aan kan bieden voor mijn misschien wat al te heftige reactie. Heus, mijn feindliche Freund, ik twijfel niet aan je oprechtheid, maar je bent met al je gereformeeerde rechtzinnigheid nog maar een kind in de Schriften, het ontbreekt je aan het inzicht in zowel de diepere lagen als de bredere relaties van de Schrift. Je denkt met de drie formulieren over de volle waarheid Gods te beschikken. Ga liever met deze brief, waarin ik heel mijn hart gelegd heb, eens in je binnenkamer en roep eens uit` O,God, nu weet ik het niet meer!` Dan ben je al een stuk dichter bij de waarheid dan nu. Ik kan je uit eigen ervaring verzekeren dat hoe meer wij leren, hoe meer wij tot ontdekking komen dat wij nog niets weten en ik heb hier nog veel meer vragen dan jij. Ereunao.
Dat Israël “het beeld van zijn lijdende Messias” draagt, vind ik een verwerpelijke gedachte. Israël heeft als volk zijn Messas verworpen en draagt nu al eeuwen de vloek daarover. Ook dát is vervulling van de profetie, zie Deut. 28:65-67.
Hier heb ik mij de ogen uitgewreven,is de verblindheid van de kerk hier niet groter dan van Israël? Israëls Messias is een Jood en is niet van Zijn volk te scheiden. Ze zijn als een Siamese tweeling,probeer ze niet te scheiden,want het kost onherroepelijk een van beiden het leven,ja ze zouden samen sterven,zoals ook gebeurd is, want God werkt altijd door de dood heen naar het leven. Als zijn Messias aan het kruis hangt sterft ook Israël en als Hij op de derde dag opstaat dan staat in Hem ook Israël op. Dat is één zaak,al liggen er ook 2000 jaren tussen, zoals je in Hos.6:1-3 en in een parallellie met de doortocht door de Jordaan met de dood en de opstanding van Christus in Joz. 3:1-5 kunt lezen. Daarom lezen wij ook in Rom.11 dat Israëls aanneming het leven uit de doden zal zijn. Kom, zet eens even een andere bril op en laten wij samen eens naar Israël kijken bij het licht van het onfeilbare Woord Gods. Zijn het niet net twee druppels water? We gaan eerst naar Egypte,waar Israël geboren is, Farao beveelt de kinderen te vermoorden door ze in de Nijl werpen, want dit volk draagt de Messias in zijn lendenen. Als de tijd vervuld is roept Hij Zijn eerstgeboren zoon Israël (Ex.5:22; Hos.11:1) uit Egypte. Als eeuwen later de volheid des tijds gekomen is (Gal.4:4) zendt God Zijn Zoon uit en beveelt Herodes om dezelfde reden de kindermoord in Bethlehem. Daarna roept God Zijn Zoon, Israëls Messias, uit Egypte. Als Hij Israël aan de Sinaï tot Zijn volk bevestigd heeft, zwerft Israël veertig jaren door de woestijn. Als God eeuwen later de Messias na de doop in de Jordaan met de H.Geest gezalfd heeft drijft Deze Hem dadelijk de woestijn in om verzocht te worden van de duivel. En zo is heel de geschiedenis van Israël een voorafbeelding van het lijden van zijn Messias geweest. En als tenslotte de vijanden van Israël het gewonnen schijnen te hebben, het land verwoest en het heiligdom in puin ligt dan lezen wij in al de profeten en de psalmen de klacht van het gelovig overblijfsel dat zijn zonde belijdt en nochtans niet nalaten kan op Gods ontferming te hopen. Let wel, dit volk is niet zondeloos,maar wel onschuldig aan de gruwelen waarmee de grote massa de Heere getergd heeft en deelt evenals zijn Messias in de nationale oordeelen die God over Zijn volk brengt. En in deze solidariteit met Zijn volk sterft tenslotte de Messias van Israël met de psalmen van Israël op de lippen de vloekdood aan het kruis.
Je hebt dus wel gelijk als je hier verwijst naar Deut.28, lijden houdt altijd verband met de zonde,maar je hebt van het geheimenis van Israël niets begrepen en als je denkt dat hier mee alles gezegd is ben je nog niet verder als de vrienden van Job. Want zonder van het unieke van het lijden van Christus ook maar iets af te doen,duurt het lijden van Israël voort tot op de huidige dag. Er loopt een rechte lijn van Golgotha naar Auswitz en als je daar ook maar iets van begrepen had en ooit in Yad Vasmen de gruwelen van de holocost aanschouwd had dan zou deze beschuldiging je op de lippen bestorven zijn. Want ofschoon de opstanding van Christus geloofsmatig het grote keerpunt in de heilsgeschiedenis is, in de ervaring is er sindsdien niets veranderd,zoals ook de kerkgeschiedenis duidelijk leert. Christus blijft onder ons in de gestalte van het kruisevangelie. Zoals wij ook nog regelmatig aan het graf van een geliefde staan en toch belijden dat de dood overwonnen is. En dat geldt ook voor Israël. Hoe dichter bij het kruis, hoe dichter bij de Messias. En dan kon het wel eens blijken dat Israël dichter bij Hem staat dan de kerk.
Kom, ga eens mee naar Kamenske-Podolks,een stadje in Zuid-Polen.Zie je daar die oude Jood zitten met 35 kinderen om zich heen? Het is professor Langer en hij zit met die kinderen aan de rand van een diepe kuil. Over een uur zullen ze doodgeschoten worden en stervend in die diepe kuil vallen en begraven worden. Hoor, hij spreekt voor het laatst de kinderen toe:
”Luister naar me, mijn lieve kinderen! Wie is de jongste van jullie? Ja,dat ben jij. Ben je zeven jaar? Hoe heet je? Rachel? Wat een mooie naam heb je,de naam van de meest geliefde vrouw van Jakob.Heel mooi. En wie is de oudste? Jij? Je heet David niet waar?Jouw naam is die van een van onze koningen.Heel mooi. Hoe oud ben je? Twaalf jaar? Goed,kinderen,luistert nu naar mij. Gedurende twee duizend jaar zijn wij-de Joden-vervolgd,vernederd en vermoord.Ik weet dat jullie kinderen zijn.De jongste is slechts zeven en de oudste twaalf jaar oud. Maar net als alle zonen van ons volk zullen ook wij sterven zonder tranen in onze ogen,zonder angst,maar vol trots en vol lof van onze God,De God van Israël, de God van Abraham,Izak en Jakob. Er rest ons niet veel tijd meer,elk moment is belangrijk.
Allereerst zal ik een hoofdstuk voorlezen uit ons heilig boek. Als ons verzocht wordt ons te begeven naar…daar…,dan zullen we Psalm 23 zingen. Kent iedereen die? Ja? Goed zo,ook jij,kleine Rachel? Ja? Heb je die geleerd,al luisterende naar je broers?Geweldig! Je bent een lief,verstandig meisje.
Nu,staande aan de rand van de kuil,met het gezicht naar de moordenaars,zullen wij met heldere en krachtige stem zeggen: `Sjima,Jisraël!! Luistert,zonen van Israël,Hij is onze God,onze enige!` Is dat duidelijk? Laat ons dan beginnen met onze heilige Bijbel!`
En professor Langer begint voor te lezen. Toen hij bij het gedeelte kwam waar staat `Hij zal Zijn kudde weiden gelijk een herder, Hij zal de lammeren in vergaderen en in Zijn schoot dragen,de zogenden zal Hij zachtjes leiden` stopte hij en vroeg de kinderen: `Wie weet wat ik jullie voorlees?` Een kleine jongen antwoordde hem:
`Het is van de profeet Jesaja,hoofdstuk veertig`. `Uitstekend,geweldig! Hoe heet je? Naftali? Hoe oud ben je? Elf jaar? Geweldig,jongen,je bent een goede leerling!` De elf jaar oude Naftalie glimlachte.Als men de Joodse jongen zegt dat hij een goede leerling is,is hij gelukkig. Zelfs twintig minuten voor hij moet sterven.
Een harde,wrede stem beval de kinderen naar de kuil te gaan.In volkomen stilte stonden zij op en gingen in de gewezen richting voor de laatste keer Na een paar minuten begonnen zij te zingen: `Al ging ik door het dal van de schaduw des doods,ik zou geen kwaad vrezen,want Gij zijt met mij..` De benen van Rachel begonnen te trillen en ze kon niet langer lopen. Professor Langer nam haar in zijn armen, zoals een herder zijn lammetje vasthoudt.Ze stonden voor de kuil, op een rij, en toen de twaalf SS´ers arriveerden,met de geweren in de handen, riepen ze met heldere stem: `Luistert,zonen van Israël, Hij is onze God,onze enige God` Harde bevelen en geweerschoten vulden de lucht en de kinderen vallen stervend in de kuil en God neemt ze op in Zijn heerlijkheid.
Want Hij is de God van Israël en de Messias is de Messias van Israël. Maar Afgewezen zegt: “Eigen schuld,dan hadden ze de wet maar moeten houden” Ik schrijf deze dingen met tranen in mijn ogen en een heilige verontwaardiging in mijn ziel, God geve dat je hier nog eens op terug komt en ik je mijn excuses aan kan bieden voor mijn misschien wat al te heftige reactie. Heus, mijn feindliche Freund, ik twijfel niet aan je oprechtheid, maar je bent met al je gereformeeerde rechtzinnigheid nog maar een kind in de Schriften, het ontbreekt je aan het inzicht in zowel de diepere lagen als de bredere relaties van de Schrift. Je denkt met de drie formulieren over de volle waarheid Gods te beschikken. Ga liever met deze brief, waarin ik heel mijn hart gelegd heb, eens in je binnenkamer en roep eens uit` O,God, nu weet ik het niet meer!` Dan ben je al een stuk dichter bij de waarheid dan nu. Ik kan je uit eigen ervaring verzekeren dat hoe meer wij leren, hoe meer wij tot ontdekking komen dat wij nog niets weten en ik heb hier nog veel meer vragen dan jij. Ereunao.
-
Toeschouwer
- Berichten: 951
- Lid geworden op: 19 jul 2004, 22:47
Ereunao,
Bedankt dat je ons in je hart laat kijken. Een ontroerend verhaal.
Wat Afwezig betreft: Het valt me bar tegen van je om hooghartig te beweren, dat een bijbels gefundeerde weerlegging uit blijft en je dus besluit om te stoppen.
Ereunao heeft tal van Bijbelse argumenten aangehaald, maar goed jij blijft bij je kerkelijke 'vervangingstheorie'.
Het ontroerende verhaal van Prof. Langler met zijn kinderen, wat mij raakt tot in het diepst van mijn ziel; doe jij af met, 'eigen schuld', dat vind ik verschrikkelijk, om het nog maar zacht te zeggen. Het lijden van Israël en het lijden van de Messias: In Jesaja 49 wordt gesproken over Israël als de Knecht des Heeren en in Jesaja 53 wordt er ook gesproken over de Knecht des Heeren en daar gaat het over de Messias. Het is net een projector met 2 lenzen, de beelden schuiven over elkaar heen.
Ereunao nogmaals bedankt.
Bedankt dat je ons in je hart laat kijken. Een ontroerend verhaal.
Wat Afwezig betreft: Het valt me bar tegen van je om hooghartig te beweren, dat een bijbels gefundeerde weerlegging uit blijft en je dus besluit om te stoppen.
Ereunao heeft tal van Bijbelse argumenten aangehaald, maar goed jij blijft bij je kerkelijke 'vervangingstheorie'.
Het ontroerende verhaal van Prof. Langler met zijn kinderen, wat mij raakt tot in het diepst van mijn ziel; doe jij af met, 'eigen schuld', dat vind ik verschrikkelijk, om het nog maar zacht te zeggen. Het lijden van Israël en het lijden van de Messias: In Jesaja 49 wordt gesproken over Israël als de Knecht des Heeren en in Jesaja 53 wordt er ook gesproken over de Knecht des Heeren en daar gaat het over de Messias. Het is net een projector met 2 lenzen, de beelden schuiven over elkaar heen.
Ereunao nogmaals bedankt.
-
Ereunao
Na dit onverkwokkelijke intermezzo gaik nu verder met mijn verhaal:
Van eerste opstanding spreekt Paulus ook in 1Kor.15 vanaf vers 51. Hij noemt daar deze opstanding een verborgenheid, dat is iets wat te voren nog niet bekend was (Ef.3:5; 1Kor.15:23). De algemene opstanding was geen verborgenheid (Joh.11:24; Hand.23:6-8). Maar toen de Heere Jezus Zijn discipelen gebood over dit gezicht te zwijgen totdat Hij uit de doden zou opgestaan zijn, vraagden zij onder elkander wat het was uit de doden op te staan. (Mark.9:9,10) Deze opstanding was hen dus toen nog niet bekend. De opstanding van Christus en allen die in Hem ontslapen zijn is een opstanding uit het midden van de doden. Dit ligt ook helemaal in de analogie van het geloof. Want al de leden Zijns lichaam zijn één plant met Hem in de gelijkmaking aan Zijn dood en opstanding en ook in Zijn Hemelvaart en wederkomst (Joh.13:36: Coll.3:4). Als de Schrift over de opstanding in het algemeen spreekt staat er in het Grieks anastasis toon nekros, maar als het over de eerste opstanding gaat staat er anastasis toon ek nekros. Paulus gebruikt in Fill.3:11 zelfs een dubbele uitdrukking: ex anastasis toon ek nekros.
.C: Maar Petrus past in 2 Petr.2:10 de profetie van Hos.1:10 en 2:22 uitdrukkelijk op de kerk toe?
En Paulus in Rom. 9:25,26?
J:Het gaat hier mutatis mutandis om een toepassing van hetzelfde principe in een andere context, maar dat doet niets af van de primaire betekenis in de context waarin deze profetie bij Hosea voorkomt. Op precies dezelfde wijze past Mattheủs Hos.11:1 toe op Jezus, terwijl het in Hosea op Israël ziet.
C: Maar als Paulus zegt: 15 En de Heilige Geest getuigt het ons ook;
16 Want nadat Hij te voren gezegd had: Dit is het verbond, dat Ik met hen maken zal na die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten geven in hun harten, en Ik zal die inschrijven in hun verstanden;
17 En hun zonden en hun ongerechtigheden zal Ik geenszins meer gedenken dan past hij de beloften van het nieuwe verbond dat de Heere in Jer.31:31 aan Israël belooft toch nadrukkelijk op de kerk ,toe?
J: . Het verbond met Abraham rust op hetzelfde eeuwige verbond der genade en verzoening
dat God reeds in de eeuwigheid met Christus als representerend verbondshoofd gesloten heeft en de gelovigen van alle tijden, zowel voor als na de dood van Christus, in delen en bevat daarom veel levensnoodzakelijke beloften die zowel voor Israël als voor de kerk gelden,maar daaruit mag niet de conclusie getrokken worden dat God Zijn verbond met Abraham in de kerk heeft voortgezet.
C: De Efezebrief leert duidelijk dat alle onderscheid tussen Jood en heiden nu weggenomen is en dat de heidenen nu medeburgers van Israël geworden zijn
J: . Ook de Efezebrief leert geen inlijving van de Gemeente van Christus in het volk Israël.Want de Heilige Geest is niet gekomen om heidenen in Israël in te lijven maar om de gelovigen uit Israël en uit de heidenen tot één lichaam te dopen, zie 1Cor 12:12,13.) Paulus leert in Efeze 2 dat de gelovigen uit de heidenen, samengevoegd niet met Israël, maar met de gelovig Joden uit Israël, iets beters dan het letterlijke burgerschap van het etnische Israël gekregen hebben. Want zij zijn door het geloof in de Messias van Israël geen proselieten van Israël, maar medeburgers en medehuisgenoten binnen een betere gemeenschap. De Gemeente van Christus heeft zelfs een beter erfdeel dan Israël in het duizendjarig rijk. Want haar burgerschap is in de hemelen (Fill.2), wat van het etnische Israël nooit gezegd is. Joodse en niet-joodse gelovigen zijn "mede-erfgenamen", niet van het volk Israël, maar van Christus van de hele wereld en een hemels erfdeel (Rom.4:13; 8:17)
ereunao
Van eerste opstanding spreekt Paulus ook in 1Kor.15 vanaf vers 51. Hij noemt daar deze opstanding een verborgenheid, dat is iets wat te voren nog niet bekend was (Ef.3:5; 1Kor.15:23). De algemene opstanding was geen verborgenheid (Joh.11:24; Hand.23:6-8). Maar toen de Heere Jezus Zijn discipelen gebood over dit gezicht te zwijgen totdat Hij uit de doden zou opgestaan zijn, vraagden zij onder elkander wat het was uit de doden op te staan. (Mark.9:9,10) Deze opstanding was hen dus toen nog niet bekend. De opstanding van Christus en allen die in Hem ontslapen zijn is een opstanding uit het midden van de doden. Dit ligt ook helemaal in de analogie van het geloof. Want al de leden Zijns lichaam zijn één plant met Hem in de gelijkmaking aan Zijn dood en opstanding en ook in Zijn Hemelvaart en wederkomst (Joh.13:36: Coll.3:4). Als de Schrift over de opstanding in het algemeen spreekt staat er in het Grieks anastasis toon nekros, maar als het over de eerste opstanding gaat staat er anastasis toon ek nekros. Paulus gebruikt in Fill.3:11 zelfs een dubbele uitdrukking: ex anastasis toon ek nekros.
.C: Maar Petrus past in 2 Petr.2:10 de profetie van Hos.1:10 en 2:22 uitdrukkelijk op de kerk toe?
En Paulus in Rom. 9:25,26?
J:Het gaat hier mutatis mutandis om een toepassing van hetzelfde principe in een andere context, maar dat doet niets af van de primaire betekenis in de context waarin deze profetie bij Hosea voorkomt. Op precies dezelfde wijze past Mattheủs Hos.11:1 toe op Jezus, terwijl het in Hosea op Israël ziet.
C: Maar als Paulus zegt: 15 En de Heilige Geest getuigt het ons ook;
16 Want nadat Hij te voren gezegd had: Dit is het verbond, dat Ik met hen maken zal na die dagen, zegt de Heere: Ik zal Mijn wetten geven in hun harten, en Ik zal die inschrijven in hun verstanden;
17 En hun zonden en hun ongerechtigheden zal Ik geenszins meer gedenken dan past hij de beloften van het nieuwe verbond dat de Heere in Jer.31:31 aan Israël belooft toch nadrukkelijk op de kerk ,toe?
J: . Het verbond met Abraham rust op hetzelfde eeuwige verbond der genade en verzoening
dat God reeds in de eeuwigheid met Christus als representerend verbondshoofd gesloten heeft en de gelovigen van alle tijden, zowel voor als na de dood van Christus, in delen en bevat daarom veel levensnoodzakelijke beloften die zowel voor Israël als voor de kerk gelden,maar daaruit mag niet de conclusie getrokken worden dat God Zijn verbond met Abraham in de kerk heeft voortgezet.
C: De Efezebrief leert duidelijk dat alle onderscheid tussen Jood en heiden nu weggenomen is en dat de heidenen nu medeburgers van Israël geworden zijn
J: . Ook de Efezebrief leert geen inlijving van de Gemeente van Christus in het volk Israël.Want de Heilige Geest is niet gekomen om heidenen in Israël in te lijven maar om de gelovigen uit Israël en uit de heidenen tot één lichaam te dopen, zie 1Cor 12:12,13.) Paulus leert in Efeze 2 dat de gelovigen uit de heidenen, samengevoegd niet met Israël, maar met de gelovig Joden uit Israël, iets beters dan het letterlijke burgerschap van het etnische Israël gekregen hebben. Want zij zijn door het geloof in de Messias van Israël geen proselieten van Israël, maar medeburgers en medehuisgenoten binnen een betere gemeenschap. De Gemeente van Christus heeft zelfs een beter erfdeel dan Israël in het duizendjarig rijk. Want haar burgerschap is in de hemelen (Fill.2), wat van het etnische Israël nooit gezegd is. Joodse en niet-joodse gelovigen zijn "mede-erfgenamen", niet van het volk Israël, maar van Christus van de hele wereld en een hemels erfdeel (Rom.4:13; 8:17)
ereunao
-
Ereunao
Als er niemand vragen of opmerkingen heeft volgt nu het voorlaatste deel van mijn studie over Jeruzalem:
C: Als de profetie letterlijk genomen en op Israël toegepast moet worden dan zou ook de tempel opnieuw gebouwd en de offerdienst weer ingesteld moeten worden en dat is in strijd met de brief aan de Hebreeën.
J: . Inderdaad hebben alle offers met dat doel en in die vorm opgehouden. Het gaat hier echter om een zuiver sacramentele instelling, terugziende op de dood van Christus zoals wij dit doen bij het Heilig Avondmaal. Het is een andere vorm van evangelie verkondiging door de rijke taal van de symbolen. Er zijn dan ook belangrijke verschillen Wij lezen hier van geen Hogepriester en van geen voorhangsel, want dat is gescheurd (Math.27:51) en zo zou er nog veel meer te noemen zijn. Al deze verschillen bewijzen duidelijk dat het feit dat Christus gekomen is en het offer gebracht heeft in deze offerdiensten duidelijk verdisconteerd is
De schrijver van de Hebreeënbrief leert dus niet dat de tempel voorgoed heeft afgedaan, maar dat alle figuren in Christus hun vervulling hebben gevonden. Maar daarom hebben ze hun betekenis niet verloren, maar veeleer hun eigenlijke zin en betekenis pas gevonden. Hij is dan ook niet gekomen om de wet en de profeten te ontbinden, maar om die te vervullen.
C: Christus is het Zaad van Abraham. De gelovigen zijn door Christus ook zaad van Abraham.Daarom is de doop ook in de plaats van de besnijdenis gekomen.
In Hand.2 . wordt de belofte van het nieuwe verbond vervuld (de Heilige Geest, de wet in het binnenste, enz.) én Petrus grijpt daar terug op de belofte aan Abraham in Gen. 17. “Want u komt de belofte toe en uw kinderen enz.”
Gal. 3:16 bevestigt deze gedachtegang alleen maar; zie vers 29.
J: Petrus spreekt hier niet tot heidenen,die komen niet naar Jeruzalem om het Pinksterfeest te vieren, maar tot de Joden en Jodengenoten. Het gaat hier om de belofte van de Heilige Geest en niet over de specifieke beloften betreffend het land Kanaân, de stad Jeruzalem, de troon van David en de tempeldienst zie o.a.Jer.3:16,17;33:15-26. Het komt bij de profeten zelfs niet op om land en volk van elkaar te scheiden.
Maar nieuwe verbond gaat hier inderdaad over op de chr. gemeente, die in Hand.2 nog alleen uit Joden en Jodengenoten bestaat, maar dat bewijst niet dat het nieuwe verbond voor de Gemeente dezelfde heilsperspectieven biedt als voor Israël. Want in de context van de profetie van Jer. 31:31 en Ezech.36:27, is de belofte van de Geest verbonden met het wonen in het land. Profetie is altijd gelaagd en heeft een meervoudige vervulling. Zo is ook de profetie van Joël 2 ,die Petrus in Hand 2 aanhaalt nog steeds niet volledig vervuld. Want bij Joël staat deze in de context van de dag des Heeren; bloed en vuur en rookpilaren, de zon verandert in duisternis en de maan in bloed. Dat zijn fenomenen die op de pinksterdag niet gezien werden.
De belofte van de H.Geest b.v.staat dus voor Israël in de context van het wonen in het land en de regering van de Messias op de troon van David in het Messiaanse rijk.( Ezech.37 ) Maar voor de Gemeente is Hij het onderpand van haar hemelse erfenis Ef.1:13,14. Daarom komt de betekenis van besnijdenis en doop in geest en hoofdzaak wel overeen, want ook de besnijdenis op de achtste dag wijst heen naar de besnijdenis des harten en de nieuwe schepping die in beginsel is aangebroken bij de opstanding Van Christus ( zie 2 Kor.5:17 ). Maar ondanks deze overeenkomsten is en blijft de besnijdenis het teken van Gods verbond met Abraham terwijl de doop onze gemeenschap met Christus
in Zijn dood en opstanding verzegelt.( Rom.6 ) Daarom moet de besneden Jood net zo goed gedoopt worden als de heiden als hij tot geloof komt.ereunao
C: Als de profetie letterlijk genomen en op Israël toegepast moet worden dan zou ook de tempel opnieuw gebouwd en de offerdienst weer ingesteld moeten worden en dat is in strijd met de brief aan de Hebreeën.
J: . Inderdaad hebben alle offers met dat doel en in die vorm opgehouden. Het gaat hier echter om een zuiver sacramentele instelling, terugziende op de dood van Christus zoals wij dit doen bij het Heilig Avondmaal. Het is een andere vorm van evangelie verkondiging door de rijke taal van de symbolen. Er zijn dan ook belangrijke verschillen Wij lezen hier van geen Hogepriester en van geen voorhangsel, want dat is gescheurd (Math.27:51) en zo zou er nog veel meer te noemen zijn. Al deze verschillen bewijzen duidelijk dat het feit dat Christus gekomen is en het offer gebracht heeft in deze offerdiensten duidelijk verdisconteerd is
De schrijver van de Hebreeënbrief leert dus niet dat de tempel voorgoed heeft afgedaan, maar dat alle figuren in Christus hun vervulling hebben gevonden. Maar daarom hebben ze hun betekenis niet verloren, maar veeleer hun eigenlijke zin en betekenis pas gevonden. Hij is dan ook niet gekomen om de wet en de profeten te ontbinden, maar om die te vervullen.
C: Christus is het Zaad van Abraham. De gelovigen zijn door Christus ook zaad van Abraham.Daarom is de doop ook in de plaats van de besnijdenis gekomen.
In Hand.2 . wordt de belofte van het nieuwe verbond vervuld (de Heilige Geest, de wet in het binnenste, enz.) én Petrus grijpt daar terug op de belofte aan Abraham in Gen. 17. “Want u komt de belofte toe en uw kinderen enz.”
Gal. 3:16 bevestigt deze gedachtegang alleen maar; zie vers 29.
J: Petrus spreekt hier niet tot heidenen,die komen niet naar Jeruzalem om het Pinksterfeest te vieren, maar tot de Joden en Jodengenoten. Het gaat hier om de belofte van de Heilige Geest en niet over de specifieke beloften betreffend het land Kanaân, de stad Jeruzalem, de troon van David en de tempeldienst zie o.a.Jer.3:16,17;33:15-26. Het komt bij de profeten zelfs niet op om land en volk van elkaar te scheiden.
Maar nieuwe verbond gaat hier inderdaad over op de chr. gemeente, die in Hand.2 nog alleen uit Joden en Jodengenoten bestaat, maar dat bewijst niet dat het nieuwe verbond voor de Gemeente dezelfde heilsperspectieven biedt als voor Israël. Want in de context van de profetie van Jer. 31:31 en Ezech.36:27, is de belofte van de Geest verbonden met het wonen in het land. Profetie is altijd gelaagd en heeft een meervoudige vervulling. Zo is ook de profetie van Joël 2 ,die Petrus in Hand 2 aanhaalt nog steeds niet volledig vervuld. Want bij Joël staat deze in de context van de dag des Heeren; bloed en vuur en rookpilaren, de zon verandert in duisternis en de maan in bloed. Dat zijn fenomenen die op de pinksterdag niet gezien werden.
De belofte van de H.Geest b.v.staat dus voor Israël in de context van het wonen in het land en de regering van de Messias op de troon van David in het Messiaanse rijk.( Ezech.37 ) Maar voor de Gemeente is Hij het onderpand van haar hemelse erfenis Ef.1:13,14. Daarom komt de betekenis van besnijdenis en doop in geest en hoofdzaak wel overeen, want ook de besnijdenis op de achtste dag wijst heen naar de besnijdenis des harten en de nieuwe schepping die in beginsel is aangebroken bij de opstanding Van Christus ( zie 2 Kor.5:17 ). Maar ondanks deze overeenkomsten is en blijft de besnijdenis het teken van Gods verbond met Abraham terwijl de doop onze gemeenschap met Christus
in Zijn dood en opstanding verzegelt.( Rom.6 ) Daarom moet de besneden Jood net zo goed gedoopt worden als de heiden als hij tot geloof komt.ereunao
-
Ereunao
Jesaja 2:3 En vele volken zullen heengaan en zeggen: Komt, laat ons opgaan tot den berg des HEEREN, tot het huis van den God Jakobs, opdat Hij ons lere van Zijn wegen, en dat wij wandelen in Zijn paden; want uit Sion zal de wet uitgaan, en des HEEREN woord uit Jeruzalem.
Jesaja 24:23 En de maan zal schaamrood worden, en de zon zal beschaamd worden, als de HEERE der heirscharen regeren zal op den berg Sion en te Jeruzalem, en voor zijn oudsten zal heerlijkheid zijn.
Jesaja 27:13 En het zal te dien dage geschieden, dat er met een grote bazuin geblazen zal worden; dan zullen die komen, die in het land van Assur verloren zijn, en de heengedrevenen in het land van Egypte; en zij zullen den HEERE aanbidden op den heiligen berg te Jeruzalem.
Jesaja 65:18,l9 Maar weest gijlieden vrolijk, en verheugt u tot in der eeuwigheid in hetgeen Ik schep; want ziet, Ik schep Jeruzalem een verheuging, en haar volk een vrolijkheid.
19 En Ik zal Mij verheugen over Jeruzalem, en vrolijk zijn over Mijn volk; en in haar zal niet meer gehoord worden de stem der wening, noch de stem des geschreeuws.
Jesaja 66:10 Verblijdt u met Jeruzalem, en verheugt u over haar, al haar liefhebbers! Weest vrolijk over haar met vreugde, gij allen, die over haar zijt treurig geweest!
Jesaja 66:13 Als een, dien zijn moeder troost, alzo zal Ik u troosten; ja, gij zult te Jeruzalem getroost worden.
Jeremia 3:17 Te dier tijd zullen zij Jeruzalem noemen, des HEEREN troon; en al de heidenen zullen tot haar vergaderd worden, om des HEEREN Naams wil, te Jeruzalem; en zij zullen niet meer wandelen naar het goeddunken van hun boos hart.
Jeremia 33:16 In die dagen zal Juda verlost worden, en Jeruzalem zeker wonen; en deze is, die haar roepen zal: De HEERE, onze GERECHTIGHEID.
Joël 3:17 En gijlieden zult weten, dat Ik de HEERE, uw God ben, wonende op Sion, den berg Mijner heiligheid; en Jeruzalem zal een heiligheid zijn, en vreemden zullen niet meer door haar doorgaan
.Micha 4:8 En gij Schaapstoren, gij Ofel der dochter Sions! tot u zal komen, ja, daar zal komen de vorige heerschappij, het koninkrijk der dochteren van Jeruzalem.
Zacharia 1:16 Daarom zegt de HEERE alzo: Ik ben tot Jeruzalem wedergekeerd met ontfermingen; Mijn huis zal daarin gebouwd worden, spreekt de HEERE der heirscharen, en het richtsnoer zal over Jeruzalem uitgestrekt worden.
Zacharia 1:17 Roep nog, zeggende: Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Mijn steden zullen nog uitgespreid worden vanwege het goede; want de HEERE zal Sion nog troosten, en Hij zal Jeruzalem nog verkiezen.
Zacharia 8:3 Alzo zegt de HEERE: Ik ben wedergekeerd tot Sion, en Ik zal in het midden van Jeruzalem wonen; en Jeruzalem zal geheten worden een stad der waarheid, en de berg des HEEREN der heirscharen, een berg der heiligheid.etc etc.
Gezegend zij de grote Koning.
Die tot ons komt in ´s Heeren naam
Wij zeeg`nen U uit ´s Heeren woning
Wij zegenen U al te zaam. ereunao
Jesaja 24:23 En de maan zal schaamrood worden, en de zon zal beschaamd worden, als de HEERE der heirscharen regeren zal op den berg Sion en te Jeruzalem, en voor zijn oudsten zal heerlijkheid zijn.
Jesaja 27:13 En het zal te dien dage geschieden, dat er met een grote bazuin geblazen zal worden; dan zullen die komen, die in het land van Assur verloren zijn, en de heengedrevenen in het land van Egypte; en zij zullen den HEERE aanbidden op den heiligen berg te Jeruzalem.
Jesaja 65:18,l9 Maar weest gijlieden vrolijk, en verheugt u tot in der eeuwigheid in hetgeen Ik schep; want ziet, Ik schep Jeruzalem een verheuging, en haar volk een vrolijkheid.
19 En Ik zal Mij verheugen over Jeruzalem, en vrolijk zijn over Mijn volk; en in haar zal niet meer gehoord worden de stem der wening, noch de stem des geschreeuws.
Jesaja 66:10 Verblijdt u met Jeruzalem, en verheugt u over haar, al haar liefhebbers! Weest vrolijk over haar met vreugde, gij allen, die over haar zijt treurig geweest!
Jesaja 66:13 Als een, dien zijn moeder troost, alzo zal Ik u troosten; ja, gij zult te Jeruzalem getroost worden.
Jeremia 3:17 Te dier tijd zullen zij Jeruzalem noemen, des HEEREN troon; en al de heidenen zullen tot haar vergaderd worden, om des HEEREN Naams wil, te Jeruzalem; en zij zullen niet meer wandelen naar het goeddunken van hun boos hart.
Jeremia 33:16 In die dagen zal Juda verlost worden, en Jeruzalem zeker wonen; en deze is, die haar roepen zal: De HEERE, onze GERECHTIGHEID.
Joël 3:17 En gijlieden zult weten, dat Ik de HEERE, uw God ben, wonende op Sion, den berg Mijner heiligheid; en Jeruzalem zal een heiligheid zijn, en vreemden zullen niet meer door haar doorgaan
.Micha 4:8 En gij Schaapstoren, gij Ofel der dochter Sions! tot u zal komen, ja, daar zal komen de vorige heerschappij, het koninkrijk der dochteren van Jeruzalem.
Zacharia 1:16 Daarom zegt de HEERE alzo: Ik ben tot Jeruzalem wedergekeerd met ontfermingen; Mijn huis zal daarin gebouwd worden, spreekt de HEERE der heirscharen, en het richtsnoer zal over Jeruzalem uitgestrekt worden.
Zacharia 1:17 Roep nog, zeggende: Alzo zegt de HEERE der heirscharen: Mijn steden zullen nog uitgespreid worden vanwege het goede; want de HEERE zal Sion nog troosten, en Hij zal Jeruzalem nog verkiezen.
Zacharia 8:3 Alzo zegt de HEERE: Ik ben wedergekeerd tot Sion, en Ik zal in het midden van Jeruzalem wonen; en Jeruzalem zal geheten worden een stad der waarheid, en de berg des HEEREN der heirscharen, een berg der heiligheid.etc etc.
Gezegend zij de grote Koning.
Die tot ons komt in ´s Heeren naam
Wij zeeg`nen U uit ´s Heeren woning
Wij zegenen U al te zaam. ereunao
-
Filologos
Dit is niet vreemd, deze terminologie wordt gebruikt om het dilemma letterlijk/geestelijk te ontwijken. Dat is nl. een begrippenpaar dat niet goed werkt. De letterlijke én geestelijke opvatting komen voort uit een rationele benadering. Wie het geheim van de tekst recht wil doen, kiest voor een andere benadering.Oorspronkelijk gepost door Toeschouwer
Afgewezen,
Jij beweert dat het er niet omgaat om 'letterlijk' of 'geestelijk' maar om de mening van de Geest.
Wat een onzin. Ik kan zo tientallen tegenstrijdigheden in de Bijbel opnoemen. Letterlijk? Nee dank u. Hoe dan wel? 1. Neem de tekst serieus (ook qua vorm). 2. Besef dat de kleuren van de profetie komen van het palet dat de profeet in handen heeft (tijdbetrokkenheid) 3. Betrek bij de interpretatie wat overigens bekend is (ieder die gelooft is kind van Abraham etc. etc.).Ik denk dat de Bijbel geschreven is naar de mening van de Geest, de Bijbelschrijvers zijn geleid door de Geest van God. Als ik niet meer aan de letterlijke tekst kan vasthouden, kom je onherroepelijk uit bij Kuitert en de Heyer.
Nee, niet als je de tweeledigheid letterlijk/geestelijk loslaat.Dan vraag ik jou: Is Jezus de Messias letterlijk opgestaan uit het graf? Of moeten we dat geestelijk zien. Je komt zo op een enorm dwaalspoor.
Lezen in context is niet hetzelfde als willekeur.Maar om willekeurig Jeruzalem, Israël, letterlijk, of geestelijk te willen lezen, dan belandt je in een willekeur.