Komen tot Christus

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
(Als jij oudvaders citeert (en geen kleine stukskes) mogen we klappen en als ik een oudvader citeer, doe je alsof ik ze verkeerd begrijp.)

Nou excuses dan. Was zo niet bedoeld.

Maar, lees zijn verklaring maar eens over de stokbewaarder.. je gelooft je ogen denk ik niet!

[Matthijs]

Zou misschien Niek eens een helder stuk willen schrijven hoe het nou precies zit?

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
(Als jij oudvaders citeert (en geen kleine stukskes) mogen we klappen en als ik een oudvader citeer, doe je alsof ik ze verkeerd begrijp.)

Nou excuses dan. Was zo niet bedoeld.

Maar, lees zijn verklaring maar eens over de stokbewaarder.. je gelooft je ogen denk ik niet!

Excuses aanvaard.
Ik hoop morgen Henry te lezen over de stokbewaarder. Maar ik zeg alvast dat het niet of-of is, maar en-en. De Stokbewaarder is geen model voor iedereen. God heeft de mens uniek gemaakt en ook Zijn weg is bij ieder mens uniek. Hij kent ons -want Hij heeft ons gemaakt-, en benadret de één zus, en de ander zó. We zijn niet allemaal stokbewaarders en Paulussen. Er zijn ook (meer) Lydia's en Zacheussen.

[timo]

Zolang we maar Kinderen Van God mogen genoemd worden

[MS]

Sorry voor de mensen die niet van een lapje tekst van een oudvader houden, maar toch kan ik het niet laten. Had nog wel beterschap beloofd, ik doe m'n uiterste best!

Dit las ik:

Bekering is een genadegave die het Evangelie van ons eist. Sommigen denken dat de wet bekering eist. De eerste preek die Christus hield, ja zelfs het eerste woord van deze preek, luidde echter: "Bekeert u", Matth. 4:17. Het afscheidswoord dat Hij vlak voor Zijn hemelvaart sprak, was dat "in Zijn Naam gepredikt zou worden bekering", Lukas 24:47. De apostelen benadrukten dit telkens weer opnieuw: "En uitgegaan zijnde, predikten zij, dat zij zich zouden bekeren", Mark. 6:12.
Bekering is uitsluitend een Evangeliegenade. Het verbond der werken liet geen plaats voor bekering, maar luidde: "Zondig en sterf." Het Evangelie opende een weg voor bekering. Christus heeft Zijn bloed gegeven, zodat zondaren die zich bekeren zalig kunnen worden. De wet eiste persoonlijke, volmaakte en eeuwige gehoorzaamheid. Zij vervloekte allen die hierin tekortschoten. "Vervloekt is een iegelijk die niet blijft in al hetgeen geschreven is in het boek der wet, om dat te doen", Gal. 3:10. Er staat niet dat degene die niet blijft in al hetgeen geschreven is, zich moet bekeren, maar dat hij vervloekt is. Bekering is dus een leerstuk dat alleen door het Evangelie wordt geopenbaard.

De link is:
http://www.theologienet.nl/documenten/W ... kering.rtf

En is van Thomas Watson.

Het stuk heet de leer van de bekering.

[Miscanthus]

Het is wel tekenend dat we in een topic over het komen tot Christus, meer dan helft van de tijd besteden aan de wet en oudvaders.
De tijd lijkt rijp voor een tweede reformatie. Sola scriptura, sola fide, sola gratia, sola Christi.

[timo]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
Het is wel tekenend dat we in een topic over het komen tot Christus, meer dan helft van de tijd besteden aan de wet en oudvaders.
De tijd lijkt rijp voor een tweede reformatie. Sola scriptura, sola fide, sola gratia, sola Christi.

Als je Sola Christi wil noem dan de Drie eenheid aan want ze werken altijd samen. Trouwens zegt de bijbel het is een eenzijdig Gods werk. Want niemand kan tot mij komen dan tenzij devader hem trekken

[timo]

[font=Courier New]Heel belangrijk is, dat er ten eerste sprake mag zijn van het persoonlijk kennen van de Heere. Dat we weten van de levendmaking uit onze geestelijke dood, van de ontdekking aan en overtuiging van onze zonde en schuld, onmacht en verlorenheid. En dat we door genade mogen weten van de ontsluiting door Woord en Geest van de weg der zalgheid in de Heere Jezus in het persoonlijk zielenleven. Want hoe zullen we anderen leren als wezelf niet onderwezen zijn en worden door de Heere? [/font]

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door timo

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus
Het is wel tekenend dat we in een topic over het komen tot Christus, meer dan helft van de tijd besteden aan de wet en oudvaders.
De tijd lijkt rijp voor een tweede reformatie. Sola scriptura, sola fide, sola gratia, sola Christi.

Als je Sola Christi wil noem dan de Drie eenheid aan want ze werken altijd samen. Trouwens zegt de bijbel het is een eenzijdig Gods werk. Want niemand kan tot mij komen dan tenzij devader hem trekken

Ehm....wat heeft dit met mijn posting te maken?
Sola Christi is prima: Johannes 12:44 ¶ En Jezus riep, en zeide: Die in Mij gelooft, gelooft in Mij niet, maar in Dengene, Die Mij gezonden heeft.
Verder wil ik je een hint geven: denk nog even aan het lampje en de stroom....



[Aangepast op 6/4/05 door Miscanthus]

[Matthijs]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus

Oorspronkelijk gepost door Matthijs

Oorspronkelijk gepost door refo
Ik zou het toch maar scheiden.

Wanneer gaf God Zijn wet? Voor of na de uittocht?

Dus Ursinus hadden de Wet niet moeten noemen in het stuk der ellende? Wat eist de Wet van ons? Dat leert ons Christus in een hoofdsom.........

Ga 3:19 ¶ Waartoe is dan de wet? Zij is om der overtredingen wil daarbij gesteld, totdat het zaad zou gekomen zijn, dien het beloofd was; en zij is door de engelen besteld in de hand des Middelaars.

Dachsel zegt ervan: de wet is om de verhouding tussen God en mens te reguleren voor een tijd.
Er staat duidelijk: totdat het zaad zou gekomen zijn,=Christus. Daarna moest de wet terugtreden; zie Rom 10:4 want het einde der wet is Christus, tot rechtvaardigheid een ieder die gelooft.

Dwaalleraars (Judaisten) vermengden wet en evangelie en zeiden: door de wet tot het evangelie. Daartegen schrijft Paulus zijn Galatenbrief. De wet kan nooit tot zaligmakende verbrokenheid brengen, alle zaligheid en goed komt alleen tot mij via Christus. De wet wekt alleen maar meer begeerlijkheid op Rom 7:8 Ro 7:8 Maar de zonde, oorzaak genomen hebbende door het gebod, heeft in mij alle begeerlijkheid gewrocht;...

Volgens Matthew Henri is de wet ondergeschikt aan de belofte, en niet tegenovergesteld. 'Wij hebben geen behoefte meer aan de wet om ons tot Christus te leiden."

Toeleidende weg tot Christus, Heerenveen 2001, 80, 81

Gods vreemde werk

De overtuiging van zonde door de Wet, noemt Luther Gods vreemde werk. Gods gewone werk is om de ellendigen te vertroosten, de zondaars te rechtvaardigen en de vertwijfelden op te richten.

De uitdrukking is ontleend aan Jesaja 28:21: ‘Zijn werk zal vreemd zijn; en om Zijn daad te doen, Zijn daad zal vreemd zijn!'

God moet volgens Luther eerst zijn vreemde werk (opus alienum) doen, voordat Hij Zijn gewone werk (opus proprium) kan doen. Met andere woorden: God moet ons eerst vernederen door de Wet en de kennis van onze zonden, voordat Hij ons genezen en vrijspreken kan door her Evangelie.

God doodt en verootmoedigt door de Wet. Het lijkt dan alsof God het op onze ondergang gemunt heeft. Alles veroordeelt ons en klaagt ons aan. Het lijkt alsof God ons kwelt en achtervolgt met een besef van onze zonden en ons zondige bestaan. Hij vervloekt en veroordeelt ons door Zijn Wet. God brengt ons in de uiterste vertwijfeling of we ooit door deugden of verbeteringen zalig kunnen worden. Maar het doel van dit alles is onze behoudenis. Dit is echter voor de zondaar verborgen. Daar­om noemt Luther dit Gods vreemde werk. God is er echter wel in, maar op een verborgen manier. Het is een hand van liefde, die de zondaar slaat en veroordeelt door de Wet. Daarom moet de Wet ook begrepen wor­den in her licht van her Evangelie. De Wet dient her Evangelie. Het be­reidt het hart voor het geneesmiddel van het Evangelie.

'Maar Hij kan niet komen tot Zijn gewone werk, tenzij Hij een werk onderneemt dat vreemd is en tegenovergesteld aan Zichzelf zoals Jesa­ja 28 zegt: "Zijn werk is vrcemd opdat Hij Zijn eigen werk ral kunnen werken. 'Zijn vreemde werk is om de mensen zondaren te maken, on­rechtvaardig, ellendig, dwaas, verloren. Niet dat Hij Zelf hen daadwer­kclijk zodanigen maakt, maar dat de trots van de mens, ofschoon zij zo­danigen zijn, hen niet zodanigen wil laten worden. Daarom gebruikt God dit werk om hen te tonen dat zij zodanigen zijn, opdat zij zo mo­gen worden in hun eigen ogen, wat zij in Gods ogen zijn. Wanneer God een mens begint te rechtvaardigen, verdoemt Hij hem eerst, en degene die Hij wil opbouwen vernietigt Hij, die Hij wil helen slaat Hij en die Hij levend maakt, doodt Hij. In één woord, God werkt Zijn vreemde werk, opdat Hij Zijn eigen werk mag doen.”



Dit is een typische trek in Luthers opvatting over de verborgen God. Zo werkt God, zo openbaart Hij Zich. Door te vernederen verhoogt Hij ons, door te doden maakt Hij ons levend. Dit zijn de werken, die God in ons werkt. Het doel daarvan is het leven en de heerlijkheid. Daarom kon Lu­ther aan George Spenlein schrijven: `Gij kunt slechts in Hem, door een ge­trooste vertwijfeling aan uzelf en aan uw werken, de vrede vinden.'

Het vreemde handelen van God met Zijn volk, bepaalt voor een groot deel Luthers uitleg van de Schrift. Voor Maarten Luther is Christus de sleutel tot het verstaan van de Schrift. De diepste verborgenheid en her hoogste mysterie van de Schrift is, dat Christus, de Z.oon van God, mens is geworden, voor ons geleden heeft en eeuwig heersen zal. Christus is de punt in de cirkel, van waaruit de gehele cirkel getrokken is en waar­op hij betrokken blijft. Christus is het middelpunt van alle geschiede­nissen van de Heilige Schrift. Vanuit Christus moet alles verstaan wor­den. Alles moet aangelegd blijven op Christus en Zijn verlossend werk, de rechtvaardiging door her geloof. Luther wijst dan op de manier waar­op Jezus de oudtestamentische personen en geschiedenissen uitlegde en op Zichzelf betrok. Jezus Zelf heeft ons in Zijn prediking geleerd, hoe wij her Oude testament moeten uitleggen.

`Wanneer Hij (Joh. 3:14) zegt: `Zoals Mozes in de woestijn de slang ver­hoogd heeft, zo moet des mensen Zoon verhoogd worden'. De Heere leert ons hier de juiste greep om Mozes en alle profeten uit te leggen en laat ons zien, dat Mozes met al zijn geschiedenissen en beelden op Hem duidt en doelt, namelijk, dat Christus is het punt in de cirkel, van waar­uit de gehele cirkel getrokken is en waarop Hij betrokken blijft.” (………...)

[Miscanthus]

beste Matthijs,

ik gooi er nog 1 citaat tegenaan, waarin duidelijk mijn punt naar voren komt. het is van Ds Tunderman uit een preek over zondag 2. De complete preek kun je HIER lezen.

In het stuk van de ellende belijden wij, dat de boodschap van de verlossing en de verkondiging van de heerlijkheid van Christus ons aanspreekt als verlorenen.

Het is dus niet zo, dat de heerlijkheid van Jezus Christus in deze prediking naar de achtergrond gedrongen wordt. Nog minder is het zo, dat wij ons nu als het ware eventjes voorstellen wie wij zouden zijn als Jezus Christus niet tot ons was gekomen. Dit is geen spelletje, maar pure ernst; blijde ernst van de verlorenen, die de klankenrijkdom verstaan van het snarenspel van de verlossing.

Wij moeten Jezus Christus kennen. Wij moeten kenners van Zijn majesteit en heerlijkheid zijn. Kenners van de muziek gaan in de klanken steeds meer horen. Een muziekkenner ontdekt telkens nieuwe werelden van klank- en harmoniemogelijkheden. Zo gaan wij Jezus Christus kennen. Daartoe behoort ook dat wij weten hoe groot onze zonden en ellende zijn. Wij worden in de Bijbel aangesproken als verlorenen. Dat is de bril, waarmee de Bijbel zich laat lezen. En als wij dan lezen zien wij met die bril Jezus Christus, de Heiland, de Verlosser.

Zo staat Christus ook nu op de voorgrond. Zijn heerlijkheid vult de hele horizon. Waar dit vergeten wordt, hetzij door de dominee, hetzij door de gemeente, blijft van het stuk van de ellende niets anders over dan een karikatuur. En onverdragelijk wordt het bijna als dergelijk onschriftuurlijk spreken over de zonde en ellende in de prediking gaat overheersen en het centrum niet langer door de verlossing wordt ingenomen.

Een dergelijk spreken over de ellende raakt kant noch wal; het is een ijdel geroep. Hierin wordt de gedachte gewekt alsof wij zonder Jezus Christus en buiten het verbond van Gods genade om eerst een bepaald niveau van kennis over onze ellende bereikt moeten hebben, voor wij tot het geloof in Jezus Christus komen. Zo kan de prediking ontaarden in een middel om de gelovigen van Jezus Christus weg te drijven. Je moet eerst je ellende kennen en pas dan de hand op het volbrachte offer van Golgotha leggen. Velen zijn door dit soort prediking met een vloek de kerk uitgelopen.

[Aangepast op 27/4/05 door Miscanthus]

[Matthijs]

Ja, ds Tunderman.
Ik heb een preek van hem gelezen over de doop. Ik voel me eerlijk gezegd niet echt bij thuis. Er mist wat, en dat is de toeleidende weg. Ik houd van Schriftuurlijke bevindelijke preken.
Ik vind mooi dat ds. Tunderman zo vol is van Christus, maar laten we daarom wel evenwichtig blijven in ons preken. Wet en Evangelie.

Lees ook eens de ontdekkende functie van de Wet door dr. P. de Vries. Heeft recent in ons Kerkblad gestaan.

[Miscanthus]

Oorspronkelijk gepost door Matthijs...ik mis wat.....Ik vind mooi dat ds. Tunderman zo vol is van Christus, maar laten we daarom wel evenwichtig blijven in ons preken. Wet en Evangelie.

Matthijs,

dit is een innerlijke tegenstrijdigheid. Waar Christus is, mis je niks, maar heb je alles.

[wim]

Oorspronkelijk gepost door Miscanthus

Oorspronkelijk gepost door Matthijs...ik mis wat.....Ik vind mooi dat ds. Tunderman zo vol is van Christus, maar laten we daarom wel evenwichtig blijven in ons preken. Wet en Evangelie.

Matthijs,

dit is een innerlijke tegenstrijdigheid. Waar Christus is, mis je niks, maar heb je alles.

Hartgrondig mee eens!!!

[Matthijs]

Ik vind dat een predikant evenwichtig moet zijn in zijn preken.

Ik denk dat onze standpunten nu wel duidelijk zijn.

Ik laat het voorlopig hierbij.

Matthijs