Ik denk dat we eens goed moeten nagaan hoe de bijbel spreekt over bekeren. Er is verschil tussen bekeren als daad van de wil, en bekeren als berouw over de zonde. Zowel in het Grieks als het Hebreeuws zijn deze woorden gescheiden. Een link waarin de betreffende woorden uitgelegd worden vind je:
http://www.arlev.clara.net/repentan.htm.
Zeer de moeite waard om eens te kijken naar wat er in de grondtaal nu bedoelt word, als er gesproken wordt over 'bekeren'.
-------------------
Ik wil er trouwens streng tegen waarschuwen om aan getalsverhoudingen conclusies te trekken, als het gaat om Schriftwoorden. Elke tekst in de Schrift is Gods Woord. We hebben niet veel teksten nodig om een waarheid te bewijzen. Zo is bv het leerstuk van de heilige Drie-Eenheid ook maar met enkele tekstwoorden onderbouwd.
Kortom: Als er maar 1 keer staat in de Schrift dat de mens zichzelf niet kan bekeren, dan is dat waar. En het staat er meer dan één keer...
Daarentegen blijft het waar dat de Schrift vele malen spreekt over 'Bekeert u!' en 'gelooft!'. Laten we eens nazien hóe de Schrift dat doet. Wat mij opvalt als ik zo de Schrift eens doorzoek op die termen, is dat zij bijna altijd spreken met een verwijzing naar de zonden. Meestal is aan de oproep een dreigement gekoppeld, of juist de belofte van vergeving. De oproep tot bekering en geloof is dus geen vrijblijvende, liefelijke nodiging, nee, dreigend met onze eeuwige ondergang drijft het tot Christus!
Ik denk dat er een heerlijke harmonie is. 'Niemand kan tot Mij komen, tenzij de Vader hem trekke'. Dit is en blijft waar. Zonder dat God trekt kúnnen en wíllen wij niet tot Christus komen. En tóch moeten we, want we gaan en liggen verloren! Zit je hiermee? Leg het probleem aan Gods voeten, Hij wil geven wat Hij ons beveelt om te doen! Als God trekt, dan
zullen wij Hem nalopen. Dan kan je niet anders. Hij geeft een ieder die Hem daarom vraagt. God laat nooit een bidder staan!
[Aangepast op 6/4/2005 door memento]
