Oh, en nu het openbaar is heb je stiekem maar doorgelezen t/m blz. 145?Laag schreef:Dan was ik bij bladzijde 139 naar huis gegaan......naar moeders de vrouw.....Wandelende schreef:En verder?Laag schreef:Stel je eens voor dat dit topic de kerkeraadskamer is, ergens in den lande.....in een GG kerk......een gesprek tussen kerkenraad en bezwaarden.......
Jammer, maar begrijpelijk gelet op het geheel van jouw standpunten en gedachtengoed. Overigens: hier laat Comrie zich nu juist in zijn hart kijken.Luther schreef:Nee, daar vinden we elkaar dus niet helemaal. Ik wil niets toe- of afdoen aan het citaat, maar ik lees dit soort dingen wel graag in context. Wat Comrie zegt over knecht en kind kan namelijk ook makkelijk misverstaan worden.Erasmiaan schreef:Als we elkaar híér nu in mogen vinden praten we verder inderdaad nog slechts over accentverschillen.
Ik lees in de gelijkenis van de verloren zoon dat de zoon zich voorneemt om een knecht te worden, maar hij krijgt niet eens de kans om dat voornemen uit te spreken. De vader kust het weg, en geeft hem verzoening van zijn schuld, opname in het gezin en het kindschap in één keer. De bewijzen daarvan (kleed, ring, schoenen) maken direct duidelijk: dit is geen knecht, maar mijn zoon!
De oudste jongen die al die tijd kind is gebleven, gedraagt zich echter als een knecht. Hij uit scherpe verwijten, maar de vader gaat er niet op in, maar zegt: Kind...! Je bent altijd bij me, alles wat van mij is, is van jou.
Kortom: Hoewel ik Comrie waardeer, neem ik niet al zijn gedachten over. De theologoog, de filosoof en de pastor die Comrie allemaal was, zijn nogal eens in gevecht met elkaar. Het liefst is mij de Comrie die als pastor zich in het hart laat kijken en dan ook Christus hoog opheft.
Ik bedoel jou niet in ieder geval; maar dat neemt niet weg dat ik toch wel bij mijn bovenstaand standpunt blijf dat er met sommigen echt niet valt te praten.Wandelende schreef:Wat een nare opmerking.Jantje schreef:Ik ben het hier zeer zeker absoluut mee eens. Met sommigen in dit draadje is er geen enkele toenadering mogelijk.
Ik weet dat je mij persoonlijk niet bedoeld.Jantje schreef:Ik bedoel jou niet in ieder geval; maar dat neemt niet weg dat ik toch wel bij mijn bovenstaand standpunt blijf dat er met sommigen echt niet valt te praten.Wandelende schreef:Wat een nare opmerking.Jantje schreef:Ik ben het hier zeer zeker absoluut mee eens. Met sommigen in dit draadje is er geen enkele toenadering mogelijk.
Dat geldt inderdaad niet alleen voor jou.Voor de rest laat ik het topic maar eventjes gaan. Inmiddels is namelijk het tegendeel van mijn onderschrift waar geworden...
Ik begrijp wel dat mensen zoals @DIA zich zorgen maken. Die horen soms opeens zaken die zij misschien altijd heel anders hebben gehoord en gedacht.En @Luther, probeer dan in eenvoudig Nederlands toch nog eens een poging te doen (als je wilt) en neem daarbij ook de vraag mee hoe het komt dat er aan de andere (lees: rechter) kant (lees DIA's reacties er maar op na!) ook mensen zijn die zich zorgen maken over de prediking. Daar heb ik nog helemaal niemand over gehoord.
Jazeker, nagezonden stukken.Wandelende schreef:Oh, en nu het openbaar is heb je stiekem maar doorgelezen t/m blz. 145?Laag schreef:Dan was ik bij bladzijde 139 naar huis gegaan......naar moeders de vrouw.....Wandelende schreef:En verder?Laag schreef:Stel je eens voor dat dit topic de kerkeraadskamer is, ergens in den lande.....in een GG kerk......een gesprek tussen kerkenraad en bezwaarden.......
Dat kan, maar snap je mijn nuancering wel? Gezien je reactie twijfel ik daaraan.Erasmiaan schreef:Jammer, maar begrijpelijk gelet op het geheel van jouw standpunten en gedachtengoed. Overigens: hier laat Comrie zich nu juist in zijn hart kijken.Luther schreef:Nee, daar vinden we elkaar dus niet helemaal. Ik wil niets toe- of afdoen aan het citaat, maar ik lees dit soort dingen wel graag in context. Wat Comrie zegt over knecht en kind kan namelijk ook makkelijk misverstaan worden.Erasmiaan schreef:Als we elkaar híér nu in mogen vinden praten we verder inderdaad nog slechts over accentverschillen.
Ik lees in de gelijkenis van de verloren zoon dat de zoon zich voorneemt om een knecht te worden, maar hij krijgt niet eens de kans om dat voornemen uit te spreken. De vader kust het weg, en geeft hem verzoening van zijn schuld, opname in het gezin en het kindschap in één keer. De bewijzen daarvan (kleed, ring, schoenen) maken direct duidelijk: dit is geen knecht, maar mijn zoon!
De oudste jongen die al die tijd kind is gebleven, gedraagt zich echter als een knecht. Hij uit scherpe verwijten, maar de vader gaat er niet op in, maar zegt: Kind...! Je bent altijd bij me, alles wat van mij is, is van jou.
Kortom: Hoewel ik Comrie waardeer, neem ik niet al zijn gedachten over. De theologoog, de filosoof en de pastor die Comrie allemaal was, zijn nogal eens in gevecht met elkaar. Het liefst is mij de Comrie die als pastor zich in het hart laat kijken en dan ook Christus hoog opheft.
Ten slotte: de verwijzing van Comrie is niet naar de gelijkenis van de verloren zoon, maar naar Galaten.
Typ ik moeilijk Nederlands? Waar moet ik eenvoudig nog een reactie op geven?Jantje schreef:En @Luther, probeer dan in eenvoudig Nederlands toch nog eens een poging te doen (als je wilt) en neem daarbij ook de vraag mee hoe het komt dat er aan de andere (lees: rechter) kant (lees DIA's reacties er maar op na!) ook mensen zijn die zich zorgen maken over de prediking. Daar heb ik nog helemaal niemand over gehoord.
Ds Mallan: Een te ruim en algemeen Evangelie? Daar krijgt men volle tafels van.Luther schreef:Typ ik moeilijk Nederlands? Waar moet ik eenvoudig nog een reactie op geven?Jantje schreef:En @Luther, probeer dan in eenvoudig Nederlands toch nog eens een poging te doen (als je wilt) en neem daarbij ook de vraag mee hoe het komt dat er aan de andere (lees: rechter) kant (lees DIA's reacties er maar op na!) ook mensen zijn die zich zorgen maken over de prediking. Daar heb ik nog helemaal niemand over gehoord.
Ja, ik begrijp wel hoe die zorgen ter rechterzijde ontstaan. Er is een deel van de gereformeerde gezindte dat graag preken hoort, zoals ze altijd waren, met de bekende termen en uitdrukkingen. Ik waardeer in die diensten altijd de grote mate van eerbied en het besef van heiligheid van een eredienst. Dat mis ik elders in den brede nogal eens. Maar we moeten ook eerlijk zijn, dat sommige mensen alleen afgaan op woorden en bekende uitdrukkingen, en het maken van studie van een preek d.m.v. grondige en eerlijke exegese afdoen als verstandswerk. En dat terwijl onze geachte Reformatoren, Nadere Reformatoren en Puriteinen alleemaal wetenschappelijk geschoold waren en in hun kennis van de grondtekst vaak nog meer wisten dan de theologen van nu. Maar het onbekende wordt vaak verdacht gehouden.
Als iemand in gewoon Nederlands precies dezelfde bevindelijke elementen bespreekt, wordt gezegd: Oh, dat is veel oppervlakkiger.
het is lastig om daar tegenop te redeneren, want het heeft meer met cultuur en gevoelens te maken, dan met theologie.
Voor een deel kan ik je vraag trouwens niet beantwoorden, en dat heeft te maken met het begrip 'angst', of 'vrees', zo je wilt.
Waarom is men bang dat het Evangelie te ruim wordt gepreekt? Waarom zouden we bang zijn om in de prediking niet te spreken over hen, zij, Gods volk, maar over u, jij en wij? Juist dan gaat het separerende element veel meer pijn doen, want dan kan ik er niet meer onderuit.
En volle tafels zijn een probleem? Net als een ruim evangelie?Mannes schreef:Ds Mallan: Een te ruim en algemeen Evangelie? Daar krijgt men volle tafels van.Luther schreef:Typ ik moeilijk Nederlands? Waar moet ik eenvoudig nog een reactie op geven?Jantje schreef:En @Luther, probeer dan in eenvoudig Nederlands toch nog eens een poging te doen (als je wilt) en neem daarbij ook de vraag mee hoe het komt dat er aan de andere (lees: rechter) kant (lees DIA's reacties er maar op na!) ook mensen zijn die zich zorgen maken over de prediking. Daar heb ik nog helemaal niemand over gehoord.
Ja, ik begrijp wel hoe die zorgen ter rechterzijde ontstaan. Er is een deel van de gereformeerde gezindte dat graag preken hoort, zoals ze altijd waren, met de bekende termen en uitdrukkingen. Ik waardeer in die diensten altijd de grote mate van eerbied en het besef van heiligheid van een eredienst. Dat mis ik elders in den brede nogal eens. Maar we moeten ook eerlijk zijn, dat sommige mensen alleen afgaan op woorden en bekende uitdrukkingen, en het maken van studie van een preek d.m.v. grondige en eerlijke exegese afdoen als verstandswerk. En dat terwijl onze geachte Reformatoren, Nadere Reformatoren en Puriteinen alleemaal wetenschappelijk geschoold waren en in hun kennis van de grondtekst vaak nog meer wisten dan de theologen van nu. Maar het onbekende wordt vaak verdacht gehouden.
Als iemand in gewoon Nederlands precies dezelfde bevindelijke elementen bespreekt, wordt gezegd: Oh, dat is veel oppervlakkiger.
het is lastig om daar tegenop te redeneren, want het heeft meer met cultuur en gevoelens te maken, dan met theologie.
Voor een deel kan ik je vraag trouwens niet beantwoorden, en dat heeft te maken met het begrip 'angst', of 'vrees', zo je wilt.
Waarom is men bang dat het Evangelie te ruim wordt gepreekt? Waarom zouden we bang zijn om in de prediking niet te spreken over hen, zij, Gods volk, maar over u, jij en wij? Juist dan gaat het separerende element veel meer pijn doen, want dan kan ik er niet meer onderuit.
Ik twijfelde nog om er iets onder te zetten in de trant van: wie het vatte kan die vatte het.Nasrani schreef:En volle tafels zijn een probleem? Net als een ruim evangelie?Mannes schreef:Ds Mallan: Een te ruim en algemeen Evangelie? Daar krijgt men volle tafels van.Luther schreef:Typ ik moeilijk Nederlands? Waar moet ik eenvoudig nog een reactie op geven?Jantje schreef:En @Luther, probeer dan in eenvoudig Nederlands toch nog eens een poging te doen (als je wilt) en neem daarbij ook de vraag mee hoe het komt dat er aan de andere (lees: rechter) kant (lees DIA's reacties er maar op na!) ook mensen zijn die zich zorgen maken over de prediking. Daar heb ik nog helemaal niemand over gehoord.
Ja, ik begrijp wel hoe die zorgen ter rechterzijde ontstaan. Er is een deel van de gereformeerde gezindte dat graag preken hoort, zoals ze altijd waren, met de bekende termen en uitdrukkingen. Ik waardeer in die diensten altijd de grote mate van eerbied en het besef van heiligheid van een eredienst. Dat mis ik elders in den brede nogal eens. Maar we moeten ook eerlijk zijn, dat sommige mensen alleen afgaan op woorden en bekende uitdrukkingen, en het maken van studie van een preek d.m.v. grondige en eerlijke exegese afdoen als verstandswerk. En dat terwijl onze geachte Reformatoren, Nadere Reformatoren en Puriteinen alleemaal wetenschappelijk geschoold waren en in hun kennis van de grondtekst vaak nog meer wisten dan de theologen van nu. Maar het onbekende wordt vaak verdacht gehouden.
Als iemand in gewoon Nederlands precies dezelfde bevindelijke elementen bespreekt, wordt gezegd: Oh, dat is veel oppervlakkiger.
het is lastig om daar tegenop te redeneren, want het heeft meer met cultuur en gevoelens te maken, dan met theologie.
Voor een deel kan ik je vraag trouwens niet beantwoorden, en dat heeft te maken met het begrip 'angst', of 'vrees', zo je wilt.
Waarom is men bang dat het Evangelie te ruim wordt gepreekt? Waarom zouden we bang zijn om in de prediking niet te spreken over hen, zij, Gods volk, maar over u, jij en wij? Juist dan gaat het separerende element veel meer pijn doen, want dan kan ik er niet meer onderuit.
1 Als de volle tafels er zijn met kinderen van God is dat zeer verblijdendMannes schreef:Ds Mallan: Een te ruim en algemeen Evangelie? Daar krijgt men volle tafels van.Luther schreef:Typ ik moeilijk Nederlands? Waar moet ik eenvoudig nog een reactie op geven?Jantje schreef:En @Luther, probeer dan in eenvoudig Nederlands toch nog eens een poging te doen (als je wilt) en neem daarbij ook de vraag mee hoe het komt dat er aan de andere (lees: rechter) kant (lees DIA's reacties er maar op na!) ook mensen zijn die zich zorgen maken over de prediking. Daar heb ik nog helemaal niemand over gehoord.
Ja, ik begrijp wel hoe die zorgen ter rechterzijde ontstaan. Er is een deel van de gereformeerde gezindte dat graag preken hoort, zoals ze altijd waren, met de bekende termen en uitdrukkingen. Ik waardeer in die diensten altijd de grote mate van eerbied en het besef van heiligheid van een eredienst. Dat mis ik elders in den brede nogal eens. Maar we moeten ook eerlijk zijn, dat sommige mensen alleen afgaan op woorden en bekende uitdrukkingen, en het maken van studie van een preek d.m.v. grondige en eerlijke exegese afdoen als verstandswerk. En dat terwijl onze geachte Reformatoren, Nadere Reformatoren en Puriteinen alleemaal wetenschappelijk geschoold waren en in hun kennis van de grondtekst vaak nog meer wisten dan de theologen van nu. Maar het onbekende wordt vaak verdacht gehouden.
Als iemand in gewoon Nederlands precies dezelfde bevindelijke elementen bespreekt, wordt gezegd: Oh, dat is veel oppervlakkiger.
het is lastig om daar tegenop te redeneren, want het heeft meer met cultuur en gevoelens te maken, dan met theologie.
Voor een deel kan ik je vraag trouwens niet beantwoorden, en dat heeft te maken met het begrip 'angst', of 'vrees', zo je wilt.
Waarom is men bang dat het Evangelie te ruim wordt gepreekt? Waarom zouden we bang zijn om in de prediking niet te spreken over hen, zij, Gods volk, maar over u, jij en wij? Juist dan gaat het separerende element veel meer pijn doen, want dan kan ik er niet meer onderuit.
Je hebt een heel stuk getypt op basis van een ander Bijbelgedeelte dan dat waar Comrie naar verwijst. Dus nee, ik begrijp niet wat je zegt want het heeft er niet mee te maken.Luther schreef:Dat kan, maar snap je mijn nuancering wel? Gezien je reactie twijfel ik daaraan.
Ik weet niet of ik een gedachtegoed heb. Ik probleem de Schriften te verstaan in de lijn met Reformatie, Nadere Reformatie, Puriteinen en de 3FvE. En daarin kom ik niet de gedachte tegen dat iemand eerst goed moet weten dat hij knecht is, en vervolgens zijn benen moet breken, etc. Ik denk dat ik begrijp wat Comrie bedoelt, en het is zeker ook de ervaring van menig kind van God; toch is het de vraag of het altijd zo gaat en moet gaan?
En in het kader van dit topic is de klemmende vraag: Waarom zou ik met "mijn gedachtegoed" (ik vind het een beetje een diskwalificerende opmerking, maar akkoord) niet binnen de bandbreedte van de GG passen? Of (ietsje fundamenteler): Waarom zou ik niet binnen de bandbreedte van de Schrift en de belijdenis passen?
Dit is nog niet het begin van een antwoord. Je mag ook gewoon zeggen dat je er niet op in wilt gaan.Erasmiaan schreef:Je hebt een heel stuk getypt op basis van een ander Bijbelgedeelte dan dat waar Comrie naar verwijst. Dus nee, ik begrijp niet wat je zegt want het heeft er niet mee te maken.Luther schreef:Dat kan, maar snap je mijn nuancering wel? Gezien je reactie twijfel ik daaraan.
Ik weet niet of ik een gedachtegoed heb. Ik probleem de Schriften te verstaan in de lijn met Reformatie, Nadere Reformatie, Puriteinen en de 3FvE. En daarin kom ik niet de gedachte tegen dat iemand eerst goed moet weten dat hij knecht is, en vervolgens zijn benen moet breken, etc. Ik denk dat ik begrijp wat Comrie bedoelt, en het is zeker ook de ervaring van menig kind van God; toch is het de vraag of het altijd zo gaat en moet gaan?
En in het kader van dit topic is de klemmende vraag: Waarom zou ik met "mijn gedachtegoed" (ik vind het een beetje een diskwalificerende opmerking, maar akkoord) niet binnen de bandbreedte van de GG passen? Of (ietsje fundamenteler): Waarom zou ik niet binnen de bandbreedte van de Schrift en de belijdenis passen?
Dat jij vindt dat het niet altijd zo moet gaan is mij genoegzaam bekend.
